منابع آگاه طالبان گفته اند که پاکستان یک عضو ارشد این گروه را در تلاشی برای فشار آوردن بر آنها در خلال گفتگوها با امریکا بازداشت کرده است.
حافظ محب الله که در زمان حکومت طالبان بر افغانستان، وزیر امور دینی بود در شهر پیشاور، بازداشت شده است.
منابع آگاه طالبان می گویند که حافظ محب الله چند سال بود که در پیشاور زندگی می کرد.
دو مقام بلندپایه طالبان گفتند که هدف از این دستگیری اعمال فشار بر طالبان برای دیدار با زلمی خلیلزاد در طول هفته جاری در پاکستان، یا مهمتر از آن موافقت با دیدار با نمایندگان دولت افغانستان بوده است.
یک عضو "شورای کویته" طالبان افزود:"در مورد گفتگوهای صلح آتی ملاقاتی با مقام های پاکستانی برگزار شد که با بحث و مشاجره خاتمه یافت. بلافاصله بعد از آن مقام ها با یورش به چند خانه محب الله را دستگیر کردند. بعد از آن ملاهبت الله (رهبر طالبان) در پیامی همگانی هشدار داد مواظب باشند."
این رویداد در تاریخ روابط پاکستان با طالبان، بی سابقه است و نشان می دهد که فشارهای امریکا و دولت افغانستان روی پاکستان به منظور وادار کردن رهبران طالبان برای مذاکره با امریکا و نمایندگان کابل، اثرگذار بوده است.
این در حالی است که پیش از این، پاکستان، همواره برعکس عمل می کرد؛ یعنی به جای بازداشت فعالان جنگ و فرماندهان و رهبران جنگ طلب و ضد صلح گروه طالبان، آن دسته از اعضا، رهبران و فرماندهان طالبان را بازداشت می کرد که طرفدار گفتگوهای صلح به منظور ختم جنگ در افغانستان بودند؛ اما اکنون، عکس این رویداد، اتفاق می افتد و اسلام آباد برای مجبور کردن طالبان به مذاکره، اقدام به بازداشت رهبران و فرماندهان ارشد آن گروه می کند و حتی در این باره که چرا با امریکا یا دولت افغانستان مذاکره نمی کنند، با طالبان، وارد تنش های شدید می گردد.
البته در زمینه تغییر رویکرد پاکستان نسبت به روند صلح افغانستان، نقش کشورهای عربستان سعودی و امارات متحده عربی را نیز نمی توان نادیده گرفت. آنها به نیابت از دولت افغانستان، پاکستان را تحت فشار قرار می دهند تا طالبان را مجبور به گفتگوی مستقیم با نمایندگان دولت کابل کنند. فراموش نکنیم که عربستان سعودی و امارات متحده عربی، اخیرا با میلیاردها دالر کمک و سرمایه گذاری، به مدد اقتصاد بحران زده و ورشکسته پاکستان آمده اند؛ بنابراین، در شرایط کنونی پذیرش پیشنهادها و پیش شرط های آنان از سوی دولت اسلام آباد، کاملا امکان پذیر و قابل پیش بینی است.
به نظر می رسد که کابل، یکی از مراجعی است که از وضعیت به وجود آمده، عمیقا خوشحال است؛ زیرا همه این رویدادها همراستا با خواسته دیرینه افغانستان مبنی بر گفتگوی مستقیم صلح با طالبان می باشد.
با این حال، تنش با طالبان، همانگونه که در واکنش اولیه گروه طالبان نیز بازتاب یافته است، ممکن است برای کل روند شکننده صلح، بسیار زیانبار و ویرانگر باشد.
گفته می شود طالبان پس از لغو نشستی که قرار بود به میزبانی عربستان سعودی برگزار شود، هرگونه گفتگوی سیاسی با امریکا را هم به حال تعلیق درآورده اند و این از دید کارشناسان، هرگز نشانه خوبی برای آینده این روند نیست.
پاکستان پیشتر اعلام کرده بود که دیگر آن نفوذ سابق را بر گروه طالبان ندارد؛ اگرچه این موضع گیری، از جانب شماری از آگاهان، حمل بر عدم صداقت و جدیت پاکستان در همکاری با روند صلح افغانستان شد؛ اما با توجه به بروز تنش های اخیر میان پاکستان و طالبان، شاید چندان هم بی وجه نبوده نباشد.
ناظران می گویند که اگر روابط پاکستان و طالبان به اندازه ای تنش آلود شود که در نهایت، به طرد و تبعید طالبان از پاکستان، منجر گردد، قدرت های دیگری در منطقه - مثلا روسیه- آماده هستند تا از قدرت، اثرگذاری و نفوذ آن گروه برای پیشبرد اهداف خود در افغانستان، استفاده کنند. بنابراین، تنش پاکستان با طالبان، بیش از آنکه برای حیات سیاسی و قدرت نظامی طالبان، خطرساز باشد، برای کشورهایی که در جستجوی یافتن راهی برای صلح با طالبان هستند، حامل پیام ها و پیامدهای منفی و ناامیدکننده است. از این منظر، امید کابل به تنش های بروز کرده میان پاکستان و طالبان، می تواند نتیجه وارونه داشته باشد؛ چرا که روند صلح ممکن است برای مدت زمانی طولانی در آینده، متوقف شود و به بن بست کشیده شود.
حافظ محب الله که در زمان حکومت طالبان بر افغانستان، وزیر امور دینی بود در شهر پیشاور، بازداشت شده است.
منابع آگاه طالبان می گویند که حافظ محب الله چند سال بود که در پیشاور زندگی می کرد.
دو مقام بلندپایه طالبان گفتند که هدف از این دستگیری اعمال فشار بر طالبان برای دیدار با زلمی خلیلزاد در طول هفته جاری در پاکستان، یا مهمتر از آن موافقت با دیدار با نمایندگان دولت افغانستان بوده است.
یک عضو "شورای کویته" طالبان افزود:"در مورد گفتگوهای صلح آتی ملاقاتی با مقام های پاکستانی برگزار شد که با بحث و مشاجره خاتمه یافت. بلافاصله بعد از آن مقام ها با یورش به چند خانه محب الله را دستگیر کردند. بعد از آن ملاهبت الله (رهبر طالبان) در پیامی همگانی هشدار داد مواظب باشند."
این رویداد در تاریخ روابط پاکستان با طالبان، بی سابقه است و نشان می دهد که فشارهای امریکا و دولت افغانستان روی پاکستان به منظور وادار کردن رهبران طالبان برای مذاکره با امریکا و نمایندگان کابل، اثرگذار بوده است.
این در حالی است که پیش از این، پاکستان، همواره برعکس عمل می کرد؛ یعنی به جای بازداشت فعالان جنگ و فرماندهان و رهبران جنگ طلب و ضد صلح گروه طالبان، آن دسته از اعضا، رهبران و فرماندهان طالبان را بازداشت می کرد که طرفدار گفتگوهای صلح به منظور ختم جنگ در افغانستان بودند؛ اما اکنون، عکس این رویداد، اتفاق می افتد و اسلام آباد برای مجبور کردن طالبان به مذاکره، اقدام به بازداشت رهبران و فرماندهان ارشد آن گروه می کند و حتی در این باره که چرا با امریکا یا دولت افغانستان مذاکره نمی کنند، با طالبان، وارد تنش های شدید می گردد.
البته در زمینه تغییر رویکرد پاکستان نسبت به روند صلح افغانستان، نقش کشورهای عربستان سعودی و امارات متحده عربی را نیز نمی توان نادیده گرفت. آنها به نیابت از دولت افغانستان، پاکستان را تحت فشار قرار می دهند تا طالبان را مجبور به گفتگوی مستقیم با نمایندگان دولت کابل کنند. فراموش نکنیم که عربستان سعودی و امارات متحده عربی، اخیرا با میلیاردها دالر کمک و سرمایه گذاری، به مدد اقتصاد بحران زده و ورشکسته پاکستان آمده اند؛ بنابراین، در شرایط کنونی پذیرش پیشنهادها و پیش شرط های آنان از سوی دولت اسلام آباد، کاملا امکان پذیر و قابل پیش بینی است.
به نظر می رسد که کابل، یکی از مراجعی است که از وضعیت به وجود آمده، عمیقا خوشحال است؛ زیرا همه این رویدادها همراستا با خواسته دیرینه افغانستان مبنی بر گفتگوی مستقیم صلح با طالبان می باشد.
با این حال، تنش با طالبان، همانگونه که در واکنش اولیه گروه طالبان نیز بازتاب یافته است، ممکن است برای کل روند شکننده صلح، بسیار زیانبار و ویرانگر باشد.
گفته می شود طالبان پس از لغو نشستی که قرار بود به میزبانی عربستان سعودی برگزار شود، هرگونه گفتگوی سیاسی با امریکا را هم به حال تعلیق درآورده اند و این از دید کارشناسان، هرگز نشانه خوبی برای آینده این روند نیست.
پاکستان پیشتر اعلام کرده بود که دیگر آن نفوذ سابق را بر گروه طالبان ندارد؛ اگرچه این موضع گیری، از جانب شماری از آگاهان، حمل بر عدم صداقت و جدیت پاکستان در همکاری با روند صلح افغانستان شد؛ اما با توجه به بروز تنش های اخیر میان پاکستان و طالبان، شاید چندان هم بی وجه نبوده نباشد.
ناظران می گویند که اگر روابط پاکستان و طالبان به اندازه ای تنش آلود شود که در نهایت، به طرد و تبعید طالبان از پاکستان، منجر گردد، قدرت های دیگری در منطقه - مثلا روسیه- آماده هستند تا از قدرت، اثرگذاری و نفوذ آن گروه برای پیشبرد اهداف خود در افغانستان، استفاده کنند. بنابراین، تنش پاکستان با طالبان، بیش از آنکه برای حیات سیاسی و قدرت نظامی طالبان، خطرساز باشد، برای کشورهایی که در جستجوی یافتن راهی برای صلح با طالبان هستند، حامل پیام ها و پیامدهای منفی و ناامیدکننده است. از این منظر، امید کابل به تنش های بروز کرده میان پاکستان و طالبان، می تواند نتیجه وارونه داشته باشد؛ چرا که روند صلح ممکن است برای مدت زمانی طولانی در آینده، متوقف شود و به بن بست کشیده شود.
