تاریخ انتشار :شنبه ۷ اسد ۱۴۰۲ ساعت ۱۸:۱۰
کد مطلب : 273988
پیراهن‌های مشکی را در نیاورید!
سید علی حسینی/ مصیبت تازه آغاز می شود. ۱۰ روز برای اباعبدالله الحسین علیه السلام گریه کردیم، ۳۵۵ روز دیگر به تلافی این ۱۰ روز ایشان را می گریانیم. در اصل امام حسین (ع) برای ما عزاداری می کند، بر مصیبت های ما.
بر مصیبت جوانی که بعد از سرخ شدن سینه اش از فرط سینه زدن، باز رنگ می بازد و با کم رنگ شدن سرخی سینه اش، داغ این روزها و درس‌های این روزها در ذهنش کم رنگ و کم رنگ‌تر می‌شود و یادش می رود که اصلا برای چه چیزی گریه کرد و سینه زد و ناله و شیون کرد. قرار بود جوان کاسب و دانشجو و طلبه، بفهمد چند واحد از درس امام حسین (ع) برای او بود و تکلیف این روزهایش چیست؟!
بر مصیبت شیخی که ۱۰ شب از قتلگاه، منبر رفت، درحالی که خودش حاضر نیست به هیچ قتلگاهی نزدیک شود. بر مصیبت شیخی که در عمرش برای دفاع از دین و مذهبش هیچ ریسک و خطری را نپذیرفت. شیخی که فقط درس خواند تا شیخ شود. نه از سیاست چیزی می گوید و نه از اجتماع. نه حکومت را نقد می‌کند و نه دفاع از حکومت می‌کند. نواقص حکومت را نمی گوید تا مبادا لطمه ای از طرف دستگاه حکومتی به او وارد شود، حقایق را نمی‌گوید به امید روزی که ورق برگردد و به جایگاه و منصبی برسد.
شیخ ۱۰ شب از حق خواهی و حق بودن امام حسین علیه السلام گفت، در حالی که خودش هنوز مردد است کدام طرف حق است و کدام طرف باطل. روزها از جهاد امام حسین علیه السلام و شب‌ها از ایثار حضرت عباس سلام الله علیه خطبه خواند، اما خودش حاضر نیست جانش را به خطر بیاندازد یا از آبرویش در راه امامش و دینش و مذهبش بگذرد. خیلی خوب قله های محافظه کاری را درنوردید، در حالی که معتقد است، مکتب نیاز به هیاهو دارد. البته هستند ولی کم اند در کشورمان، روحانیون و مبلغینی که انصافا مجاهد فی سبیل الله هستند و باید دست و پای شان را بوسید.
مصیبت‌ دیگر بر ثروتمندان و اغنیای مدعی است. مدعی ولایت‌مداری. آنگاه که برای امام حسین علیه السلام ده شب عزاداری می کنند، ولی حاضر نیستند حتی یک شب برای این دستگاه خرج کنند و حال آن که می دانند باید با مال جهاد کنند و می‌دانند که حیات مکتب، به حمایت نیاز دارد. یا ثروتمندانی که برای امام حسین (ع) خوب خرج می کنند، ولی برای امام زمان شان دست شان تنگ و حرصشان زیاد می شود، در حالی که ۱۰ شب شنیدند قیام حسین بن علی علیه السلام به ما یاد می‌دهد باید برای امام زمان مان پای کار بود و آن کس که مال دارد، با مال و آن کس که علم دارد، با علم و آنکه قلم دارد با قلم، می‌باید جهاد کند.
سال‌هاست می گوییم "کربلا منتظر ماست"، در حالی که کربلا منتقد ماست. سال‌هاست می گوییم عزادار حسینیم، اما عزادار، حضرت حسین(ع) است. او به عهدش وفا کرد و جایگاهش رفیع است. او سعادتمند است. او قله است و ما باید به سمت قله حرکت کنیم. او نور است و ما مدام باید حول او بچرخیم تا به منبع نور نزدیک شویم.
محرم را فراموش نکنیم. همت کنیم و در طول سال درس‌هایی را که گرفتیم، پیاده کنیم تا توفیق داشته باشیم جزئی از یاران امام زمان مان باشیم. حضرت امام مهدی(عج) منتظر ماست و ظهور او نیاز به کار فرهنگی اجتماعی و اقتصادی دارد. باید بخشی از مال و جان و وقت مان را برای امام زمان مان هزینه کنیم. امام زمان به دعا و ثناگو احتیاج ندارد، به جوان پای کار نیاز دارد، به طلبه مجاهد و به دانشجوی انقلابی.
پای کار باشیم.
https://avapress.net/vdcevx8wvjh8foi.b9bj.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما