خبرگزاری صدای افغان(آوا) - نگاه روز: حمله اخیر بر معبد سیک ها در کابل یکبار دیگر نگرانی هند درباره امنیت افغانستان را برانگیخت و تردیدها درباره توانایی طالبان برای تضمین امنیت را افزایش داد؛ چیزی که در واکنش وزارت خارجه هند نسبت به این رویداد نیز مشهود بود.
تاریخ انتشار :يکشنبه ۲۹ جوزا ۱۴۰۱ ساعت ۰۹:۵۷
کد مطلب : 254458
در حمله مسلحانه به عبادتگاه جامعه کوچک سیک کشور، یک نمازگزار، یک نیروی امنیتی و یک مهاجم ناشناس کشته شدند.
این آخرین عبادتگاه سیک‌های باقی‌مانده در کابل است.
رهبران جامعه سیک در افغانستان اخیراً تخمین می‌زنند که فقط ۱۴۰ سیک از جمعیت ۱۰۰ هزار نفری در دهه ۱۹۷۰ در افغانستان باقی مانده‌اند.
هند که بیشتر جمعیت سیک‌های جهان را در خود جای داده، گفته که از اخبار این حمله «عمیقا نگران» است.
انارکلی هنریار؛ نماینده پیشین جامعه سیک و هندو در پارلمان نیز در واکنش به حمله امروز نوشته است: «هندوها و سیک‌های افغان باشنده‌های اصلی این سرزمین اند. یک تعداد از هموطنان گفته‌‌اند به خاطر روابط جدید کابل و دهلی، هندو و سیک‌ها مورد هدف قرار دارند، من افغانم، ما افغانیم حتی بدون ویزا و با ختم اجازه ویزا اجازه اقامت در هند را نداریم؛ ولی بازهم تاپه (برچسپ) هند را می‌خوریم.»
به نظر می رسد حق با خانم هنریار است. سیک ها و هندوهای افغانستان نیز همانند دیگر اقشار و طیف های اجتماعی و مذهبی کشور، اهل افغانستان هستند. آنها باید از حقوق برابر و عادلانه برای زندگی در وطن خویش برخوردار باشند. آنان هرگز نباید به دلیل گرایش مذهبی یا تعلق تباری شان، به این یا آن کشور همسایه و منطقه نسبت داده شده و زیر این نام ها سرکوب و حذف شوند.
در نهایت همه گروه های قومی و مذهبی به این نتیجه خواهند رسید که افغانستان خانه مشترک همه مردم است و هیچکس نباید به خاطر دین، مذهب یا قومیت خویش، از وطن رانده شود یا حق زندگی امن و مصون و صلح آمیز در کشورش از او سلب گردد.
با اینهمه دست های خون آلودی که در پس اینگونه حملات کار می کنند نمی خواهند این باور، عمومیت و رواج همگانی پیدا کند تا همه طیف ها و اقشار مردم افغانستان را زیر یک چتر بزرگ به نام وطن و خانه مشترک، گرد هم بیاورد. این یکی از مهم ترین اهداف آنهاست.
در این مورد خاص در حمله بر اقلیت سیک و هندو، یک انگیزه سیاسی دیگر نیز دخیل است و آن، جلوگیری از برقراری روابط نزدیک و دوستانه میان دولت کنونی کابل با دهلی نو می باشد.
اخیرا یک هیات میان‌پایه هندی برای ارزیابی وضعیت امنیتی و گفتگو با دولتمردان «امارت اسلامی» وارد کابل شد. این هیات در بازگشت از کابل گزارش داد که امنیت بهبود یافته و طالبان آماده تعامل با جهان هستند.
پس از آن، گزارش شد که هند در حال ارزیابی امکانات و زمینه های بازگشایی محدود سفارت خود در کابل و از سرگیری برخی مراودات سیاسی و اقتصادی اش با طالبان است؛ تحولی که بدون شک، به نفع هردو طرف است؛ اما ظاهرا طرف هایی هم هستند که از این رابطه، زیان می بینند؛ زیرا از یکسو به تثبیت جایگاه طالبان در جهان کمک می کند و از جانب دیگر، منجر به فروکش کردن جنگ نیابتی قدرت های متخاصم در زمین افغانستان می شود و به این ترتیب، امنیت کشور را تقویت می کند.
با این حساب، حمله اخیر بر معبد سیک ها در کابل یکبار دیگر نگرانی هند درباره امنیت افغانستان را برانگیخت و تردیدها درباره توانایی طالبان برای تضمین امنیت را افزایش داد؛ چیزی که در واکنش وزارت خارجه هند نسبت به این رویداد نیز مشهود بود.
شاید با توجه به تحولات اخیر و تمایل هر دوطرف به برقراری روابط مستقیم، این رویداد در نهایت مانع از سرگیری روابط کابل – دهلی نو نشود؛ اما بدون شک، این خطر را گوشزد می کند که دست های قدرتمندی در پشت پرده کار می کنند تا اجازه ندهند که این روابط شکل بگیرد و توسعه پیدا کند. بنابراین، وقوع رویدادهای مشابه در آینده، دور از انتظار نیست؛ به ویژه با این نیت که کشورها نباید به تعهدات امنیتی طالبان، اطمینان کنند؛ زیرا اوضاع جاری شهادت می دهد که چنین تعهداتی بی معنا است و آنها توان تامین امنیت را ندارند.
با اینهمه، همان‌گونه که انارکلی هنریار هم به درستی اشاره کرده، نکته غم انگیز این است که همواره مردم بی گناه، قربانی رقابت های منفی گروه های مزدور تروریستی و قدرت های رقیب و متخاصم منطقه ای و جهانی می شوند؛ این در حالی است که هندوها هم مانند اهل سنت، شیعیان و... شهروندان این سرزمین هستند و باید از حق بدیهی زندگی در وطن خویش برخوردار باشند. آنها نماینده هیچ قدرت منطقه ای نیستند و نباید به نام کشورهای دیگر، قربانی حملات خونبار شوند.
این آخرین عبادتگاه سیک‌های باقی‌مانده در کابل است.
رهبران جامعه سیک در افغانستان اخیراً تخمین می‌زنند که فقط ۱۴۰ سیک از جمعیت ۱۰۰ هزار نفری در دهه ۱۹۷۰ در افغانستان باقی مانده‌اند.
هند که بیشتر جمعیت سیک‌های جهان را در خود جای داده، گفته که از اخبار این حمله «عمیقا نگران» است.
انارکلی هنریار؛ نماینده پیشین جامعه سیک و هندو در پارلمان نیز در واکنش به حمله امروز نوشته است: «هندوها و سیک‌های افغان باشنده‌های اصلی این سرزمین اند. یک تعداد از هموطنان گفته‌‌اند به خاطر روابط جدید کابل و دهلی، هندو و سیک‌ها مورد هدف قرار دارند، من افغانم، ما افغانیم حتی بدون ویزا و با ختم اجازه ویزا اجازه اقامت در هند را نداریم؛ ولی بازهم تاپه (برچسپ) هند را می‌خوریم.»
به نظر می رسد حق با خانم هنریار است. سیک ها و هندوهای افغانستان نیز همانند دیگر اقشار و طیف های اجتماعی و مذهبی کشور، اهل افغانستان هستند. آنها باید از حقوق برابر و عادلانه برای زندگی در وطن خویش برخوردار باشند. آنان هرگز نباید به دلیل گرایش مذهبی یا تعلق تباری شان، به این یا آن کشور همسایه و منطقه نسبت داده شده و زیر این نام ها سرکوب و حذف شوند.
در نهایت همه گروه های قومی و مذهبی به این نتیجه خواهند رسید که افغانستان خانه مشترک همه مردم است و هیچکس نباید به خاطر دین، مذهب یا قومیت خویش، از وطن رانده شود یا حق زندگی امن و مصون و صلح آمیز در کشورش از او سلب گردد.
با اینهمه دست های خون آلودی که در پس اینگونه حملات کار می کنند نمی خواهند این باور، عمومیت و رواج همگانی پیدا کند تا همه طیف ها و اقشار مردم افغانستان را زیر یک چتر بزرگ به نام وطن و خانه مشترک، گرد هم بیاورد. این یکی از مهم ترین اهداف آنهاست.
در این مورد خاص در حمله بر اقلیت سیک و هندو، یک انگیزه سیاسی دیگر نیز دخیل است و آن، جلوگیری از برقراری روابط نزدیک و دوستانه میان دولت کنونی کابل با دهلی نو می باشد.
اخیرا یک هیات میان‌پایه هندی برای ارزیابی وضعیت امنیتی و گفتگو با دولتمردان «امارت اسلامی» وارد کابل شد. این هیات در بازگشت از کابل گزارش داد که امنیت بهبود یافته و طالبان آماده تعامل با جهان هستند.
پس از آن، گزارش شد که هند در حال ارزیابی امکانات و زمینه های بازگشایی محدود سفارت خود در کابل و از سرگیری برخی مراودات سیاسی و اقتصادی اش با طالبان است؛ تحولی که بدون شک، به نفع هردو طرف است؛ اما ظاهرا طرف هایی هم هستند که از این رابطه، زیان می بینند؛ زیرا از یکسو به تثبیت جایگاه طالبان در جهان کمک می کند و از جانب دیگر، منجر به فروکش کردن جنگ نیابتی قدرت های متخاصم در زمین افغانستان می شود و به این ترتیب، امنیت کشور را تقویت می کند.
با این حساب، حمله اخیر بر معبد سیک ها در کابل یکبار دیگر نگرانی هند درباره امنیت افغانستان را برانگیخت و تردیدها درباره توانایی طالبان برای تضمین امنیت را افزایش داد؛ چیزی که در واکنش وزارت خارجه هند نسبت به این رویداد نیز مشهود بود.
شاید با توجه به تحولات اخیر و تمایل هر دوطرف به برقراری روابط مستقیم، این رویداد در نهایت مانع از سرگیری روابط کابل – دهلی نو نشود؛ اما بدون شک، این خطر را گوشزد می کند که دست های قدرتمندی در پشت پرده کار می کنند تا اجازه ندهند که این روابط شکل بگیرد و توسعه پیدا کند. بنابراین، وقوع رویدادهای مشابه در آینده، دور از انتظار نیست؛ به ویژه با این نیت که کشورها نباید به تعهدات امنیتی طالبان، اطمینان کنند؛ زیرا اوضاع جاری شهادت می دهد که چنین تعهداتی بی معنا است و آنها توان تامین امنیت را ندارند.
با اینهمه، همان‌گونه که انارکلی هنریار هم به درستی اشاره کرده، نکته غم انگیز این است که همواره مردم بی گناه، قربانی رقابت های منفی گروه های مزدور تروریستی و قدرت های رقیب و متخاصم منطقه ای و جهانی می شوند؛ این در حالی است که هندوها هم مانند اهل سنت، شیعیان و... شهروندان این سرزمین هستند و باید از حق بدیهی زندگی در وطن خویش برخوردار باشند. آنها نماینده هیچ قدرت منطقه ای نیستند و نباید به نام کشورهای دیگر، قربانی حملات خونبار شوند.
avapress.net/vdcftjd0cw6dtja.igiw.html
تگ ها
پربازدیدترین
