سید هاشم علوی/ ویروس ناشناخته کرونا یا کوید 19، که حدود چهار ماه پیش از امروز، از شهر ووهان چین شیوع پیدا کرد و به سرعت جهانگیر شد، بشریت را متوجه بسیاری از مسایل کرد.
این بیماری میکروسکوبی که به صورت شگفت‌انگیزی مرزهای جهان را درنوردید و جان هزاران انسان را تاکنون گرفته است، هنوزهم بی‌رحمانه قربانی می‌گیرد. این شیوع، بشر متمدن قرن تکنالوژی را متوجه بسیاری از حقیقت‌های مغفول و فراموش‌شده ماورای طبیعی و متافیزیکی نیز کرد.
کرونا هرچند جمع بزرگی را به کام مرگ فرستاده و ضربه سنگینی بر اقتصاد جهانی وارد کرده و همچنین نظام اجتماعی را مختل ساخته است، اما در نوع خود قدرت ما فوق قدرت بشر را نیز به نمایش گذاشت. کسانی که که تا دیروز شاید حتی به مرگ فکر هم نمی‌کردند، اما امروز همه در یک صف ایستاده و برای مردن لحظه شماری می‌کنند؛ افرادی که تا دیروز اصلا خدایی در ذهن‌شان نبود، اما امروز شاید حداقل روزانه یکی دو بار ناخواسته بگویند "خدایا نجاتم بده"!.
به باور من، این ویروس معلول هرعلتی که باشد، در نهایت بی ربط به امور غیبی نیست و گویا خداوند خواسته که در برابر کبر و نخوت، خودخواهی‌ها و ناسپاسی بندگانش، هر از گاهی قدرت خود را به نمایش گذاشته و انسان‌ها را متوجه ضعف و ناتوانی‌شان کنند، تا دیگر خود را مالک همه چیز در دنیا ندانند و گاهی به قدرت بالاتر از خود نیز فکر کنند.
رابطه کرونا با آلودگی هوا در جهان
از طرفی هم ویروس کرونا ساخت دست بشر باشد یا معلول هر علت طبیعی دیگر، اما یقینا بدون حکمت و مشیت خداوندی و درعین حال خالی از لطف نیست، زیرا اگر امروز این بیماری نیمی از انسان‌های روی زمین را منزوی و خانه‌نشین کرده و در کنار آن، از شدت آلودگی هوا در سراسر جهان کاسته است.
ویروس کرونا هرچند یک عده را به کام مرگ فرستاده، اما در عین حال با کاهش آلودگی هوا که محصول انزوای انسان‌ها، قرنطین و تعطیلی کارخانه‌ها می‌باشد، زمینه نفس کشیدن را نیز برای انسان‌ها فراهم کرده است.
تصور کنید که اگر این بیماری شیوع پیدا نمی‌کرد و کارخانه‌های بزرگ تولیدی جهان همچنان به کار خود ادامه می‌دادند و گازهای گلخانه‌ای در تولید ذرات کشنده دست به دست انسان‌ها می‌داد، یقنیا تلفات آلودگی هوا در سراسر جهان تعداد بیشتری را به کام مرگ می‌فرستاد.
پیش از شیوع ویروس کرونا، کشورهای بزرگ و صنعتی جهان سخت نگران آلودگی هوا بودند و برای جلوگیری از این خطر قطعی و کشنده، چاره‌اندیشی می‌کردند، اما گسترش این بیماری سبب شد که منابع آلوده‌کننده هوا که عامل آن اغلب انسان‌ها می‌باشند، به صورت خودکار بسته شود و میزان آلودگی هوا در بسیاری از شهرهای جهان از جمله شهر کابل که تا دیروز در صدر قرار داشت، از حد استندرد نیز کاهش پیدا کند.
اگر ویروس کرونا بیکاری را زیاد کرد؛ میزان فقر را بلند برد، ناراحتی‌های اجتماعی و غیره را ایجاد نمود، در کنار آن میلیون‌ها انسان را از مرگ خاموش(آلودگی هوا) نیز نجات داده است.
این در حالی است که بیماری‌های برخاسته از آلودگی هوا و مرگ و میر از این رهگذر در جهان ممکن است سالانه به مراتب بیشتر از بیماری کوید 19 باشد، اما تفاوتش در این است که ویروس کرونا به سرعت رسانه‌ای شد، به گونه‌ای که نه تنها هر روز، بلکه هر لحظه و دقیقه از آن آمارگیری می‌شود و نشر می‌گردد، اما این حساسیت در برابر سایر بیماری‌ها وجود ندارد.
رابطه کرونا با اقتصاد، سیاست و نزاع‌های جهانی
اگر ویروس کرونا بر اساس تحقیق و محاسبه دانشمندان علم اقتصاد ضربه مهلکی بر پیکر اقتصاد جهان وارد می‌کند که تا ده سال دیگر قابل جبران نیست، از آن طرف ممکن است به لحاظ سیاسی و اجتماعی بسیاری از هم‌سویی‌ها و همکاری‌های جهانی را نیز ایجاد کند و از نزاع‌ها و جنگ‌ها در دنیا کاسته شود؛ چنان‌که در برخی از کشورهای درگیر جنگ هم اکنون این آثار کمابیش دیده می‌شود.
بیماری واگیردار کرونا هرچند بزرگترین کشورهای اقتصادی جهان را دست پاچه کرده و امروز در بسیاری از موارد احساس کمی و کاستی می‌کنند، اما در عین حال روحیه همکاری و کمک را در سطح جهانی بلند برده است. بسیاری از کشورهایی که در گذشته رابطه چندان مناسبی با یک‌دیگر نداشتند، اما امروز آماده کمک به هم هستند.
پس می‌توان گفت که یکی از حکمت‌های ویروس کرونا این است که کشورهای صنعتی و دارای اقتصاد پویا و قدرت‌مند را با کشورهای فقیر یا جهان سوم در یک صف قرار داده است و هیچ قدرتی امروز نمی‌تواند در برابر آن، اظهار برتری کند. به طور مثال، اگر امریکا بزرگترین قدرت اقتصادی جهان است، در کنار آن بالاترین مبتلایان و میزان مرگ و میر را نیز از ناحیه ویروس کرونا دارد.
تاثیر و کمک ویروس کرونا بر ظهور بیشتر رابطه علوم ساینسی و دینی
پیامد دیگری که ویروس کرونا به دنبال داشت، این بود که عملا ساینس را با دستورات دین پیوند داد؛ طب اسلامی را با علوم تجربی به صورت آشکار در نقطه تلاقی قرار داده و منبر و داکتر را هم‌صدا ساخت.
اگر تا دیروز یک عده کاملا مادی فکر می‌کردند و دین را پاسخگوی نیازمندی‌های بشر نمی‌دانستند، اما امروز شاید به این باور رسیده باشند آن‌چه را در ساینس و تکنالوژی معاصر جستجو می‌کردیم، در دین نیز وجود دارد.
بیماری کرونا در حالی اوج گرفت و جهانی شد که اصلا کسی تصور نمی‌کرد با این همه سرعت جهانی شدن، یک چنین بیماری پیدا شود که نه واکسین داشته باشد و نه هم درمان و بشریت را این‌گونه درمانده و بیچاره کند که جز توسل و چاره‌جویی از مقام بالا(خداوند)، دیگر راه بیرون رفتی نداشته باشد.
بشری که به کمک علوم تجربی زمین را تسخیر کرده و پنجه به حلقه زحل، ماه و مشتری انداخته و ادعاهای بزرگی پیشرفت‌ها در عرصه‌های مختلف زندگی را دارد، امروز در برابر ذرات بسیار کوچک ویروس کرونا که حتی با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شود، به زانو درآمده و دست به دامن کلیساها، کنیسه‌ها، درمسال‌ها، مساجد و زیارت‌گاه‌ها شده است.
در این میان، اما سوال اساسی این‌جاست که یک بیماری در صورتی که نه دوا داشته باشد و نه درمان و کنترل آن نیز از توان بشر بیرون باشد، چه قدرتی می‌تواند آن بلیه را از سر انسان‌ها دفع و یا رفع کند؟ آیا جز توسلات و استمداد از قدرت لایتناهی خداوند چاره دیگری وجود دارد؟ این‌جاست که حقیقت دین و یکتاپرستی آشکار و دست شرک و خداستیزی کاملا بسته می‌شود.
پس در نتیجه باید گفت که کرونا را به قول متخصصین طبی جدی بگیرید و به توصیه‌های پزشکی نیز عمل کنید، اما جز خدا از کرونا و هیچ پدیده شبیه آن نترسید. این فرصتی خوبی است که اگر یک‌بار هم شده، با ویروس کرونا مراتب ایمان خود را بسنجیم، زیرا در برخی از روایات آمده است که هر کس از خداوند می‌ترسد، از هیچ چیز دیگر نمی‌ترسد، اما بر عکس، کسی که از خدا نمی‌ترسد، از همه چیز می‌ترسد.
این بیماری میکروسکوبی که به صورت شگفت‌انگیزی مرزهای جهان را درنوردید و جان هزاران انسان را تاکنون گرفته است، هنوزهم بی‌رحمانه قربانی می‌گیرد. این شیوع، بشر متمدن قرن تکنالوژی را متوجه بسیاری از حقیقت‌های مغفول و فراموش‌شده ماورای طبیعی و متافیزیکی نیز کرد.
کرونا هرچند جمع بزرگی را به کام مرگ فرستاده و ضربه سنگینی بر اقتصاد جهانی وارد کرده و همچنین نظام اجتماعی را مختل ساخته است، اما در نوع خود قدرت ما فوق قدرت بشر را نیز به نمایش گذاشت. کسانی که که تا دیروز شاید حتی به مرگ فکر هم نمی‌کردند، اما امروز همه در یک صف ایستاده و برای مردن لحظه شماری می‌کنند؛ افرادی که تا دیروز اصلا خدایی در ذهن‌شان نبود، اما امروز شاید حداقل روزانه یکی دو بار ناخواسته بگویند "خدایا نجاتم بده"!.
به باور من، این ویروس معلول هرعلتی که باشد، در نهایت بی ربط به امور غیبی نیست و گویا خداوند خواسته که در برابر کبر و نخوت، خودخواهی‌ها و ناسپاسی بندگانش، هر از گاهی قدرت خود را به نمایش گذاشته و انسان‌ها را متوجه ضعف و ناتوانی‌شان کنند، تا دیگر خود را مالک همه چیز در دنیا ندانند و گاهی به قدرت بالاتر از خود نیز فکر کنند.
رابطه کرونا با آلودگی هوا در جهان
از طرفی هم ویروس کرونا ساخت دست بشر باشد یا معلول هر علت طبیعی دیگر، اما یقینا بدون حکمت و مشیت خداوندی و درعین حال خالی از لطف نیست، زیرا اگر امروز این بیماری نیمی از انسان‌های روی زمین را منزوی و خانه‌نشین کرده و در کنار آن، از شدت آلودگی هوا در سراسر جهان کاسته است.
ویروس کرونا هرچند یک عده را به کام مرگ فرستاده، اما در عین حال با کاهش آلودگی هوا که محصول انزوای انسان‌ها، قرنطین و تعطیلی کارخانه‌ها می‌باشد، زمینه نفس کشیدن را نیز برای انسان‌ها فراهم کرده است.
تصور کنید که اگر این بیماری شیوع پیدا نمی‌کرد و کارخانه‌های بزرگ تولیدی جهان همچنان به کار خود ادامه می‌دادند و گازهای گلخانه‌ای در تولید ذرات کشنده دست به دست انسان‌ها می‌داد، یقنیا تلفات آلودگی هوا در سراسر جهان تعداد بیشتری را به کام مرگ می‌فرستاد.
پیش از شیوع ویروس کرونا، کشورهای بزرگ و صنعتی جهان سخت نگران آلودگی هوا بودند و برای جلوگیری از این خطر قطعی و کشنده، چاره‌اندیشی می‌کردند، اما گسترش این بیماری سبب شد که منابع آلوده‌کننده هوا که عامل آن اغلب انسان‌ها می‌باشند، به صورت خودکار بسته شود و میزان آلودگی هوا در بسیاری از شهرهای جهان از جمله شهر کابل که تا دیروز در صدر قرار داشت، از حد استندرد نیز کاهش پیدا کند.
اگر ویروس کرونا بیکاری را زیاد کرد؛ میزان فقر را بلند برد، ناراحتی‌های اجتماعی و غیره را ایجاد نمود، در کنار آن میلیون‌ها انسان را از مرگ خاموش(آلودگی هوا) نیز نجات داده است.
این در حالی است که بیماری‌های برخاسته از آلودگی هوا و مرگ و میر از این رهگذر در جهان ممکن است سالانه به مراتب بیشتر از بیماری کوید 19 باشد، اما تفاوتش در این است که ویروس کرونا به سرعت رسانه‌ای شد، به گونه‌ای که نه تنها هر روز، بلکه هر لحظه و دقیقه از آن آمارگیری می‌شود و نشر می‌گردد، اما این حساسیت در برابر سایر بیماری‌ها وجود ندارد.
رابطه کرونا با اقتصاد، سیاست و نزاع‌های جهانی
اگر ویروس کرونا بر اساس تحقیق و محاسبه دانشمندان علم اقتصاد ضربه مهلکی بر پیکر اقتصاد جهان وارد می‌کند که تا ده سال دیگر قابل جبران نیست، از آن طرف ممکن است به لحاظ سیاسی و اجتماعی بسیاری از هم‌سویی‌ها و همکاری‌های جهانی را نیز ایجاد کند و از نزاع‌ها و جنگ‌ها در دنیا کاسته شود؛ چنان‌که در برخی از کشورهای درگیر جنگ هم اکنون این آثار کمابیش دیده می‌شود.
بیماری واگیردار کرونا هرچند بزرگترین کشورهای اقتصادی جهان را دست پاچه کرده و امروز در بسیاری از موارد احساس کمی و کاستی می‌کنند، اما در عین حال روحیه همکاری و کمک را در سطح جهانی بلند برده است. بسیاری از کشورهایی که در گذشته رابطه چندان مناسبی با یک‌دیگر نداشتند، اما امروز آماده کمک به هم هستند.
پس می‌توان گفت که یکی از حکمت‌های ویروس کرونا این است که کشورهای صنعتی و دارای اقتصاد پویا و قدرت‌مند را با کشورهای فقیر یا جهان سوم در یک صف قرار داده است و هیچ قدرتی امروز نمی‌تواند در برابر آن، اظهار برتری کند. به طور مثال، اگر امریکا بزرگترین قدرت اقتصادی جهان است، در کنار آن بالاترین مبتلایان و میزان مرگ و میر را نیز از ناحیه ویروس کرونا دارد.
تاثیر و کمک ویروس کرونا بر ظهور بیشتر رابطه علوم ساینسی و دینی
پیامد دیگری که ویروس کرونا به دنبال داشت، این بود که عملا ساینس را با دستورات دین پیوند داد؛ طب اسلامی را با علوم تجربی به صورت آشکار در نقطه تلاقی قرار داده و منبر و داکتر را هم‌صدا ساخت.
اگر تا دیروز یک عده کاملا مادی فکر می‌کردند و دین را پاسخگوی نیازمندی‌های بشر نمی‌دانستند، اما امروز شاید به این باور رسیده باشند آن‌چه را در ساینس و تکنالوژی معاصر جستجو می‌کردیم، در دین نیز وجود دارد.
بیماری کرونا در حالی اوج گرفت و جهانی شد که اصلا کسی تصور نمی‌کرد با این همه سرعت جهانی شدن، یک چنین بیماری پیدا شود که نه واکسین داشته باشد و نه هم درمان و بشریت را این‌گونه درمانده و بیچاره کند که جز توسل و چاره‌جویی از مقام بالا(خداوند)، دیگر راه بیرون رفتی نداشته باشد.
بشری که به کمک علوم تجربی زمین را تسخیر کرده و پنجه به حلقه زحل، ماه و مشتری انداخته و ادعاهای بزرگی پیشرفت‌ها در عرصه‌های مختلف زندگی را دارد، امروز در برابر ذرات بسیار کوچک ویروس کرونا که حتی با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شود، به زانو درآمده و دست به دامن کلیساها، کنیسه‌ها، درمسال‌ها، مساجد و زیارت‌گاه‌ها شده است.
در این میان، اما سوال اساسی این‌جاست که یک بیماری در صورتی که نه دوا داشته باشد و نه درمان و کنترل آن نیز از توان بشر بیرون باشد، چه قدرتی می‌تواند آن بلیه را از سر انسان‌ها دفع و یا رفع کند؟ آیا جز توسلات و استمداد از قدرت لایتناهی خداوند چاره دیگری وجود دارد؟ این‌جاست که حقیقت دین و یکتاپرستی آشکار و دست شرک و خداستیزی کاملا بسته می‌شود.
پس در نتیجه باید گفت که کرونا را به قول متخصصین طبی جدی بگیرید و به توصیه‌های پزشکی نیز عمل کنید، اما جز خدا از کرونا و هیچ پدیده شبیه آن نترسید. این فرصتی خوبی است که اگر یک‌بار هم شده، با ویروس کرونا مراتب ایمان خود را بسنجیم، زیرا در برخی از روایات آمده است که هر کس از خداوند می‌ترسد، از هیچ چیز دیگر نمی‌ترسد، اما بر عکس، کسی که از خدا نمی‌ترسد، از همه چیز می‌ترسد.
