دستیابی به صلح در افغانستان به دلیل منافع بین المللی مشترک که کشور را به میدان رقابت های ژئوپلیتیکی میان کشورها سوق داده است امری پیچیده است.
اجماع کشورهای منطقه در این درگیری به طور مستقیم و غیرمستقیم برای دستیابی به صلح پایدار ضروری است. هر چیزی کمتر از این فقط درگیری را به طرفهای مختلف منتقل می کند و نتیجه آن ادامه جنگ خواهد بود.
تاثیر اقتصادی منفی بیماری کرونا زمینه مشترکی را برای بازیگران منطقه ایجاد کرده است که برای بهبود و رشد اقتصادی مورد نیاز بسیار ضروری هستند.
وقت آن است که فشار اقتصادی به فرصتی برای همکاری اقتصادی و اجماع منطقه ای تبدیل شود که می تواند تاثیر مثبتی بر روند صلح افغانستان داشته باشد.
کشورهایی که قبلا چالش های اقتصادی و مالی را تجربه می کردند، بیشتر در رکود عمیق فرو رفتند. پاکستان یک بدهی عمومی رو به رشد دارد که ۸۷/۵ درصد از تولید ناخالص داخلی آن است و جمعیت رو به رشدی دارد که ۲۴/۳ درصد آنها زیر خط فقر زندگی می کنند. وضعیت این کشور واقعا رو به وخامت است.
ایران نیز تحت تاثیر بحران کرونا و تحریم های اقتصادی ایالات متحده تحت فشار قرار گرفته و کند شدن رشد اقتصادی هند و افزایش تقاضای انرژی، نیاز به سیاست ها و استراتژی های رشد محور را ضروری می کند.
بدون شک همگرایی اقتصادی و اتصال بیشتر آسیای جنوبی و مرکزی می تواند شرایط اقتصادی مناسبی را برای همه کشورهای منطقه به دنبال داشته باشد. رشد اقتصادی به اتصال بستگی دارد و اتصال بدون افغانستان پایدار و صلح آمیز امکان پذیر نیست.
افغانستان به دلیل موقعیت جغرافیایی خود، با تامین مسیرهای امن برای تجارت و سایر مبادلات اقتصادی، نقش اصلی را در چنین اتصالاتی ایفا خواهد کرد و باعث ایجاد همکاری در تلاشهای صلح در افغانستان خواهد شد.
پیشرفت تلاش های صلح افغانستان، یک برنامه اقتصادی چند ملیتی همزمان با حمایت نهادهای مرتبط و کمک های سرمایه گذاری کشورهای درگیر، اجماع منطقه ای، تجارت بهتر و فرصت های سرمایه گذاری بیشتر را به دنبال خواهد داشت.
بازیکنان منطقه ای تحت فشار اقتصاد وخیم، با چنین برنامه ای مجبور به همکاری و مذاکره خواهند شد. این برنامه چارچوبی برای ارتباط اقتصادی ایجاد خواهد کرد و باعث تقویت همکاری های بین المللی خواهد شد که نه تنها تاثیر مثبتی بر روند صلح در افغانستان خواهد گذاشت بلکه می تواند در حفظ آن نیز موثر باشد.
بر اساس پیش بینی های جدید بانک جهانی، امسال بیش از ۷۱ درصد از مردم افغانستان زیر خط فقر قرار خواهند گرفت و دسترسی به یک سیستم عدالت صحیح، مکتب سازی و حکومتداری بسیار محدود است و یا وجود ندارد.
توافقنامه صلح ایالات متحده و طالبان و دولت احتمالی افغانستان و معاهده صلح طالبان فقط در صورتی به ثبات طولانی مدت و صلح پایدار منجر خواهد شد که جنگجویان طالب و مردم فقیر افغانستان از فرصت های اقتصادی برخوردار شوند که آنها را قادر سازد برای خانواده خود تامین معاش کنند.
برنامه اقتصادی منطقه ای با اجرای پروژه های چند ملیتی، فرصت های معیشت را برای افغان ها فراهم خواهد کرد.
توافق صلح میان طالبان، ایالات متحده و دولت افغانستان به ثبات در افغانستان منجر نمی شود مگر اینکه همه کشورها و گروه های منطقه به تفاهم و اجماع برسند.
یک برنامه اقتصادی منطقه ای نیازهای بازیگران منطقه را برطرف می کند و آنها را به جای جنگ، به حمایت از صلح سوق می دهد.
منبع: دیلی کلیفرنیا
اجماع کشورهای منطقه در این درگیری به طور مستقیم و غیرمستقیم برای دستیابی به صلح پایدار ضروری است. هر چیزی کمتر از این فقط درگیری را به طرفهای مختلف منتقل می کند و نتیجه آن ادامه جنگ خواهد بود.
تاثیر اقتصادی منفی بیماری کرونا زمینه مشترکی را برای بازیگران منطقه ایجاد کرده است که برای بهبود و رشد اقتصادی مورد نیاز بسیار ضروری هستند.
وقت آن است که فشار اقتصادی به فرصتی برای همکاری اقتصادی و اجماع منطقه ای تبدیل شود که می تواند تاثیر مثبتی بر روند صلح افغانستان داشته باشد.
کشورهایی که قبلا چالش های اقتصادی و مالی را تجربه می کردند، بیشتر در رکود عمیق فرو رفتند. پاکستان یک بدهی عمومی رو به رشد دارد که ۸۷/۵ درصد از تولید ناخالص داخلی آن است و جمعیت رو به رشدی دارد که ۲۴/۳ درصد آنها زیر خط فقر زندگی می کنند. وضعیت این کشور واقعا رو به وخامت است.
ایران نیز تحت تاثیر بحران کرونا و تحریم های اقتصادی ایالات متحده تحت فشار قرار گرفته و کند شدن رشد اقتصادی هند و افزایش تقاضای انرژی، نیاز به سیاست ها و استراتژی های رشد محور را ضروری می کند.
بدون شک همگرایی اقتصادی و اتصال بیشتر آسیای جنوبی و مرکزی می تواند شرایط اقتصادی مناسبی را برای همه کشورهای منطقه به دنبال داشته باشد. رشد اقتصادی به اتصال بستگی دارد و اتصال بدون افغانستان پایدار و صلح آمیز امکان پذیر نیست.
افغانستان به دلیل موقعیت جغرافیایی خود، با تامین مسیرهای امن برای تجارت و سایر مبادلات اقتصادی، نقش اصلی را در چنین اتصالاتی ایفا خواهد کرد و باعث ایجاد همکاری در تلاشهای صلح در افغانستان خواهد شد.
پیشرفت تلاش های صلح افغانستان، یک برنامه اقتصادی چند ملیتی همزمان با حمایت نهادهای مرتبط و کمک های سرمایه گذاری کشورهای درگیر، اجماع منطقه ای، تجارت بهتر و فرصت های سرمایه گذاری بیشتر را به دنبال خواهد داشت.
بازیکنان منطقه ای تحت فشار اقتصاد وخیم، با چنین برنامه ای مجبور به همکاری و مذاکره خواهند شد. این برنامه چارچوبی برای ارتباط اقتصادی ایجاد خواهد کرد و باعث تقویت همکاری های بین المللی خواهد شد که نه تنها تاثیر مثبتی بر روند صلح در افغانستان خواهد گذاشت بلکه می تواند در حفظ آن نیز موثر باشد.
بر اساس پیش بینی های جدید بانک جهانی، امسال بیش از ۷۱ درصد از مردم افغانستان زیر خط فقر قرار خواهند گرفت و دسترسی به یک سیستم عدالت صحیح، مکتب سازی و حکومتداری بسیار محدود است و یا وجود ندارد.
توافقنامه صلح ایالات متحده و طالبان و دولت احتمالی افغانستان و معاهده صلح طالبان فقط در صورتی به ثبات طولانی مدت و صلح پایدار منجر خواهد شد که جنگجویان طالب و مردم فقیر افغانستان از فرصت های اقتصادی برخوردار شوند که آنها را قادر سازد برای خانواده خود تامین معاش کنند.
برنامه اقتصادی منطقه ای با اجرای پروژه های چند ملیتی، فرصت های معیشت را برای افغان ها فراهم خواهد کرد.
توافق صلح میان طالبان، ایالات متحده و دولت افغانستان به ثبات در افغانستان منجر نمی شود مگر اینکه همه کشورها و گروه های منطقه به تفاهم و اجماع برسند.
یک برنامه اقتصادی منطقه ای نیازهای بازیگران منطقه را برطرف می کند و آنها را به جای جنگ، به حمایت از صلح سوق می دهد.
منبع: دیلی کلیفرنیا
