غلام‌رضا سادات/ نجات بشریت از مظالم، مصائب و بدبختی‌ها، و رساندن انسان به کمال آرامش و آسایش در گرو ظهور منجی موعود است.
با توجه به نگرش‌های مختلف فکری و اعتقادی مردمان جهان؛ اما با آن هم انتظار منجی برای ظهور و موعود نجات‌بخش که اکثریت به آن باورمند هستند، قابل تأمل است، و تنها نقطه اختلافی که در این زمینه وجود دارد، چگونگی ظهور، و شخص نجات‌بخش است که پیروان هر دین و آئین و کیش به مرام خود به آن باورمند اند.
با این حال و با نگاه تاریخی به رشد و انکشاف تمدن‌های بشری در طول قرون متمادی، و مسیر پیشرفت مادی که انسان‌ها با تلاش به آن دست یافتند و معنوی که با ارشادات انبیا الهی بوده، اما حیات انسان‌های چند قرن اخیر و آنچه را می‌شود عامل عقب‌گرد معنوی دانست، دیکته تمدن ماتریالیستی و مادی‌گرای غربی و شرقی بوده که بر معنویت فکری و روحی انسان‌ها، که لازمه تفکر و ارتباط معنوی را دارد، سایه افکنده و انسان‌های زیادی را از معنویت، که نیاز اساسی بشر در عین پیشرفت مادی است، دور ساخته است.
انسان‌های بسیاری با وجود اعتقاد به معنویت و در نهایت منجی نجات‌بخشی که دارند، بیشتر این مسأله را به یک تصور ذهنی محدود کرده‌اند؛ در حالی که معنویت با پیوندی که به ظهور موعود و منجی دارد، نیازمند اصول‌ها و فروع‌های عمل‌گرایی عینی است. اعتقاد شیعی در زمینه ظهور مهدی موعود(عج) با توجه به حقایق استدلالی که دارد؛ "عینی، منطقی و همه شمول از همه باورها است".
این روزها با توجه به اعتقاد و باور جمع کثیری از انسان‌ها، پیوند معناداری بین بحران همه‌گیر ویروس کرونا همه را در مضیقه قرار داده و در عین حال ولادت مهدی موعود(عج)، که به اعتقاد مسلمانان نجات‌دهنده بشریت اوست، ایجاد شده و دست‌هایی که برای ظهور موعود بلند گردیده، قابل تأمل است.
ویروس کرونا و بحران جهانی که با درنوردیدن جهان به وجود آورده و عجز انسان‌ها در مقابل این ویروس، نگاه بسیاری از انسان‌های کره خاکی را به سوی معنویت جلب کرده که شاید تا چند ماه پیش کمتر کسی در دنیای مدرنیته و مخصوصا جهان اولی‌ها بدان فکر هم نکرده باشند، اما امروز انسان‌ها از شرق تا غرب گیتی، با تمام امکانات و سرمایه و دم و دستگاه، خاضعانه در مقابل خداوند زانو زده و نیایش کرده و فقط دعا و پیوند معنوی و در نهایت منجی موعود را راه عبور از بحران و چالش‌های این چنینی و همه شمول می‌دانند.
امروز ثابت شده که در قرن بیست و یکم و در اوج پیشرفت و کمال مادی انسان‌ها، بازهم بشریت امروز در مقابل حوادث و مشکلات برخواسته نظیر ویروس کرونا، چقدر ضعیف و ناتوان و آسیب‌پذیر است. بازهم انسان‌ها در نهایت ناگزیر اند که به خدا پناه برده و نیایش کنند و برای نجات‌شان و در نهایت ظهور منجی این عالم دعا کنند.
امروز اگر فریاد الله اکبر و نیایش، زجه و ناله، سجده و فریاد معنوی از گوشه گوشه جهان بلند شده، همه از بیچارگی بشر است. امروز انسان‌های بسیاری باورمند شدند که تنها مکان دعا، مسجد و مدرسه و خانقا و دیر صومعه و کلیسا و درامسال نیست، هم‌چنین دعا مخصوص عالم، روحانی، پاپ و پندید و راهب نبوده و نیست؛ بلکه همه انسان ها باید با خدا و در همه حالات پیوند معنوی داشته باشند. البته خصلت انسان‌ها است که با فشار و تنگی و درماندگی‌ها، ناگزیر به خدا رجوع می‌کنند؛ آنچه که این روزها از شرق تا غرب عالم از قدرتمند و ضعیف تا پول‌دار و فقیر، جهان اولی‌ها و جهان سومی‌ها، همه و همه، روزهایی را برای نیایش و دعا و رفع مصائب و پیوند معنوی اختصاص داده و می‌دهند.
با این وجود ۱۵ شعبان از ماه‌های قمری به اعتقاد راسخ و استوار شیعیان، سالروز ولادت منجی بشریت، مهدی موعود(عج) است. البته تمامی مسلمانان اعتقاد به ظهور مهدی موعود که نجات‌بخش انسان‌ها بوده و از نسل پیامبر(ص) را دارند، و فقط اختلافی که وجود دارد، در چگونگی تولد، زندگی و ظهور و موارد کوچک آن است.
در کنار مسلمانان، پیروان سایر ادیان نیز برای پایان و سعادت بشریت، به منجی و نجات‌دهنده اعتقاد دارند و آن را متصور هستند. هرچند که گرایش‌های مادی، برای سال‌های بسیاری، بخشی از جامعه بشریت را در تنگنای عاری از معنویت و مادی فرو برده، اما در واپسین روزها و بحران ویروس کرونا و ترس و اضطرابی که در وجود همه انسان‌ها ایجاد شده، بیش از گذشته انسان‌ها را دوباره با معنویت خاصی پیوند داده و مرتبط ساخته است.
با این حال با تمام اشتباهاتی که انسان‌ها و بشریت در طول تاریخ داشته و دارد؛ انتظارها این است که بعد از همه‌گیری بحران کرونا و عجز انسان‌ها در مقابل این ویروس و انتظاری که برای فروکش کردن آن می‌رود، اما با آن‌هم باری و برای مدتی هم که شده، مانند این روزها، شاهد دگراندیشی خلاف مادیت‌خواهی و معنویت‌نگری در جهانی با بحران کرونا بوده و پسا کرونا نیز باشیم.
با توجه به نگرش‌های مختلف فکری و اعتقادی مردمان جهان؛ اما با آن هم انتظار منجی برای ظهور و موعود نجات‌بخش که اکثریت به آن باورمند هستند، قابل تأمل است، و تنها نقطه اختلافی که در این زمینه وجود دارد، چگونگی ظهور، و شخص نجات‌بخش است که پیروان هر دین و آئین و کیش به مرام خود به آن باورمند اند.
با این حال و با نگاه تاریخی به رشد و انکشاف تمدن‌های بشری در طول قرون متمادی، و مسیر پیشرفت مادی که انسان‌ها با تلاش به آن دست یافتند و معنوی که با ارشادات انبیا الهی بوده، اما حیات انسان‌های چند قرن اخیر و آنچه را می‌شود عامل عقب‌گرد معنوی دانست، دیکته تمدن ماتریالیستی و مادی‌گرای غربی و شرقی بوده که بر معنویت فکری و روحی انسان‌ها، که لازمه تفکر و ارتباط معنوی را دارد، سایه افکنده و انسان‌های زیادی را از معنویت، که نیاز اساسی بشر در عین پیشرفت مادی است، دور ساخته است.
انسان‌های بسیاری با وجود اعتقاد به معنویت و در نهایت منجی نجات‌بخشی که دارند، بیشتر این مسأله را به یک تصور ذهنی محدود کرده‌اند؛ در حالی که معنویت با پیوندی که به ظهور موعود و منجی دارد، نیازمند اصول‌ها و فروع‌های عمل‌گرایی عینی است. اعتقاد شیعی در زمینه ظهور مهدی موعود(عج) با توجه به حقایق استدلالی که دارد؛ "عینی، منطقی و همه شمول از همه باورها است".
این روزها با توجه به اعتقاد و باور جمع کثیری از انسان‌ها، پیوند معناداری بین بحران همه‌گیر ویروس کرونا همه را در مضیقه قرار داده و در عین حال ولادت مهدی موعود(عج)، که به اعتقاد مسلمانان نجات‌دهنده بشریت اوست، ایجاد شده و دست‌هایی که برای ظهور موعود بلند گردیده، قابل تأمل است.
ویروس کرونا و بحران جهانی که با درنوردیدن جهان به وجود آورده و عجز انسان‌ها در مقابل این ویروس، نگاه بسیاری از انسان‌های کره خاکی را به سوی معنویت جلب کرده که شاید تا چند ماه پیش کمتر کسی در دنیای مدرنیته و مخصوصا جهان اولی‌ها بدان فکر هم نکرده باشند، اما امروز انسان‌ها از شرق تا غرب گیتی، با تمام امکانات و سرمایه و دم و دستگاه، خاضعانه در مقابل خداوند زانو زده و نیایش کرده و فقط دعا و پیوند معنوی و در نهایت منجی موعود را راه عبور از بحران و چالش‌های این چنینی و همه شمول می‌دانند.
امروز ثابت شده که در قرن بیست و یکم و در اوج پیشرفت و کمال مادی انسان‌ها، بازهم بشریت امروز در مقابل حوادث و مشکلات برخواسته نظیر ویروس کرونا، چقدر ضعیف و ناتوان و آسیب‌پذیر است. بازهم انسان‌ها در نهایت ناگزیر اند که به خدا پناه برده و نیایش کنند و برای نجات‌شان و در نهایت ظهور منجی این عالم دعا کنند.
امروز اگر فریاد الله اکبر و نیایش، زجه و ناله، سجده و فریاد معنوی از گوشه گوشه جهان بلند شده، همه از بیچارگی بشر است. امروز انسان‌های بسیاری باورمند شدند که تنها مکان دعا، مسجد و مدرسه و خانقا و دیر صومعه و کلیسا و درامسال نیست، هم‌چنین دعا مخصوص عالم، روحانی، پاپ و پندید و راهب نبوده و نیست؛ بلکه همه انسان ها باید با خدا و در همه حالات پیوند معنوی داشته باشند. البته خصلت انسان‌ها است که با فشار و تنگی و درماندگی‌ها، ناگزیر به خدا رجوع می‌کنند؛ آنچه که این روزها از شرق تا غرب عالم از قدرتمند و ضعیف تا پول‌دار و فقیر، جهان اولی‌ها و جهان سومی‌ها، همه و همه، روزهایی را برای نیایش و دعا و رفع مصائب و پیوند معنوی اختصاص داده و می‌دهند.
با این وجود ۱۵ شعبان از ماه‌های قمری به اعتقاد راسخ و استوار شیعیان، سالروز ولادت منجی بشریت، مهدی موعود(عج) است. البته تمامی مسلمانان اعتقاد به ظهور مهدی موعود که نجات‌بخش انسان‌ها بوده و از نسل پیامبر(ص) را دارند، و فقط اختلافی که وجود دارد، در چگونگی تولد، زندگی و ظهور و موارد کوچک آن است.
در کنار مسلمانان، پیروان سایر ادیان نیز برای پایان و سعادت بشریت، به منجی و نجات‌دهنده اعتقاد دارند و آن را متصور هستند. هرچند که گرایش‌های مادی، برای سال‌های بسیاری، بخشی از جامعه بشریت را در تنگنای عاری از معنویت و مادی فرو برده، اما در واپسین روزها و بحران ویروس کرونا و ترس و اضطرابی که در وجود همه انسان‌ها ایجاد شده، بیش از گذشته انسان‌ها را دوباره با معنویت خاصی پیوند داده و مرتبط ساخته است.
با این حال با تمام اشتباهاتی که انسان‌ها و بشریت در طول تاریخ داشته و دارد؛ انتظارها این است که بعد از همه‌گیری بحران کرونا و عجز انسان‌ها در مقابل این ویروس و انتظاری که برای فروکش کردن آن می‌رود، اما با آن‌هم باری و برای مدتی هم که شده، مانند این روزها، شاهد دگراندیشی خلاف مادیت‌خواهی و معنویت‌نگری در جهانی با بحران کرونا بوده و پسا کرونا نیز باشیم.
