امریکا بار دیگر فشارها بر پاکستان را افزایش داده و از هند رقیب دیرینه این کشور خواسته تا با امریکا در "نظارت از اعمال پاکستان" همکاری کند.
نیکی هیلی؛ نماینده دایم امریکا در سازمان ملل، روز چهارشنبه در نشست شورای دوستی هند- امریکا گفت که واشنگتن خواهان ایفای نقش برجسته هند در مسایل افغانستان است.
خانم هیلی با اشاره به استراتژی امریکا برای افغانستان گفت که ستون اساسی این استراتژی گسترش همکاری‌های استراتژیک میان امریکا و هند است.
وی افزود:"دونالد ترامپ؛ رییس جمهوری امریکا در برابر پناهگاههای امن تروریزم موقف تندی اتخاذ کرده است و هدف امریکا در افغانستان و آسیای جنوبی این است تا مراکز تروریزم از بین برده شود و جلو آن گرفته شود".
او تاکید کرد که امریکا برای از بین بردن لانه‌های تروریستی در هر کشوری که باشد از تمام قدرت نظامی و دیپلماتیک خود استفاده خواهد کرد.
خانم هیلی افزود:"پاکستان شریک کلیدی امریکاست؛ اما وجود پناهگاههای تروریستی در این کشور را به هیچ وجه تحمل نمی‌کنیم".
در این میان، کارشناسان مسایل منطقه معتقد اند که اتخاذ یک رویکرد صریح، بی پرده و شفاف از سوی واشنگتن در قبال سیاست های پاکستان در حوزه حمایت از تروریزم و دخالت گسترده آن کشور در ناامنی های خونبار و ویرانگر افغانستان، یک ضرورت مهم و سرنوشت ساز است و اینکه سرانجام پس از سال ها انتظار کابل، این اتفاق اکنون در استراتژی جدید واشنگتن برای افغانستان و جنوب آسیا می افتد، بی تردید، امری مغتنم و قابل قدر است.
پاکستان در قبال هزینه های سنگینی که طی این سال ها بر مردم و دولت افغانستان، تحمیل کرده، روزی باید متحمل عواقب و تبعات این رفتار می شد و اکنون به نظر می رسد زمان مناسبی برای این رویداد است.
تا اینجای کار، هم دولت و هم مردم افغانستان، با استراتژي ترامپ در قبال افغانستان و جنوب آسیا، موافق اند؛ اما مشکل از آنجا آغاز می شود که امریکا نمی خواهد تمامی واقعیت را در رابطه با نقش و جایگاه پاکستان در افغانستان ببیند. پاکستان بی هیچ اغراقی، کشوری است که تمام تاریخ ۴۰ سال اخیر افغانستان را به نام خود رقم زده است.
مرزهای طولانی و غیر قابل کنترل، پیوندهای درهم تنیده قبایل آزاد دوسوی مرز، دسترسی اسلام آباد به توانمندی های بالای نظامی و تسلیحاتی و وجود مراکز مذهبی پرشمار در آن کشور و البته همکاری پیدا و پنهان کشورهای منطقه و قدرت های بین المللی با نقشه های اسلام آباد در قبال افغانستان، این امکان را به پاکستان داده است تا هرگونه که اراده کند، وضعیت افغانستان را به کام خود، رقم بزند.
این موارد، سبب شده که به باور بسیاری از کارشناسان، کابل تا زمانی که ارتش نیرومند و یک دولت مقتدر و مسلط و باثبات نداشته باشد که از توانمندی بالفعل رویارویی با هرگونه نقشه توطئه آمیز اسلام آباد در هر زمینه ای برخوردار باشد، می تواند بدون حضور هند به حیات سیاسی خود ادامه دهد؛ اما بدون نقش و حضور پاکستان، اساسا چنین امکانی، قابل تصور نیست.
شاید اندکی عجیب به نظر برسد؛ اما کافی است نگاهی به رویدادهای خونینی که همه روزه در سراسر کشور، رخ می دهد، افکنده شود. پاکستان بی تردید، پشت همه این اتفاقات قرار دارد و این نشان دهنده قدرت بلامنازع آن کشور در مدیریت اوضاع است.
امریکا هم بی تردید به خوبی از همه این موارد آگاه است؛ اما شگفت انگیز است که همچنان نمی خواهد همه واقعیت را در این زمینه ببیند و بر پایه آن، تصمیم بگیرد و عمل کند.
استراتژي جدید ترامپ و مواضعی که روزانه از سوی دیپلمات های امریکایی، مطرح می شود، همگی آشکارا بر علیه پاکستان هستند. این در حالی است که مصلحت و منافع کابل، هرگز اینگونه اقتضا نمی کند؛ زیرا کابل می داند که اگر پاکستان را در عرصه سرنوشت سیاسی افغانستان، حذف کند، به ناچار باید تاوان آن را در عرصه نظامی و امنیتی بپردازد.
به بیان روشن تر، اگر پاکستان را از دخالت در قضایای سیاسی افغانستان، حذف کنیم و جای آن کشور را به هند بسپاریم، اسلام آباد از مسیرهای نظامی، حضور و سلطه خود را در مسایل جاری و سرنوشت آینده افغانستان، تثبیت و تحمیل خواهد کرد. با این حساب، کدامیک با منافع راهبردی افغانستان، همخوانی دارد؟ روشن است که ترجیح با قایل شدن نقش سیاسی برای پاکستان در افغانستان است؛ اما این امر، ظاهرا با منافع و اهداف امریکایی، همسویی ندارد و همین امر، سبب پیچیدگی وضعیت شده است.
