دبیر کل ناتو خروج فوری نیروهای خارجی از افغانستان را رد کرده و تاکید ورزیده که این مساله وابسته به اجرای تعهدات طالبان در توافق‌نامه با امریکا است.
ینس استولتنبرگ گفت: "ما حضور خود را به‌حیث بخشی از پروسه صلح کمتر کرده‌ایم، کاهش بیشتر نیروها بر اساس بررسی اوضاع در افغانستان به اجرا گذاشته خواهد شد."
سرمنشی ناتو بیان داشته که طالبان باید روابط خود با شبکه القاعده را قطع کنند و مطابق توافق با امریکا راه را برای خروج مشروط نیروهای خارجی از افغانستان فراهم کنند.
او همچنین گفت که ناتو در افغانستان تعهد درازمدت دارد و اعضا و شرکای ناتو در هفتهٔ گذشته به این تعهد کرده‌اند که تا سال 2024 به حمایت از نیروهای امنیتی افغان ادامه می‌دهند.
این در حالی است که دونالد ترامپ؛ رییس جمهوری امریکا بار دیگر تأکید کرده که نیروهای امریکایی از افغانستان خارج می‌شوند؛ زیرا ۱۹ سال حضور، کافی است و آنها پولیس نیستند.
با این حساب، ناتو و ترامپ بار دیگر در برابر همدیگر قرار گرفته‌اند، این بار درباره سرنوشت مأموریت افغانستان و جنگی که از نظر ترامپ، احمقانه، بیهوده، پرهزینه و بی‌پایان است.
ترامپ خود را مسئول پایان دادن به جنگ‌های بی‌پایان خارجی امریکا می‌داند و ناتو به پیامدهای راهبردی این رویکرد و تضعیف اردوگاه غرب در برابر رقبای شرقی‌اش نگاه می‌کند. برای ناتو حضور در افغانستان به بهانه مبارزه با تروریزم، متضمن گسترش دامنه هژمونی نظامی این سازمان در کشورهای حساس و استراتژيک جهان است. ترامپ اما می‌گوید که امریکا پولیس جهان نیست و نیروهای امریکایی در حال حاضر وظیفه پولیس را در افغانستان ایفا می‌کنند.
ناتو معتقد است که حضور و خروج در مأموریت نظامی آن سازمان در افغانستان، وابسته به شرایط است؛ اما ترامپ به شرایط اعتقادی ندارد و می‌گوید که افغان‌ها جنگجویان قهاری هستند و امریکا نمی‌تواند برای استقرار صلح در این کشور، «خون و گنج» بدهد.
با این حال، این تنها مورد اختلاف ترامپ با ناتو نیست. ترامپ در دوران کارزارهای انتخاباتی اش در سال ۲۰۱۶ میلادی نیز ناتو را سازمانی منسوخ و حربه ای از کار افتاده می دانست و تأکید می کرد که یا باید همه کشورهای عضو سهمی عادلانه در تأمین هزینه های مالی این سازمان، بر عهده بگیرند یا امریکا از آن خارج خواهد شد.
جان بولتون؛ مشاور پیشین امنیت ملی ترامپ در کتاب «اتاق حوادث» هشدار داده است که ترامپ در صورت پیروزی در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری امریکا از ناتو خارج می‌شود؛ هشداری که برخلاف برخی دیگر از پیش‌بینی های مضحک بولتون از جمله سقوط نظام جمهوری اسلامی ایران در آستانه ۴۰ سالگی، چندان هم با واقعیت بیگانه نیست؛ زیرا ترامپ همین حالا نیز با شرکای سنتی و استراتژيک امریکا در ناتو اختلاف نظرهای سنگین و جدی دارد و از جمله، تصمیم به انتقال ۱۲ هزار نظامی امریکایی از آلمان، نشانگر جدیت این تنش‌ها می‌باشد.
از سوی دیگر، ترامپ از همان آغاز تاکنون همواره اراده معطوف به خروج داشته است. او از توافق هسته‌ای با ایران به طور یک‌جانبه خارج شد، از پیمان اقلیمی پاریس درباره مبارزه با گرمایش زمین خارج شد، از سازمان جهانی صحت خارج شد، از یک پیمان منطقه‌ای با حضور کانادا، امریکا و مکسیکو خارج شد و...
بنابراین برای او که به همه چیز از منظر اقتصادی، نگاه می‌کند، بسیار مهم است که به یکی از پرخرج ترین شراکت‌های امریکا یعنی حضور در ناتو نیز پایان دهد و اختلاف نظر درباره سرنوشت مأموریت نظامی مشترک امریکا و ناتو در افغانستان، بهترین بستر برای چنین تصمیم بحث برانگیزی است.
از اظهارات مکرر ترامپ چنین برمی‌آید که او نسبت به خروج از افغانستان، مصمم و جدی است و این امر از جمله در تعیین سرنوشت او در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری در امریکا، نقشی حیاتی دارد. در مقابل، ناتو هم نگرانی‌های شدیدی درباره پیامدهای این تصمیم دارد و معتقد است که به نفع کشورهای عضو این سازمان است که همچنان به حمایت خود از نیروهای امنیتی افغان ادامه دهند و در افغانستان بمانند؛ چیزی که ترامپ هیچ اعتقاد و تعهدی در قبال آن ندارد.
با این حساب، باید منتظر ماند و دید که تنش و تقابل ترامپ و ناتو درباره سرنوشت جنگ افغانستان به کجا منتهی می‌شود؛ تقابلی که به نظر می‌رسد دولت اشرف غنی نیز به عنوان یکی از آخرین گزینه‌ها به نتایج ثمربخش آن در زمینه استمرار حضور قوای خارجی، امید بسته است.
ینس استولتنبرگ گفت: "ما حضور خود را به‌حیث بخشی از پروسه صلح کمتر کرده‌ایم، کاهش بیشتر نیروها بر اساس بررسی اوضاع در افغانستان به اجرا گذاشته خواهد شد."
سرمنشی ناتو بیان داشته که طالبان باید روابط خود با شبکه القاعده را قطع کنند و مطابق توافق با امریکا راه را برای خروج مشروط نیروهای خارجی از افغانستان فراهم کنند.
او همچنین گفت که ناتو در افغانستان تعهد درازمدت دارد و اعضا و شرکای ناتو در هفتهٔ گذشته به این تعهد کرده‌اند که تا سال 2024 به حمایت از نیروهای امنیتی افغان ادامه می‌دهند.
این در حالی است که دونالد ترامپ؛ رییس جمهوری امریکا بار دیگر تأکید کرده که نیروهای امریکایی از افغانستان خارج می‌شوند؛ زیرا ۱۹ سال حضور، کافی است و آنها پولیس نیستند.
با این حساب، ناتو و ترامپ بار دیگر در برابر همدیگر قرار گرفته‌اند، این بار درباره سرنوشت مأموریت افغانستان و جنگی که از نظر ترامپ، احمقانه، بیهوده، پرهزینه و بی‌پایان است.
ترامپ خود را مسئول پایان دادن به جنگ‌های بی‌پایان خارجی امریکا می‌داند و ناتو به پیامدهای راهبردی این رویکرد و تضعیف اردوگاه غرب در برابر رقبای شرقی‌اش نگاه می‌کند. برای ناتو حضور در افغانستان به بهانه مبارزه با تروریزم، متضمن گسترش دامنه هژمونی نظامی این سازمان در کشورهای حساس و استراتژيک جهان است. ترامپ اما می‌گوید که امریکا پولیس جهان نیست و نیروهای امریکایی در حال حاضر وظیفه پولیس را در افغانستان ایفا می‌کنند.
ناتو معتقد است که حضور و خروج در مأموریت نظامی آن سازمان در افغانستان، وابسته به شرایط است؛ اما ترامپ به شرایط اعتقادی ندارد و می‌گوید که افغان‌ها جنگجویان قهاری هستند و امریکا نمی‌تواند برای استقرار صلح در این کشور، «خون و گنج» بدهد.
با این حال، این تنها مورد اختلاف ترامپ با ناتو نیست. ترامپ در دوران کارزارهای انتخاباتی اش در سال ۲۰۱۶ میلادی نیز ناتو را سازمانی منسوخ و حربه ای از کار افتاده می دانست و تأکید می کرد که یا باید همه کشورهای عضو سهمی عادلانه در تأمین هزینه های مالی این سازمان، بر عهده بگیرند یا امریکا از آن خارج خواهد شد.
جان بولتون؛ مشاور پیشین امنیت ملی ترامپ در کتاب «اتاق حوادث» هشدار داده است که ترامپ در صورت پیروزی در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری امریکا از ناتو خارج می‌شود؛ هشداری که برخلاف برخی دیگر از پیش‌بینی های مضحک بولتون از جمله سقوط نظام جمهوری اسلامی ایران در آستانه ۴۰ سالگی، چندان هم با واقعیت بیگانه نیست؛ زیرا ترامپ همین حالا نیز با شرکای سنتی و استراتژيک امریکا در ناتو اختلاف نظرهای سنگین و جدی دارد و از جمله، تصمیم به انتقال ۱۲ هزار نظامی امریکایی از آلمان، نشانگر جدیت این تنش‌ها می‌باشد.
از سوی دیگر، ترامپ از همان آغاز تاکنون همواره اراده معطوف به خروج داشته است. او از توافق هسته‌ای با ایران به طور یک‌جانبه خارج شد، از پیمان اقلیمی پاریس درباره مبارزه با گرمایش زمین خارج شد، از سازمان جهانی صحت خارج شد، از یک پیمان منطقه‌ای با حضور کانادا، امریکا و مکسیکو خارج شد و...
بنابراین برای او که به همه چیز از منظر اقتصادی، نگاه می‌کند، بسیار مهم است که به یکی از پرخرج ترین شراکت‌های امریکا یعنی حضور در ناتو نیز پایان دهد و اختلاف نظر درباره سرنوشت مأموریت نظامی مشترک امریکا و ناتو در افغانستان، بهترین بستر برای چنین تصمیم بحث برانگیزی است.
از اظهارات مکرر ترامپ چنین برمی‌آید که او نسبت به خروج از افغانستان، مصمم و جدی است و این امر از جمله در تعیین سرنوشت او در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری در امریکا، نقشی حیاتی دارد. در مقابل، ناتو هم نگرانی‌های شدیدی درباره پیامدهای این تصمیم دارد و معتقد است که به نفع کشورهای عضو این سازمان است که همچنان به حمایت خود از نیروهای امنیتی افغان ادامه دهند و در افغانستان بمانند؛ چیزی که ترامپ هیچ اعتقاد و تعهدی در قبال آن ندارد.
با این حساب، باید منتظر ماند و دید که تنش و تقابل ترامپ و ناتو درباره سرنوشت جنگ افغانستان به کجا منتهی می‌شود؛ تقابلی که به نظر می‌رسد دولت اشرف غنی نیز به عنوان یکی از آخرین گزینه‌ها به نتایج ثمربخش آن در زمینه استمرار حضور قوای خارجی، امید بسته است.
