بسیاری از شخصیت های نخبه و مسئولین اتحادیه های اسلامی از کشورهای اسلامی و غیراسلامی در تهران گردهم آمده اند تا در راستای اجرای دیپلماسی وحدت اسلامی هم اندیشی کرده، ساز و کاری منسجم و هماهنگ را برای ایجاد، هماهنگی و همکاری اتحادیه های وحدت نهاد و تقریب محور ایجاد نمایند. شرکت کنندگان در این اجلاس بر ضرورت تأمین وحدت اسلامی برای ایستادن در برابر فرهنگ مهاجم غرب تأکید کردند.
تردیدی نیست که برقراری وحدت میان امت اسلامی، آنهم در اوضاع و شرایطی که دشمنان اسلام و مسلمانان با همه ی توشه و توان خویش وارد میدان شده اند تا شیرازه اخوت و برادری را در میان مسلمانان از هم بپاشند و بذر خصومت و کینه توزی های بی دلیل و جاهلانه را در میان آنان پخش کنند، یکی از گزینه های بسیار مهم و حیاتی است که لازم است به گونه شبانه روزی و تمام وقت به آن پرداخته شود.
باز هم شکی وجود ندارد که برگزاری نشست ها و محافل و همایش های منطقه ای و جهانی، نسبت به نزدیک شدن به این هدف بزرگ و خداپسندانه و تامین و تضمین کننده منافع کل امت اسلامی در سراسر جهان، دارای اهمیتی راهبردی بوده و از اهم ضروریات مسائل جهان اسلام می باشد.
بنابراین، هر میزان و مقدار که به کمیت و کیفیت یک چنین همایش ها و نشست هایی افزوده گردد، باید گفت که لازم و ضروری است و باز هم کافی نیست و بر دولتها و ملت ها و نخبگان دلسوز برای اسلام و امت اسلامی است تا به تعداد این جلسات و نشست های راهبردی و کارگشا، بیشتر از پیش بیفزایند.
باری! وجود این همایشهای مهم لازم و حتمی است؛ اما به تعبیر معروف، کافی نیستند و بنا بر دیدگاه بسیاری از آگاهان مسایل اجتماعی جوامع مسلمان، بسیار لازم است تا در کنار برگزاری این همایشها و نشست ها، به یک سری مسائل بسیار مهم دیگر در جوامع اسلامی نیز باید توجه و پرداخته شود که در اصطلاح به آنها موانع وحدت و همپذیری مسلمانان یاد می شود.
از دید آگاهان مسائل امور، وجود موانع مذکور در میان امت اسلامی و در جوامع آنها در حدی از اهمیت و حساسیت برخوردار است که بدون در نظر گرفتن و رفع آنها از جوامع مسلمان، ممکن نیست حتی با برگزاری صدها و بلکه هزاران همایش و نشست و کنفرانسها، میان آحاد امت اسلامی، اخوت و برابری و همپذیری ایجاد کرد.
آگاهان به دو نمونه از این موانع توجه می دهند.
۱- مانع اول وجود برخی از ذهنیت های ناروا و بدون واقع در میان پیروان مذاهب مختلف اسلامی در کشورهای متفاوت است.
با تاسف این ذهنیت ها در پاره ای از موارد و در میان بعضی از مسلمانان، چنان هدید و شدید است که مسلمانان دیگر اقلیم ها و محیط ها را به تعجب وا می دارد؛ چرا که یکدیگر را تا سرحد کفر و شرک تنزیل می دهند و به همدیگر سب و لعن می فرستند!.
در یک چنین فضا و اوضاعی است که بازار تهمت و افترا و دروغ بستن به یکدیگر، بی اندازه داغ می شود و هر گروهی از مسلمانان، باورها و عقائد نادرست و باطل و انحرافی ای را به طرف مقابل خویش نسبت می دهند و دین در هاله ای از انحرافات و خرافه ها محبوس و محصور می شود.
آسیب و آفت دیگر این ناهنجاری در جوامع دینی، استفاده جویی دشمنان اسلام و امت اسلامی از این اوضاع آشفته و بهم ریخته است.
دشمنان اسلام همواره به دنبال فرصتی اند تا با استفاده از آن، زهر خویش را در پیکره جهان اسلام و مسلمانان تزریق کنند و زمانی که خود مسلمانان با بی توجهی به آموزه های درست و دقیق اسلام مبنی بر ضرورت وحدت و برادری در جوامع اسلامی، زمینه را برای دشمنان مهیا و آماده می سازند، در واقع کار دشمن را آسان تر می کنند و کار را برای خویش و برداران دینی حود، سخت و سخت تر!
۲-مانع دوم وجود دولتها و نظامهای انحرافی در برخی از سرزمین های اسلامی است که با توجه به اهداف باطل و غیر دینی، به عنوان حامیان فکری و عملی گروه ها و دسته هایی از مسلمانان، قد علم کرده اند که به جز خود و همفکران خود، باقی مسلمانان را به چوب کفر و شرک می رانند که نمونه های دهشت زا و غیر انسانی اعمال آنها را در چند سال اخیر در سوریه و عراق و افغانستان شاهد بودیم و هنوز نیز هستیم.
واقعیت این است که علما و نخبگان دلسوز جهان اسلام، هر چه هم تلاش کنند که امت مسلمان را دور کلمه توحید جمع کنند، اما با حمایت های همیشگی و قوی رژیم ها و دولت هایی که از تروریزم تکفیری استفاده ابزاری می کنند، خیلی موفق نخواهند بود و به نظر می رسد تا تمرکز اصلی خویش را متوجه اصلاح و یا سرکوب دولتها و قدرتهای خائن مذکور کنند؛ تا توفیقی در زمینه داشته باشند.
بنا بر آنچه گفته شد بر علما و رسانه های متعهد و دلسوز در درجه نخست و بر دولت ها و دولتمردان جهان اسلام است تا در هر دو زمینه، هم از میان برداشتن موانع وحدت در کشورهای خود شان و هم در اصلاح سازی برخی از دولتهای غیر مسئول که خلاف منافع اسلام و امت مسلمان، اندیشه و عمل می کنند، و در هر دو جهت برگزاری همایشها و نشست های منطقه ای و جهانی و نیز آگاه سازی و روشن ساختن اذهان و افکار مسلمانان در کشورهای خود شان و بیرون از مرزهای خود، تلاش و فعالیت بایسته و کافی را داشته باشند؛ تا نتیجه کار چنانکه منافع امت اسلام اقتضاء دارد، آشکار و برجسته شود و تلاش و فعالیت های فرهنگی و عملی نیز مکمل یکدیگر باشند.
