مایک پومپئو؛ وزیر خارجه امریکا گفته است که پیشرفت روند صلح افغانستان به سود ایران است و اگر این کشور تلاشی برای برهم زدن آن بکند، امریکا با آن برخورد خواهد کرد.
او در سفری غیر منتظره به کابل پس از دیدار با رهبران حکومت، در سفارت امریکا گفت: "به سود ایران نیست که روند صلح افغانستان را برهم بزند. امیدوارم ایران این را بداند. پیشرفت روند صلح افغانستان به سود تمام بازیگران منطقه است و غرب افغانستان مرزی طولانی با ایران دارد."
پومپئو افزود: "ما تمام تدابیر لازم امنیتی را روی دست می گیریم تا اگر ایران بخواهد دخالت هایش در افغانستان را افزایش دهد، با آن برخورد کنیم؛ ولی امیدواریم آنها تلاشی برای برهم زدن روند سیاسی افغانستان که ما در آن دخیل هستیم، نکنند."
در این شکی نیست که صلح افغانستان به سود ایران است؛ زیرا ایران و افغانستان در یک بستر فرهنگی و سیاسی و امنیتی قرار دارند و صلح افغانستان، صلح ایران هم هست.
از سوی دیگر، هیچ تردیدی وجود ندارد که ایران نیز آگاهانه و عملا از یک افغانستان صلح آمیز و باثبات و امن و مقتدر، حمایت می کند؛ زیرا همانند برخی دیگر از همسایگان و نیز شماری از قدرت های جهانخوار، منافع خود را در جنگ و بدبختی ملت های دیگر، جستجو نمی کند. بنابراین، پومپئو در مقام تعیین و تشخیص کارکرد مثبت صلح افغانستان برای ایران نیست.
یکی از نشانه های اینکه ایران از صلح و ثبات در افغانستان، قویا حمایت می کند، این است که هیچگاه دامنه خصومت و دشمنی دیرینه اش با امریکا را به افغانستان سرایت نداده است. این به دلیل ترس ایران از امریکا و یا حمایت آن کشور از اشغال نظامی کشورهای دیگر به بهانه های مختلف از سوی امریکا نیست؛ بلکه به این جهت است که ایران نمی خواهد در امور داخلی همسایگانش دخالت کند و با ایجاد بی ثباتی و بحران در این کشورها به اهداف خود دست یابد.
بر این اساس، اینکه پومپئو می تواند حتی به صورت سرزده و بدون اعلام قبلی، وارد افغانستان شود و در اقدامی وقیح و غیرسازنده با استفاده از تریبون سفارت کشورش به زشت ترین شیوه ممکن، ایران را تهدید کند، یکی از پیامدهای نگاه صلح جویانه ایران در قبال تحولات افغانستان است.
با این حال، امریکا با مهره های جنگ افروزی مانند پومپئو و بولتون نمی خواهد افغانستان با کشورهای همسایه اش به ویژه ایران، روابط صلح آمیز و برادرانه داشته باشد؛ زیرا آنها در پی ایجاد تنش و بحران میان ایران و همسایگان آن هستند؛ همان کاری که با انفجار نفتکش های در خلیج فارس و یا سازمان دهی حملات راکتی کور بر شماری از اماکن در عراق و... انجام می دهند.
امریکا با این اقدام، در تلاش است همسایگان ایران را در برابر آن کشور قرار دهد تا خود به سادگی بتواند از این کشورها به عنوان پایگاه هایی علیه ایران استفاده کند.
از زمان روی کارآمدن دولت ترامپ در واشنگتن و به ویژه پس از انتصاب مهره هایی مانند پومپئو و بولتون، ادبیات تهاجمی امریکا علیه ایران هم تقویت شده است؛ ادبیاتی که یکی از موارد آن، استفاده از ابزار اتهام های واهی و بی اساس علیه ایران در خصوص مسایل امنیتی و سیاسی افغانستان است.
بنابراین، ایجاد دشمنی میان ایران و افغانستان، از آرمان های دیرینه امریکا است؛ اما واشنگتن و تیم ترامپ، هرگز به این آرمان نخواهد رسید؛ زیرا دوستی و برادری ایران و افغانستان، حتی فراتر از صدها کیلومتر مرز مشترک و مسایل حیاتی دیگر است.
ترامپ و پومپئو و نیروهای نظامی امریکایی از افغانستان خواهند رفت؛ اما دوستی افغانستان و ایران همچنان پایدار و پابرجا باقی خواهد ماند؛ زیرا این دوستی، ریشه در یک تاریخ یگانگی دارد که هیچ قدرتی قادر به برکندن آن نیست.
او در سفری غیر منتظره به کابل پس از دیدار با رهبران حکومت، در سفارت امریکا گفت: "به سود ایران نیست که روند صلح افغانستان را برهم بزند. امیدوارم ایران این را بداند. پیشرفت روند صلح افغانستان به سود تمام بازیگران منطقه است و غرب افغانستان مرزی طولانی با ایران دارد."
پومپئو افزود: "ما تمام تدابیر لازم امنیتی را روی دست می گیریم تا اگر ایران بخواهد دخالت هایش در افغانستان را افزایش دهد، با آن برخورد کنیم؛ ولی امیدواریم آنها تلاشی برای برهم زدن روند سیاسی افغانستان که ما در آن دخیل هستیم، نکنند."
در این شکی نیست که صلح افغانستان به سود ایران است؛ زیرا ایران و افغانستان در یک بستر فرهنگی و سیاسی و امنیتی قرار دارند و صلح افغانستان، صلح ایران هم هست.
از سوی دیگر، هیچ تردیدی وجود ندارد که ایران نیز آگاهانه و عملا از یک افغانستان صلح آمیز و باثبات و امن و مقتدر، حمایت می کند؛ زیرا همانند برخی دیگر از همسایگان و نیز شماری از قدرت های جهانخوار، منافع خود را در جنگ و بدبختی ملت های دیگر، جستجو نمی کند. بنابراین، پومپئو در مقام تعیین و تشخیص کارکرد مثبت صلح افغانستان برای ایران نیست.
یکی از نشانه های اینکه ایران از صلح و ثبات در افغانستان، قویا حمایت می کند، این است که هیچگاه دامنه خصومت و دشمنی دیرینه اش با امریکا را به افغانستان سرایت نداده است. این به دلیل ترس ایران از امریکا و یا حمایت آن کشور از اشغال نظامی کشورهای دیگر به بهانه های مختلف از سوی امریکا نیست؛ بلکه به این جهت است که ایران نمی خواهد در امور داخلی همسایگانش دخالت کند و با ایجاد بی ثباتی و بحران در این کشورها به اهداف خود دست یابد.
بر این اساس، اینکه پومپئو می تواند حتی به صورت سرزده و بدون اعلام قبلی، وارد افغانستان شود و در اقدامی وقیح و غیرسازنده با استفاده از تریبون سفارت کشورش به زشت ترین شیوه ممکن، ایران را تهدید کند، یکی از پیامدهای نگاه صلح جویانه ایران در قبال تحولات افغانستان است.
با این حال، امریکا با مهره های جنگ افروزی مانند پومپئو و بولتون نمی خواهد افغانستان با کشورهای همسایه اش به ویژه ایران، روابط صلح آمیز و برادرانه داشته باشد؛ زیرا آنها در پی ایجاد تنش و بحران میان ایران و همسایگان آن هستند؛ همان کاری که با انفجار نفتکش های در خلیج فارس و یا سازمان دهی حملات راکتی کور بر شماری از اماکن در عراق و... انجام می دهند.
امریکا با این اقدام، در تلاش است همسایگان ایران را در برابر آن کشور قرار دهد تا خود به سادگی بتواند از این کشورها به عنوان پایگاه هایی علیه ایران استفاده کند.
از زمان روی کارآمدن دولت ترامپ در واشنگتن و به ویژه پس از انتصاب مهره هایی مانند پومپئو و بولتون، ادبیات تهاجمی امریکا علیه ایران هم تقویت شده است؛ ادبیاتی که یکی از موارد آن، استفاده از ابزار اتهام های واهی و بی اساس علیه ایران در خصوص مسایل امنیتی و سیاسی افغانستان است.
بنابراین، ایجاد دشمنی میان ایران و افغانستان، از آرمان های دیرینه امریکا است؛ اما واشنگتن و تیم ترامپ، هرگز به این آرمان نخواهد رسید؛ زیرا دوستی و برادری ایران و افغانستان، حتی فراتر از صدها کیلومتر مرز مشترک و مسایل حیاتی دیگر است.
ترامپ و پومپئو و نیروهای نظامی امریکایی از افغانستان خواهند رفت؛ اما دوستی افغانستان و ایران همچنان پایدار و پابرجا باقی خواهد ماند؛ زیرا این دوستی، ریشه در یک تاریخ یگانگی دارد که هیچ قدرتی قادر به برکندن آن نیست.
