هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) اعلام کرده است که گزارش‌ها درباره کشته شدن شماری از غیرنظامیان در یک حمله هوایی در ولایت کنر را بررسی خواهد کرد.
مقام‌های امنیتی در ولایت کنر، روز جمعه گفته بودند که در حملات هوایی در ولسوالی شلتن، نزدیک به ۴۰ جنگجوی مربوط به طالبان و القاعده کشته شدند.
اما عبداللطیف فضلی؛ یک عضو شورای ولایتی کنر گفته است که در این حمله هوایی، 12 کودک و 8 زن نیز کشته و 15 تن دیگر زخمی شده‌اند.
یک سخنگوی ناتو کشته شدن غیرنظامیان را رد کرده؛ ولی پذیرفته که شماری از افراد ملکی «زخمی» شده‌اند.
دیبرا ریچاردسن گفته گزارش‌هایی در دست دارند که در عملیات به رهبری نیروهای افغان با حمایت هوایی امریکا در کنر بیش از 40 جنگجوی طالبان کشته شده‌اند.
او گفته است که طالبان از غیرنظامیان به عنوان سپر استفاده می کنند.
شاید همه ادعاهای ناتو و دولت افغانستان در خصوص عملیات مرگبار کنر درست باشد. شاید همانگونه که ناتو ادعا کرده است، طالبان از غیر نظامیان و افراد ملکی به عنوان سپر انسانی، استفاده کرده باشند و شاید در میان چندین زن و کودک بی دفاع، چند عنصر طالبان و القاعده هم در عملیات هوایی ناتو و نیروهای افغان کشته باشند؛ اما هیچیک از این موارد، به باور کارشناسان، کشتار مردم ملکی را توجیه نمی کند. ناتو و ارتش افغانستان پیشاپیش اجرای عملی هر عملیاتی، از این امکان برخوردار اند که از حضور یا عدم حضور غیر نظامیان در مناطق مورد هدف، اطمینان حاصل کنند و بر پایه یافته های کشفی و استخباراتی خود، تصمیم به لغو یا اجرای عملیات نظامی هوایی بگیرند. اینکه ناتو می گوید طالبان از غیر نظامیان به عنوان سپر انسانی استفاده می کنند، اگرچه می تواند درست باشد؛ اما کشتار غیر نظامیان توسط این نیرو یا نیروهای افغان را توجیه نمی کند.
از سوی دیگر، ناتو و نیروهای امنیتی افغانستان از این قدرت و توان برخوردار اند که در دیگر مناطق نبرد، ضربات سهمگینی را بر طالبان وارد کنند. این گروه در افغانستان و فراتر از افغانستان، پایگاه های آشکار، مراکز علنی، مقرهای مشخص و متمرکز و جبهه های منظمی دارد که می توان آنها را بدون آنکه به غیر نظامیان آسیب برسد، هدف قرار داد و به این ترتیب، قدرت عملیاتی و نظامی آن گروه را به صورت قابل ملاحظه ای، تضعیف نمود. یکی از نمونه های آن، جبهات جنگ منظم طالبان به منظور اشغال شهرها و ولسوالی ها در بسیاری از ولایت های افغانستان است. چرا نیروهای ناتو و دولت افغانستان، برای درهم کوبیدن خطوط مقدم نبرد طالبان، عملیات هوایی راه اندازی نمی کنند؟ مثال بارز آن، جنگ های منظم اخیر طالبان در ولسوالی های مالستان و جاغوری و ارزگان خاص است. طالبان چندین روز به صورت کاروانی از مناطق، ولسوالی ها و حتی ولایت های همجوار به منظور تقویت جبهات خود، نیرو وارد می کردند؛ اما در عمل، هیچ ضربه مؤثر هوایی از سوی ناتو و ارتش ملی به آنها وارد نشد؛ ولی همین نیروها به بهانه کشتن چند مهره محدود طالبان و القاعده، ده ها زن و کودک را در کنر و هلمند و... هدف قرار می دهند و می کشند. آیا این قابل توجیه است؟
از سوی دیگر، سازمان های مانند یوناما نیز در قبال این وضعیت، مستقیما مسؤول اند؛ زیرا یا وعده بررسی های آن، به سرانجامی مطلوب نمی رسد و یا اگر هم در نهایت، گزارشی مبنی بر تأیید کشته شدن غیر نظامیان از سوی آنها منتشر شود، هیچ پیامد حقوقی برای عوامل این جنایات ندارد و چه بسا توجیهی گمراه کننده برای فراموش کردن این جنایت ها از سوی رسانه ها و افکار عمومی، فراهم می کند.
با این حساب، غیر نظامیان در افغانستان، هم از سوی طالبان به عنوان سپر انسانی برای پیشبرد اهداف جنگی و تروریستی خود مورد سوء استفاده بی رحمانه قرار می گیرند و هم از جانب جبهه به اصطلاح ضد تروریزم به رهبری امریکا و ناتو آماج حمله های مرگبار هوایی واقع می شوند و قتل عام می گردند؛ در حالی که در عمل، نه طالبان، شکست می خورند و نه نیروهای امنیتی دولتی، تقویت می شوند و نه ناتو تمایلی به پایان دادن به این سریال کشتارهای فاجعه بار نشان می دهد. بنابراین، بازندگان اصلی این جنگ خونین و بی پایان، مردم مظلوم افغانستان و غیر نظامیان بی دفاع و زنان و کودکان بی گناه هستند.
مقام‌های امنیتی در ولایت کنر، روز جمعه گفته بودند که در حملات هوایی در ولسوالی شلتن، نزدیک به ۴۰ جنگجوی مربوط به طالبان و القاعده کشته شدند.
اما عبداللطیف فضلی؛ یک عضو شورای ولایتی کنر گفته است که در این حمله هوایی، 12 کودک و 8 زن نیز کشته و 15 تن دیگر زخمی شده‌اند.
یک سخنگوی ناتو کشته شدن غیرنظامیان را رد کرده؛ ولی پذیرفته که شماری از افراد ملکی «زخمی» شده‌اند.
دیبرا ریچاردسن گفته گزارش‌هایی در دست دارند که در عملیات به رهبری نیروهای افغان با حمایت هوایی امریکا در کنر بیش از 40 جنگجوی طالبان کشته شده‌اند.
او گفته است که طالبان از غیرنظامیان به عنوان سپر استفاده می کنند.
شاید همه ادعاهای ناتو و دولت افغانستان در خصوص عملیات مرگبار کنر درست باشد. شاید همانگونه که ناتو ادعا کرده است، طالبان از غیر نظامیان و افراد ملکی به عنوان سپر انسانی، استفاده کرده باشند و شاید در میان چندین زن و کودک بی دفاع، چند عنصر طالبان و القاعده هم در عملیات هوایی ناتو و نیروهای افغان کشته باشند؛ اما هیچیک از این موارد، به باور کارشناسان، کشتار مردم ملکی را توجیه نمی کند. ناتو و ارتش افغانستان پیشاپیش اجرای عملی هر عملیاتی، از این امکان برخوردار اند که از حضور یا عدم حضور غیر نظامیان در مناطق مورد هدف، اطمینان حاصل کنند و بر پایه یافته های کشفی و استخباراتی خود، تصمیم به لغو یا اجرای عملیات نظامی هوایی بگیرند. اینکه ناتو می گوید طالبان از غیر نظامیان به عنوان سپر انسانی استفاده می کنند، اگرچه می تواند درست باشد؛ اما کشتار غیر نظامیان توسط این نیرو یا نیروهای افغان را توجیه نمی کند.
از سوی دیگر، ناتو و نیروهای امنیتی افغانستان از این قدرت و توان برخوردار اند که در دیگر مناطق نبرد، ضربات سهمگینی را بر طالبان وارد کنند. این گروه در افغانستان و فراتر از افغانستان، پایگاه های آشکار، مراکز علنی، مقرهای مشخص و متمرکز و جبهه های منظمی دارد که می توان آنها را بدون آنکه به غیر نظامیان آسیب برسد، هدف قرار داد و به این ترتیب، قدرت عملیاتی و نظامی آن گروه را به صورت قابل ملاحظه ای، تضعیف نمود. یکی از نمونه های آن، جبهات جنگ منظم طالبان به منظور اشغال شهرها و ولسوالی ها در بسیاری از ولایت های افغانستان است. چرا نیروهای ناتو و دولت افغانستان، برای درهم کوبیدن خطوط مقدم نبرد طالبان، عملیات هوایی راه اندازی نمی کنند؟ مثال بارز آن، جنگ های منظم اخیر طالبان در ولسوالی های مالستان و جاغوری و ارزگان خاص است. طالبان چندین روز به صورت کاروانی از مناطق، ولسوالی ها و حتی ولایت های همجوار به منظور تقویت جبهات خود، نیرو وارد می کردند؛ اما در عمل، هیچ ضربه مؤثر هوایی از سوی ناتو و ارتش ملی به آنها وارد نشد؛ ولی همین نیروها به بهانه کشتن چند مهره محدود طالبان و القاعده، ده ها زن و کودک را در کنر و هلمند و... هدف قرار می دهند و می کشند. آیا این قابل توجیه است؟
از سوی دیگر، سازمان های مانند یوناما نیز در قبال این وضعیت، مستقیما مسؤول اند؛ زیرا یا وعده بررسی های آن، به سرانجامی مطلوب نمی رسد و یا اگر هم در نهایت، گزارشی مبنی بر تأیید کشته شدن غیر نظامیان از سوی آنها منتشر شود، هیچ پیامد حقوقی برای عوامل این جنایات ندارد و چه بسا توجیهی گمراه کننده برای فراموش کردن این جنایت ها از سوی رسانه ها و افکار عمومی، فراهم می کند.
با این حساب، غیر نظامیان در افغانستان، هم از سوی طالبان به عنوان سپر انسانی برای پیشبرد اهداف جنگی و تروریستی خود مورد سوء استفاده بی رحمانه قرار می گیرند و هم از جانب جبهه به اصطلاح ضد تروریزم به رهبری امریکا و ناتو آماج حمله های مرگبار هوایی واقع می شوند و قتل عام می گردند؛ در حالی که در عمل، نه طالبان، شکست می خورند و نه نیروهای امنیتی دولتی، تقویت می شوند و نه ناتو تمایلی به پایان دادن به این سریال کشتارهای فاجعه بار نشان می دهد. بنابراین، بازندگان اصلی این جنگ خونین و بی پایان، مردم مظلوم افغانستان و غیر نظامیان بی دفاع و زنان و کودکان بی گناه هستند.
