ارگ ریاست جمهوری در واکنش به سخنان دونالد ترامپ نوشته که کابل "با درنظرداشت روابط همه جانبه میان دو دولت همکار از مجرای دیپلماتیک و دولتی خواهان صراحت و توضیحات از جانب واشنگتن در مورد اظهارات رئیس جمهور ترامپ است."
دونالد ترامپ روز دوشنبه در دیدار با عمران خان؛ نخست وزیر پاکستان در واشنگتن در خصوص استراتژی کشورش در افغانستان گفت که اگر امریکا بخواهد در جنگ افغانستان در ظرف یک هفته پیروز خواهد شد.
آقای ترامپ در مورد نحوه دستیابی به این پیروزی افزوده بود: «نمی‌خواهم ۱۰ میلیون نفر را بکشم. افغانستان ممکن است از صفحه روزگار محو شود. نمی‌خواهم آن راه را بروم.»
آقای ترامپ گفته بود که کشورش بزرگترین بمب غیرهسته‌ای را در افغانستان انداخته است و افزود که نیازی نیست امریکا برای پایان جنگ در آن کشور به چنان راهی برود.
ارگ ریاست جمهوری افزوده که افغانستان "با صلابت و ابهت در صحنه سیاست دنیا باقی خواهد ماند."
صرف نظر از واکنش ارگ ریاست جمهوری که از دید بسیاری از منتقدان در مقایسه با اظهارات نفرت انگیز ترامپ بسیار محتاطانه و محافظه کارانه و سیاسی و مصلحتی بود، این موضع گیری زشت رییس جمهوری امریکا عمیقا ناشی از خوی فرعونی اوست و نشان می دهد که او نسبت به مردم افغانستان، نگاهی کاملا خصمانه دارد.
از این منظر به باور کارشناسان، هیچ تفاوتی میان ترامپ و تروریست هایی که شب و روز مشغول کشتار مردم بی گناه افغانستان هستند وجود ندارد. البته این تنها تروریست ها نیستند که به کشتار مردم افغانستان، اشتغال دارند، نظامیان ترامپ نیز عین همان کار را انجام می دهند؛ با این تفاوت ساده که تروریست ها زیر نام «جهاد» آدم می کشند و امریکایی ها تحت نام «مبارزه با تروریزم» و کمک به امنیت افغانستان.
نتیجه اما یکی است؛ زیرا در هردو مورد، این غیر نظامیان بی گناه افغانستان هستند که قربانی جنایت های اطراف این جنگ تحمیلی می شوند.
اظهارات ترامپ هم کاملا این رویکرد را تأیید می کند. او به جای آنکه برای کشتار هزاران غیرنظامی بی دفاع و بی گناه در جنگ بیهوده و عبث و بی ربطی که امریکا و متحدانش آغازگر آن بوده اند، یک عذرخواهی ساده کند، با تبختر و تفرعن «پیروزی» امریکا در افغانستان را ظرف یک هفته ممکن می داند و تصریح می کند که این پیروزی به قیمت کشته شدن ۱۰ میلیون نفر تمام خواهد شد.
از او باید پرسید که آیا امریکا دشمن افغانستان است یا دوست آن؟ آیا اینکه ۱۰ میلیون نفر از مردم افغانستان کشته شوند و افغانستان به تعبیر او، از نقشه زمین حذف شود، برای امریکا «پیروزی» محسوب می شود؟
آیا این نگاه به معنای آن نیست که ترامپ و تروریست ها در یک جبهه می جنگند و هدف آنها یکی است و آن کشتار مردم افغانستان است؟
ترامپ اما نابودی افغانستان را به گور خواهد برد. او با خفت و خواری و ذلت و سرافکندگی این سرزمین را ترک خواهد کرد؛ زیرا از تجربیات تلخ همگنان استعمارگر خود مانند انگلیسی ها و شوروی ها درس نگرفت و خود را در برابر ملتی نستوه و سلحشور و مجاهد قرار داد که هیچ نسبت و سنخیتی با بیگانگان اشغالگر و خونریز و مستکبر ندارد.
انتظار نمی رود در پی واکنش های وسیع و گسترده مردم افغانستان نسبت به این هتاکی و بی حرمتی رییس جمهوری نابخرد امریکا که مایه ننگ و شرمساری ملت خویش است، ترامپ متفرعن، حاضر به عقب نشینی و عذرخواهی شود؛ اما او بی تردید، پاسخ پشیمان کننده ای دریافت خواهد کرد و به زودی به این نتیجه خواهد رسید که افغانستان نه آزمونگاه بزرگترین بمب غیر هسته ای اوست و نه کشتارگاهی که رویاهای نژادپرستانه یک رییس جمهوری عقده ای و سادیست و دگرستیز را تحقق بخشد.
امریکایی ها هم مانند انگلیسی ها و روس ها با ذلت این خاک را ترک خواهند کرد؛ اما افغانستان از دل یک تاریخ خون و حماسه، به سلامت گذر خواهد کرد و در کمال افتخار، استقلال و رهایی خود از استعمار نو به رهبری امریکای جهانخوار و نیز تروریست های مزدور و خودفروخته آن را جشن خواهد گرفت و همچنان به حیات خود به مثابه یک ملت کهن و ریشه دار و دارای تاریخ و تمدن دیرینه ادامه خواهد داد.
دونالد ترامپ روز دوشنبه در دیدار با عمران خان؛ نخست وزیر پاکستان در واشنگتن در خصوص استراتژی کشورش در افغانستان گفت که اگر امریکا بخواهد در جنگ افغانستان در ظرف یک هفته پیروز خواهد شد.
آقای ترامپ در مورد نحوه دستیابی به این پیروزی افزوده بود: «نمی‌خواهم ۱۰ میلیون نفر را بکشم. افغانستان ممکن است از صفحه روزگار محو شود. نمی‌خواهم آن راه را بروم.»
آقای ترامپ گفته بود که کشورش بزرگترین بمب غیرهسته‌ای را در افغانستان انداخته است و افزود که نیازی نیست امریکا برای پایان جنگ در آن کشور به چنان راهی برود.
ارگ ریاست جمهوری افزوده که افغانستان "با صلابت و ابهت در صحنه سیاست دنیا باقی خواهد ماند."
صرف نظر از واکنش ارگ ریاست جمهوری که از دید بسیاری از منتقدان در مقایسه با اظهارات نفرت انگیز ترامپ بسیار محتاطانه و محافظه کارانه و سیاسی و مصلحتی بود، این موضع گیری زشت رییس جمهوری امریکا عمیقا ناشی از خوی فرعونی اوست و نشان می دهد که او نسبت به مردم افغانستان، نگاهی کاملا خصمانه دارد.
از این منظر به باور کارشناسان، هیچ تفاوتی میان ترامپ و تروریست هایی که شب و روز مشغول کشتار مردم بی گناه افغانستان هستند وجود ندارد. البته این تنها تروریست ها نیستند که به کشتار مردم افغانستان، اشتغال دارند، نظامیان ترامپ نیز عین همان کار را انجام می دهند؛ با این تفاوت ساده که تروریست ها زیر نام «جهاد» آدم می کشند و امریکایی ها تحت نام «مبارزه با تروریزم» و کمک به امنیت افغانستان.
نتیجه اما یکی است؛ زیرا در هردو مورد، این غیر نظامیان بی گناه افغانستان هستند که قربانی جنایت های اطراف این جنگ تحمیلی می شوند.
اظهارات ترامپ هم کاملا این رویکرد را تأیید می کند. او به جای آنکه برای کشتار هزاران غیرنظامی بی دفاع و بی گناه در جنگ بیهوده و عبث و بی ربطی که امریکا و متحدانش آغازگر آن بوده اند، یک عذرخواهی ساده کند، با تبختر و تفرعن «پیروزی» امریکا در افغانستان را ظرف یک هفته ممکن می داند و تصریح می کند که این پیروزی به قیمت کشته شدن ۱۰ میلیون نفر تمام خواهد شد.
از او باید پرسید که آیا امریکا دشمن افغانستان است یا دوست آن؟ آیا اینکه ۱۰ میلیون نفر از مردم افغانستان کشته شوند و افغانستان به تعبیر او، از نقشه زمین حذف شود، برای امریکا «پیروزی» محسوب می شود؟
آیا این نگاه به معنای آن نیست که ترامپ و تروریست ها در یک جبهه می جنگند و هدف آنها یکی است و آن کشتار مردم افغانستان است؟
ترامپ اما نابودی افغانستان را به گور خواهد برد. او با خفت و خواری و ذلت و سرافکندگی این سرزمین را ترک خواهد کرد؛ زیرا از تجربیات تلخ همگنان استعمارگر خود مانند انگلیسی ها و شوروی ها درس نگرفت و خود را در برابر ملتی نستوه و سلحشور و مجاهد قرار داد که هیچ نسبت و سنخیتی با بیگانگان اشغالگر و خونریز و مستکبر ندارد.
انتظار نمی رود در پی واکنش های وسیع و گسترده مردم افغانستان نسبت به این هتاکی و بی حرمتی رییس جمهوری نابخرد امریکا که مایه ننگ و شرمساری ملت خویش است، ترامپ متفرعن، حاضر به عقب نشینی و عذرخواهی شود؛ اما او بی تردید، پاسخ پشیمان کننده ای دریافت خواهد کرد و به زودی به این نتیجه خواهد رسید که افغانستان نه آزمونگاه بزرگترین بمب غیر هسته ای اوست و نه کشتارگاهی که رویاهای نژادپرستانه یک رییس جمهوری عقده ای و سادیست و دگرستیز را تحقق بخشد.
امریکایی ها هم مانند انگلیسی ها و روس ها با ذلت این خاک را ترک خواهند کرد؛ اما افغانستان از دل یک تاریخ خون و حماسه، به سلامت گذر خواهد کرد و در کمال افتخار، استقلال و رهایی خود از استعمار نو به رهبری امریکای جهانخوار و نیز تروریست های مزدور و خودفروخته آن را جشن خواهد گرفت و همچنان به حیات خود به مثابه یک ملت کهن و ریشه دار و دارای تاریخ و تمدن دیرینه ادامه خواهد داد.
