پخش برگه های تبلیغاتی توهین آمیز به اسلام توسط نیروهای امریکایی، خشم اعضای مجلس نمایندگان را برانگیخته است.
نیروهای امریکایی چندی قبل اوراق تبلیغاتی را از هوا در بخش هایی از ولسوالی بگرام پروان پرتاب کردند که در آن، تصویر شیری نقش بسته که در حال دنبال کردن سگ سفیدی است که کلمه طیبه روى آن دیده مى شود.
مولوی تره‌خیل؛ عضو مجلس نمایندگان در نشست روز دوشنبه مجلس گفت که امریکایی‌ها با این کار دین اسلام را به سخره گرفته اند.
او گفت:"اشتباه بزرگی انجام دادیم و دنیا و آخرت خود را خراب کردیم و آن این بود که ما وثیقه کشتار مردم افغانستان را با امریکایی ها امضا کردیم."
عبدالستار خواصی نیز گفت امریکایی‌ها عمداً دست به چنین کاری زده اند تا احساسات دینی مردم افغانستان را امتحان کنند.
آقای خواصی گفت:"پیمان امنیتی امریکا به بحث گرفته شود و باید ملغا شود."
الله گل مجاهد نیز با انتقاد از سکوت شورای علما، اعضای این شورا را «ملاهای درباری» خواند و گفت: شورای سراسری علما به خاطر اینکه که «معاش‌خور» دولت است، سکوت کرده است.
اگرچه ناتو بعدا سعی کرد با صدور بیانیه ای، اقدام توهین آمیز و هتاکانه خود به محوری ترین باور دینی جامعه مسلمانان جهان را ناشی از یک خطای غیر عمدی، عنوان کرده و بر عدم تکرار آن تأکید کند؛ اما آگاهان می گویند که با توجه به تکرار بار بار این نوع اتفاقات، بسیار بعید و دور از ذهن به نظر می رسد که این اقدام، غیر عمدی و ناآگاهانه انجام شده باشد.
از دید صاحب نظران، این برگه های تبلیغاتی، به یک معنا، بازتاب دهنده یک نگاه کلی و کلان است که استراتژي اصلی نظامیان خارجی در جنگ با «تروریزم» در افغانستان را شکل می دهد. آنها «تروریست ها» را «مسلمانانی افراطی و بنیادگرا» می دانند که با خارجی ها به دلیل تفاوت در اعتقادات شان، مشغول «جهاد» هستند.
دونالد ترامپ؛ رییس جمهوری امریکا به ویژه در دوران کمپاین های انتخاباتی اش، از این راز پرده برداشت و بارها صریحا از خطری به نام «تروریزم اسلامی» سخن گفت که امنیت و آینده امریکا را تهدید می کند.
از این منظر، پخش برگه های تبلیغاتی حاوی کلمه طیبه توسط امریکایی ها در بگرام، بی ارتباط با رویکرد کلان تر سردمداران به اصطلاح «جنگ با تروریزم» نیست. آنها اسلام و همه نمادهای مقدس متعلق به آن را با «تروریزم» یکی می دانند و آن را مستوجب سرکوب و مبارزه می انگارند.
از این منظر، حق با مردم و نمایندگان مجلس است که با خشم و خروش، در برابر این هتاکی نابخشودنی نظامیان خارجی مستقر در بگرام، واکنش نشان دهند.
در این میان اما سکوت معنادار علمای دینی به ویژه شورای سرتاسری علما که مرجع رسمی متولی دین در جامعه افغانستان محسوب می شود، موضوع دیگری است که نشانگر سلطه همه جانبه خارجی ها بر همه امور مسلمین می باشد.
آیا حق با الله گل مجاهد است که می گوید اعضای شورای علما، ملاهای درباری اند که از دولت معاش می خورند و به همین دلیل، در مواردی که منافع مستقیم دولت در خطر باشد، موظف اند سکوت کنند و در جاهایی که دولت نیاز به توجیه شرعی اقدامات خود دارد، مجبور اند به نفع آن موضع بگیرند؟
پاسخ به این سؤال شاید اندکی دشوار باشد؛ زیرا دولت علی القاعده باید نماینده مردم و حافظ ارزش های دینی و مدافع مقدسات مذهبی مردم افغانستان باشد، نه پاسدار منافع و اهداف و موقعیت نیروهای خارجی مستقر در افغانستان.
اینکه ریشه های دوگانگی موجود میان دولت و مردم از کجا آب می خورد، نیاز به یک ارزیابی جدی و همه جانبه دارد؛ اما در اینگونه موارد، هرگز انتظار نمی رود که بدنه اصلی دولت به ویژه وزارت های فرهنگ، حج و اوقاف و نیز شورای علما که عملا وابسته به دولت است، سکوت کنند و به سادگی از کنار هتاکی آشکار به مقدس ترین اصل ایمان دینی مردم افغانستان و جامعه مسلمانان جهان بگذرند.
در باره وظیفه مجلس در این گونه موارد نیز باید گفت که همان گونه که در موضع گیری های نمایندگان در جلسه روز دوشنبه این نهاد نیز بازتاب پیدا کرد، وظیفه آنها تنها ابراز مواضع خشمگینانه و احساسی نیست، آنها به عنوان کسانی که پیمان امنیتی با امریکا را به صورت چشم بسته و با هیاهو و ایجاد جو کاذب و احساسی، تصویب و تأیید کردند، امروز باید با به چالش کشیدن دوباره این پیمان نامه شرم آور، به گستاخی حرمت شکنانه نیروهای امریکایی به مقدسات دینی مردم افغانستان پاسخی سخت و کوبنده بدهند و به این ترتیب، جدیت و اراده و ایمان واقعی خود به صیانت مسؤولانه از ایمان و ارزش های دینی مردم افغانستان را نشان دهند.
