کمیسیون انتخابات می‌گوید نزدیک به سه میلیون رای‌دهنده در انتخابات پارلمانی روز شنبه ۲۸ میزان شرکت کردند.
روند رای‌گیری ساعت هشت شب، رسما تمام شد.
وزارت داخله تایید کرده که در جریان برگزاری انتخابات دست کم ۲۸ نفر در ۱۹۲ حادثه امنیتی در نقاط مختلف افغانستان کشته و بیش از ۱۰۰ نفر زخمی شدند.
۶۶ هزار نیروی امنیتی برای تامین امنیت انتخابات بسیج شده بودند.
با آنکه قرار بود روند رای‌گیری در سراسر افغانستان ساعت هفت صبح آغاز شود؛ اما کمیسیون انتخابات تایید کرده که بعضی از مراکز رای‌گیری با تاخیر باز شدند و بعضی دیگر اصلا باز نشدند.
گلا جان عبدالبدیع صیاد؛ رئیس کمیسیون انتخابات گفت که تنها ۸ درصد مراکز رای‌گیری بسته ماندند.
آقای صیاد عدم حضور کارمندان و ناظران، نرسیدن مواد انتخاباتی، مشکل استفاده از دستگاه بیومتریک و تهدیدهای امنیتی را دلایل باز نشدن این مراکز عنوان کرد.
کمیسیون انتخابات گفته رای‌گیری در مراکزی که به هر دلیلی بسته ماندند، یکشنبه (۲۹ میزان) برگزار خواهد شد.
با این حال، ناظران می گویند که انتخابات پارلمانی ۲۸ میزان که پس از ۳ سال تأخیر و تعلل برگزار شد با نارسایی ها، کاستی ها، کمبودها و مشکلاتی غیر قابل چشم پوشی و غیر قابل قبول برگزار شد.
به باور آنها گزارش های ناامیدکننده از مدیریت غیر قابل دفاع کمیسیون انتخابات در شرایطی از سراسر کشور مخابره شد که بخشی از تأخیر سه ساله در برگزاری انتخابات پارلمانی، به بهانه ایجاد اصلاحات، تأمین شفافیت، اتخاذ آمادگی و فراهم کردن مقدمات و تمهیدات برای برگزاری یک انتخابات شفاف، ملی، آزاد، آرام و واقعا مردمی، ایجاد شده بود؛ در نهایت اما انتخاباتی برگزار شد که بسیاری از ناظران حتی آن را با انتخابات پر از جعل و تقلب و تزویر سال ۹۳ هم قابل مقایسه نمی دانند و می گویند که دولت، کمیسیون انتخابات و قدرت های خارجی حامی این روند، فقط نمایشی از یک انتخابات را اجرا کردند.
بربنیاد گزارش ها از سراسر افغانستان، مراکز رأی گیری یا پس از ساعت ها تأخیر به روی رأی دهندگان باز شدند و یا در شماری از مناطق، اصلا باز نشدند. این اتفاق حتی در کابل پایتخت نیز مشهود بود؛ جایی که به دلیل حضور و استقرار دفتر مرکزی کمیسیون انتخابات، انتظار نمی رفت، رخ دهد.
خرابی دستگاه های بیومتریک هم یکی دیگر از مشکلات بود؛ چیزی که به آخرین امیدها در زمینه احتمال عدم تقلب در انتخابات پارلمانی هم پاسخ منفی داد و این گمان را تقویت کرد که با بروز اشکال در کارکرد این دستگاه ها دیگر هیچ تضمینی برای سلامت و شفافیت انتخابات وجود ندارد. در رویدادی دیگر که بازهم مستقیما به مسؤولیت های کمیسیون انتخابات مربوط می شد، کارمندان سایت های انتخاباتی، با کارکرد دستگاه های بیومتریک آشنایی نداشتند و به این ترتیب، روند رأی دهی بسیار کند پیش رفت و در نتیجه، شمار انبوهی از مردم نتوانستند از حق رأی شان استفاده کنند.
نبود نام رأی دهندگان در فهرست نهایی هم از مشکلات شایع در این دوره از انتخابات بود. این مشکل بسیار فراگیر بود؛ به گونه ای که گزارش شد، فهرست رأی دهندگان ولایت بامیان در هرات مشاهده شده و فهرست رأی دهندگان کابل در زابل بوده است! این رویداد از دید ناظران، نشان می دهد که کمیسیون انتخابات، عزم و اراده ای برای برگزاری یک انتخابات واقعی نداشته و از حضور مردم در این روند تنها به عنوان پوششی برای اجرای این سناریو، استفاده شده است.
اعمال زور برای تصاحب آرا و استفاده از ابزار وعده و تطمیع رأی دهنده ها از سوی نامزدهای زورمند و هواداران آنها هم از مشکلاتی بود که سلامت انتخابات را به چالش کشید و آزادی و آرامش آن را زیر سؤال برد. در برخی موارد حتی کارمندان کمیسیون انتخابات، خود رأسا به نفع نامزدهای خاص، دست به تقلب زدند.
برگزاری انتخابات در روز یکشنبه برای مراکزی که در روز شنبه باز نشدند هم مسأله ای است که به باور برخی از آگاهان، شفافیت انتخابات را زیر سؤال می برد و امکان تقلب و دستبرد در آرا در طول شب را افزایش خواهد داد.
افزون بر اینها رویدادهای بعضا خونین امنیتی هم بر فضای انتخابات اثر گذاشت و به روایت رسمی رییس کمیسیون انتخابات، در کنار عوامل دیگر مانند عدم حضور کارمندان و ناظران، نرسیدن مواد انتخاباتی و... موجب بسته ماندن حدود ۸ درصد حوزه های رأی شد.
اینهمه در حالی است که در دو ولایت مهم غزنی و قندهار، اصولا انتخاباتی برگزار نشد. در غزنی به دلیل اختلاف های قومی و مسایل امنیتی، انتخابات تا زمانی نامشخص، به تأخیر افتاده و در قندهار هم به دنبال قتل بحث برانگیز جنرال رازق؛ فرمانده پولیس آن ولایت، انتخابات یک هفته دیگر برگزار می شود.
صرف نظر از این دو مورد، انتخابات ۲۸ میزان در حالی برگزار شد که مردم آمده و حضور یافته بودند؛ اما این بار دولت، غایب بود. نه از امکانات و تسهیلات خبری بود و نه از نظارت و شفافیت و امنیت.
آیا پارلمان برآمده از چنین انتخاباتی می تواند از مردم نمایندگی کند؟
روند رای‌گیری ساعت هشت شب، رسما تمام شد.
وزارت داخله تایید کرده که در جریان برگزاری انتخابات دست کم ۲۸ نفر در ۱۹۲ حادثه امنیتی در نقاط مختلف افغانستان کشته و بیش از ۱۰۰ نفر زخمی شدند.
۶۶ هزار نیروی امنیتی برای تامین امنیت انتخابات بسیج شده بودند.
با آنکه قرار بود روند رای‌گیری در سراسر افغانستان ساعت هفت صبح آغاز شود؛ اما کمیسیون انتخابات تایید کرده که بعضی از مراکز رای‌گیری با تاخیر باز شدند و بعضی دیگر اصلا باز نشدند.
گلا جان عبدالبدیع صیاد؛ رئیس کمیسیون انتخابات گفت که تنها ۸ درصد مراکز رای‌گیری بسته ماندند.
آقای صیاد عدم حضور کارمندان و ناظران، نرسیدن مواد انتخاباتی، مشکل استفاده از دستگاه بیومتریک و تهدیدهای امنیتی را دلایل باز نشدن این مراکز عنوان کرد.
کمیسیون انتخابات گفته رای‌گیری در مراکزی که به هر دلیلی بسته ماندند، یکشنبه (۲۹ میزان) برگزار خواهد شد.
با این حال، ناظران می گویند که انتخابات پارلمانی ۲۸ میزان که پس از ۳ سال تأخیر و تعلل برگزار شد با نارسایی ها، کاستی ها، کمبودها و مشکلاتی غیر قابل چشم پوشی و غیر قابل قبول برگزار شد.
به باور آنها گزارش های ناامیدکننده از مدیریت غیر قابل دفاع کمیسیون انتخابات در شرایطی از سراسر کشور مخابره شد که بخشی از تأخیر سه ساله در برگزاری انتخابات پارلمانی، به بهانه ایجاد اصلاحات، تأمین شفافیت، اتخاذ آمادگی و فراهم کردن مقدمات و تمهیدات برای برگزاری یک انتخابات شفاف، ملی، آزاد، آرام و واقعا مردمی، ایجاد شده بود؛ در نهایت اما انتخاباتی برگزار شد که بسیاری از ناظران حتی آن را با انتخابات پر از جعل و تقلب و تزویر سال ۹۳ هم قابل مقایسه نمی دانند و می گویند که دولت، کمیسیون انتخابات و قدرت های خارجی حامی این روند، فقط نمایشی از یک انتخابات را اجرا کردند.
بربنیاد گزارش ها از سراسر افغانستان، مراکز رأی گیری یا پس از ساعت ها تأخیر به روی رأی دهندگان باز شدند و یا در شماری از مناطق، اصلا باز نشدند. این اتفاق حتی در کابل پایتخت نیز مشهود بود؛ جایی که به دلیل حضور و استقرار دفتر مرکزی کمیسیون انتخابات، انتظار نمی رفت، رخ دهد.
خرابی دستگاه های بیومتریک هم یکی دیگر از مشکلات بود؛ چیزی که به آخرین امیدها در زمینه احتمال عدم تقلب در انتخابات پارلمانی هم پاسخ منفی داد و این گمان را تقویت کرد که با بروز اشکال در کارکرد این دستگاه ها دیگر هیچ تضمینی برای سلامت و شفافیت انتخابات وجود ندارد. در رویدادی دیگر که بازهم مستقیما به مسؤولیت های کمیسیون انتخابات مربوط می شد، کارمندان سایت های انتخاباتی، با کارکرد دستگاه های بیومتریک آشنایی نداشتند و به این ترتیب، روند رأی دهی بسیار کند پیش رفت و در نتیجه، شمار انبوهی از مردم نتوانستند از حق رأی شان استفاده کنند.
نبود نام رأی دهندگان در فهرست نهایی هم از مشکلات شایع در این دوره از انتخابات بود. این مشکل بسیار فراگیر بود؛ به گونه ای که گزارش شد، فهرست رأی دهندگان ولایت بامیان در هرات مشاهده شده و فهرست رأی دهندگان کابل در زابل بوده است! این رویداد از دید ناظران، نشان می دهد که کمیسیون انتخابات، عزم و اراده ای برای برگزاری یک انتخابات واقعی نداشته و از حضور مردم در این روند تنها به عنوان پوششی برای اجرای این سناریو، استفاده شده است.
اعمال زور برای تصاحب آرا و استفاده از ابزار وعده و تطمیع رأی دهنده ها از سوی نامزدهای زورمند و هواداران آنها هم از مشکلاتی بود که سلامت انتخابات را به چالش کشید و آزادی و آرامش آن را زیر سؤال برد. در برخی موارد حتی کارمندان کمیسیون انتخابات، خود رأسا به نفع نامزدهای خاص، دست به تقلب زدند.
برگزاری انتخابات در روز یکشنبه برای مراکزی که در روز شنبه باز نشدند هم مسأله ای است که به باور برخی از آگاهان، شفافیت انتخابات را زیر سؤال می برد و امکان تقلب و دستبرد در آرا در طول شب را افزایش خواهد داد.
افزون بر اینها رویدادهای بعضا خونین امنیتی هم بر فضای انتخابات اثر گذاشت و به روایت رسمی رییس کمیسیون انتخابات، در کنار عوامل دیگر مانند عدم حضور کارمندان و ناظران، نرسیدن مواد انتخاباتی و... موجب بسته ماندن حدود ۸ درصد حوزه های رأی شد.
اینهمه در حالی است که در دو ولایت مهم غزنی و قندهار، اصولا انتخاباتی برگزار نشد. در غزنی به دلیل اختلاف های قومی و مسایل امنیتی، انتخابات تا زمانی نامشخص، به تأخیر افتاده و در قندهار هم به دنبال قتل بحث برانگیز جنرال رازق؛ فرمانده پولیس آن ولایت، انتخابات یک هفته دیگر برگزار می شود.
صرف نظر از این دو مورد، انتخابات ۲۸ میزان در حالی برگزار شد که مردم آمده و حضور یافته بودند؛ اما این بار دولت، غایب بود. نه از امکانات و تسهیلات خبری بود و نه از نظارت و شفافیت و امنیت.
آیا پارلمان برآمده از چنین انتخاباتی می تواند از مردم نمایندگی کند؟
