سناتورهای ارشد امریکایی با ارائه لایحه‌ای خواستار پایان دادن به جنگ افغانستان و خروج نیروهای امریکایی از کشور تا سال آینده شدند.
رند پل و تام یودول، روز سه شنبه لایحه ای را به کنگره امریکا ارائه کردند که هدف آن "پایان دادن جنگ" در افغانستان و اعلام "پیروزی" در جنگ 18 ساله امریکا است.
رند پل؛ از سناتورهای جمهوری‌خواه امریکایی اعلام کرد: اهمیت دارد که بدانیم چه زمانی پیروزی خود را اعلام کنیم و چه زمانی از یک جنگ خارج شویم. معتقدم که زمان آن مدت‌هاست که گذشته است.
تام اودال؛ سناتور دموکرات امریکایی هم گفت: معتقدم القاعده که هدف اعلام شده این حمله در سال 2001 بود، اکنون بعد از دو دهه دیگر در افغانستان وجود ندارد و مدت‌هاست که از زمان مرگ اسامه بن لادن می‌گذرد.
در این لایحه ضرب‌الاجلی یکساله برای تکمیل خروج امریکا از افغانستان تعیین شده و طرح‌ها برای تحویل مسؤولیت‌ها به دولت کابل باید ظرف 45 روز آماده شود.
برای نهایی شدن این طرح باید مراحل زیادی طی شود که یکی از مهم ترین آنها چشم انداز فراروی روند جاری صلح میان امریکا و طالبان است.
با این حال، کارشناسان می گویند که امریکا در تدارک یافتن راه های آبرومندانه برای خروج از افغانستان است. پیش از این نیز شماری از دیپلمات های سابق و مؤسسات تحقیقاتی امریکایی اذعان کرده بودند که روند جاری صلح میان امریکا و طالبان، یک هدف اساسی و مهم دارد و آن، پیدا کردن راهی برای خروج از افغانستان است؛ راهی که به اندازه ای آبرومندانه باشد که امریکا را در موقعیت شوروی پیشین قرار ندهد و حمل بر شکست نیروهای امریکایی در مأموریت نظامی ۱۸ ساله شان در افغانستان نشود.
بنابراین، یکی از اهداف مهم امریکا این است که برای خروج از افغانستان با طالبان به گونه ای تراضی کند که امریکا با ادعای «پیروزی» در جنگ افغانستان، مأموریت نظامی خود را پایان یافته اعلام کند و از آنسو، طالبان نیز به عنوان طرف مقابل جنگ امریکا و دولت تحت حمایت واشنگتن در کابل، خروج امریکایی ها را شکست آنها تلقی نکرده و به مثابه یک گروه فاتح جنگ، وارد کابل نشوند.
اینکه در نهایت، این هدف چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد، موضوعی است که به نتیجه مذاکرات جاری امریکا با طالبان بستگی دارد؛ اما از دید صاحب نظران، واقعیت این است که امریکا در جستجوی راهی برای خروج از باتلاق طولانی ترین جنگ تاریخ ایالات متحده است تا به هزینه های مرگبار و مصارف کمرشکن آن که سالانه به حدود ۵۰ میلیارد دالر می رسد، پایان دهد.
از دید منتقدان، شوروی هم از افغانستان فرار نکرد؛ بلکه در توافق با دولت کمونیستی مسلط بر کابل، خاک افغانستان را ترک گفت و پس از خروج نیروهای شوروی نیز دولت کمونیستی بلافاصله سقوط نکرد و سه سال به حیاتش ادامه داد. با این حال، نه در آن زمان و نه امروز، هیچکس شوروی را پیروز جنگ افغانستان نمی دانست و نمی داند؛ بلکه چه بسا عامل اصلی بحران ها، مصایب و فجایع پس از آن دوران را به استقرار رژیم کمونیستی و دخالت نظامی شوروی برای حمایت از آن ارزیابی می شود.
بر این اساس، آگاهان می گویند که بعید است با تدوین طرح هایی از نوع آنچه از سوی دو سناتور امریکایی ارائه شده و یا تلاش هایی که در چارچوب صلح با طالبان پشت دروازه های بسته جریان دارد، امریکایی ها بتوانند سرنوشتی بهتر از شوروی در جنگ افغانستان پیدا کنند.
درک این موضوع از نظر تحلیلگران، بسیار ساده است. امریکا برای ساقط کردن رژيم طالبان و مبارزه با تروریزم بین المللی، به افغانستان حمله نظامی کرد. ۱۸ سال باقی ماند؛ اما در حالی که افغانستان بیش از گذشته، لانه بیش از ۲۰ گروه تروریستی بین المللی است و گروه طالبان نیز بخش های وسیعی از خاک کشور را کنترل می کند، می خواهد با آن گروه «صلح» کند و با پذیرش خط سرخ آن گروه یعنی خروج نظامیان امریکایی از افغانستان هم موافقت نماید.
این رویداد هیچ معنایی جز شکست ندارد و امریکا مجبور است تبعات آن را بپذیرد و برای رقم خوردن سرنوشتی شبیه آنچه برای شوروی در «گورستان امپراتوری ها» روی داد، انتظار بکشد.
رند پل و تام یودول، روز سه شنبه لایحه ای را به کنگره امریکا ارائه کردند که هدف آن "پایان دادن جنگ" در افغانستان و اعلام "پیروزی" در جنگ 18 ساله امریکا است.
رند پل؛ از سناتورهای جمهوری‌خواه امریکایی اعلام کرد: اهمیت دارد که بدانیم چه زمانی پیروزی خود را اعلام کنیم و چه زمانی از یک جنگ خارج شویم. معتقدم که زمان آن مدت‌هاست که گذشته است.
تام اودال؛ سناتور دموکرات امریکایی هم گفت: معتقدم القاعده که هدف اعلام شده این حمله در سال 2001 بود، اکنون بعد از دو دهه دیگر در افغانستان وجود ندارد و مدت‌هاست که از زمان مرگ اسامه بن لادن می‌گذرد.
در این لایحه ضرب‌الاجلی یکساله برای تکمیل خروج امریکا از افغانستان تعیین شده و طرح‌ها برای تحویل مسؤولیت‌ها به دولت کابل باید ظرف 45 روز آماده شود.
برای نهایی شدن این طرح باید مراحل زیادی طی شود که یکی از مهم ترین آنها چشم انداز فراروی روند جاری صلح میان امریکا و طالبان است.
با این حال، کارشناسان می گویند که امریکا در تدارک یافتن راه های آبرومندانه برای خروج از افغانستان است. پیش از این نیز شماری از دیپلمات های سابق و مؤسسات تحقیقاتی امریکایی اذعان کرده بودند که روند جاری صلح میان امریکا و طالبان، یک هدف اساسی و مهم دارد و آن، پیدا کردن راهی برای خروج از افغانستان است؛ راهی که به اندازه ای آبرومندانه باشد که امریکا را در موقعیت شوروی پیشین قرار ندهد و حمل بر شکست نیروهای امریکایی در مأموریت نظامی ۱۸ ساله شان در افغانستان نشود.
بنابراین، یکی از اهداف مهم امریکا این است که برای خروج از افغانستان با طالبان به گونه ای تراضی کند که امریکا با ادعای «پیروزی» در جنگ افغانستان، مأموریت نظامی خود را پایان یافته اعلام کند و از آنسو، طالبان نیز به عنوان طرف مقابل جنگ امریکا و دولت تحت حمایت واشنگتن در کابل، خروج امریکایی ها را شکست آنها تلقی نکرده و به مثابه یک گروه فاتح جنگ، وارد کابل نشوند.
اینکه در نهایت، این هدف چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد، موضوعی است که به نتیجه مذاکرات جاری امریکا با طالبان بستگی دارد؛ اما از دید صاحب نظران، واقعیت این است که امریکا در جستجوی راهی برای خروج از باتلاق طولانی ترین جنگ تاریخ ایالات متحده است تا به هزینه های مرگبار و مصارف کمرشکن آن که سالانه به حدود ۵۰ میلیارد دالر می رسد، پایان دهد.
از دید منتقدان، شوروی هم از افغانستان فرار نکرد؛ بلکه در توافق با دولت کمونیستی مسلط بر کابل، خاک افغانستان را ترک گفت و پس از خروج نیروهای شوروی نیز دولت کمونیستی بلافاصله سقوط نکرد و سه سال به حیاتش ادامه داد. با این حال، نه در آن زمان و نه امروز، هیچکس شوروی را پیروز جنگ افغانستان نمی دانست و نمی داند؛ بلکه چه بسا عامل اصلی بحران ها، مصایب و فجایع پس از آن دوران را به استقرار رژیم کمونیستی و دخالت نظامی شوروی برای حمایت از آن ارزیابی می شود.
بر این اساس، آگاهان می گویند که بعید است با تدوین طرح هایی از نوع آنچه از سوی دو سناتور امریکایی ارائه شده و یا تلاش هایی که در چارچوب صلح با طالبان پشت دروازه های بسته جریان دارد، امریکایی ها بتوانند سرنوشتی بهتر از شوروی در جنگ افغانستان پیدا کنند.
درک این موضوع از نظر تحلیلگران، بسیار ساده است. امریکا برای ساقط کردن رژيم طالبان و مبارزه با تروریزم بین المللی، به افغانستان حمله نظامی کرد. ۱۸ سال باقی ماند؛ اما در حالی که افغانستان بیش از گذشته، لانه بیش از ۲۰ گروه تروریستی بین المللی است و گروه طالبان نیز بخش های وسیعی از خاک کشور را کنترل می کند، می خواهد با آن گروه «صلح» کند و با پذیرش خط سرخ آن گروه یعنی خروج نظامیان امریکایی از افغانستان هم موافقت نماید.
این رویداد هیچ معنایی جز شکست ندارد و امریکا مجبور است تبعات آن را بپذیرد و برای رقم خوردن سرنوشتی شبیه آنچه برای شوروی در «گورستان امپراتوری ها» روی داد، انتظار بکشد.
