یک روز بعد از آنکه رئیس جمهور غنی برقراری یک آتش‌بس سه ماهه را پیشنهاد کرد، طالبان با پاسخ رد به این پیشنهاد گفتند که طی عید قربان هیچ آتش‌بسی را رعایت نخواهند کرد.
در حالی که امریکا ، روسیه و برخی از کشورهای دیگر از پیشنهاد دولت افغانستان استقبال کرده اند، برخی منابع گزارش دادند که طالبان پیشنهاد آتش بس را رسماً رد کرده‌اند.
اشرف غنی پیشنهاد کرد که آتش بس به مدت تقریباً سه ماه، به مناسبت عید قربان (٣١ اسد) آغاز شود و تا میلاد پیامبر اسلام (۴ قوس) ادامه یابد.
روز دوشنبه اشرف غنی، به نیروهای امنیتی دستور داد تا زمانی که طالبان به پیشنهاد آتش‌بس پاسخ مثبت نداده‌اند، به عملیات نظامی علیه این گروه ادامه دهند. ساعتی بعد، در کابل اعلام شد که طالبان این پیشنهاد را رسماً رد کرده‌اند.
مایک پمپئو؛ وزیر خارجۀ امریکا و ینس استولتنبرگ؛ دبیر کل ناتو هم از این پیشنهاد حمایت کردند.
حکومت با اعلام آتش بس سه ماهه با طالبان، دست به اقدام متهورانه ای زد. نفس اتخاذ این تصمیم در شرایطی که طالبان هنوز دولت کابل را «دست نشانده امریکا» می دانند و حاضر به مذاکره مستقیم با آن نیستند، بسیار شجاعانه بود.
اشرف غنی با اعلام این تصمیم در واقع نشان داد که همچنان آماده پرداخت همه هزینه های یک طرح صلح یکجانبه با طالبان است. او در این زمینه حتی مخالفت شدید و موج کوبنده اعتراض و انتقاد جریان های سیاسی داخلی را نیز به جان خرید و بدون کمترین نگرانی در خصوص تبعات و پیامدهای نادیده گرفتن دیدگاه های مخالفان سیاسی و قومی خود و تنها با استناد و اتکا به چند حرکت نمایشی و کاملا مهندسی شده مانند پیشنهاد شورای علما و شورای عالی صلح که هردو نهادهای ذاتا دولتی محسوب می شوند و نیز راه اندازی چند نشست به اصطلاح «مشورتی» در چند ولایت، سعی کرد به آن مشروعیت بدهد.
در این میان، گزارش هایی نیز وجود داشت که بر اساس آن، دولت و قدرت های خارجی به ویژه امریکا، در پشت پرده تا آخرین لحظات، مشغول رایزنی های فشرده با رهبران طالبان به منظور قبولاندن طرح آتش بس سه ماهه بر آن گروه بوده اند.
با همه اینها اشرف غنی در نهایت، تصمیم گرفت یک آتش بس «مشروط» اعلام کند. او حتی دستور داد که تا زمانی که طالبان به این طرح، پاسخ مثبت نداده اند، عملیات نظامی علیه آن گروه ادامه پیدا کند.
این بدان معنا بود که او از موافقت طالبان با این طرح اطمینان نداشت.
از نظر کارشناسان مسایل سیاسی و امنیتی نیز پذیرش این طرح بلندپروازانه از سوی طالبان، از همان آغاز مورد تردید بود؛ زیرا طالبان همچنان معتقد به نمایش حد اکثر قدرت و خشونت در میدان جنگ به منظور کسب امتیازات حد اکثری در میز صلح و گفتگوهای سیاسی اند.
یکی از اهداف جنگ غزنی و کشتارهای کم سابقه نیروهای ارتش در فاریاب و بغلان و... نیز همین بود.
این در حالی است که در مقابل، امریکا و ارگ ریاست جمهوری، در نظر داشتند با تحمیل طرح آتش بس سه ماهه بر گروه طالبان، این گروه را وادار کنند تا در صورت برگزار شدن انتخابات پارلمانی، امنیت این روند، از سوی طالبان با چالشی جدی و بازدارنده، مواجه نشود.
اما طالبان می دانند که یکی از عرصه هایی که می توانند در آن، نمایش قدرت بدهند، امنیت انتخابات پارلمانی است. این گروه اگر بتواند انتخابات را در چندین ولایت، مختل کند، امتیازهای بزرگتری از امریکا در مذاکرات صلح خواهد گرفت.
از سوی دیگر، طالبان نمی خواهند بدون دست یافتن به چارچوبی برای «صلح» و توافق با امریکا، با پذیرش آتش بس سه ماهه، به دولتی که هنوز حاضر نیستند آن را به رسمیت بشناسند، امتیاز بدهند.
با توجه به این مسایل، طرح بلندپروازانه آتش بس سه ماهه از همان ابتدا، محکوم به شکست بود؛ اما اشرف غنی علیرغم درک این نکته، تصمیم تهورآمیز اعلام این طرح را گرفت تا دست کم به رقبا و منتقدان سیاسی خود نشان دهد که همچنان در روند صلح و آتش بس، می تواند آنها را نادیده بگیرد و به کمک امریکا یکجانبه سرنوشت آینده افغانستان را رقم زند.
در حالی که امریکا ، روسیه و برخی از کشورهای دیگر از پیشنهاد دولت افغانستان استقبال کرده اند، برخی منابع گزارش دادند که طالبان پیشنهاد آتش بس را رسماً رد کرده‌اند.
اشرف غنی پیشنهاد کرد که آتش بس به مدت تقریباً سه ماه، به مناسبت عید قربان (٣١ اسد) آغاز شود و تا میلاد پیامبر اسلام (۴ قوس) ادامه یابد.
روز دوشنبه اشرف غنی، به نیروهای امنیتی دستور داد تا زمانی که طالبان به پیشنهاد آتش‌بس پاسخ مثبت نداده‌اند، به عملیات نظامی علیه این گروه ادامه دهند. ساعتی بعد، در کابل اعلام شد که طالبان این پیشنهاد را رسماً رد کرده‌اند.
مایک پمپئو؛ وزیر خارجۀ امریکا و ینس استولتنبرگ؛ دبیر کل ناتو هم از این پیشنهاد حمایت کردند.
حکومت با اعلام آتش بس سه ماهه با طالبان، دست به اقدام متهورانه ای زد. نفس اتخاذ این تصمیم در شرایطی که طالبان هنوز دولت کابل را «دست نشانده امریکا» می دانند و حاضر به مذاکره مستقیم با آن نیستند، بسیار شجاعانه بود.
اشرف غنی با اعلام این تصمیم در واقع نشان داد که همچنان آماده پرداخت همه هزینه های یک طرح صلح یکجانبه با طالبان است. او در این زمینه حتی مخالفت شدید و موج کوبنده اعتراض و انتقاد جریان های سیاسی داخلی را نیز به جان خرید و بدون کمترین نگرانی در خصوص تبعات و پیامدهای نادیده گرفتن دیدگاه های مخالفان سیاسی و قومی خود و تنها با استناد و اتکا به چند حرکت نمایشی و کاملا مهندسی شده مانند پیشنهاد شورای علما و شورای عالی صلح که هردو نهادهای ذاتا دولتی محسوب می شوند و نیز راه اندازی چند نشست به اصطلاح «مشورتی» در چند ولایت، سعی کرد به آن مشروعیت بدهد.
در این میان، گزارش هایی نیز وجود داشت که بر اساس آن، دولت و قدرت های خارجی به ویژه امریکا، در پشت پرده تا آخرین لحظات، مشغول رایزنی های فشرده با رهبران طالبان به منظور قبولاندن طرح آتش بس سه ماهه بر آن گروه بوده اند.
با همه اینها اشرف غنی در نهایت، تصمیم گرفت یک آتش بس «مشروط» اعلام کند. او حتی دستور داد که تا زمانی که طالبان به این طرح، پاسخ مثبت نداده اند، عملیات نظامی علیه آن گروه ادامه پیدا کند.
این بدان معنا بود که او از موافقت طالبان با این طرح اطمینان نداشت.
از نظر کارشناسان مسایل سیاسی و امنیتی نیز پذیرش این طرح بلندپروازانه از سوی طالبان، از همان آغاز مورد تردید بود؛ زیرا طالبان همچنان معتقد به نمایش حد اکثر قدرت و خشونت در میدان جنگ به منظور کسب امتیازات حد اکثری در میز صلح و گفتگوهای سیاسی اند.
یکی از اهداف جنگ غزنی و کشتارهای کم سابقه نیروهای ارتش در فاریاب و بغلان و... نیز همین بود.
این در حالی است که در مقابل، امریکا و ارگ ریاست جمهوری، در نظر داشتند با تحمیل طرح آتش بس سه ماهه بر گروه طالبان، این گروه را وادار کنند تا در صورت برگزار شدن انتخابات پارلمانی، امنیت این روند، از سوی طالبان با چالشی جدی و بازدارنده، مواجه نشود.
اما طالبان می دانند که یکی از عرصه هایی که می توانند در آن، نمایش قدرت بدهند، امنیت انتخابات پارلمانی است. این گروه اگر بتواند انتخابات را در چندین ولایت، مختل کند، امتیازهای بزرگتری از امریکا در مذاکرات صلح خواهد گرفت.
از سوی دیگر، طالبان نمی خواهند بدون دست یافتن به چارچوبی برای «صلح» و توافق با امریکا، با پذیرش آتش بس سه ماهه، به دولتی که هنوز حاضر نیستند آن را به رسمیت بشناسند، امتیاز بدهند.
با توجه به این مسایل، طرح بلندپروازانه آتش بس سه ماهه از همان ابتدا، محکوم به شکست بود؛ اما اشرف غنی علیرغم درک این نکته، تصمیم تهورآمیز اعلام این طرح را گرفت تا دست کم به رقبا و منتقدان سیاسی خود نشان دهد که همچنان در روند صلح و آتش بس، می تواند آنها را نادیده بگیرد و به کمک امریکا یکجانبه سرنوشت آینده افغانستان را رقم زند.
