شماری از نمایندگان مجلس، پیمان امنیتی میان افغانستان و امریکا را ناکارآمد خوانده تاکید کردند که این پیمان باید از سوی مجلس بازبینی و در صورت سودمند نبودن، لغو شود.
لطیف پدرام؛ نماینده بدخشان گفت: همزمان با امضای پیمان امنیتی میان افغانستان و امریکا کشور به قعر بحران امنیتی فرورفته است.
پدرام ادامه داد: تنها مفاد (سود) پیمان امنیتی با امریکا این بود که جنگ از جنوب به شمال و شرق کشور انتقال پیدا کرد و مناطق بیشتری ناامن شد.
فرقانی؛ عضو دیگر مجلس هم گفت: در اوایل گمان می‌رفت که با امضای پیمان امنیتی، صلح و ثبات در کشور مستقر می‌شود؛ اما با امضای این پیمان هر روز گراف ناامنی‌ها افزایش می‌یابد.
وی افزود: عدم مفیدیت پیمان امنیتی با امریکا قابل پذیرش نیست و این پیمان باید لغو شود.
رئیس مجلس از نمایندگان خواست که یک‌روز با حضور پررنگ تان به مجلس بیایید و در مورد این پیمان که حق ماست اظهار نظر واحد کنید.
کارشناسان هم می گویند که مهم ترین انگیزه و کارکرد امضای پیمان های استراتژيک و امنیتی میان یک کشور درگیر جنگ و بحران و بی ثباتی با قدرت های برتر جهانی که دارای ارتش و نیروی نظامی قوی هستند، دست یافتن به ثبات و استقرار و پایدار امنیتی و سیاسی است و اگر علیرغم امضای چنین پیمان هاییِ، بازهم اهداف مورد نظر محقق نشدند، زیان امضای این پیمان ها بر سود آن، غلبه پیدا می کند و منافع و حتی امنیت ملی کشور ضعیف تر طرف قرارداد، به خطر می افتد.
این همان وضعیتی است که اکنون در افغانستان به طور آشکار، شاهد آن هستیم.
رهاورد پیمان امنیتی، همانگونه که در اظهارات و موضع گیری های انتقادی اعضای مجلس نمایندگان هم بازتاب یافته و پیش از این، اعضای مجلس سنا نیز بارها از آن سخن گفته اند، چیزی جز گسترش ناامنی و ادامه جنگ و استمرار بی ثباتی و توسعه بحران و افزایش کشتار و آوارگی و استیلای فقر و بی سرپناهی و بی آیندگی در افغانستان نبوده است.
قرار بود پیمان امنیتی برای افغانستان، صلح و ثبات و اقتدار و استقرار و پیشرفت و توسعه و رفاه و آرامش به ارمغان بیاورد؛ اما بالعکس، نه تنها هیچیک از وعده های طرفداران این پیمان، محقق نشد؛ اما بدتر از آن اینکه با انتقال سازمان یافته و پرسش برانگیز و معجزه آسای داعش از عراق و سوریه به افغانستان، امروز افغانستان با خطری بزرگتر از دیروز نیز رو به روست؛ خطری که مشخص نیست تا زمان حضور نیروهای امریکایی و ناتو در افغانستان، کدام عامل سرکوبگر و نابودکننده، به مصاف آن خواهد رفت و بساط این غده سرطانی شوم و جهنمی را از سرزمین مان برخواهد چید.
انتقال سازمان یافته ناامنی ها از جنوب به شرق و شمال و نیز سیطره دامنه قدرت و سلطه تروریست ها بر روستاها، ولسوالی های امن و کشیده شدن دامنه ناامنی ها به مراکز شهرها و حتی کابل پایتخت، از دیگر پیامدهای امضای پیمان امنیتی با امریکا هستند.
با این حساب، نمایندگان و مردم حق دارند که در باره کارکرد و منفعت این پیمان برای امنیت و سیاست و ثبات و صلح در افغانستان، پرسش کنند و آن را به چالش بکشند.
اما باید توجه داشت که در این داستان، جای دزد و کاروان عوض نشود؛ به گونه ای که هم دزد بگوید دزد و هم کاروان بگوید دزد و در این میان، هیچکس نداند که دزد کیست و کاروان کدام است!
معنای این مثل آن است که نمایندگان مجلس و سنا خود از جمله کسانی هستند که باید در پیشگاه مردم و نسل های امروز و آینده افغانستان، نسبت به عملکرد و تصمیم شان در امضا و تصویب پیمان های استراتژيک و امنیتی با امریکا و تبعات خونین و مرگبار و مستکبرانه آن باید پاسخگو باشند.
آنها نمی توانند با انتقادهای گزنده و صریح و تند از کارکرد و سودمندی پیمان امنیتی با امریکا، از مسؤولیت تاریخی خود در تحمیل این پیمان استکباری و کاپیتولاسیونی بر مردم افغانستان، فرار کنند؛ زیرا هم آنها بودند که در روز تصویب این پیمان، با ایجاد هیاهو و هوچی‌گری، حتی مانع از طرح نظریات آزاد منتقدان آن شدند و به این ترتیب، با تحقیر و اهانت نسبت به نمایندگان مخالف این پیمان، آن را تصویب شده اعلام کردند.
بنابراین راهی که آن روز نمایندگان مجلس رفتند، یک جاده یکطرفه و بدون مسیر بازگشت است. پیمان امنیتی بر مردم، تحمیل شد و مسؤول عواقب مرگبار و ویرانگر آن نیز افزون بر امریکا و ناتو، مزدوران داخلی استعمار نو هم هستند.
لطیف پدرام؛ نماینده بدخشان گفت: همزمان با امضای پیمان امنیتی میان افغانستان و امریکا کشور به قعر بحران امنیتی فرورفته است.
پدرام ادامه داد: تنها مفاد (سود) پیمان امنیتی با امریکا این بود که جنگ از جنوب به شمال و شرق کشور انتقال پیدا کرد و مناطق بیشتری ناامن شد.
فرقانی؛ عضو دیگر مجلس هم گفت: در اوایل گمان می‌رفت که با امضای پیمان امنیتی، صلح و ثبات در کشور مستقر می‌شود؛ اما با امضای این پیمان هر روز گراف ناامنی‌ها افزایش می‌یابد.
وی افزود: عدم مفیدیت پیمان امنیتی با امریکا قابل پذیرش نیست و این پیمان باید لغو شود.
رئیس مجلس از نمایندگان خواست که یک‌روز با حضور پررنگ تان به مجلس بیایید و در مورد این پیمان که حق ماست اظهار نظر واحد کنید.
کارشناسان هم می گویند که مهم ترین انگیزه و کارکرد امضای پیمان های استراتژيک و امنیتی میان یک کشور درگیر جنگ و بحران و بی ثباتی با قدرت های برتر جهانی که دارای ارتش و نیروی نظامی قوی هستند، دست یافتن به ثبات و استقرار و پایدار امنیتی و سیاسی است و اگر علیرغم امضای چنین پیمان هاییِ، بازهم اهداف مورد نظر محقق نشدند، زیان امضای این پیمان ها بر سود آن، غلبه پیدا می کند و منافع و حتی امنیت ملی کشور ضعیف تر طرف قرارداد، به خطر می افتد.
این همان وضعیتی است که اکنون در افغانستان به طور آشکار، شاهد آن هستیم.
رهاورد پیمان امنیتی، همانگونه که در اظهارات و موضع گیری های انتقادی اعضای مجلس نمایندگان هم بازتاب یافته و پیش از این، اعضای مجلس سنا نیز بارها از آن سخن گفته اند، چیزی جز گسترش ناامنی و ادامه جنگ و استمرار بی ثباتی و توسعه بحران و افزایش کشتار و آوارگی و استیلای فقر و بی سرپناهی و بی آیندگی در افغانستان نبوده است.
قرار بود پیمان امنیتی برای افغانستان، صلح و ثبات و اقتدار و استقرار و پیشرفت و توسعه و رفاه و آرامش به ارمغان بیاورد؛ اما بالعکس، نه تنها هیچیک از وعده های طرفداران این پیمان، محقق نشد؛ اما بدتر از آن اینکه با انتقال سازمان یافته و پرسش برانگیز و معجزه آسای داعش از عراق و سوریه به افغانستان، امروز افغانستان با خطری بزرگتر از دیروز نیز رو به روست؛ خطری که مشخص نیست تا زمان حضور نیروهای امریکایی و ناتو در افغانستان، کدام عامل سرکوبگر و نابودکننده، به مصاف آن خواهد رفت و بساط این غده سرطانی شوم و جهنمی را از سرزمین مان برخواهد چید.
انتقال سازمان یافته ناامنی ها از جنوب به شرق و شمال و نیز سیطره دامنه قدرت و سلطه تروریست ها بر روستاها، ولسوالی های امن و کشیده شدن دامنه ناامنی ها به مراکز شهرها و حتی کابل پایتخت، از دیگر پیامدهای امضای پیمان امنیتی با امریکا هستند.
با این حساب، نمایندگان و مردم حق دارند که در باره کارکرد و منفعت این پیمان برای امنیت و سیاست و ثبات و صلح در افغانستان، پرسش کنند و آن را به چالش بکشند.
اما باید توجه داشت که در این داستان، جای دزد و کاروان عوض نشود؛ به گونه ای که هم دزد بگوید دزد و هم کاروان بگوید دزد و در این میان، هیچکس نداند که دزد کیست و کاروان کدام است!
معنای این مثل آن است که نمایندگان مجلس و سنا خود از جمله کسانی هستند که باید در پیشگاه مردم و نسل های امروز و آینده افغانستان، نسبت به عملکرد و تصمیم شان در امضا و تصویب پیمان های استراتژيک و امنیتی با امریکا و تبعات خونین و مرگبار و مستکبرانه آن باید پاسخگو باشند.
آنها نمی توانند با انتقادهای گزنده و صریح و تند از کارکرد و سودمندی پیمان امنیتی با امریکا، از مسؤولیت تاریخی خود در تحمیل این پیمان استکباری و کاپیتولاسیونی بر مردم افغانستان، فرار کنند؛ زیرا هم آنها بودند که در روز تصویب این پیمان، با ایجاد هیاهو و هوچی‌گری، حتی مانع از طرح نظریات آزاد منتقدان آن شدند و به این ترتیب، با تحقیر و اهانت نسبت به نمایندگان مخالف این پیمان، آن را تصویب شده اعلام کردند.
بنابراین راهی که آن روز نمایندگان مجلس رفتند، یک جاده یکطرفه و بدون مسیر بازگشت است. پیمان امنیتی بر مردم، تحمیل شد و مسؤول عواقب مرگبار و ویرانگر آن نیز افزون بر امریکا و ناتو، مزدوران داخلی استعمار نو هم هستند.
