خبرگزاری صدای افغان(آوا) - نگاه روز: تصمیم به تغییر کاربری پایگاه های نظامی خارجی، نوعی امید به آینده بهتر را در ذهن شهروندان، القا می کند و به آنها نوید روزهای خوب در سرزمینی را می دهد که پیش از این به جنگ های طولانی و چند ده ساله، بحران های پایدار، ناامنی های گسترده و غیرقابل مهار و بی ثباتی های دامن گستر و ویرانگر شهرت یافته بود.
تاریخ انتشار :سه شنبه ۲ حوت ۱۴۰۱ ساعت ۱۵:۵۲
کد مطلب : 265853
امارت اسلامی تصمیم گرفته که پایگاه‌های نظامی پیشین نیروهای امریکایی و ناتو را به مراکز اقتصادی تبدیل کند.
این تصمیم در جلسه‌ای به ریاست ملا عبدالغنی برادر؛ معاون اقتصادی نخست وزیر امارت اسلامی گرفته شده است.
در خبرنامه این جلسه آمده که بعد از «بحث همه‌جانبه» تصمیم گرفته شد که «پایگاه‌های نظامی به‌جا مانده از نیروهای خارجی به زون‌های ویژه اقتصادی به شکل تدریجی و مطابق پلان به وزارت صنعت و تجارت سپرده شود» و تبدیل پایگاه‌های یادشده در کابل و بلخ به صورت «آزمایشی» آغاز گردد.
در مرکز شهر کابل موسوم به منطقه سبز، پایگاه مستحکم نیروهای ناتو در منطقه شش درک در نزدیکی سفارت امریکا ساخته شده بود. مقر سازمان سیا نیز در هوتل آریانا در کنار ارگ ریاست جمهوری و پایگاه نیروهای ناتو در شمال میدان هوایی کابل قرار داشتند.
پایگاه بزرگ بگرام در شمال پایتخت نیز پس از خروج سربازان امریکایی در تابستان ۲۰۲۱ تاکنون بدون استفاده باقی مانده است.
در حومه شهر مزار شریف نیز یک پایگاه بزرگ ناتو وجود داشت.
این تصمیم از دو جهت، اهمیت فوق العاده ای دارد: یکی اینکه پایگاه هایی که تا دیروز، نماد اشغال کشور توسط نیروهای بیگانه محسوب می شدند و مراکز تولید ناامنی، توسعه جنگ و بی ثباتی و نقض صریح حاکمیت ملی و استقلال سیاسی کشور به شمار می آمدند، امروزه از نظر نمادین به الگوی استقلال و دستیابی به حاکمیت ملی تبدیل می شوند و به این ترتیب، این نشانگر آن است که افغانستان، پس از ده ها سال درگیری در جنگ های تحمیلی ناشی از حضور و دخالت پیدا و پنهان قدرت های بیگانه و خارجی، امروز به استقلال و حاکمیت خود دست یافته و می تواند در مسیر توسعه و ثبات قرار بگیرد.
اهمیت دیگر این تصمیم این است که افغانستان دیگر یک کشور جنگ زده و بی ثبات نیست که در آن، پایگاه های بزرگ خارجی ها وجود داشته باشد و در برابر آن، فعالیت های اقتصادی و توسعه ای، تعطیل باشد.
به این ترتیب، پایگاه های نظامی خارجی به مراکز منطقه ای فعالیت اقتصادی تبدیل می شوند تا در شرایط صلح، کارهای اقتصادی و انکشافی جای ناامنی، نظامی گری و جنگ را بگیرند.
افزون بر این، تصمیم به تغییر کاربری پایگاه های نظامی خارجی، نوعی امید به آینده بهتر را نیز در ذهن شهروندان، القا می کند و به آنها نوید روزهای خوب در سرزمینی را می دهد که پیش از این به جنگ های طولانی و چند ده ساله، بحران های پایدار، ناامنی های گسترده و غیرقابل مهار و بی ثباتی های دامن گستر و ویرانگر شهرت یافته بود.
در کنار اینها تصمیم یادشده، یک گام امیدبخش و مثبت دیگر در راستای تقویت بنیان های اقتصاد پاک در افغانستان است تا دیگر کشور ما به عنوان سرزمین تریاک و بهشت امن باندهای مافیایی شناخته نشود؛ بلکه مردم آن با تصاحب بخش های تحت اشغال و غیرقابل دستیابی سرزمین شان برای شکوفایی اقتصادی کشورشان کار کنند و به رشد و توسعه آن کمک کنند.
با این حساب، تصمیم تازه امارت اسلامی، یک گام دیگر در مسیر افغانستانی امن، مرفه، مترقی، با ثبات و صلح آمیز است؛ کشوری که دیگر تحت اشغال هیچ نیروی بیگانه ای قرار ندارد و مردم آن به جای کاشتن خشخاش و درو کردن مرگ و تباهی و بی پناهی، سرگرم فعالیت های سازنده اقتصادی و توسعه ای و تلاش برای ترقی و تقویت رفاه و رشد کشور می شوند.
انتظار می رود این رویکرد به سایر زمینه ها نیز تعمیم داده شود و سران امارت اسلامی با نگاه اقتصادی، رفاه محور و فرهنگی به مسایل، به ایجاد وحدت و اخوت و انسجام و همگرایی ملی و دینی در میان اقوام و اقشار گوناگون جامعه، کمک کنند و با اجرای عدالت اسلامی در همه زمینه ها مردم را ترغیب کنند که برای ساختن آینده ای درخشان، با ثبات و مسالمت آمیز، کشورشان را به سرزمین فرصت ها تبدیل سازند تا به این ترتیب، هم مردم به آرامش و صلح در وطن خود برسند و هم دشمنان دیرینه این آب و خاک برای همیشه از اشغال و تجاوز و تضعیف دولت های ملی در افغانستان، ناکام و ناامید شوند.
این تصمیم در جلسه‌ای به ریاست ملا عبدالغنی برادر؛ معاون اقتصادی نخست وزیر امارت اسلامی گرفته شده است.
در خبرنامه این جلسه آمده که بعد از «بحث همه‌جانبه» تصمیم گرفته شد که «پایگاه‌های نظامی به‌جا مانده از نیروهای خارجی به زون‌های ویژه اقتصادی به شکل تدریجی و مطابق پلان به وزارت صنعت و تجارت سپرده شود» و تبدیل پایگاه‌های یادشده در کابل و بلخ به صورت «آزمایشی» آغاز گردد.
در مرکز شهر کابل موسوم به منطقه سبز، پایگاه مستحکم نیروهای ناتو در منطقه شش درک در نزدیکی سفارت امریکا ساخته شده بود. مقر سازمان سیا نیز در هوتل آریانا در کنار ارگ ریاست جمهوری و پایگاه نیروهای ناتو در شمال میدان هوایی کابل قرار داشتند.
پایگاه بزرگ بگرام در شمال پایتخت نیز پس از خروج سربازان امریکایی در تابستان ۲۰۲۱ تاکنون بدون استفاده باقی مانده است.
در حومه شهر مزار شریف نیز یک پایگاه بزرگ ناتو وجود داشت.
این تصمیم از دو جهت، اهمیت فوق العاده ای دارد: یکی اینکه پایگاه هایی که تا دیروز، نماد اشغال کشور توسط نیروهای بیگانه محسوب می شدند و مراکز تولید ناامنی، توسعه جنگ و بی ثباتی و نقض صریح حاکمیت ملی و استقلال سیاسی کشور به شمار می آمدند، امروزه از نظر نمادین به الگوی استقلال و دستیابی به حاکمیت ملی تبدیل می شوند و به این ترتیب، این نشانگر آن است که افغانستان، پس از ده ها سال درگیری در جنگ های تحمیلی ناشی از حضور و دخالت پیدا و پنهان قدرت های بیگانه و خارجی، امروز به استقلال و حاکمیت خود دست یافته و می تواند در مسیر توسعه و ثبات قرار بگیرد.
اهمیت دیگر این تصمیم این است که افغانستان دیگر یک کشور جنگ زده و بی ثبات نیست که در آن، پایگاه های بزرگ خارجی ها وجود داشته باشد و در برابر آن، فعالیت های اقتصادی و توسعه ای، تعطیل باشد.
به این ترتیب، پایگاه های نظامی خارجی به مراکز منطقه ای فعالیت اقتصادی تبدیل می شوند تا در شرایط صلح، کارهای اقتصادی و انکشافی جای ناامنی، نظامی گری و جنگ را بگیرند.
افزون بر این، تصمیم به تغییر کاربری پایگاه های نظامی خارجی، نوعی امید به آینده بهتر را نیز در ذهن شهروندان، القا می کند و به آنها نوید روزهای خوب در سرزمینی را می دهد که پیش از این به جنگ های طولانی و چند ده ساله، بحران های پایدار، ناامنی های گسترده و غیرقابل مهار و بی ثباتی های دامن گستر و ویرانگر شهرت یافته بود.
در کنار اینها تصمیم یادشده، یک گام امیدبخش و مثبت دیگر در راستای تقویت بنیان های اقتصاد پاک در افغانستان است تا دیگر کشور ما به عنوان سرزمین تریاک و بهشت امن باندهای مافیایی شناخته نشود؛ بلکه مردم آن با تصاحب بخش های تحت اشغال و غیرقابل دستیابی سرزمین شان برای شکوفایی اقتصادی کشورشان کار کنند و به رشد و توسعه آن کمک کنند.
با این حساب، تصمیم تازه امارت اسلامی، یک گام دیگر در مسیر افغانستانی امن، مرفه، مترقی، با ثبات و صلح آمیز است؛ کشوری که دیگر تحت اشغال هیچ نیروی بیگانه ای قرار ندارد و مردم آن به جای کاشتن خشخاش و درو کردن مرگ و تباهی و بی پناهی، سرگرم فعالیت های سازنده اقتصادی و توسعه ای و تلاش برای ترقی و تقویت رفاه و رشد کشور می شوند.
انتظار می رود این رویکرد به سایر زمینه ها نیز تعمیم داده شود و سران امارت اسلامی با نگاه اقتصادی، رفاه محور و فرهنگی به مسایل، به ایجاد وحدت و اخوت و انسجام و همگرایی ملی و دینی در میان اقوام و اقشار گوناگون جامعه، کمک کنند و با اجرای عدالت اسلامی در همه زمینه ها مردم را ترغیب کنند که برای ساختن آینده ای درخشان، با ثبات و مسالمت آمیز، کشورشان را به سرزمین فرصت ها تبدیل سازند تا به این ترتیب، هم مردم به آرامش و صلح در وطن خود برسند و هم دشمنان دیرینه این آب و خاک برای همیشه از اشغال و تجاوز و تضعیف دولت های ملی در افغانستان، ناکام و ناامید شوند.
avapress.net/vdcgnn9xwak9374.rpra.html
تگ ها
پربازدیدترین
