گروه طالبان در اعلامیه‌ای گفته‌اند که دولت افغانستان "به بهانه صلح" در حقیقت تلاش دارد طالبان تسلیم شود و هدف طرح صلح دولت را تضعیف این گروه خوانده است نه صلح واقعی.
طالبان در این اعلامیه از شروع عملیات بهاری این گروه با نام "خندق" خبر داده است و گفته که به جنگ شان علیه دولت افغانستان و نیروهای خارجی به رهبری امریکا ادامه می‌دهند.
پس از طرح جدید صلح اشرف غنی، این نخستین بار است که طالبان به صورت رسمی به این طرح آقای غنی پاسخ می‌دهند.
طالبان در اعلامیه امروز شان همچنین گفته اند که امریکا خواهان ادامه جنگ در افغانستان است و به همین دلیل به درخواست این گروه برای مذاکرات مستقیم پاسخ منفی داده است.
این گروه همچنین گفته است که وجود پیمان استراتژیک میان دولت کابل و واشنگتن به امریکا فرصت ایجاد پایگاه‌های متعدد را داده است تا به گفته این گروه تنور آتش جنگ را در این کشور گرم نگهدارد.
این نخستین واکنش رسمی طالبان به طرح صلح اشرف غنی، محسوب می شود و از دید بسیاری از کارشناسان، بر همان رویکرد قبلی این گروه مبنی بر ادامه جنگ با دولت و نیروهای خارجی، تأکید
می نهد و به نوعی، طرح صلح رییس جمهوری را رد می کند.
اگرچه در این میان، انتظار نمی رود که دولت این پاسخ طالبان را آنگونه که بایسته است، دریابد و به این ترتیب، روی استراتژي صلح خود با آن گروه، از بنیاد تجدید نظر کند؛ اما به باور آگاهان، این تصمیم طالبان نشان می دهد که سال جاری، همچنان خونین و مرگبار و تیره و تنش آلود باقی خواهد ماند و به نظر نمی رسد که دلیلی برای فروکش کردن خشونت ها وجود داشته باشد.
نکته قابل تأمل این است که طالبان، یکبار دیگر، امریکا را عامل این وضعیت، معرفی می کنند و تأکید می نمایند که تا زمانی که این کشور و متحدانش، در افغانستان، پایگاه های دایمی و حضور نظامی داشته باشند و با دولت افغانستان، پیمان های راهبردی، منعقد کنند، صلح، محقق نخواهد شد و جنگ، تنها راه است.
طالبان در عین حال، بر این نکته هم تأکید کرده اند که امریکا به درخواست آن گروه برای مذاکرات مستقیم، پاسخ منفی داده و این، دلیل دیگری برای ادامه جنگ است.
منظور آن گروه از این بیان، احتمالا این است که طالبان، همان گونه که امریکا را عامل استمرار جنگ می دانند، از سوی دیگر، تنها راه دست یافتن به صلح را نیز گفتگوی مستقیم و بلاواسطه با واشنگتن می پندارند و برای این مهم، آماده اند.
با این وصف، به عقیده آگاهان، عملیات خندق نه تنها پاسخ منفی و ناامیدکننده طالبان به طرح صلح اشرف غنی است؛ بلکه در عین حال، نشانگر عزم آن گروه برای ادامه جنگ و تحمیل خشونت ها و خون ریزی های بیشتر بر مردم و دولت افغانستان نیز هست؛ اگرچه در این میان، به نظر نمی رسد که نیروهای خارجی، به طور جدی، از این رویکرد طالبان، متضرر شوند؛ چیزی که در سال های گذشته هم به نحو پرسش برانگیزی شاهد آن بودیم و این در حالی است که نیروهای خارجی، بهانه جنگ برای گروه های ضد دولتی را فراهم می کنند و این حضور و استقرار پایگاه ها و نظامیان آنهاست که دست کم برای بخشی از اعضای طالبان و نیز آن گروه از مردم افغانستان که از آن گروه، حمایت می کنند و با اهداف و رویکردهایش، احساس همذات پنداری دارند، به استمرار جنگ و خشونت، مشروعیت و اعتبار می بخشد و ادامه آن را توجیه پذیر می سازد.
با توجه به این امر، دو راه حل برای پایان بحران افغانستان، قابل تصور است: یکی اینکه دولت افغانستان، بر اساس خواسته طالبان، بر قراردادهای راهبردی و امنیتی خود با نیروهای خارجی به ویژه امریکا تجدید نظر کند و روی برچیدن پایگاه های دایمی آنها از افغانستان، وارد مذاکرات مجدد شود؛ گزینه ای که در شرایط کنونی، بسیار دور از دسترس به نظر می رسد و دوم اینکه امریکا رأسا به درخواست طالبان برای آغاز مذاکرات رو در رو، وارد عمل شود و به این ترتیب، دوطرف، مطالبات و گزینه های خود را روی میز قرار دهند و در نهایت، به تصمیمی برای پایان جنگ دست یابند.
گزینه دوم، در دسترس تر است؛ مشروط به اینکه امریکا حاکمیت و استقلال دولت افغانستان را نادیده بگیرد و خود به نیابت از مردم و دولت کابل، برای سرنوشت آینده کشور، وارد گفتگو با طالبان شود.
طالبان در این اعلامیه از شروع عملیات بهاری این گروه با نام "خندق" خبر داده است و گفته که به جنگ شان علیه دولت افغانستان و نیروهای خارجی به رهبری امریکا ادامه می‌دهند.
پس از طرح جدید صلح اشرف غنی، این نخستین بار است که طالبان به صورت رسمی به این طرح آقای غنی پاسخ می‌دهند.
طالبان در اعلامیه امروز شان همچنین گفته اند که امریکا خواهان ادامه جنگ در افغانستان است و به همین دلیل به درخواست این گروه برای مذاکرات مستقیم پاسخ منفی داده است.
این گروه همچنین گفته است که وجود پیمان استراتژیک میان دولت کابل و واشنگتن به امریکا فرصت ایجاد پایگاه‌های متعدد را داده است تا به گفته این گروه تنور آتش جنگ را در این کشور گرم نگهدارد.
این نخستین واکنش رسمی طالبان به طرح صلح اشرف غنی، محسوب می شود و از دید بسیاری از کارشناسان، بر همان رویکرد قبلی این گروه مبنی بر ادامه جنگ با دولت و نیروهای خارجی، تأکید
می نهد و به نوعی، طرح صلح رییس جمهوری را رد می کند.
اگرچه در این میان، انتظار نمی رود که دولت این پاسخ طالبان را آنگونه که بایسته است، دریابد و به این ترتیب، روی استراتژي صلح خود با آن گروه، از بنیاد تجدید نظر کند؛ اما به باور آگاهان، این تصمیم طالبان نشان می دهد که سال جاری، همچنان خونین و مرگبار و تیره و تنش آلود باقی خواهد ماند و به نظر نمی رسد که دلیلی برای فروکش کردن خشونت ها وجود داشته باشد.
نکته قابل تأمل این است که طالبان، یکبار دیگر، امریکا را عامل این وضعیت، معرفی می کنند و تأکید می نمایند که تا زمانی که این کشور و متحدانش، در افغانستان، پایگاه های دایمی و حضور نظامی داشته باشند و با دولت افغانستان، پیمان های راهبردی، منعقد کنند، صلح، محقق نخواهد شد و جنگ، تنها راه است.
طالبان در عین حال، بر این نکته هم تأکید کرده اند که امریکا به درخواست آن گروه برای مذاکرات مستقیم، پاسخ منفی داده و این، دلیل دیگری برای ادامه جنگ است.
منظور آن گروه از این بیان، احتمالا این است که طالبان، همان گونه که امریکا را عامل استمرار جنگ می دانند، از سوی دیگر، تنها راه دست یافتن به صلح را نیز گفتگوی مستقیم و بلاواسطه با واشنگتن می پندارند و برای این مهم، آماده اند.
با این وصف، به عقیده آگاهان، عملیات خندق نه تنها پاسخ منفی و ناامیدکننده طالبان به طرح صلح اشرف غنی است؛ بلکه در عین حال، نشانگر عزم آن گروه برای ادامه جنگ و تحمیل خشونت ها و خون ریزی های بیشتر بر مردم و دولت افغانستان نیز هست؛ اگرچه در این میان، به نظر نمی رسد که نیروهای خارجی، به طور جدی، از این رویکرد طالبان، متضرر شوند؛ چیزی که در سال های گذشته هم به نحو پرسش برانگیزی شاهد آن بودیم و این در حالی است که نیروهای خارجی، بهانه جنگ برای گروه های ضد دولتی را فراهم می کنند و این حضور و استقرار پایگاه ها و نظامیان آنهاست که دست کم برای بخشی از اعضای طالبان و نیز آن گروه از مردم افغانستان که از آن گروه، حمایت می کنند و با اهداف و رویکردهایش، احساس همذات پنداری دارند، به استمرار جنگ و خشونت، مشروعیت و اعتبار می بخشد و ادامه آن را توجیه پذیر می سازد.
با توجه به این امر، دو راه حل برای پایان بحران افغانستان، قابل تصور است: یکی اینکه دولت افغانستان، بر اساس خواسته طالبان، بر قراردادهای راهبردی و امنیتی خود با نیروهای خارجی به ویژه امریکا تجدید نظر کند و روی برچیدن پایگاه های دایمی آنها از افغانستان، وارد مذاکرات مجدد شود؛ گزینه ای که در شرایط کنونی، بسیار دور از دسترس به نظر می رسد و دوم اینکه امریکا رأسا به درخواست طالبان برای آغاز مذاکرات رو در رو، وارد عمل شود و به این ترتیب، دوطرف، مطالبات و گزینه های خود را روی میز قرار دهند و در نهایت، به تصمیمی برای پایان جنگ دست یابند.
گزینه دوم، در دسترس تر است؛ مشروط به اینکه امریکا حاکمیت و استقلال دولت افغانستان را نادیده بگیرد و خود به نیابت از مردم و دولت کابل، برای سرنوشت آینده کشور، وارد گفتگو با طالبان شود.
