مجیب الرحمان انصاری؛ مولوی پرحاشیه هراتی و امام مسجد جامع گازرگاه هرات روز پنجشنبه در نشست خبری از ایجاد نهاد امر به معروف و نهی از منکر و تبلیغات این اداره دفاع کرد.
آقای انصاری می گوید که این نهاد در منطقه "خواجه انصار" عملا شریعت را تطبیق می کند؛ اما فعلا فعالیت این اداره در سایر مناطق در حد تبلیغات است. او تایید کرد که تاکنون شماری از متخلفین را تنبیه و تادیب و در حد شلاق زدن مجازات کرده اند.
او گفت: "امارت یا خلافت، ما نظام اسلامی می‌خواهیم. تحت هر نامی باشد. جمهوری باشد، امارت باشد یا خلافت. ما نظام اسلامی می‌خواهیم."
او درباره طالبان و داعش نیز گفت:"هر کسی خلاف دین اسلام رفتار می‌کند، رد است و هر کسی خدمت به اسلام و ملت و کشور می‌کند تایید اسلام است."
آقای انصاری در نشست خبری اش به خبرنگاران زن اجازه حضور نداد.
روحانیونی که به سان آقای انصاری فکر کنند بی تردید در افغانستان کم نیستند؛ افراد دردآشنا و دغدغه مندی که علاقه دارند تا روحانیت به مثابه یک صنف مقتدر و آوانگارد، در رأس تحولات و اصلاحات عظیم سیاسی و اجتماعی قرار بگیرند و جامعه ای که عمیقا دستخوش فساد و فترت شده را در مسیر خیر و صلاح و فلاح قرار دهند و از فلاکت نجات بخشند.
این همان رسالت عظیم علما به عنوان میراث داران انبیا است؛ رسالتی که ظاهرا نهاد امر به معروف و نهی از منکر مولوی انصاری هم بر بنیاد آن بنا شده است و او خود را مجری بی قید و شرط شریعت و حافظ و حامی دین می داند.
تا اینجای کار نه تنها هیچ مشکلی وجود ندارد؛ بلکه باید از این نوع حرکت ها حمایت کرد تا نقش علما و سهم دین در اصلاح جامعه بار دیگر احیا شود و رویکردهای سکولاریستی به مقوله مذهب و دین در حوزه حیات عمومی، تضعیف شود. ظاهرا صدها نفری که امروزه در کنار آقای انصاری قرار گرفته اند و از او به طور گسترده حمایت می کنند نیز دل به همین آرمان مقدس بسته و به زعم خود به همان دَین و مسؤولیتی عمل می کنند که دین بر دوش شان گذاشته است.
این امر نیز هیچ مشکلی ندارد؛ زیر علما و روحانیون زمانی می توانند در رسالت های مقدس شان در رهبری اجتماع و هدایت آن به مسیر خیر و فلاح و نجات از فساد و فلاکت موفق شوند که از حمایت جامعه و توده مردم برخوردار باشند.
با اینهمه، مساله نگران کننده و تکان دهنده این است که آقای انصاری تنها یک روحانی اصلاح طلب و اعتدال گرا نیست. او نماینده یک ایدئولوژی مخوف و متصلب است که هیچیک از دو مذهب بزرگ اسلامی یعنی اهل سنت حنفی و اهل تشیع را برنمی تابد.
اگرچه او درباره اظهار نظر علیه حنفیت، محافظه کارانه، محتاطانه و پنهانکارانه برخورد می کند و عقاید واقعی اش را به عنوان یک مولوی سلفی آموزش دیده در عربستان سعودی در برابر سنی حنفی بروز نمی دهد؛ اما هیچکس نمی تواند انکار کند که او مغز متفکر همان نیرویی است که اجتماع علمای احناف را در کابل آماج قرار داد و هدف از آن، چیزی جز تضعیف حنفیت و ترویج و تحکیم سلفیت نبود.
وقتی آقای انصاری به طور ریاکارانه ای از اظهار نظر صریح درباره طالبان و داعش، خودداری می کند و تنها به این جمله دوپهلو بسنده می کند که "هر کسی خلاف دین اسلام رفتار می‌کند، رد است و هر کسی خدمت به اسلام و ملت و کشور می‌کند تایید اسلام است" نشانگر آن است که او یک سلفی متعصب و بنیادگرا است. او همچنین در منطقه نفوذش در گازرگاه هرات «حد» جاری می کند؛ اقدامی که تنها داعش و طالبان می توانند در مناطق تحت سلطه خود در افغانستان انجام دهند.
از نظر آقای انصاری همچنین فرقی بین جمهوریت و امارت و خلافت قایل نیست؛ این در حالی است که از نظر دولت افغانستان، جمهوریت خط سرخ است و هرگز قابل جایگزین نخواهد بود.
آیا این مواضع، جز از یک مولوی سلفی دارای پشتوانه های نیرومند داخلی و خارجی، از سوی کس دیگری قابل طرح است؟
از سوی دیگر، به باور مولوی انصاری «جای زنان در خانه است» و برای همین او به آنها اجازه شرکت در نشست خبری اش را نداد. این رویکرد هیچ سنخیتی با اسلام و قرآن ندارد؛ بلکه بخشی از عقاید انحرافی وهابیت است.
با این حساب، مولوی انصاری، هرات را که پایتخت فرهنگی افغانستان و مظهر همزیستی صلح آمیز مذاهب بزرگ شیعه و سنی حنفی است در مسیری خطرناک قرار داده است. مردم هرات باید تعیین کنند که همچنان به رویکرد تاریخی مبتنی بر اعتدال شان وفادار می مانند یا مسحور افراط گرایی افرادی مانند مجیب الرحمان انصاری می شوند.
آقای انصاری می گوید که این نهاد در منطقه "خواجه انصار" عملا شریعت را تطبیق می کند؛ اما فعلا فعالیت این اداره در سایر مناطق در حد تبلیغات است. او تایید کرد که تاکنون شماری از متخلفین را تنبیه و تادیب و در حد شلاق زدن مجازات کرده اند.
او گفت: "امارت یا خلافت، ما نظام اسلامی می‌خواهیم. تحت هر نامی باشد. جمهوری باشد، امارت باشد یا خلافت. ما نظام اسلامی می‌خواهیم."
او درباره طالبان و داعش نیز گفت:"هر کسی خلاف دین اسلام رفتار می‌کند، رد است و هر کسی خدمت به اسلام و ملت و کشور می‌کند تایید اسلام است."
آقای انصاری در نشست خبری اش به خبرنگاران زن اجازه حضور نداد.
روحانیونی که به سان آقای انصاری فکر کنند بی تردید در افغانستان کم نیستند؛ افراد دردآشنا و دغدغه مندی که علاقه دارند تا روحانیت به مثابه یک صنف مقتدر و آوانگارد، در رأس تحولات و اصلاحات عظیم سیاسی و اجتماعی قرار بگیرند و جامعه ای که عمیقا دستخوش فساد و فترت شده را در مسیر خیر و صلاح و فلاح قرار دهند و از فلاکت نجات بخشند.
این همان رسالت عظیم علما به عنوان میراث داران انبیا است؛ رسالتی که ظاهرا نهاد امر به معروف و نهی از منکر مولوی انصاری هم بر بنیاد آن بنا شده است و او خود را مجری بی قید و شرط شریعت و حافظ و حامی دین می داند.
تا اینجای کار نه تنها هیچ مشکلی وجود ندارد؛ بلکه باید از این نوع حرکت ها حمایت کرد تا نقش علما و سهم دین در اصلاح جامعه بار دیگر احیا شود و رویکردهای سکولاریستی به مقوله مذهب و دین در حوزه حیات عمومی، تضعیف شود. ظاهرا صدها نفری که امروزه در کنار آقای انصاری قرار گرفته اند و از او به طور گسترده حمایت می کنند نیز دل به همین آرمان مقدس بسته و به زعم خود به همان دَین و مسؤولیتی عمل می کنند که دین بر دوش شان گذاشته است.
این امر نیز هیچ مشکلی ندارد؛ زیر علما و روحانیون زمانی می توانند در رسالت های مقدس شان در رهبری اجتماع و هدایت آن به مسیر خیر و فلاح و نجات از فساد و فلاکت موفق شوند که از حمایت جامعه و توده مردم برخوردار باشند.
با اینهمه، مساله نگران کننده و تکان دهنده این است که آقای انصاری تنها یک روحانی اصلاح طلب و اعتدال گرا نیست. او نماینده یک ایدئولوژی مخوف و متصلب است که هیچیک از دو مذهب بزرگ اسلامی یعنی اهل سنت حنفی و اهل تشیع را برنمی تابد.
اگرچه او درباره اظهار نظر علیه حنفیت، محافظه کارانه، محتاطانه و پنهانکارانه برخورد می کند و عقاید واقعی اش را به عنوان یک مولوی سلفی آموزش دیده در عربستان سعودی در برابر سنی حنفی بروز نمی دهد؛ اما هیچکس نمی تواند انکار کند که او مغز متفکر همان نیرویی است که اجتماع علمای احناف را در کابل آماج قرار داد و هدف از آن، چیزی جز تضعیف حنفیت و ترویج و تحکیم سلفیت نبود.
وقتی آقای انصاری به طور ریاکارانه ای از اظهار نظر صریح درباره طالبان و داعش، خودداری می کند و تنها به این جمله دوپهلو بسنده می کند که "هر کسی خلاف دین اسلام رفتار می‌کند، رد است و هر کسی خدمت به اسلام و ملت و کشور می‌کند تایید اسلام است" نشانگر آن است که او یک سلفی متعصب و بنیادگرا است. او همچنین در منطقه نفوذش در گازرگاه هرات «حد» جاری می کند؛ اقدامی که تنها داعش و طالبان می توانند در مناطق تحت سلطه خود در افغانستان انجام دهند.
از نظر آقای انصاری همچنین فرقی بین جمهوریت و امارت و خلافت قایل نیست؛ این در حالی است که از نظر دولت افغانستان، جمهوریت خط سرخ است و هرگز قابل جایگزین نخواهد بود.
آیا این مواضع، جز از یک مولوی سلفی دارای پشتوانه های نیرومند داخلی و خارجی، از سوی کس دیگری قابل طرح است؟
از سوی دیگر، به باور مولوی انصاری «جای زنان در خانه است» و برای همین او به آنها اجازه شرکت در نشست خبری اش را نداد. این رویکرد هیچ سنخیتی با اسلام و قرآن ندارد؛ بلکه بخشی از عقاید انحرافی وهابیت است.
با این حساب، مولوی انصاری، هرات را که پایتخت فرهنگی افغانستان و مظهر همزیستی صلح آمیز مذاهب بزرگ شیعه و سنی حنفی است در مسیری خطرناک قرار داده است. مردم هرات باید تعیین کنند که همچنان به رویکرد تاریخی مبتنی بر اعتدال شان وفادار می مانند یا مسحور افراط گرایی افرادی مانند مجیب الرحمان انصاری می شوند.
