رژيم سعودی قطعنامه های سنای امریکا برای پایان کمک نظامی این کشور به ائتلاف متجاوز عربی در جنگ یمن و مقصر شناختن محمد بن سلمان برای قتل خاشقجی را محکوم کرده است.
وزارت خارجه سعودی این اقدام سنای امریکا را "مداخله" در امور خود براساس "اتهامات کاذب" توصیف کرد.
سعودی گفته که این قطعنامه "بر ادعاهای نادرست استوار است و عربستان هرگونه مداخله در امور داخلی خود را کاملا رد می کند."
این اولین بار از زمان سال ۱۹۷۳ است که یک مجلس کنگره امریکا به خروج نیروهای امریکایی از یک مناقشه نظامی رأی می دهد.
این قطعنامه غیرالزام آور از ترامپ می خواهد کلیه نیروهای امریکایی که به نحوی در خصومت ها در یمن درگیر هستند را خارج کند.
ترامپ قول داده قطعنامه های سنا را وتو کند و در حال حاضر احتمال تصویب مشابه آنها در مجلس نمایندگان کم است؛ دمکرات ها انتظار دارند بعد از روی کارآمدن این حزب در ماه جنوری در مجلس نمایندگان مشابه آنها تصویب شود.
با این حساب، روابط راهبردی امریکا با عربستان سعودی که بزرگترین شریک تجاری این کشور در حوزه تسلیحات نظامی و انرژی نفتی است، شاهد یکی از کم سابقه ترین دوره های بحرانی خود است.
در این میان، صاحب نظران می گویند که بیانیه محکومیت تازه وزارت امور خارجه عربستان سعودی نمی تواند به معنای تصمیم یا قدرت واقعی ریاض به مقابله با مداخله امریکا در امور داخلی اش باشد؛ زیرا همان گونه که ترامپ پیشتر گفته بود، رژيم ریاض بدون حمایت امریکا دو هفته هم نمی تواند به حیات خود ادامه دهد و با انبار تسلیحات خریداری شده از امریکا، ارتش اجاره ای و ذخایر آکنده از دالرهای نفتی، سقوط خواهد کرد. بنابراین، ریاض چگونه به خود جرأت داده است که علیه مجلس سنای کشوری بیانیه محکومیت صادر کند و آن را از دخالت در امور داخلی اش برحذر بدارد که حیات و بقای رژيم سیاسی مسلط بر آن، عمیقا وابسته به کمک ها و حمایت های نظامی و سیاسی آن کشور می باشد؟
درک این پرسش، بسیار ساده است. رژيم ریاض و به ویژه محمد بن سلمان؛ ولیعهد اقتدارگرا و بلندپروازش که همزمان وزیر دفاع، وزیر داخله و فرمانده گارد ملی این رژيم نیز محسوب می شود، روابطی ویژه با دونالد ترامپ و داماد یهودی او جارد کوشنر دارد. آنها مطمئن اند که ترامپ نیز از تصمیم اخیر سنای امریکا، راضی نیست و اگر قرار شود که کنگره امریکا گام های مهم تری در مسیر تصویب قطعنامه های الزام آور بردارد، ترامپ با استفاده از صلاحیت هایش به عنوان رییس جمهوری، به نفع عربستان سعودی، آن قطعنامه ها را وتو خواهد کرد. رژيم ریاض اطمینان دارد که کاخ سفید هرگز نمی خواهد شریکی مطیع و در عین حال بسیار سخاوتمند و ثروتمند را از دست بدهد و با همراهی با آرای نمایندگان مردم امریکا، منافع اقتصادی میلیاردی اش با عربستان را به خطر بیاندازد. ترامپ قبلا گفته است که عربستان سعودی یک گاه شیرده است که باید تا زمانی که شیر می دهد آن را دوشید. و این امکان، در حال حاضر، وجود دارد. با این حساب، ترامپ به سادگی، تصمیم سنای امریکا را نادیده می گیرد، بر دخالت مستقیم بن سلمان در قتل فجیع روزنامه نگار منتقد سعودی، چشم می پوشد و جنایت های ضد انسانی ائتلاف به رهبری سعودی در یمن را انکار می کند تا بتواند این گاو شیرده را به خوبی بدوشد.
از این منظر، ترامپ تا زمانی در کنار رژيم ریاض خواهد ماند که مطمئن باشد هنوز شیری برای دوشیدن وجود دارد؛ اما این ائتلاف نمی تواند برای همیشه پایدار بماند. این نشانه نابخردی رهبران رژيم ریاض است که علیرغم موضع گیری های صریح رهبران امریکا در زمینه اهداف آنها در حمایت از رژيم ریاض، همچنان به واشنگتن به مثابه شریکی پایدار و استراتژيک و دایمی نگاه می کنند؛ در حالی که عملا چنین نیست.
با اینهمه در کوتاه مدت، رژیم ریاض می تواند با استفاده از اختلاف دیدگاه شدیدی که میان کنگره امریکا و دولت ترامپ در خصوص نحوه تعامل یا تقابل با یک رژيم جنایتکار، تروریست پرور، آدمکش و غیرمسؤول، وجود دارد، با غروری کاذب و ژستی مضحک، بیانیه محکومیت صادر کند و کشوری را که آشکارا دارایی های ملی سعودی ها را به تاراج می برد تا بقا و دوام رژيم آن را تضمین کند، از «مداخله» در امور داخلی اش برحذر بدارد!
وزارت خارجه سعودی این اقدام سنای امریکا را "مداخله" در امور خود براساس "اتهامات کاذب" توصیف کرد.
سعودی گفته که این قطعنامه "بر ادعاهای نادرست استوار است و عربستان هرگونه مداخله در امور داخلی خود را کاملا رد می کند."
این اولین بار از زمان سال ۱۹۷۳ است که یک مجلس کنگره امریکا به خروج نیروهای امریکایی از یک مناقشه نظامی رأی می دهد.
این قطعنامه غیرالزام آور از ترامپ می خواهد کلیه نیروهای امریکایی که به نحوی در خصومت ها در یمن درگیر هستند را خارج کند.
ترامپ قول داده قطعنامه های سنا را وتو کند و در حال حاضر احتمال تصویب مشابه آنها در مجلس نمایندگان کم است؛ دمکرات ها انتظار دارند بعد از روی کارآمدن این حزب در ماه جنوری در مجلس نمایندگان مشابه آنها تصویب شود.
با این حساب، روابط راهبردی امریکا با عربستان سعودی که بزرگترین شریک تجاری این کشور در حوزه تسلیحات نظامی و انرژی نفتی است، شاهد یکی از کم سابقه ترین دوره های بحرانی خود است.
در این میان، صاحب نظران می گویند که بیانیه محکومیت تازه وزارت امور خارجه عربستان سعودی نمی تواند به معنای تصمیم یا قدرت واقعی ریاض به مقابله با مداخله امریکا در امور داخلی اش باشد؛ زیرا همان گونه که ترامپ پیشتر گفته بود، رژيم ریاض بدون حمایت امریکا دو هفته هم نمی تواند به حیات خود ادامه دهد و با انبار تسلیحات خریداری شده از امریکا، ارتش اجاره ای و ذخایر آکنده از دالرهای نفتی، سقوط خواهد کرد. بنابراین، ریاض چگونه به خود جرأت داده است که علیه مجلس سنای کشوری بیانیه محکومیت صادر کند و آن را از دخالت در امور داخلی اش برحذر بدارد که حیات و بقای رژيم سیاسی مسلط بر آن، عمیقا وابسته به کمک ها و حمایت های نظامی و سیاسی آن کشور می باشد؟
درک این پرسش، بسیار ساده است. رژيم ریاض و به ویژه محمد بن سلمان؛ ولیعهد اقتدارگرا و بلندپروازش که همزمان وزیر دفاع، وزیر داخله و فرمانده گارد ملی این رژيم نیز محسوب می شود، روابطی ویژه با دونالد ترامپ و داماد یهودی او جارد کوشنر دارد. آنها مطمئن اند که ترامپ نیز از تصمیم اخیر سنای امریکا، راضی نیست و اگر قرار شود که کنگره امریکا گام های مهم تری در مسیر تصویب قطعنامه های الزام آور بردارد، ترامپ با استفاده از صلاحیت هایش به عنوان رییس جمهوری، به نفع عربستان سعودی، آن قطعنامه ها را وتو خواهد کرد. رژيم ریاض اطمینان دارد که کاخ سفید هرگز نمی خواهد شریکی مطیع و در عین حال بسیار سخاوتمند و ثروتمند را از دست بدهد و با همراهی با آرای نمایندگان مردم امریکا، منافع اقتصادی میلیاردی اش با عربستان را به خطر بیاندازد. ترامپ قبلا گفته است که عربستان سعودی یک گاه شیرده است که باید تا زمانی که شیر می دهد آن را دوشید. و این امکان، در حال حاضر، وجود دارد. با این حساب، ترامپ به سادگی، تصمیم سنای امریکا را نادیده می گیرد، بر دخالت مستقیم بن سلمان در قتل فجیع روزنامه نگار منتقد سعودی، چشم می پوشد و جنایت های ضد انسانی ائتلاف به رهبری سعودی در یمن را انکار می کند تا بتواند این گاو شیرده را به خوبی بدوشد.
از این منظر، ترامپ تا زمانی در کنار رژيم ریاض خواهد ماند که مطمئن باشد هنوز شیری برای دوشیدن وجود دارد؛ اما این ائتلاف نمی تواند برای همیشه پایدار بماند. این نشانه نابخردی رهبران رژيم ریاض است که علیرغم موضع گیری های صریح رهبران امریکا در زمینه اهداف آنها در حمایت از رژيم ریاض، همچنان به واشنگتن به مثابه شریکی پایدار و استراتژيک و دایمی نگاه می کنند؛ در حالی که عملا چنین نیست.
با اینهمه در کوتاه مدت، رژیم ریاض می تواند با استفاده از اختلاف دیدگاه شدیدی که میان کنگره امریکا و دولت ترامپ در خصوص نحوه تعامل یا تقابل با یک رژيم جنایتکار، تروریست پرور، آدمکش و غیرمسؤول، وجود دارد، با غروری کاذب و ژستی مضحک، بیانیه محکومیت صادر کند و کشوری را که آشکارا دارایی های ملی سعودی ها را به تاراج می برد تا بقا و دوام رژيم آن را تضمین کند، از «مداخله» در امور داخلی اش برحذر بدارد!
