وزارت خارجه روسیه خواستار مذاکرات فوری و مستقیم میان دولت افغانستان و طالبان شده و گفته است که مسکو حاضر است میزبان این مذاکرات باشد.
در بیانیه وزارت خارجه روسیه آمده است:"ما پیشنهاد می‌کنیم که مذاکرات میان دولت افغانستان و گروه طالبان برای پایان دادن به جنگ داخلی در این کشور باید در اسرع وقت و به صورت جدی آغاز شود. مسکو آماده ارائه یک طرح کاری برای مذاکرات مستقیم و فوری میان دوطرف است."
در این بیانیه همچنین تجربه تلاش‌های جامعه بین‌المللی برای با ثبات‌سازی و تقسیم قدرت در افغانستان "غیر مؤثر" خوانده شده و بر آغاز یک روند صلح بر اساس قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل تاکید شده است.
این بیانیه در حالی منتشر شده است که سرگی لاوروف؛ وزیر خارجه روسیه، برای شرکت در نشست وزرای خارجه کشورهای عضو شورای امنیت سازمان ملل به نیوریارک رفته است.
این نشست قرار است در ۱۹ جنوری، زیر عنوان "شراکت منطقه‌ای در افغانستان و آسیای مرکزی به عنوان مدلی از استقلال، امنیت و توسعه" برگزار شود.
این در حالی است که روسیه، پیش از این، دست کم سه بار، میزبان مذاکراتی به منظور زمینه سازی برای گفتگوهای مستقیم میان طالبان و دولت افغانستان با شرکت چند قدرت منطقه ای دیگر، بوده است.
از جانب دیگر، کارشناسان می گویند که روسیه از اصلی ترین قدرت های خارجی بوده که برای نخستین بار در زمینه مبارزه با داعش در افغانستان اعلام آمادگی برای همکاری کرده و همواره نسبت به توسعه حضور تروریزم از افغانستان به آسیای مرکزی، هشدار داده است.
با این حساب و با توجه به شک و گمان های گسترده ای که در خصوص میزان جدیت دولت افغانستان و همچنین قدرت های غربی به رهبری ناتو و امریکا در مبارزه با داعش، به وجود آمده، اینکه روسیه تلاش کند به سراغ اصلی ترین و عملگراترین جریان ضد داعش یعنی شبه نظامیان طالبان برود، هرگز دور از امکان و انتظار نیست.
روسیه در صدد متوقف کردن داعش در افغانستان، سوریه، عراق و هر جای دیگر خاور میانه و دنیای اسلام از هر طریق ممکن است و در این میان، برقراری رابطه با طالبان نیز یکی از همان گزینه ها محسوب می شود.
در اینجا هیچ اهمیتی ندارد که وسیله مورد استفاده برای رسیدن به هدف یادشده، مشروعیت دارد یانه، مهم نتیجه ای است که باید به دست بیاید.
پیش از این، روس ها سعی کردند از راه نظامی، به طالبان نزدیک شوند و اکنون همین کار را از راه میزبانی سیاسی از مذاکرات دولت و طالبان می خواهد انجام دهد.
از جانب دیگر، صرف اعلام پشتیبانی از دولت افغانستان نیز به معنای آن نیست که روس ها تعهدات گسترده ای در حمایت نظامی از دولت در قبال تروریزم بر عهده می گیرند.
ضمن آنکه این امر با همکاری و تماس روس ها با طالبان، در تعارض آشکار قرار دارد و اصولا نمی توان میان این دو موضع، به صورت منطقی، جمع بست.
این چیزی شبیه تفاوت ماهوی و منطقی موجود میان حرف و عمل پاکستان است که از یکسو حمایت و پشتیبانی خود را از دولت افغانستان و روند دموکراتیک در کشور اعلام می کند و از جانب دیگر، طالبان و تروریزم را تقویت می کند.
با این حال، درخواست برقراری مذاکرات فوری میان دولت و طالبان از سوی روس ها، نشانگر آن است که روس ها با این رویکرد، در صدد جلب اعتماد و توجه دولت افغانستان هستند؛ اعتماد و توجهی که پیشتر در اثر نارضایتی افغانستان از تماس های سری، اطلاعاتی و حتی شاید همکاری های نظامی روسیه و طالبان، مخدوش شده بود.
اگر روسیه بتواند دولت و طالبان را بر سر یک میز بنشاند، این تحولی مهم برای دولت افغانستان محسوب می شود و بی تردید نقش آفرینی سیاسی روسیه را در بازی های جاری افغانستان، برجسته تر خواهد کرد؛ زیرا تاکنون هیچ قدرتی نتوانسته این آرزوی دولت افغانستان را به طور کامل، برآورده سازد.
روسیه با این اقدام می خواهد نفوذ خود در افغانستان را افزایش دهد و به این ترتیب با ایجاد نوعی هماهنگی و در نهایت آشتی میان طالبان و دولت، خطر رو به رشد داعش در افغانستان را از میان ببرد.
با این وجود، تحقق این ایده، تا حدود زیادی بستگی به واکنش امریکا و هم پیمانانش در ناتو نیز دارد. با توجه به سیطره سنگین آنها بر سرنوشت سیاسی و امنیتی افغانستان، بعید است که دولت افغانستان، مجاز به باز کردن یک کانال ارتباطی استراتژيک با روس ها باشد.
