نتایج یک بررسی جدید وزارت دفاع امریکا نشان می‌دهد که واشنگتن و کابل در قانع ساختن طالبان به گفتگو و صلح پیشرفت، اندک دارند و علایم ادامه بن‌بست نظامی دیده می‌شود.
گلین ای فاین؛ سرپرست بازرسی عمومی وزارت دفاع امریکا در مقدمه این بررسی همه جانبه که وضعیت نظامی، سیاسی و انسانی افغانستان را در ماه‌های جولای تا سپتامبر تحت پوشش قرار داده، نوشته‌است که رسیدن به صلح هنوز هم بعید به نظر می‌رسد.
این گزارش می‌گوید که در سه ماه "جولای، آگست و سپتامبر" تلفات نیروهای افغان افزایش داشته و با ادامه جنگ، مشکلات و نیازمندی‌های بشری مردم نیز بیشتر شده‌است.
این در حالی است که زلمی خلیلزاد؛ نماینده خاص امریکا برای صلح افغانستان با اطراف مختلف داخلی و خارجی درگیر نزاع افغانستان در حال گفتگو است.
پیشتر جنرال جوزف دنفورد؛ رییس ستاد ارتش امریکا هم گفته بود که طالبان فعلا جنگ را نمی بازند.
ارزیابی تازه وزارت دفاع امریکا اما از نظر کارشناسان مسایل نظامی، تنها بخشی از واقعیت های جنگ افغانستان را منعکس می کند.
این گزارش به باور آگاهان، به جنگ از منظر منافع و موقعیت امریکا نگاه کرده است؛ بنابراین، آشکار است که از این زاویه، جنگ کاملا به بن بست رسیده و هیچ چشم اندازی از پیروزی در آن وجود ندارد؛ زیرا امریکا و ناتو شکست خورده و در برابر ابتکارات عملگرایانه طالبان در میدان جنگ، زمینگیر شده اند.
این البته بدان معنا نیست که امریکا و ناتو در جنگ افغانستان، مشارکت مستقیم و مسؤولانه دارند و واقعا و صادقانه با تروریزم مبارزه می کنند؛ اما همین که نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان که مورد حمایت امریکا هستند و از بودجه کمکی آن کشور و متحدانش، تأمین می شوند، در برابر تروریست ها آسیب پذیر گشته و براساس آماری که رییس جمهور غنی ارائه کرده، تنها در چهار سال، ۲۸ هزار تن از نیروهای خود را از دست داده اند، همین که دولت افغانستان، تنها بر نزدیک به نیمی از خاک کشور، تسلط دارد، همین که دامنه جنگ بنا به هر دلیلی به امن ترین مناطق و ولسوالی ها در ۱۷ سال گذشته، کشیده شده و همین که واشنگتن و کابل، با تضرع و التماس، در جستجوی ترغیب طالبان به صلح هستند، همگی نشانگر آن است که امریکا و هم پیمانانش در جنگ افغانستان، شکست خورده اند و دیگر نمی توانند ماشین جنگ را به پیش ببرند.
بنابراین، به عقیده تحلیلگران، ارزیابی وزارت دفاع امریکا از وضعیت جنگ، بازتاب دهنده موقعیت امریکا در این جنگ است؛ اما وضعیت طالبان که طرف دیگر جنگ افغانستان را تشکیل می دهند، در اظهار نظر جنرال جوزف دنفورد؛ رییس ستاد ارتش امریکا، مورد اشاره قرار گرفته است؛ هرچند آقای دنفورد هم به نحو زیرکانه ای، نخواسته همه واقعیت موجود در این زمینه را بر زبان بیاورد.
او گفته است که طالبان فعلا در جنگ افغانستان، بازنده نیستند. مفهوم دیگر این بیان، آن است که آنها «برنده» جنگ اند؛ چیزی که به تبع آن، این نتیجه را هم در قبال دارد که امریکا جنگ را «باخته» و در برابر طالبان «شکست» خورده است.
با توجه به این توضیحات، امریکا حق دارد تا از ادامه جنگ، ناامید باشد و همانند دولت افغانستان، به صلحی چشم بدوزد که قرار است زلمی خلیلزاد با طالبان، منعقد کند.
این صلح اما علیرغم امیدواری هایی که برای امریکا و دولت افغانستان، ایجاد کرده، لزوما متضمن همان نتایجی نیست که آنها انتظار دارند؛ زیرا طالبان با تحمیل تلفات بیشتر، دامن زدن بی سابقه به جنگ، ناامن کردن امن ترین نقاط افغانستان و توسعه دامنه سلطه سرزمینی خود، سعی می کنند حد اکثر امتیاز را به دست آورند و این بدان معناست که آنها از رهگذر صلح نیز همان امتیازهایی را می خواهند که در جنگ، دنبال می کنند و این هرگز، همان چیزی نیست که با منافع ملی افغانستان همخوانی داشته باشد.
گلین ای فاین؛ سرپرست بازرسی عمومی وزارت دفاع امریکا در مقدمه این بررسی همه جانبه که وضعیت نظامی، سیاسی و انسانی افغانستان را در ماه‌های جولای تا سپتامبر تحت پوشش قرار داده، نوشته‌است که رسیدن به صلح هنوز هم بعید به نظر می‌رسد.
این گزارش می‌گوید که در سه ماه "جولای، آگست و سپتامبر" تلفات نیروهای افغان افزایش داشته و با ادامه جنگ، مشکلات و نیازمندی‌های بشری مردم نیز بیشتر شده‌است.
این در حالی است که زلمی خلیلزاد؛ نماینده خاص امریکا برای صلح افغانستان با اطراف مختلف داخلی و خارجی درگیر نزاع افغانستان در حال گفتگو است.
پیشتر جنرال جوزف دنفورد؛ رییس ستاد ارتش امریکا هم گفته بود که طالبان فعلا جنگ را نمی بازند.
ارزیابی تازه وزارت دفاع امریکا اما از نظر کارشناسان مسایل نظامی، تنها بخشی از واقعیت های جنگ افغانستان را منعکس می کند.
این گزارش به باور آگاهان، به جنگ از منظر منافع و موقعیت امریکا نگاه کرده است؛ بنابراین، آشکار است که از این زاویه، جنگ کاملا به بن بست رسیده و هیچ چشم اندازی از پیروزی در آن وجود ندارد؛ زیرا امریکا و ناتو شکست خورده و در برابر ابتکارات عملگرایانه طالبان در میدان جنگ، زمینگیر شده اند.
این البته بدان معنا نیست که امریکا و ناتو در جنگ افغانستان، مشارکت مستقیم و مسؤولانه دارند و واقعا و صادقانه با تروریزم مبارزه می کنند؛ اما همین که نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان که مورد حمایت امریکا هستند و از بودجه کمکی آن کشور و متحدانش، تأمین می شوند، در برابر تروریست ها آسیب پذیر گشته و براساس آماری که رییس جمهور غنی ارائه کرده، تنها در چهار سال، ۲۸ هزار تن از نیروهای خود را از دست داده اند، همین که دولت افغانستان، تنها بر نزدیک به نیمی از خاک کشور، تسلط دارد، همین که دامنه جنگ بنا به هر دلیلی به امن ترین مناطق و ولسوالی ها در ۱۷ سال گذشته، کشیده شده و همین که واشنگتن و کابل، با تضرع و التماس، در جستجوی ترغیب طالبان به صلح هستند، همگی نشانگر آن است که امریکا و هم پیمانانش در جنگ افغانستان، شکست خورده اند و دیگر نمی توانند ماشین جنگ را به پیش ببرند.
بنابراین، به عقیده تحلیلگران، ارزیابی وزارت دفاع امریکا از وضعیت جنگ، بازتاب دهنده موقعیت امریکا در این جنگ است؛ اما وضعیت طالبان که طرف دیگر جنگ افغانستان را تشکیل می دهند، در اظهار نظر جنرال جوزف دنفورد؛ رییس ستاد ارتش امریکا، مورد اشاره قرار گرفته است؛ هرچند آقای دنفورد هم به نحو زیرکانه ای، نخواسته همه واقعیت موجود در این زمینه را بر زبان بیاورد.
او گفته است که طالبان فعلا در جنگ افغانستان، بازنده نیستند. مفهوم دیگر این بیان، آن است که آنها «برنده» جنگ اند؛ چیزی که به تبع آن، این نتیجه را هم در قبال دارد که امریکا جنگ را «باخته» و در برابر طالبان «شکست» خورده است.
با توجه به این توضیحات، امریکا حق دارد تا از ادامه جنگ، ناامید باشد و همانند دولت افغانستان، به صلحی چشم بدوزد که قرار است زلمی خلیلزاد با طالبان، منعقد کند.
این صلح اما علیرغم امیدواری هایی که برای امریکا و دولت افغانستان، ایجاد کرده، لزوما متضمن همان نتایجی نیست که آنها انتظار دارند؛ زیرا طالبان با تحمیل تلفات بیشتر، دامن زدن بی سابقه به جنگ، ناامن کردن امن ترین نقاط افغانستان و توسعه دامنه سلطه سرزمینی خود، سعی می کنند حد اکثر امتیاز را به دست آورند و این بدان معناست که آنها از رهگذر صلح نیز همان امتیازهایی را می خواهند که در جنگ، دنبال می کنند و این هرگز، همان چیزی نیست که با منافع ملی افغانستان همخوانی داشته باشد.
