نصب پاتریوت در ترکیه و پس لرزه های آن در منطقه!

نصب پاتریوت در ترکیه و پس لرزه های آن در منطقه!
سران کاخ سفید از چندی بدینسو به دنبال نصب و راه اندازی موشکهای پاترویت در ترکیه بودند که با خبری که جدیداً از سوی رسانه ها منتشر شد، این تصمیم به مرحله اجرای خودش نزدیک می شود. بر اساس خبر رسانه ها، وزیر دفاع امریکا دستور استقرار موشک های پاتریوت در خاک ترکیه و اعزام چهارصد نیروی نظامی را به این کشور امضا کرد.
به نوشته ی روزنامه نیویورک تایمز، لئون پانتا مجوز استقرار سیستم دفاع موشکی پاتریوت و اعزام چهارصد نیروی نظامی به ترکیه را صادر کرد.
وزیر دفاع امریکا در پی اقدام مشابه آلمان این طرح را اجرایی نمود.
بر اساس این گزارش شش موشک پاتریوت قرار است در مرز ترکیه با سوریه مستقر شوند.
امریکا، آلمان و هالند هر یک دو موشک از شش موشک پاتریوت را که قرار است در مرز ترکیه با سوریه مستقر شوند در اختیار انقره قرار می دهند.
پیش از وارد شدن به اصل بحث، به شناسایی مختصر موشک پاتریوت و سامانه آن می پردازیم.
"ام آی ام-۱۰۴ پاتریوت، موشک زمین به هوا است که از آن به عنوان موشک ضد بالستیک (موشک رهگیرِ موشک پرتاب شده) استفاده می‌شود. یک سیستم دفاع هوایی موشکی هدایت شونده است که توانایی مقابله با موشک‌های بالستیک تاکتیکی، موشک‌های کروز، و هواپیماهای پیشرفته (به طور پایه پرنده‌های هوا- تنفس ) را در تمامی شرایط آب و هوایی ودر هر ارتفاعی داراست.
ویژگی های کلیدی سیستم PATRIOT رادار مرکب چندکاره، هدایت تعقیب از طریق موشک و نرم افزار مدرن و همچنین عملکرد خودکار گسترده است. PATRIOTیا (MIM-۱۰۴ ) توسط کمپانی (ریتیون) در ماساچوست و شعبه موشک‌ها وکنترل آتشِ کمپانی (لاکهید مارتین ) در فلوریدا ساخته شده است.
علاوه بر امریکا،کشورهای آلمان، یونان،جاپان، کویت، هالند، عربستان سعودی، تایوان و رژیم اسرائیل نیز مجهز به این موشک هستند و مصر نیز به تازگی صاحب این سیستم دفاع موشکی توانمند شده است. سیستم دفاع موشکی PATRIOT به طور گسترده در عملیات اخیر تهاجم به عراق شرکت داشته و با استقرار در کویت موفق به از بین بردن تعدادی از موشک‌های عراقی شلیک شده به کویت شد. 

شایان توجه است در عملیات مذکور از نسل جدید این سیستم یعنیPAC-۳ وموشک‌های باهدایت پیشرفته تر استفاده شده بود".
تجربه نشان داده است که از موشک فوق مدرن پاتریوت، نه برای دفاع که حمله به رقیب استفاده شده است. اگر چه در ظاهر، ناتو و دولت ترکیه اصرار دارند که این سامانه موشکی برای دفاع از ترکیه در برابر حملات احتمالی سوریه، در خاک ترکیه نصب می شود و به غیر از دفاع از کشور ترکیه، هیچ گونه تبعات منفی جانبی برای کشورهای منطقه ندارد. 

اما آگاهان معتقدند که این ظاهر قضیه است و اما اصل قضیه، بر می گردد به هدف واقعی امریکا و ناتو از در اختیار گرفتن اوضاع در منطقه و ترساندن و کنترول کشورهایی که سر سازگاری با امریکا و شرکای آن را ندارند. 

غیر از این، به هم خوردن موازنه و تعادل قوا در منطقه از تبعات خطرآفرین دیگر نصب موشک های پاتریوت در خاور میانه عنوان گردیده است. چیزی که امریکا و سایر اعضای ناتو عکس آن را می گویند و مدعی اند که نصب این موشک ها در ترکیه است که تعادل قوا در منطقه را به دنبال خواهد داشت!. 

اگر چه یکی از مقامات سوری نصب سیستم دفاعی پاتریوت در ترکیه را مهم ندانسته و مدعی شده است که دولت سوریه با تجهیزات در دست داشته، توانایی مقابله با آن را دارد، اما آنچه که از دید کارشناسان مهم و خطرناک ارزیابی می شود، نفسِ نصب یک چنین سیستم در کشوری است که خود چالشی شده است برای بسیاری از کشورها و دولت هایی در منطقه.
ترکیه از یک سوی در صف مقدم مبارزه با دولت وملت سوریه قرار گرفته و از سوی دیگر و با سازش با امریکا و ناتو، به ایجاد بدبینی میان خویش و کشورهایی چون چین، روسیه و سایر همپیمانان منطقه ای آندو، بیش از پیش دامن زده است.
 
در این میان کشورهایی چون ایران، پاکستان و حتی هند نیز نمی توانند با موضع گیری های تنش آلود سران ترک کنار بیایند.
به هر تقدیر، چنانچه در خبرها آمده است، امریکا و ناتو موافقت خویش با نصب سامانه موشکی پاتریوت در خاک ترکیه را اعلام کرده اند و زود است که بر رغم همه ی مخالفت ها و حساسیت های منطقه ای، این سامانه در خاک ترکیه مستقر شود.
آنچه روشن است استقرار این سامانه موشکی در ترکیه، دو پیامد ناخوشایند و منفی در منطقه را به دنبال دارد: نخست آنکه دامنه دخالت امریکا و غرب را در منطقه عمیق تر ساخته و گسترش می دهد که این خود موجب به هم خوردن توازن قوا در منطقه شده و حساسیت های خطرناکی را به دنبال خواهد آورد؛ چرا که قدرت های منطقه ای چون چین و روسیه و دیگران، در هر حال سکوت نخواهند کرد و نشان دادن هر گونه عکس العملی از آنان، به تشنج و بحران در منطقه دامن خواهد زد. 

پیامد بعدی، بحران همیشگی و مهارناپذیر در منطقه است که عامل آن نیز همکاری برخی از دولت های منطقه ای با قدرت های بیرونی است؛ دولت هایی چون عربستان، قطر و ترکیه که در صورت شعله ور شدن جنگی تمام عیار نیز، خود اولین قربانیان آن خواهند بود و دیگران را نیز در آتش عطش زیاده خواهی و خیانت خویش خواهند سوزاند.
به هر حال و با چنین تک روی های غیر مسئولانه برخی از دولت های منطقه ای، باید شاهد روزهای سختی در منطقه خاور میانه باشیم. 

نویسنده: سید فاضل محجوب