حمدالله محب؛ مشاور امنیت ملی می‌گوید که نگرانی دولت در مورد مذاکرات صلح امریکا و طالبان "تا اندازه ای رفع شده" و در حال حاضر امریکا معلومات مربوط به این مذاکرات را با دولت افغانستان در میان می‌گذارد.
آقای محب در نخستین مصاحبه پس از اظهارات جنجالی‌اش در مورد نقش زلمی خلیلزاد در مذاکرات این کشور با طالبان گفت: "ما از یک معامله بد (میان امریکا و طالبان) می‌ترسیدیم. ما نگران بودیم. فعلا تا اندازه‌ای موضوع حل شده، ارتباط ما بهتر شده و معلومات مربوط به مذاکرات صلح با ما شریک ساخته می‌شود."
او چندی پیش در سفرش به امریکا به زلمی خلیلزاد حمله کرد و مذاکرات امریکا به رهبری او با گروه طالبان را غیرشفاف خواند.
آقای محب گفته بود که زلمی خلیلزاد در پی ایجاد حکومت موقت است تا خود در راس آن قرار بگیرد و به همین دلیل در مورد مذاکرات با طالبان با حکومت افغانستان مشورت نمی‌کند و معلوماتی در اختیار دولت قرار نمی‌دهد.
در این میان اما کارشناسان معتقد اند که امریکا و اشرف غنی تنش های بی سابقه شان را از راه های دیگری حل کرده اند. از دید آنها یکی از این موارد، مدیریت بحران مشروعیت حکومت وحدت ملی، پس از اول جوزای سال پنجم بود.
در حالی که مخالفان سیاسی آقای غنی و رقبای انتخاباتی او در انتخابات آینده ریاست جمهوری، عزم خود را جزم کرده بودند تا با استفاده از هر اهرم و ابزاری او را به زیر بکشند، امریکا یکبار دیگر به مدد او آمد و با تأیید ضمنی ادامه حکومت وی، مخالفان را مجبور به سکوت کرد.
اگرچه هنوزهم صداهای هشدارآمیز از میان مخالفان سیاسی آقای غنی بلند می شود و آنها سعی می کنند خود را مصمم به ایجاد یک اداره سرپرست نشان دهند؛ اما واقعیت این است که حمایت امریکا از آقای غنی و بهبود روابط ارگ با کاخ سفید، در حال حاضر، بزرگترین مانع در این مسیر است.
بنابراین، مشکل مذاکرات صلح طالبان و حکومت افغانستان با توجه به الگویی که کابل ارائه کرده بود، هنوز حل نشده است؛ زیرا نه طالبان حاضر به گفتگوهای رسمی و مستقیم با نمایندگان حکومت هستند و نه مالکیت و مدیریت روند صلح از سوی حکومت، تأمین و تضمین شده است.
آنچه آقای محب، شریک ساختن اطلاعات مرتبط با این روند با حکومت افغانستان می خواند نیز چیزی نیست که به تنهایی بتواند رضایت ارگ را در این زمینه جلب کند. کابل از اینکه تنها در جریان جزئیات فیلترشده گفتگوهای صلخ امریکا و طالبان قرار بگیرد، راضی نیست و پیش از این هم به این امر، اعتراض کرده است؛ اما واضح است که زد و بندهای سیاسی و انتخاباتی دیگری میان دوطرف صورت گرفته است که بربنیاد آن، کابل از موضع سرسختانه پیشین خود در برابر مذاکرات پنهانی امریکا و طالبان، عقب نشینی کرده است.
با این حال، اینکه مشاور امنیت ملی آقای غنی می گوید که نگرانی های کابل در زمینه گفتگوهای صلح امریکا با طالبان «تا اندازه ای» حل شده است، به این معناست که این نگرانی ها به صورت کامل رفع نشده و هنوزهم مشکلاتی وجود دارد.
در این میان، یکی از نگرانی های جدی کابل در این باره، پیامدها و عواقب صلح با طالبان برای انتخابات و شرایط پساانتخابات است. ارگ ریاست جمهوری نمی خواهد دوره ریاست جمهوری آقای غنی تنها به پنج سال محدود شود؛ بلکه مصر است تا به هر طریق ممکن، این مهم را برای یک دوره دیگر، تمدید کند و این چیزی است که تنها از مسیر انتخابات، میسر است؛ انتخاباتی که لزوما شفاف و آزاد و دموکراتیک و قانونمند نباشد؛ بلکه امکانات تقلب گسترده در آن فراهم باشد تا نامزد قدرت، در نهایت پیروز شود.
به همین دلیل، اینکه حمدالله محب، پیش از این، زلمی خلیلزاد را به تلاش برای کسب قدرت از مسیر صلح با طالبان، متهم کرده بود، به دلیل آن بود که یکی از نگرانی های اصلی حکومت، احتمال از دست رفتن قدرت اشرف غنی در پی صلح امریکا با طالبان است، و تصور می شود که این نگرانی همچنان وجود داشته باشد.
با این حال، در شرایط حاضر، آنچه برای آقای غنی و تیم او اهمیت دارد، یکی عبور از گذرگاه دشوار بحران مشروعیت حکومت پس از اول جوزا است و دوم برگزاری انتخابات ریاست جمهوری؛ مواردی که بدون کمک امریکا، امکان پذیر نیست. در این صورت، او می تواند با دستبرد در نتایج انتخابات، دوران سلطه خود را پنج سال دیگر، تمدید کند.
آقای محب در نخستین مصاحبه پس از اظهارات جنجالی‌اش در مورد نقش زلمی خلیلزاد در مذاکرات این کشور با طالبان گفت: "ما از یک معامله بد (میان امریکا و طالبان) می‌ترسیدیم. ما نگران بودیم. فعلا تا اندازه‌ای موضوع حل شده، ارتباط ما بهتر شده و معلومات مربوط به مذاکرات صلح با ما شریک ساخته می‌شود."
او چندی پیش در سفرش به امریکا به زلمی خلیلزاد حمله کرد و مذاکرات امریکا به رهبری او با گروه طالبان را غیرشفاف خواند.
آقای محب گفته بود که زلمی خلیلزاد در پی ایجاد حکومت موقت است تا خود در راس آن قرار بگیرد و به همین دلیل در مورد مذاکرات با طالبان با حکومت افغانستان مشورت نمی‌کند و معلوماتی در اختیار دولت قرار نمی‌دهد.
در این میان اما کارشناسان معتقد اند که امریکا و اشرف غنی تنش های بی سابقه شان را از راه های دیگری حل کرده اند. از دید آنها یکی از این موارد، مدیریت بحران مشروعیت حکومت وحدت ملی، پس از اول جوزای سال پنجم بود.
در حالی که مخالفان سیاسی آقای غنی و رقبای انتخاباتی او در انتخابات آینده ریاست جمهوری، عزم خود را جزم کرده بودند تا با استفاده از هر اهرم و ابزاری او را به زیر بکشند، امریکا یکبار دیگر به مدد او آمد و با تأیید ضمنی ادامه حکومت وی، مخالفان را مجبور به سکوت کرد.
اگرچه هنوزهم صداهای هشدارآمیز از میان مخالفان سیاسی آقای غنی بلند می شود و آنها سعی می کنند خود را مصمم به ایجاد یک اداره سرپرست نشان دهند؛ اما واقعیت این است که حمایت امریکا از آقای غنی و بهبود روابط ارگ با کاخ سفید، در حال حاضر، بزرگترین مانع در این مسیر است.
بنابراین، مشکل مذاکرات صلح طالبان و حکومت افغانستان با توجه به الگویی که کابل ارائه کرده بود، هنوز حل نشده است؛ زیرا نه طالبان حاضر به گفتگوهای رسمی و مستقیم با نمایندگان حکومت هستند و نه مالکیت و مدیریت روند صلح از سوی حکومت، تأمین و تضمین شده است.
آنچه آقای محب، شریک ساختن اطلاعات مرتبط با این روند با حکومت افغانستان می خواند نیز چیزی نیست که به تنهایی بتواند رضایت ارگ را در این زمینه جلب کند. کابل از اینکه تنها در جریان جزئیات فیلترشده گفتگوهای صلخ امریکا و طالبان قرار بگیرد، راضی نیست و پیش از این هم به این امر، اعتراض کرده است؛ اما واضح است که زد و بندهای سیاسی و انتخاباتی دیگری میان دوطرف صورت گرفته است که بربنیاد آن، کابل از موضع سرسختانه پیشین خود در برابر مذاکرات پنهانی امریکا و طالبان، عقب نشینی کرده است.
با این حال، اینکه مشاور امنیت ملی آقای غنی می گوید که نگرانی های کابل در زمینه گفتگوهای صلح امریکا با طالبان «تا اندازه ای» حل شده است، به این معناست که این نگرانی ها به صورت کامل رفع نشده و هنوزهم مشکلاتی وجود دارد.
در این میان، یکی از نگرانی های جدی کابل در این باره، پیامدها و عواقب صلح با طالبان برای انتخابات و شرایط پساانتخابات است. ارگ ریاست جمهوری نمی خواهد دوره ریاست جمهوری آقای غنی تنها به پنج سال محدود شود؛ بلکه مصر است تا به هر طریق ممکن، این مهم را برای یک دوره دیگر، تمدید کند و این چیزی است که تنها از مسیر انتخابات، میسر است؛ انتخاباتی که لزوما شفاف و آزاد و دموکراتیک و قانونمند نباشد؛ بلکه امکانات تقلب گسترده در آن فراهم باشد تا نامزد قدرت، در نهایت پیروز شود.
به همین دلیل، اینکه حمدالله محب، پیش از این، زلمی خلیلزاد را به تلاش برای کسب قدرت از مسیر صلح با طالبان، متهم کرده بود، به دلیل آن بود که یکی از نگرانی های اصلی حکومت، احتمال از دست رفتن قدرت اشرف غنی در پی صلح امریکا با طالبان است، و تصور می شود که این نگرانی همچنان وجود داشته باشد.
با این حال، در شرایط حاضر، آنچه برای آقای غنی و تیم او اهمیت دارد، یکی عبور از گذرگاه دشوار بحران مشروعیت حکومت پس از اول جوزا است و دوم برگزاری انتخابات ریاست جمهوری؛ مواردی که بدون کمک امریکا، امکان پذیر نیست. در این صورت، او می تواند با دستبرد در نتایج انتخابات، دوران سلطه خود را پنج سال دیگر، تمدید کند.
