شورای امنیت روسیه می گوید که امریکا در بخشی از منطقه کردنشین سوریه بیش از ۲۰ پایگاه نظامی تأسیس کرده است.
به گفته الکساندر وندیکتف؛ معاون دبیر شورای امنیت روسیه، برقراری صلح در سوریه به دلیل دخالت های خارجی به ویژه امریکا، دشوار شده است.
وی تاسیس بیش از ۲۰ پایگاه نظامی از سوی امریکا در منطقه کردنشین سوریه را نمونه ای از این دخالت ها عنوان کرد.
وندیکتف همچنین گفت: تهاجم ترکیه به منطقه کردنشین «عفرین» در شمال سوریه بهانه ای شد تا امریکا کردها را به تسلیحات پیشرفته تری مجهز کند.
شمار زیادی از کارشناسان نیز باور دارند که ادعاهای این مقام امنیتی روس، در باره نقش امریکا در تشدید بحران و پیچیده تر شدن رهیافتی سیاسی برای آن، قابل درک است.
از دید آنها نشانه های زیادی وجود دارد که حکایت از تلاش امریکا برای جلوگیری از حضور مقتدرانه روسیه و متحدانش مانند ایران و حزب الله لبنان پس از شکست تروریزم در سوریه دارد.
این چیزی است که از سوی رژيم اسراییل بر امریکا دیکته می شود و حمله های تحریک آمیز اخیر اسراییل در سوریه نیز این برداشت را تأیید می کند؛ حمله هایی که خطر یک رویارویی مهیب و مستقیم میان اسراییل و ایران در خاور میانه را بیش از هر زمان دیگری، تقویت کرده است.
از سوی دیگر، به باور صاحب نظران، امریکا نمی خواهد با واگذاری سوریه به روسیه، راه را برای نمایش قدرت روزافزون روس ها در مناطق نفوذ و سلطه خود در منطقه حساس و استراتژيک خاور میانه، هموار کند.
روسیه با تمام قدرت، در کنار سوریه ایستاد و در شرایطی که دولت دمشق روز به روز مناطق بیشتری از خاک سوریه را به تروریست های مورد حمایت امریکا و اسراییل و اعراب و اروپایی ها و ترکیه، واگذار می کرد، وارد عمل شد و اجازه نداد که تنها پایگاه قدرت نظامی و سیاسی روس ها در خاور میانه نیز به کام غرب و امریکا سقوط کند؛ تجربه ای که در مورد لیبی به رهبری قذافی واقع شد و رهبران روسیه به دلیل آنکه در شورای امنیت سازمان ملل متحد، نخواستند از حق وتوی خود برای توقف دخالت نظامی یکجانبه ناتو بر علیه یکی از متحدان دیرینه خود، استفاده کنند، بی تردید خود را سرزنش کرده اند.
به همین دلیل، در سوریه اما روسیه از همان ابتدا با قدرت و قاطعیت وارد شد و در این خصوص، حتی خطر رویارویی احتمالی با اسراییل را نیز به جان خرید.
از آنسو امریکا می داند که اگر سوریه را به روسیه واگذار کند، به دنبال آن، ترکیه را نیز از دست خواهد داد و اگر این اتفاق بیفتد، شکاف عمیقی در ساختار پیمان نظامی ناتو که نماد قدرت غرب به رهبری امریکاست، به وجود خواهد آمد و این امر، سرآغاز ریزش دومینویی متحدان دیگر امریکا در خاور میانه مانند مصر، یمن، بحرین، قطر و عربستان به کام روسیه خواهد بود؛ روسیه ای که روز به روز در حال قدرتمندتر شدن است و از هر ابزار و امکانی استفاده می کند تا به غرب این پیام را منتقل کند که جهان تک قطبی، به تاریخ پیوسته و آفتاب قدرت غرب به رهبری امریکا رو به افول و غروب نهاده است.
به همین دلیل، امریکا با ایجاد پایگاه های نظامی پرتعداد در مناطق کردنشین، سعی کرد از این مناطق به عنوان حیاط خلوت و عمق استراتژیک خود در متن و محور منطقه نفوذ روسیه استفاده کند و به این ترتیب، قدرت روسیه در خاور میانه را به چالش بکشد.
از سوی دیگر، امریکا با تحریک ترکیه به دخالت نظامی در امور سوریه، بار دیگر سعی کرد میان آنکارا و دمشق، فاصله ایجاد کند و به این ترتیب، اجازه ندهد که اتحاد روسیه و ترکیه برای سوریه، به سرانجامی برسد.
اکنون همین اقدام را با حمله های تحریک آمیز اسراییل در سوریه، انجام می دهد تا مانع از فروکش کردن بحران به نفع یکی از متحدان ثابت و پایدار روسیه در خاور میانه شود.
اما روسیه به مرحله ای از قدرت رسیده است که امریکا روزی مجبور شود حضورش را در خاور میانه به رسمیت بشناسد.
به گفته الکساندر وندیکتف؛ معاون دبیر شورای امنیت روسیه، برقراری صلح در سوریه به دلیل دخالت های خارجی به ویژه امریکا، دشوار شده است.
وی تاسیس بیش از ۲۰ پایگاه نظامی از سوی امریکا در منطقه کردنشین سوریه را نمونه ای از این دخالت ها عنوان کرد.
وندیکتف همچنین گفت: تهاجم ترکیه به منطقه کردنشین «عفرین» در شمال سوریه بهانه ای شد تا امریکا کردها را به تسلیحات پیشرفته تری مجهز کند.
شمار زیادی از کارشناسان نیز باور دارند که ادعاهای این مقام امنیتی روس، در باره نقش امریکا در تشدید بحران و پیچیده تر شدن رهیافتی سیاسی برای آن، قابل درک است.
از دید آنها نشانه های زیادی وجود دارد که حکایت از تلاش امریکا برای جلوگیری از حضور مقتدرانه روسیه و متحدانش مانند ایران و حزب الله لبنان پس از شکست تروریزم در سوریه دارد.
این چیزی است که از سوی رژيم اسراییل بر امریکا دیکته می شود و حمله های تحریک آمیز اخیر اسراییل در سوریه نیز این برداشت را تأیید می کند؛ حمله هایی که خطر یک رویارویی مهیب و مستقیم میان اسراییل و ایران در خاور میانه را بیش از هر زمان دیگری، تقویت کرده است.
از سوی دیگر، به باور صاحب نظران، امریکا نمی خواهد با واگذاری سوریه به روسیه، راه را برای نمایش قدرت روزافزون روس ها در مناطق نفوذ و سلطه خود در منطقه حساس و استراتژيک خاور میانه، هموار کند.
روسیه با تمام قدرت، در کنار سوریه ایستاد و در شرایطی که دولت دمشق روز به روز مناطق بیشتری از خاک سوریه را به تروریست های مورد حمایت امریکا و اسراییل و اعراب و اروپایی ها و ترکیه، واگذار می کرد، وارد عمل شد و اجازه نداد که تنها پایگاه قدرت نظامی و سیاسی روس ها در خاور میانه نیز به کام غرب و امریکا سقوط کند؛ تجربه ای که در مورد لیبی به رهبری قذافی واقع شد و رهبران روسیه به دلیل آنکه در شورای امنیت سازمان ملل متحد، نخواستند از حق وتوی خود برای توقف دخالت نظامی یکجانبه ناتو بر علیه یکی از متحدان دیرینه خود، استفاده کنند، بی تردید خود را سرزنش کرده اند.
به همین دلیل، در سوریه اما روسیه از همان ابتدا با قدرت و قاطعیت وارد شد و در این خصوص، حتی خطر رویارویی احتمالی با اسراییل را نیز به جان خرید.
از آنسو امریکا می داند که اگر سوریه را به روسیه واگذار کند، به دنبال آن، ترکیه را نیز از دست خواهد داد و اگر این اتفاق بیفتد، شکاف عمیقی در ساختار پیمان نظامی ناتو که نماد قدرت غرب به رهبری امریکاست، به وجود خواهد آمد و این امر، سرآغاز ریزش دومینویی متحدان دیگر امریکا در خاور میانه مانند مصر، یمن، بحرین، قطر و عربستان به کام روسیه خواهد بود؛ روسیه ای که روز به روز در حال قدرتمندتر شدن است و از هر ابزار و امکانی استفاده می کند تا به غرب این پیام را منتقل کند که جهان تک قطبی، به تاریخ پیوسته و آفتاب قدرت غرب به رهبری امریکا رو به افول و غروب نهاده است.
به همین دلیل، امریکا با ایجاد پایگاه های نظامی پرتعداد در مناطق کردنشین، سعی کرد از این مناطق به عنوان حیاط خلوت و عمق استراتژیک خود در متن و محور منطقه نفوذ روسیه استفاده کند و به این ترتیب، قدرت روسیه در خاور میانه را به چالش بکشد.
از سوی دیگر، امریکا با تحریک ترکیه به دخالت نظامی در امور سوریه، بار دیگر سعی کرد میان آنکارا و دمشق، فاصله ایجاد کند و به این ترتیب، اجازه ندهد که اتحاد روسیه و ترکیه برای سوریه، به سرانجامی برسد.
اکنون همین اقدام را با حمله های تحریک آمیز اسراییل در سوریه، انجام می دهد تا مانع از فروکش کردن بحران به نفع یکی از متحدان ثابت و پایدار روسیه در خاور میانه شود.
اما روسیه به مرحله ای از قدرت رسیده است که امریکا روزی مجبور شود حضورش را در خاور میانه به رسمیت بشناسد.
