امروز صدمین سالروز استقلال افغانستان می‌باشد. امسال قرار است که نسبت به سال‌های قبل، از این روز به شکل ویژه و خاص تجلیل شود.
جشنی که با حواشی زیادی همراه بوده و یک ماه قبل از فرارسیدن این روز (۲۸ اسد)، تمامی برنامه‌هایی که در ولایات مختلف افغانستان افتتاح، تهداب‌گذاری و برگزار می‌شوند در پیوند به سالروز استقلال افغانستان مطرح می‌گردند.
شاید مقامات حکومتی و سیاسیون کشور از معنای واقعی استقلال دور شده باشند. زیرا در حالی از این روز باشکوه تجلیل می‌شود که حتی بخشی از مردم افغانستان نظام کنونی را غیرمشروع خوانده و در برابر آن جنگیده و آن را یک حکومت دست‌نشانده توصیف می‌کنند.
اما روی صفحه‌ی این جغرافیای کوچک، هر روزِ آن متفاوت ورق می‌خورد. روزی صدها تن شهید و زخمی می‌شوند. در روز دیگر بساط شادی به مناسبت‌های مختلف که با اتهامات کمپاین‌های انتخاباتی نیز همراه است، برگزار می‌شود.
در سایه‌ی این استقلالیت، هنوز تصمیم‌گیری روی موضوعات حیاتی افغانستان در دوحه، قطر، مسکو، واشنگتن و اسلام آباد گرفته می‌شود.
شاید افغانستان نخستین کشوری باشد که اراده و اختیار تصمیم‌گیری در امور داخلی و خارجی خود را نداشته و روابط خارجی خود را نظر به سیاست‌های خارجی آمریکا تنظیم می‌کند و با دشمنان این کشور، دشمن و با دوستانش روابط دوستانه برقرار می‌نماید.
برآیند وضعیت کنونی افغانستان نمی‌تواند جز یک کشورِ مستعمره باشد، هنوز هم برگزاری و عدم برگزاری انتخابات افغانستان را دیگر کشور‌ها تعیین می‌کنند و تعدادی با عنوان مخالفین سیاسی، حکومت کشور را بیگانه و مزدور خطاب می‌کند.
بی ثمر بودن انتخابات قبلی با دخالت دولت آمریکا و شکل‌گیری حکومت وحدت ملی، عدم استقلالیت در تصمیم‌گیری‌های داخلی و عدم تمکین طالبان به حکومت افغانستان و دست نشانده خواندن آن و احتمال به تعویق افتادن انتخابات آینده افغانستان گواه روشنی بر عدم استقلالیت افغانستان است که نمی‌توان روی آن سرپوش گذاشت.
جشن استقلال در افغانستان در حالی برگزار می‌شود که هر شب از اطراف سفره‌های خانواده‌های کابل جای یکی یا دو عضو چندین خانه خالی می‌شود و هر شب این موضوع تازگی دارد.
در حالی سران حکومت وحدت ملی که اخیراً وحدت آنها را رقابت‌های انتخاباتی از هم شکستانده است در جشن استقلال کشور شرکت می‌کنند که نیمی از مردم حداقل پایتخت کشور یا اجساد عزیزان‌شان را دفن می‌کنند و یا هم بر مزار شهدایی که هفته گذشته شهید شدند آب می‌پاشند.
جشن استقلال با هزینه بیش از ۳۰۰ میلیون افغانی با موجودیت میلیون‌ها خانواده‌ای که زیر خط فقر زندگی می‌کنند برگزار می‌شود.
نویسنده : سید مهدی بهزاد
جشنی که با حواشی زیادی همراه بوده و یک ماه قبل از فرارسیدن این روز (۲۸ اسد)، تمامی برنامه‌هایی که در ولایات مختلف افغانستان افتتاح، تهداب‌گذاری و برگزار می‌شوند در پیوند به سالروز استقلال افغانستان مطرح می‌گردند.
شاید مقامات حکومتی و سیاسیون کشور از معنای واقعی استقلال دور شده باشند. زیرا در حالی از این روز باشکوه تجلیل می‌شود که حتی بخشی از مردم افغانستان نظام کنونی را غیرمشروع خوانده و در برابر آن جنگیده و آن را یک حکومت دست‌نشانده توصیف می‌کنند.
اما روی صفحه‌ی این جغرافیای کوچک، هر روزِ آن متفاوت ورق می‌خورد. روزی صدها تن شهید و زخمی می‌شوند. در روز دیگر بساط شادی به مناسبت‌های مختلف که با اتهامات کمپاین‌های انتخاباتی نیز همراه است، برگزار می‌شود.
در سایه‌ی این استقلالیت، هنوز تصمیم‌گیری روی موضوعات حیاتی افغانستان در دوحه، قطر، مسکو، واشنگتن و اسلام آباد گرفته می‌شود.
شاید افغانستان نخستین کشوری باشد که اراده و اختیار تصمیم‌گیری در امور داخلی و خارجی خود را نداشته و روابط خارجی خود را نظر به سیاست‌های خارجی آمریکا تنظیم می‌کند و با دشمنان این کشور، دشمن و با دوستانش روابط دوستانه برقرار می‌نماید.
برآیند وضعیت کنونی افغانستان نمی‌تواند جز یک کشورِ مستعمره باشد، هنوز هم برگزاری و عدم برگزاری انتخابات افغانستان را دیگر کشور‌ها تعیین می‌کنند و تعدادی با عنوان مخالفین سیاسی، حکومت کشور را بیگانه و مزدور خطاب می‌کند.
بی ثمر بودن انتخابات قبلی با دخالت دولت آمریکا و شکل‌گیری حکومت وحدت ملی، عدم استقلالیت در تصمیم‌گیری‌های داخلی و عدم تمکین طالبان به حکومت افغانستان و دست نشانده خواندن آن و احتمال به تعویق افتادن انتخابات آینده افغانستان گواه روشنی بر عدم استقلالیت افغانستان است که نمی‌توان روی آن سرپوش گذاشت.
جشن استقلال در افغانستان در حالی برگزار می‌شود که هر شب از اطراف سفره‌های خانواده‌های کابل جای یکی یا دو عضو چندین خانه خالی می‌شود و هر شب این موضوع تازگی دارد.
در حالی سران حکومت وحدت ملی که اخیراً وحدت آنها را رقابت‌های انتخاباتی از هم شکستانده است در جشن استقلال کشور شرکت می‌کنند که نیمی از مردم حداقل پایتخت کشور یا اجساد عزیزان‌شان را دفن می‌کنند و یا هم بر مزار شهدایی که هفته گذشته شهید شدند آب می‌پاشند.
جشن استقلال با هزینه بیش از ۳۰۰ میلیون افغانی با موجودیت میلیون‌ها خانواده‌ای که زیر خط فقر زندگی می‌کنند برگزار می‌شود.
نویسنده : سید مهدی بهزاد
