زلمی خلیلزاد؛ نماینده ویژه وزارت خارجه امریکا در امور صلح افغانستان گفته است که امریکا می‌خواهد هرچه زودتر بر جنگ افغانستان نقطه پایان بگذارد.
آقای خلیلزاد گفته:"ما عجله داریم تا معضله افغانستان را به‌زودی پایان دهیم. مردم افغانستان مستحق صلح هستند. آنان برای چهل سال در جنگ بوده اند."
وی افزوده که واشنگتن بر این باور است که طرف‌های درگیر به شمول طالبان از راه جنگ پیروز شده نمی‌توانند و به همین دلیل راه حل برای جنگ کنونی در گفتگوها نهفته است.
خلیلزاد تأکید کرده که رسیدن به صلح پیش از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در افغانستان خوب خواهد بود. به گفته او در این صورت، زمینه حضور طالبان نیز در انتخابات فراهم خواهد شد.
دونالد ترامپ؛ رییس جمهوری امریکا هم گفته است که امکان دارد جنگ افغانستان به زودی به پایان برسد.
او اما از حضور نیروهای امریکایی در افغانستان دفاع کرده و بیان داشته که اگر نیروهای خارجی از افغانستان خارج شوند، بار دیگر افغانستان به مرکز تروریزم تبدیل خواهد شد.
کارشناسان می گویند که روند مبهم صلح امریکا با طالبان، در صورتی که در مسیر منافع افغانستان قرار نگیرد و در اختیار نماینده های واقعی و برگزیده مردم افغانستان در پوشش یک نهاد فراگیر و باصلاحیت، واقع نشود، درست به اندازه جنگ خونینی که امریکا بر مردم افغانستان، تحمیل کرده، می تواند خطرناک، پرهزینه و ویرانگر باشد.
از نظر آگاهان، زلمی خلیلزاد یک امریکایی است و صرفا از اهداف و منافع امریکا نمایندگی می کند. او حق ندارد به نیابت از مردم افغانستان، در باره سرنوشت جمعی آنها تصمیم بگیرد.
امریکا اگر آنگونه که ترامپ و خلیلزاد، مدعی شده اند، صادقانه در تلاش برای پایان دادن به جنگ افغانستان است، ابتدا باید نظامیانش را از افغانستان خارج کند و در قدم دوم، روند صلح را به دولت و مردم افغانستان واگذار کند تا خود در باره آینده شان، تصمیم بگیرند.
در اینکه مردم افغانستان، خواستار استقرار صلح و پایان جنگ ۴۰ ساله در کشور شان هستند، تردیدی وجود ندارد و حق با آقای خلیلزاد است؛ اما او و کشور متبوعش، طرف های صالح و قابل اطمینانی برای نیل به این هدف نیستند. امریکا خود یکی از طرف های جنگ در افغانستان است و استقرار نظامیان آن کشور و متحدانش در خاک افغانستان نه تنها ضامن صلح و امنیت در کشور ما نیست؛ بلکه بالعکس، زمینه ساز جنگ و حضور همزمان تروریست های بین المللی می باشد. بنابراین، تنها راه پایان دادن به جنگ افغانستان و زمینه سازی برای استقرار صلح و ایجاد ثبات و امنیت، خروج نیروهای خارجی و واگذاری مسؤولیت صلح به خود افغان هاست.
از نظر صاحب نظران، مردم افغانستان در ۴۰ سال گذشته و به ویژه در نزدیک به دو دهه اخیر که امریکا مستقیما در افغانستان حضور و سلطه نظامی دارد، قربانی جنگ تحمیلی ایالات متحده و شرکایش شده است و این به تنهایی کافی است تا ثابت کند که امریکا نمی تواند همزمان، هم عامل جنگ باشد و هم ضامن صلح.
به همین دلیل هم هست که افغانستان نمی تواند هم میزبان حضور ناموجه، زیانبار و بی ثمر هزاران نیروی نظامی امریکایی و ناتو باشد و هم به ایجاد صلح و آمدن ثبات و امنیت، امید داشته باشد.
در ۱۸ سال گذشته در افغانستان، هزاران نظامی و غیر نظامی افغان در جنگ تحمیلی امریکا، کشته شده اند و صدها هزار نفر دیگر نیز خانه و زندگی خود را از دست داده و میلیون ها تن همچنان در سراسر جهان، آواره و بی وطن اند. آیا این هزینه هنگفت و سنگین، کافی نیست تا نتیجه گرفته شود که امریکا این بار نباید زیر نام آوردن صلح، از مردم افغانستان قربانی بگیرد؟ قربانی شدن در جنگ امریکا، برای مردم افغانستان کافی است و این بار نباید قربانی صلح امریکایی شوند.
آقای خلیلزاد گفته:"ما عجله داریم تا معضله افغانستان را به‌زودی پایان دهیم. مردم افغانستان مستحق صلح هستند. آنان برای چهل سال در جنگ بوده اند."
وی افزوده که واشنگتن بر این باور است که طرف‌های درگیر به شمول طالبان از راه جنگ پیروز شده نمی‌توانند و به همین دلیل راه حل برای جنگ کنونی در گفتگوها نهفته است.
خلیلزاد تأکید کرده که رسیدن به صلح پیش از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در افغانستان خوب خواهد بود. به گفته او در این صورت، زمینه حضور طالبان نیز در انتخابات فراهم خواهد شد.
دونالد ترامپ؛ رییس جمهوری امریکا هم گفته است که امکان دارد جنگ افغانستان به زودی به پایان برسد.
او اما از حضور نیروهای امریکایی در افغانستان دفاع کرده و بیان داشته که اگر نیروهای خارجی از افغانستان خارج شوند، بار دیگر افغانستان به مرکز تروریزم تبدیل خواهد شد.
کارشناسان می گویند که روند مبهم صلح امریکا با طالبان، در صورتی که در مسیر منافع افغانستان قرار نگیرد و در اختیار نماینده های واقعی و برگزیده مردم افغانستان در پوشش یک نهاد فراگیر و باصلاحیت، واقع نشود، درست به اندازه جنگ خونینی که امریکا بر مردم افغانستان، تحمیل کرده، می تواند خطرناک، پرهزینه و ویرانگر باشد.
از نظر آگاهان، زلمی خلیلزاد یک امریکایی است و صرفا از اهداف و منافع امریکا نمایندگی می کند. او حق ندارد به نیابت از مردم افغانستان، در باره سرنوشت جمعی آنها تصمیم بگیرد.
امریکا اگر آنگونه که ترامپ و خلیلزاد، مدعی شده اند، صادقانه در تلاش برای پایان دادن به جنگ افغانستان است، ابتدا باید نظامیانش را از افغانستان خارج کند و در قدم دوم، روند صلح را به دولت و مردم افغانستان واگذار کند تا خود در باره آینده شان، تصمیم بگیرند.
در اینکه مردم افغانستان، خواستار استقرار صلح و پایان جنگ ۴۰ ساله در کشور شان هستند، تردیدی وجود ندارد و حق با آقای خلیلزاد است؛ اما او و کشور متبوعش، طرف های صالح و قابل اطمینانی برای نیل به این هدف نیستند. امریکا خود یکی از طرف های جنگ در افغانستان است و استقرار نظامیان آن کشور و متحدانش در خاک افغانستان نه تنها ضامن صلح و امنیت در کشور ما نیست؛ بلکه بالعکس، زمینه ساز جنگ و حضور همزمان تروریست های بین المللی می باشد. بنابراین، تنها راه پایان دادن به جنگ افغانستان و زمینه سازی برای استقرار صلح و ایجاد ثبات و امنیت، خروج نیروهای خارجی و واگذاری مسؤولیت صلح به خود افغان هاست.
از نظر صاحب نظران، مردم افغانستان در ۴۰ سال گذشته و به ویژه در نزدیک به دو دهه اخیر که امریکا مستقیما در افغانستان حضور و سلطه نظامی دارد، قربانی جنگ تحمیلی ایالات متحده و شرکایش شده است و این به تنهایی کافی است تا ثابت کند که امریکا نمی تواند همزمان، هم عامل جنگ باشد و هم ضامن صلح.
به همین دلیل هم هست که افغانستان نمی تواند هم میزبان حضور ناموجه، زیانبار و بی ثمر هزاران نیروی نظامی امریکایی و ناتو باشد و هم به ایجاد صلح و آمدن ثبات و امنیت، امید داشته باشد.
در ۱۸ سال گذشته در افغانستان، هزاران نظامی و غیر نظامی افغان در جنگ تحمیلی امریکا، کشته شده اند و صدها هزار نفر دیگر نیز خانه و زندگی خود را از دست داده و میلیون ها تن همچنان در سراسر جهان، آواره و بی وطن اند. آیا این هزینه هنگفت و سنگین، کافی نیست تا نتیجه گرفته شود که امریکا این بار نباید زیر نام آوردن صلح، از مردم افغانستان قربانی بگیرد؟ قربانی شدن در جنگ امریکا، برای مردم افغانستان کافی است و این بار نباید قربانی صلح امریکایی شوند.
