درگیری ها میان نیروهای طالبان و گروه داعش در ولسوالی قوش تپه ولایت جوزجان همچنان جریان دارد. روز سه شنبه دو تن از افراد گروه داعش با استفاده از چادری زنانه و در جبران حملات روزهای گذشته طالبان، در قریه چقمه چقور ولسوالی قوش تپه بر طالبان حمله کرده و ۱۵ طالب را کشتند.
به گزارش رسانه ها، از ابتدای هفته جاری، نزدیک به یک هزار جنگجوی طالبان از فاریاب بالای پایگاه های داعش در ولسوالی های درزاب و قوش تپه حمله کردند. مقام های محلی در فاریاب می گویند که تعداد نیروهای طالبان در این حمله نزدیک به یک هزار جنگجوی مجهز با سلاح های پیشرفته و امکانات جنگی بود که طی یک برنامه از قبل تنظیم شده از ولایت های هلمند، فراه، بادغیس، غور و فاریاب در این حمله سهم داشتند ."
درگیری ها در افغانستان، آنهم با این شدت و وسعت، هر کسی را شوکه می کند و ناخودآگاه این پرسش را در ذهن خطور می دهد که چگونه می شود در کشوری که مردم آن از خود دولت و نظام دارند و قانون اساسی و نیز حدود ۱۴۰ قدرت غربی به عنوان حامی و پشتیبان دولت و حکومت در این کشور حضور دارند و دم به ساعت نیز پشتیبانی های دوامدار خود را از دولت افغانستان اعلام می کنند، دو گروه مسلحِ متخاصم، در حدی از قوت و توانمندی برسند که بسان دو دولت قوی و منظم، مناطقی را در اختیار داشته باشند و هر زمان که دل شان بخواهد علیه یکدیگر اعلام جنگ کنند و با مدرن و پیشرفته ترین سلاحها به قلمرو یکدیگر لشکر کشی کنند؟!
آگاهان مسائل سیاسی- نظامی در کشور از مدتها پیش به این سو واقعیت هایی را مطرح کرده اند که امروزه و با تقابل و در برابر هم قرار گرفتن دو قدرت نامشروع یعنی طالبان و داعش و حمایت های خارجی که از این دو جریان تروریستی در افغانستان می شود، به آن واقعیت ها بیشتر پی می بریم.
از آغاز فعالیت های داعش در افغانستان که ۴ الی ۵ سالی بیشتر از آن نمی گذرد، آگاهان از انعقاد نطفه شوم این پدیده ویرانگر با سعی و تلاش امریکایی ها در افغانستان هشدار می دادند؛ تا جایی که یا در اثر اهمال دولت و یا به قول برخی از تحلیلگران سکوت و حتی همکاری مهره هایی در درون نظام با امریکایی ها، نهال جوان و نوپای داعش در افغانستان پا گرفت و با حمایت و پشتیبانی دوامدار و جدی امریکایی ها، هر روز و هر ماه و هر سال، به قوت و قدرت و رشد و نموی آن نهال نوپا افزوده گردید؛ تا جایی که امروزه و در شرایط کنونی، به درختی تناوری تبدیل شده که به راحتی در برابر دولت افغانستان و نیز همگنان طالب خویش، چون آن دولت و لشکری منظم، ایستاده است.
از آن سوی اما طالبان نیز دست کمی از داعش نداشته و چنانکه در خبر می خوانیم با نیروی مجهز یک هزار نفری به قلمرو داعشیان در جوزجان حمله می کنند و دولت و مردم ساکن در مناطق درگیری را به چالش کشیده و نگران می کنند.
آگاهان بر این باوراند که جنگ طالبان و داعش در افغانستان و صف آرایی آنان با این شکل و شمایل در برابر هم، یک درگیری داخلی و ساده نیست که میان دو گروه مسلح داخلی اتفاق افتاده باشد و مثلاً با حمله جدی و برق آسای دولت مرکزی، دو طرف تار و مار شوند.
از نظر آگاهان، این جنگ پیش از آنکه یک نبرد و درگیری داخلی و میان افغانها باشد، جنگی است نیابتی میان دو قدرت استعماری امریکایی و پاکستانی که به وسیله عمال و دست پرورده های آنان یعنی طالبان و داعش به پیش می رود.
از دید آگاهان، شدت جنگ میان این دو گروه ابزاری به خصوص بعد از اعلام استراتژی جدید دولت ترامپ که در آن سیاست های اسلام آباد زیر سوال برده شده و پاکستان به عنوان حامی و مامن تروریزم در منطقه معرفی شده است، به روشنی قابل درک است و در راستای همان جنگ نیابتی میان اسلام آباد و واشنگتن، تحلیل و ارزیابی می گردد.
بنابر این دیدگاه، روسیه نیز بیکار ننشسته و با تبانی و همسویی با پاکستان، با حمایت از طالبان افغان در این جنگ شرکت کرده و با هدف خنثا کردن پلانهای امریکایی ها برای رخنه کردن به کشورهای هم مرز با روسیه، سعی در متوقف ساختن ماشین جنگی داعش در افغانستان و فراتر از آن را دارد.
بنابراین، جنگ داعش و طالبان در افغانستان، یک جنگ نیابتی بوده و هر دو گروه درگیر نه برای افغانستان و مردم آن که برای تامین منافع بیگانگان، نبرد می کنند و اینکه زور دولت مرکزی به مهار داعش و طالبان نمی رسد، یگانه دلیل آن پشتوانه های قوی و محکمی است که این دو گروه تروریستی در خارج از مرزهای جغرافیایی افغانستان برای خود دارند.
