در حالی که طی ماههای اخیر دو دولت حاشیه جنوبی خلیجفارس یعنی امارات و بحرین آمادگی عادیسازی روابط خود با رژیم اسرائیل را علنی کردهاند و کارشناسان جهان اسلام نیز آن را خلاف آرمانهای فلسطین قلمداد میکنند شیخ نواف احمد جابر صباح، امیر جدید کویت اعلام کرده که کشورش به میراث شیخ صباح، امیر فقید کویت در حمایت از مسئله فلسطین وفادار خواهد ماند و در راستای سیاستهای او گام خواهد برداشت. حال که اختلافنظرهایی بین «کویت» با «امارات و بحرین» بر سر مسئله فلسطین بروز کرده این پرسش مطرح میشود که آیا این مسئله منجر به تشدید شکافهای قدیمی در شورای همکاری خلیج فارس خواهد شد؟
مخالفت کویت با عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی به پیوند تاریخی این کشور با آرمان فلسطینی برمیگردد. بهگونهای که کویت یکی از نخستین کشورهای عربی بود که مهاجران فلسطینی را پذیرفت. همچنین کویت پایبند به ارزشهای ناسیونالیسم عربی و همبستگی اسلامی است و به فشارهای آمریکا برای عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی به بهانه بهاصطلاح «تهدید بودن ایران» توجهی نمیکند.
موضعگیری کویت در مخالفت با عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی حائز اهمیت و از دیگر کشورهای عربی صریحتر بوده و امیر جدید کویت صراحتا اعلام کرده که سیاستهای امیر فقید این کشور را در تمام موارد از جمله مسئله فلسطین دنبال خواهد کرد. در پاسخ باید توجه داشت که این اختلافنظر سیاسی بین کشورهای حاشیه خلیجفارس وجود داشته و دارد اما آن را نمیتوان به مفهوم یک شکاف عمیق بین این کشورها قلمداد کرد. در واقع این اختلاف از ابتدا وجود داشته و کویت از همان ابتدا مواضع صریح، ویژه و مستقلی در رابطه با بحث فلسطین دنبال کرده و بر آن تأکید داشته است.
در رابطه با اعلام آمادگی برای عادیسازی روابط ابوظبی و منامه با تلآویو نیز، کویتیها هم توسط هیات دولت، هم وزارت خارجه و هم پارلمان صریحا موضع مخالفشان را در این راستا ابراز داشتند. کویت اعلام داشت که موضع این کشور تشکیل دولت مستقل فلسطینی به پایتختی قدس شریف است. همچنین کویت بر این امر تأکید کرد که اگر قرار باشد با اسرائیل رابطه برقرار کند آخرین کشور خواهد بود. معنای این حرف مقامات کویت این است که آنها برای عادی سازی روابط با اسرائیل اقدام نخواهند کرد. همچنان که امیر جدید کویت نیز بر همین موضع تأکید کرده است.
البته علاوه بر کویت، عمان و قطر نیز حاضر نشدهاند روابط خود را با اسرائیل عادی کنند و عملا این موضوع را به آینده موکول کردهاند؛ اما به هر حال موضعگیری کویت از دیگر کشورها صریحتر بوده و امیر جدید کویت صراحتا اعلام کرده که سیاستهای امیر فقید این کشور را در تمام موارد از جمله مسئله فلسطین دنبال خواهد کرد.
مخالفت کویت با عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی به پیوند تاریخی این کشور با آرمان فلسطینی برمیگردد. بهگونهای که کویت یکی از نخستین کشورهای عربی بود که مهاجران فلسطینی را پذیرفت. همچنین کویت پایبند به ارزشهای ناسیونالیسم عربی و همبستگی اسلامی است و به فشارهای آمریکا برای عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی به بهانه بهاصطلاح «تهدید بودن ایران» توجهی نمیکند.
اما در خصوص اهداف عادیسازی روابط امارات و بحرین با رژیم اسرائیل باید به این نکته توجه داشت که بحرین محلی از اعراب ندارد اما مقامات اماراتی باید بدانند که اگر به دنبال ایجاد امنیت برای خودشان با حضور اسرائیل در منطقه هستند، کاملا اشتباه میکنند؛ زیرا کشورهایی چون جمهوری اسلامی ایران در این رابطه خیلی صریح و علنی به امارات پیام دادهاند که نباید پای رژیم صهیونیستی به منطقه کشیده شود و به دنبال جستجوی امنیت با حمایت این رژیم نباشند؛ بنابراین اماراتیها باید به این موضوع توجه داشته باشند و اگر بیتوجه به این هشدارها به اقداماتشان ادامه دهند، هزینه سنگینی را متحمل خواهند شد.
بعد از اعلام آمادگی برای عادی سازی روابط بحرین و امارات با اسرائیل شاهد بودیم که کشورهای عربی متاسفانه موضعگیری مناسبی نداشتند و شاید در جهان عرب تنها الجزایر و کویت موضع صریحی داشتند و به نظر میرسد وحدت و اجماعی که بر سر موضوع فلسطین وجود داشته تقریبا از بین رفته است. به گونهای که حتی جوامع عربی نیز موضع مناسبی نداشتند و لااقل انتظار میرفت که ملتهای عربی در این خصوص موضعگیری شفافتر و بهتری داشته باشند.
در نهایت اگرچه به دلیل فشارهای خارجی بهویژه از سوی آمریکا کشورهای شورای همکاری خلیج فارس بر سر مسئله عادی سازی روابط با اسرائیل و تحت الشعاع قرار گرفتن مسئله فلسطین رو در روی هم نخواهند ایستاد، اما اختلافات دیگری وجود دارند که میتوانند شکاف در این شورا را تعمیق بخشد که مهمترین مورد آن تنش قطر با عربستان و امارات است. این مسئله باعث شده که در کل شورای همکاری دیگر آن انسجام پیشین وجود نداشته باشد. در چنین شرایطی مواضع ناهمگون اعضای شورا در قبال توافق احتمالی با اسرائیل میتواند این شکاف را تشدید کند.
مخالفت کویت با عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی به پیوند تاریخی این کشور با آرمان فلسطینی برمیگردد. بهگونهای که کویت یکی از نخستین کشورهای عربی بود که مهاجران فلسطینی را پذیرفت. همچنین کویت پایبند به ارزشهای ناسیونالیسم عربی و همبستگی اسلامی است و به فشارهای آمریکا برای عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی به بهانه بهاصطلاح «تهدید بودن ایران» توجهی نمیکند.
موضعگیری کویت در مخالفت با عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی حائز اهمیت و از دیگر کشورهای عربی صریحتر بوده و امیر جدید کویت صراحتا اعلام کرده که سیاستهای امیر فقید این کشور را در تمام موارد از جمله مسئله فلسطین دنبال خواهد کرد. در پاسخ باید توجه داشت که این اختلافنظر سیاسی بین کشورهای حاشیه خلیجفارس وجود داشته و دارد اما آن را نمیتوان به مفهوم یک شکاف عمیق بین این کشورها قلمداد کرد. در واقع این اختلاف از ابتدا وجود داشته و کویت از همان ابتدا مواضع صریح، ویژه و مستقلی در رابطه با بحث فلسطین دنبال کرده و بر آن تأکید داشته است.
در رابطه با اعلام آمادگی برای عادیسازی روابط ابوظبی و منامه با تلآویو نیز، کویتیها هم توسط هیات دولت، هم وزارت خارجه و هم پارلمان صریحا موضع مخالفشان را در این راستا ابراز داشتند. کویت اعلام داشت که موضع این کشور تشکیل دولت مستقل فلسطینی به پایتختی قدس شریف است. همچنین کویت بر این امر تأکید کرد که اگر قرار باشد با اسرائیل رابطه برقرار کند آخرین کشور خواهد بود. معنای این حرف مقامات کویت این است که آنها برای عادی سازی روابط با اسرائیل اقدام نخواهند کرد. همچنان که امیر جدید کویت نیز بر همین موضع تأکید کرده است.
البته علاوه بر کویت، عمان و قطر نیز حاضر نشدهاند روابط خود را با اسرائیل عادی کنند و عملا این موضوع را به آینده موکول کردهاند؛ اما به هر حال موضعگیری کویت از دیگر کشورها صریحتر بوده و امیر جدید کویت صراحتا اعلام کرده که سیاستهای امیر فقید این کشور را در تمام موارد از جمله مسئله فلسطین دنبال خواهد کرد.
مخالفت کویت با عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی به پیوند تاریخی این کشور با آرمان فلسطینی برمیگردد. بهگونهای که کویت یکی از نخستین کشورهای عربی بود که مهاجران فلسطینی را پذیرفت. همچنین کویت پایبند به ارزشهای ناسیونالیسم عربی و همبستگی اسلامی است و به فشارهای آمریکا برای عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی به بهانه بهاصطلاح «تهدید بودن ایران» توجهی نمیکند.
اما در خصوص اهداف عادیسازی روابط امارات و بحرین با رژیم اسرائیل باید به این نکته توجه داشت که بحرین محلی از اعراب ندارد اما مقامات اماراتی باید بدانند که اگر به دنبال ایجاد امنیت برای خودشان با حضور اسرائیل در منطقه هستند، کاملا اشتباه میکنند؛ زیرا کشورهایی چون جمهوری اسلامی ایران در این رابطه خیلی صریح و علنی به امارات پیام دادهاند که نباید پای رژیم صهیونیستی به منطقه کشیده شود و به دنبال جستجوی امنیت با حمایت این رژیم نباشند؛ بنابراین اماراتیها باید به این موضوع توجه داشته باشند و اگر بیتوجه به این هشدارها به اقداماتشان ادامه دهند، هزینه سنگینی را متحمل خواهند شد.
بعد از اعلام آمادگی برای عادی سازی روابط بحرین و امارات با اسرائیل شاهد بودیم که کشورهای عربی متاسفانه موضعگیری مناسبی نداشتند و شاید در جهان عرب تنها الجزایر و کویت موضع صریحی داشتند و به نظر میرسد وحدت و اجماعی که بر سر موضوع فلسطین وجود داشته تقریبا از بین رفته است. به گونهای که حتی جوامع عربی نیز موضع مناسبی نداشتند و لااقل انتظار میرفت که ملتهای عربی در این خصوص موضعگیری شفافتر و بهتری داشته باشند.
در نهایت اگرچه به دلیل فشارهای خارجی بهویژه از سوی آمریکا کشورهای شورای همکاری خلیج فارس بر سر مسئله عادی سازی روابط با اسرائیل و تحت الشعاع قرار گرفتن مسئله فلسطین رو در روی هم نخواهند ایستاد، اما اختلافات دیگری وجود دارند که میتوانند شکاف در این شورا را تعمیق بخشد که مهمترین مورد آن تنش قطر با عربستان و امارات است. این مسئله باعث شده که در کل شورای همکاری دیگر آن انسجام پیشین وجود نداشته باشد. در چنین شرایطی مواضع ناهمگون اعضای شورا در قبال توافق احتمالی با اسرائیل میتواند این شکاف را تشدید کند.