خبرگزاری آمریکایی آسوشیتدپرس شواهدی را از وجود گورهای جمعی در میانمار گردآوری کرده و گفته است که مسلمانان روهینگیایی در آنها دفن شده‌اند.
براساس این شواهد، در جریان عملیات نظامی ارتش در روستای گودار پیین در منطقه راخین در ماه آگست سال گذشته، مسلمانان ساکن این روستا هدف کشتار جمعی قرار گرفتند.
تصاویر ماهواره‌ای اظهارات ساکنان این روستا را که به بنگلادش پناهنده شده‌اند تایید می‌کند که گفته اند قربانیان این کشتار در پنج گور جمعی دفن شدند. در هر گور تا ۴۰۰ جسد دفن شده اند.
به گفته روستائیانی که از این کشتار جان به در برده‌اند، نفرات ارتش میانمار پس از حمله به این روستا، به سوی روستائیان شلیک کردند و خانه ها را به آتش کشیدند.
در خبری دیگر در مورد میانمار، یانگهی لی؛ گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای میانمار، از ادامه شیوه‌های سرکوب و نقض حقوق بشر در این کشور خبر داده است.
دولت میانمار به خانم لی اجازه سفر به آن کشور را نداده است.
این در حالی است که آنگ سان سوچی؛ بانوی دموکراسی غربی در میانمار نیز که آزادی او باعث لغو تحریم های اقتصادی غرب علیه رژیم سرکوبگر نظامیان شده، همواره در قبال تصفیه نژادی مسلمانان، سکوت کرده یا به گونه ای موضع گرفته که به نوعی نسل کشی مسلمانان مظلوم و بی دفاع را مجاز و مشروع قرار می دهد.
این نشانگر تناقض عجیب سیاست های حقوق بشری غربی است. حقوق بشری که امریکا، فرانسه و سراسر غرب خود را میراث دار و پایه گذار آن می دانند.
دولت میانمار می گوید که مسلمان ها بومی این کشور نیستند؛ بنابراین، یا باید کشته شوند و یا به کشورهای دیگر متواری شوند. گزارش های اندکی از وضعیت اسفبار مسلمانان در میانمار منتشر می شود و این وجه دیگری از سکوت حقوق بشر کاذب و سیاسی غربی و رسانه های غوغاسالار و دروغ پراکن اروپایی و امریکایی است.
میانمار، نماد آشکار قربانگاه دموکراسی و حقوق بشری است که به دلیل آنکه بشری که باید واجد آن حقوق باشد، مسلمان است، باید صامت بماند و سکوت پیشه کند.
غرب از اینکه موفق شده بانوی دموکراسی اش را از حبس خانگی رهایی بخشد و دولت دیکتاتور و فاشیست میانمار را متقاعد به ایجاد اصلاحات سیاسی در آن کشور نماید به خود می بالد و مدعی است که این کشور، مهیای پذیرش دموکراسی صادراتی و بسته بندی شده غرب است؛ اما حقوق بشر، گمشده این دموکراسی است. حقوق بشر در میانمار همچنان باید ساکت و بی صدا بماند تا مبادا خاطر بانوی دموکراسی غربی، رنجیده گردد و احساسات دموکراتیک وی، مخدوش شود!
جنایات بی صدایی که امروزه در میانمار علیه مسلمانان مظلوم روهینگیا انجام می شود، دروغ خوش آب و رنگ و فریبنده حقوق بشر غربی را بیش از پیش برملا می سازد.
به راستی این چگونه دموکراسی است که حقوق بشر حتی با خوانش و روایت غربی و اروپایی هم در آن، جایی ندارد؟ آیا اینکه بانوی دموکراسی غربی از بند دولت دیکتاتور میانمار رهایی یافته به تنهایی کافی است؟ آیا می شود حقوق سیاسی و اجتماعی یک فرد را با حقوق مسلم انسانی تمامی مسلمانان روهینگیا که قربانیان مظلوم فاشیزم دولتی اند، معامله و معاوضه کرد و هیچ نگفت؟!
همین وضعیت در نیمه دیگر جهان نیز جریان دارد. بلوک شرق که چین و روسیه در رأس و محور آن قرار دارند نیز به نحوی فجایع تکان دهنده نسل کشی در میانمار را نادیده گرفتند و در قبال آن، سکوتی مرگبار و شرم آور اختیار کردند؛ تنها به این دلیل ساده که ارتش سرکوبگر و فاشیست میانمار، مورد حمایت چین قرار دارد و روسیه نیز با رژیم میانمار، داد و ستدهای نظامی و تسلیحاتی دارد.
به این ترتیب، مسلمانان مظلوم میانمار، از سوی هردو بلوک قدرت بین المللی، نادیده گرفته شدند.
اما تاریخ و نسل های آینده هرگز از یاد نخواهند برد که صدای صدها هزار انسان بی گناه و بی پناه و بزرگترین جمعیت فاقد تابعیت جهان در قرن ۲۱؛ عصر ارتباطات و دهکده جهانی و غول های رسانه ای و ماهواره و اینترنت و پایگاه های فضایی و پیشرفت های محیر العقول بشر جدید، ناشنیده ماند و آپارتاید بی بدیل رژیم سرکوبگر مرکب از نظامیان مورد حمایت شرق و دموکرات های مورد حمایت غرب، عامدانه نادیده گرفته شد.
تمام تلاش سازمان ملل نیز در حد یک گزارش غیر الزام آور و فرمالیته باقی خواهد ماند و این ننگی دیگر بر برگ های تاریخ حقوق بشر غربی است.
