حزب جمعیت اسلامی، عبدالله عبدالله را به عنوان نامزد این حزب برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده معرفی کرد.
این حزب اعلام کرد: "در نشست شورای رهبری جمعیت اسلامی افغانستان با اجماع فیصله شد که داکتر عبدالله عبدالله به عنوان عضو این حزب نامزد انتخابات ۱۳۹۸ است."
گفته شده که حزب جمعیت اسلامی با حزب جنبش ملی اسلامی به رهبری عبدالرشید دوستم و حزب وحدت اسلامی به رهبری کریم خلیلی یک تیم انتخاباتی را تشکیل خواهند داد.
در تیم انتخاباتی آقای عبدالله، عنایت‌الله بابر فرهمند؛ رئیس دفتر جنرال دوستم به عنوان معاون اول و اسدالله سعادتی؛ از افراد نزدیک به کریم خلیلی به عنوان معاون دوم معرفی شده اند.
شماری از اعضای ارشد و قدرتمند این حزب از جمله محمدیونس قانونی، عطامحمد نور و محمد اسماعیل خان از نامزدی حنیف اتمر حمایت کرده‌اند و آقای قانونی به عنوان معاون اول آقای اتمر معرفی شده است.
بنابراین کارشناسان می گویند که نه داکتر عبدالله دیگر نامزدی مقتدر و چالش ساز در برابر نامزدهای جدی و مطرح و مدعی تصاحب قدرت محسوب می شود و نه حزب جمعیت اسلامی از جایگاه و قدرت و اعتبار و نفوذ و اثرگذاری پیشین در سازمان دهی موجی نیرومند از حمایت های بزرگ قومی و سیاسی از آقای عبدالله برخوردار است تا بتواند او را به بخت اول ریاست جمهوری یا دست کم نامزدی چالش ساز در برابر مدعی اصلی پیروزی در انتخابات آینده، تبدیل کند.
آقای عبدالله در طول سال های حضورش در حکومت وحدت ملی، فراز و فرودهای فراوانی را تجربه کرد. او حتی در مقاطعی در برابر حزب متبوع خود جمعیت اسلامی هم موضع گرفت و با رهبران و چهره های کلیدی و شخصیت های شاخص آن مانند عطامحمد نور، درگیر جنگ لفظی و دچار تنش های سیاسی شد.
افزون بر این، انتظارهایی را که حزب جمعیت اسلامی و هواداران این حزب از آقای عبدالله داشتند، تحقق نیافت و او از دید آنها نماینده خوبی برای آنها در قدرت نبود.
ضعف او در برابر اشرف غنی در زمینه عملیاتی سازی تعهدات آنها در توافقنامه سیاسی هم به موقعیت و جایگاه سیاسی آقای عبدالله در نزد هوادارانش و حزب جمعیت اسلامی به شدت لطمه زد و به این ترتیب، آینده و چشم انداز سیاسی او را در معرض خطر قرار داد.
از سوی دیگر، حزب جمعیت اسلامی که پیش از این، تصور می شد، یک رکن اصلی مدعی قدرت در انتخابات آینده محسوب می شود، در فرایند شکل گیری تیم ها و تکت های انتخاباتی به نحو غیر قابل انتظار و غم انگیزی ازهم فروپاشید و دچار پراکندگی های شدید و بی سابقه درونی شد؛ به گونه ای که اکنون شماری از رهبران و اعضای برجسته آن مانند محمدیونس قانونی، عطامحمد نور، محمد اسماعیل خان، جنرال جرأت و... در تیم انتخاباتی حنیف اتمر حضور دارند و از او حمایت می کنند، یکی دیگر از اعضای مهم آن یعنی امرالله صالح به تکت انتخاباتی اشرف غنی ملحق شده و به عنوان معاون اول او منصوب شده است و احمدولی مسعود؛ برادر احمدشاه مسعود هم پیشتر، به صورت مستقل در انتخابات ثبت نام کرده است.
با این حساب، از حزب جمعیت اسلامی، تنها یک نام بزرگ و سنگین با سابقه ای طولانی از قدرت و نفوذ در گذشته، باقی مانده است.
با توجه به این امر، حمایت حزب جمعیت اسلامی از عبدالله عبدالله، صرفا حمایت شخص صلاح الدین ربانی از اوست و این نشان می دهد که هم جمعیت و هم عبدالله، در پیکاری دشوار و نبردی نفسگیر، برای بقا مبارزه می کنند؛ بقا در عرصه سیاست افغانستان و تقلا برای احیای جایگاه پیشین خود به عنوان یک طرف ثابت معادلات قدرت و مناسبات سیاسی.
اینکه این تقلا و تلاش، چه زمانی نتیجه خواهد داد، مشخص نیست؛ اما با توجه به تشتت، پریشانی و پراکندگی رهبران ارشد این حزب، این انتظار در انتخابات پیش رو، بیهوده است. جمعیت، به اندازه ای درهم شکسته و متلاشی شده است که بعید است طی شش ماه یا یکسال آینده بتواند به گذشته آرمانی خود بازگردد و به عنوان یکی از بازیگران قدرتمند سیاسی در افغانستان، عرض اندام کند.
بنابراین، برای آقای عبدالله که از سوی این حزب، نامزد شده نیز آتیه سیاسی درخشانی قابل پیش بینی نیست؛ مگر آنکه دستی از غیب برون آید و کاری بکند!
این حزب اعلام کرد: "در نشست شورای رهبری جمعیت اسلامی افغانستان با اجماع فیصله شد که داکتر عبدالله عبدالله به عنوان عضو این حزب نامزد انتخابات ۱۳۹۸ است."
گفته شده که حزب جمعیت اسلامی با حزب جنبش ملی اسلامی به رهبری عبدالرشید دوستم و حزب وحدت اسلامی به رهبری کریم خلیلی یک تیم انتخاباتی را تشکیل خواهند داد.
در تیم انتخاباتی آقای عبدالله، عنایت‌الله بابر فرهمند؛ رئیس دفتر جنرال دوستم به عنوان معاون اول و اسدالله سعادتی؛ از افراد نزدیک به کریم خلیلی به عنوان معاون دوم معرفی شده اند.
شماری از اعضای ارشد و قدرتمند این حزب از جمله محمدیونس قانونی، عطامحمد نور و محمد اسماعیل خان از نامزدی حنیف اتمر حمایت کرده‌اند و آقای قانونی به عنوان معاون اول آقای اتمر معرفی شده است.
بنابراین کارشناسان می گویند که نه داکتر عبدالله دیگر نامزدی مقتدر و چالش ساز در برابر نامزدهای جدی و مطرح و مدعی تصاحب قدرت محسوب می شود و نه حزب جمعیت اسلامی از جایگاه و قدرت و اعتبار و نفوذ و اثرگذاری پیشین در سازمان دهی موجی نیرومند از حمایت های بزرگ قومی و سیاسی از آقای عبدالله برخوردار است تا بتواند او را به بخت اول ریاست جمهوری یا دست کم نامزدی چالش ساز در برابر مدعی اصلی پیروزی در انتخابات آینده، تبدیل کند.
آقای عبدالله در طول سال های حضورش در حکومت وحدت ملی، فراز و فرودهای فراوانی را تجربه کرد. او حتی در مقاطعی در برابر حزب متبوع خود جمعیت اسلامی هم موضع گرفت و با رهبران و چهره های کلیدی و شخصیت های شاخص آن مانند عطامحمد نور، درگیر جنگ لفظی و دچار تنش های سیاسی شد.
افزون بر این، انتظارهایی را که حزب جمعیت اسلامی و هواداران این حزب از آقای عبدالله داشتند، تحقق نیافت و او از دید آنها نماینده خوبی برای آنها در قدرت نبود.
ضعف او در برابر اشرف غنی در زمینه عملیاتی سازی تعهدات آنها در توافقنامه سیاسی هم به موقعیت و جایگاه سیاسی آقای عبدالله در نزد هوادارانش و حزب جمعیت اسلامی به شدت لطمه زد و به این ترتیب، آینده و چشم انداز سیاسی او را در معرض خطر قرار داد.
از سوی دیگر، حزب جمعیت اسلامی که پیش از این، تصور می شد، یک رکن اصلی مدعی قدرت در انتخابات آینده محسوب می شود، در فرایند شکل گیری تیم ها و تکت های انتخاباتی به نحو غیر قابل انتظار و غم انگیزی ازهم فروپاشید و دچار پراکندگی های شدید و بی سابقه درونی شد؛ به گونه ای که اکنون شماری از رهبران و اعضای برجسته آن مانند محمدیونس قانونی، عطامحمد نور، محمد اسماعیل خان، جنرال جرأت و... در تیم انتخاباتی حنیف اتمر حضور دارند و از او حمایت می کنند، یکی دیگر از اعضای مهم آن یعنی امرالله صالح به تکت انتخاباتی اشرف غنی ملحق شده و به عنوان معاون اول او منصوب شده است و احمدولی مسعود؛ برادر احمدشاه مسعود هم پیشتر، به صورت مستقل در انتخابات ثبت نام کرده است.
با این حساب، از حزب جمعیت اسلامی، تنها یک نام بزرگ و سنگین با سابقه ای طولانی از قدرت و نفوذ در گذشته، باقی مانده است.
با توجه به این امر، حمایت حزب جمعیت اسلامی از عبدالله عبدالله، صرفا حمایت شخص صلاح الدین ربانی از اوست و این نشان می دهد که هم جمعیت و هم عبدالله، در پیکاری دشوار و نبردی نفسگیر، برای بقا مبارزه می کنند؛ بقا در عرصه سیاست افغانستان و تقلا برای احیای جایگاه پیشین خود به عنوان یک طرف ثابت معادلات قدرت و مناسبات سیاسی.
اینکه این تقلا و تلاش، چه زمانی نتیجه خواهد داد، مشخص نیست؛ اما با توجه به تشتت، پریشانی و پراکندگی رهبران ارشد این حزب، این انتظار در انتخابات پیش رو، بیهوده است. جمعیت، به اندازه ای درهم شکسته و متلاشی شده است که بعید است طی شش ماه یا یکسال آینده بتواند به گذشته آرمانی خود بازگردد و به عنوان یکی از بازیگران قدرتمند سیاسی در افغانستان، عرض اندام کند.
بنابراین، برای آقای عبدالله که از سوی این حزب، نامزد شده نیز آتیه سیاسی درخشانی قابل پیش بینی نیست؛ مگر آنکه دستی از غیب برون آید و کاری بکند!
