قول اردوی ۲۰۹ شاهین ارتش در شمال کشور اعلام کرده که دو "عضو ایرانی" گروه طالبان همراه با ۲۷ نفر دیگر از افراد این گروه در ولایت فاریاب کشته شده‌اند.
در خبرنامه سپاه شاهین آمده که این دو تبعه ایرانی به نام‌های مستعار ملا احمد و ملا جندالله شهرت داشتند.
به گفته این نهاد، این افراد در درگیری مستقیم میان طالبان و یک کاروان نیروهای ارتش که در مسیر ولسوالی شیرین تگاب و خواجه سبزپوش ولایت فاریاب در حرکت بود و همچنین حمله هوایی کشته شدند.
سپاه شاهین ارتش افغانستان افزوده که قرارگاه ملا شفیق‌الله حقیار در منطقه قره شیخی ولسوالی خواجه سبز پوش هدف این حمله هوایی بوده است.
در روزهای اخیر، مقامات ایران اعلام کردند که با اطلاع دولت افغانستان با گروه طالبان در حال مذاکره بوده‌اند و به تازگی یک هیأت از سوی گروه طالبان از تهران بازدید و با عباس عراقچی؛ معاون سیاسی وزیر خارجه ایران دیدار کرد.
به باور کارشناسان، تقارن تصادفی و توالی زمانی سفر دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران به کابل و به دنبال آن، سفر هیأت طالبان به تهران که نشانگر فعال تر شدن ایران در روند صلح افغانستان می باشد، با انتشار خبر کشته شدن دو عضو ایرانی گروه طالبان در شمال افغانستان، بسیاری از دشمنان و مخالفان حضور و نقش فعال جمهوری اسلامی ایران در روند صلح افغانستان را وامی دارد تا بار دیگر بر آتش توطئه برای ایجاد تنش میان دو کشور همسایه و همسرنوشت بدمند و مانع از نقش آفرینی مثبت و سازنده ایران در روند صلح و ثبات افغانستان شوند.
از نظر مخالفان و دشمنان ایران، رابطه، تماس و گفتگوهای سیاسی جمهوری اسلامی ایران با طالبان، به معنای حمایت تهران از آن گروه است، این در حالی است که بسیاری از کشورهای منطقه و قدرت های بین المللی از سال ها پیش، با طالبان در ارتباط هستند و چه بسا شماری از آنها عملا از طالبان حمایت های مالی، تسلیحاتی، لجستیکی و ایدئولوژيک می کرده اند.
با این وجود، منتقدان نقش مثبت ایران در تحولات مربوط به صلح افغانستان، اکنون یک بهانه قوی تر در اختیار دارند تا بگویند که ایران حتی نیروی انسانی در اختیار طالبان قرار می دهد و به این ترتیب، «طالبان ایرانی» هم در افغانستان حضور مستقیم دارند و با نیروهای ارتش کشور، در حال جنگ هستند.
این منتقدان اما عمدا این واقعیت را نادیده می گیرند که طالبان و بسیاری دیگر از گروه های تروریستی، به دلیل گرایش های ایدئولوژیک شان، ساختار و هویتی چندملیتی دارند و اعضای آنها، از ملیت های مختلف مربوط به کشورهای گوناگون، تشکیل شده اند. در این میان، ممکن است شماری از عناصر تروریستی ایرانی هم به طالبان پیوسته باشند. کما اینکه در گذشته، برخی اتباع آن کشور، به استخدام داعش و دیگر گروه های مسلح ضد ایرانی درآمده و علیه مردم و دولت خویش، اقدام به انجام حمله های تروریستی مرگبار نظیر حملات تهران یا اهواز کرده اند.
از سوی دیگر، مقام های امنیتی افغانستان، بارها اعلام کرده اند که در افغانستان ۲۱ گروه تروریستی بین المللی فعالیت و حضور دارند که در میان آنها اتباع کشورهای خارجی، نقش پررنگی دارند.
با این حساب، نه تنها تماس و ارتباط ایران با گروه طالبان که با اطلاع دولت مرکزی افغانستان، صورت می گیرد، به معنای حمایت تهران از آن گروه نیست؛ بلکه بالعکس، در راستای نوعی سیاست هوشمندانه بازدارنده به منظور مدیریت و مهار تهدیدهای ضد امنیتی ناشی از فعالیت طالبان و حضور اعضای ایرانی و غیر ایرانی در ترکیب آن گروه، صورت می گیرد. هرگز قابل انکار نیست که تهران هم از فعالیت های مسلحانه و دهشت افکنانه طالبان، احساس هراس می کند و آن را به مثابه بخشی از تهدیدهای جدی علیه امنیت ملی خود به شمار می آورد. بنابراین، حضور اتباع ایرانی در صفوف طالبان، اگر توهم یا توطئه نباشد، تهدیدی مشترک و مستقیم علیه افغانستان و ایران است و این موضوع باید عزم دو کشور برای همکاری نزدیک تر به منظور استقرار صلح و پایان جنگ را جزم تر کند؛ اما روشن است که منتقدان و مخالفان و دشمنان روابط دوستانه و صمیمانه دو کشور همسایه، چنین نمی خواهند و سعی می کنند با نسبت دادن اتهام های واهی و ادعاهای مضحک مبنی بر حمایت ایران از طالبان، مانع استفاده از ظرفیت های آن کشور در روند صلح افغانستان شوند.
در خبرنامه سپاه شاهین آمده که این دو تبعه ایرانی به نام‌های مستعار ملا احمد و ملا جندالله شهرت داشتند.
به گفته این نهاد، این افراد در درگیری مستقیم میان طالبان و یک کاروان نیروهای ارتش که در مسیر ولسوالی شیرین تگاب و خواجه سبزپوش ولایت فاریاب در حرکت بود و همچنین حمله هوایی کشته شدند.
سپاه شاهین ارتش افغانستان افزوده که قرارگاه ملا شفیق‌الله حقیار در منطقه قره شیخی ولسوالی خواجه سبز پوش هدف این حمله هوایی بوده است.
در روزهای اخیر، مقامات ایران اعلام کردند که با اطلاع دولت افغانستان با گروه طالبان در حال مذاکره بوده‌اند و به تازگی یک هیأت از سوی گروه طالبان از تهران بازدید و با عباس عراقچی؛ معاون سیاسی وزیر خارجه ایران دیدار کرد.
به باور کارشناسان، تقارن تصادفی و توالی زمانی سفر دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران به کابل و به دنبال آن، سفر هیأت طالبان به تهران که نشانگر فعال تر شدن ایران در روند صلح افغانستان می باشد، با انتشار خبر کشته شدن دو عضو ایرانی گروه طالبان در شمال افغانستان، بسیاری از دشمنان و مخالفان حضور و نقش فعال جمهوری اسلامی ایران در روند صلح افغانستان را وامی دارد تا بار دیگر بر آتش توطئه برای ایجاد تنش میان دو کشور همسایه و همسرنوشت بدمند و مانع از نقش آفرینی مثبت و سازنده ایران در روند صلح و ثبات افغانستان شوند.
از نظر مخالفان و دشمنان ایران، رابطه، تماس و گفتگوهای سیاسی جمهوری اسلامی ایران با طالبان، به معنای حمایت تهران از آن گروه است، این در حالی است که بسیاری از کشورهای منطقه و قدرت های بین المللی از سال ها پیش، با طالبان در ارتباط هستند و چه بسا شماری از آنها عملا از طالبان حمایت های مالی، تسلیحاتی، لجستیکی و ایدئولوژيک می کرده اند.
با این وجود، منتقدان نقش مثبت ایران در تحولات مربوط به صلح افغانستان، اکنون یک بهانه قوی تر در اختیار دارند تا بگویند که ایران حتی نیروی انسانی در اختیار طالبان قرار می دهد و به این ترتیب، «طالبان ایرانی» هم در افغانستان حضور مستقیم دارند و با نیروهای ارتش کشور، در حال جنگ هستند.
این منتقدان اما عمدا این واقعیت را نادیده می گیرند که طالبان و بسیاری دیگر از گروه های تروریستی، به دلیل گرایش های ایدئولوژیک شان، ساختار و هویتی چندملیتی دارند و اعضای آنها، از ملیت های مختلف مربوط به کشورهای گوناگون، تشکیل شده اند. در این میان، ممکن است شماری از عناصر تروریستی ایرانی هم به طالبان پیوسته باشند. کما اینکه در گذشته، برخی اتباع آن کشور، به استخدام داعش و دیگر گروه های مسلح ضد ایرانی درآمده و علیه مردم و دولت خویش، اقدام به انجام حمله های تروریستی مرگبار نظیر حملات تهران یا اهواز کرده اند.
از سوی دیگر، مقام های امنیتی افغانستان، بارها اعلام کرده اند که در افغانستان ۲۱ گروه تروریستی بین المللی فعالیت و حضور دارند که در میان آنها اتباع کشورهای خارجی، نقش پررنگی دارند.
با این حساب، نه تنها تماس و ارتباط ایران با گروه طالبان که با اطلاع دولت مرکزی افغانستان، صورت می گیرد، به معنای حمایت تهران از آن گروه نیست؛ بلکه بالعکس، در راستای نوعی سیاست هوشمندانه بازدارنده به منظور مدیریت و مهار تهدیدهای ضد امنیتی ناشی از فعالیت طالبان و حضور اعضای ایرانی و غیر ایرانی در ترکیب آن گروه، صورت می گیرد. هرگز قابل انکار نیست که تهران هم از فعالیت های مسلحانه و دهشت افکنانه طالبان، احساس هراس می کند و آن را به مثابه بخشی از تهدیدهای جدی علیه امنیت ملی خود به شمار می آورد. بنابراین، حضور اتباع ایرانی در صفوف طالبان، اگر توهم یا توطئه نباشد، تهدیدی مشترک و مستقیم علیه افغانستان و ایران است و این موضوع باید عزم دو کشور برای همکاری نزدیک تر به منظور استقرار صلح و پایان جنگ را جزم تر کند؛ اما روشن است که منتقدان و مخالفان و دشمنان روابط دوستانه و صمیمانه دو کشور همسایه، چنین نمی خواهند و سعی می کنند با نسبت دادن اتهام های واهی و ادعاهای مضحک مبنی بر حمایت ایران از طالبان، مانع استفاده از ظرفیت های آن کشور در روند صلح افغانستان شوند.
