شورای عالی اقتصادی تحت ریاست رئیس جمهور طرحی را به بحث گرفت که براساس آن، معاشات کارمندان دولتی از طریق موبایل پرداخت خواهد شد. اکلیل حکمیی وزیر مالیه روز دوشنبه در این جلسه گفت که وزارت کار و امور اجتماعی، شهدا و معلولین کار آزمایشی پرداخت معاشات از طریق مبایل را آغاز کرده است.
آقای حکیمی افزود که ادارۀ آسان خدمت در هماهنگی با ادارات دیگر کار می‌کند تا در زمینۀ توزیع معاشات، تسهیلات لازم را ایجاد کند. مصطفی مستور، معین وزارت مالیه در این نشست طرح مذکور را موفق دانسته گفت که این سیستم در کشورهای مختلف جهان مورد استفاده قرار می گیرد؛ زیرا این سیستم برای توزیع معاشات به گونۀ شفاف آن کمک می‌کند و از دزدی و تقلب نیز جلوگیری می‌کند.
وی افزود که نیاز است تا این طرح به شکل تدریجی آغاز شود و با ادارات مربوط در خصوص تعدیل برخی ماده های قانون هم صحبت شود و کمیتۀ مشترک بین الوزارتی تشکیل گردد."
خبرهایی از سنخ خبر بالا خوب است و برای پویایی و ترقی هر کشور و مردمی بسیار لازم و ضروری می نماید و واضح است که هر دولت و حکومتی وظیفه دارد تا کشور و مردم خود را حتی الاامکان در رساندن به مظاهر پیشرفت و ترقی در همه ی زمینه ها، کمک و یاری دهد.
اما به نظر می رسد اوضاع و شرائط کشور ما افغانستان به گونه ای است که ایجاب می کند تا دولتمردان هر برنامه و پروسه و پروژه ولو مهم دیگر را رها سازند و تمرکز اصلی و همه جانبه خویش را بر تامین امنیت سراسری برای همه ی مردم کشور به خصوص مناطق جنگی و آسیب پذیر، قرار دهند.
چنانچه می دانیم و رسانه ها منعکس می کنند، طالبان و برادر خواندگان آنها داعش، این شب و روزها و با استفاده از شرائط آب و هوایی گرم و مناسب در کشور، در مناطقی از افغانستان دست به عملیاتهای سنگین و حساسی زده اند که در بسیاری از این حملات موفق نیز بوده اند و توانسته اند ولسوالی های مهم در برخی از ولایات کشور را به اشغال خویش در آورند.
در کنار عملیاتهای وسیع و نسبتاً موفق طالبان در ولایات، عناصر تروریست این گروه در داخل شهرها به خصوص پایتخت نیز بیکار نبوده و همراه با برادر حوانده های داعشی شان، با انجام حملات تروریستی و انتحاری، امان را از مردم بی گناه و ملکی کابل و دیگر شهرهای بزرگ و کوچک گرفته اند و پس از مدتی آرامش، به تازگی در همین دوشنبه هفته جاری، با انجام یک عملیات جهنمی تروریستی در غرب کابل، تعدادی پرشماری از هموطنان مظلوم و محروم ما را بخاک و خون کشیده اند.
از سویی جنگ میدانی نیز در چند شهر کشور مانند بغلان و قندز و ننگرهار و بدخشان و غزنی و غور به شدت ادامه دارد و رسانه ها به تازگی از سقوط ولسوالی تیوره به وسیله طالبان خبر می دهند.
"یک فعال مدنی در ولایت غور می گوید: تا اکنون آمار دقیق از تلفات ملکی و نظامی از ولسوالی تیوره وجود ندارد اما بنا به گفته‌های شاهدان عینی، ده‌ها فرد ملکی و نظامی در این ولسوالی به شهادت رسیده‌اند.
وی تصریح کرد که طالبان هرجایی را که تصرف کردند، تاسیسات دولتی و ملکی را به آتش کشیده و به مردم ملکی ضرر وارد کردند که این حادثه در ولسوالی تیوره به گستردگی انجام شده است.
وی ادامه داد که طالبان شفاخانه، ساختمان ولسوالی و دیگر تاسیسات دولتی تیوره را به آتش کشیده و تعدادی افراد ملکی و کارمندان شفاخانه را تیرباران کرده است.
این عضو جامعه مدنی غور خاطر نشان ساخت که اگر دولت برای بازپس‌گیری ولسوالی تیوره توجه‌ی جدی نکند خطر این وجود دارد که بند سلما و چند ولسوالی ولایت هرات هم تحت تصرف طالبان قرار گیرد."
آگاهان بر این باوراند که دولت قبل از به دست گرفتن هر برنامه و پروژه دیگری اعم از اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و ...، لازم است تا همه توشه و توان نظامی خویش را در راستای مبارزه جدی و واقعی با دشمنان مردم، قرار دهد و تمرکز اصلی قوای نظامی و اردو و پولیس و سایر نیروهای دفاعی و امنیتی ما باید روی مبارزه نفس گیر و پیوسته و نهایی با دشمنان آرامش و امنیت و آبادانی افغانستان باشد و در این مسیر هیچ تفاوتی هم نباید میان دشمنان این مردم و این آب و خاک قائل بود.
اما به نظر می رسد چنانچه بسیاری از آگاهان نیز بدان توجه می دهند، سیستم دفاعی- جنگی ما از یک بیماری مهلک و خطرناک در درون نظام رنج می برد و آن سیاست مدارا و مماشات با دشمن غداری است که به هیچ یک از افغانها و از هیچ تیره و تباری، رحم نمی کند و نتیجه این مماشات زجر دهنده و تعلل های طاقت فرسا، کشته و زخمی شدن صدها و هزاران افغان بی گناه در عملیاتهای چریکی و میدانی دشمن غدار و بی رحمی شده که با اشاره بیگانگان، کشور خویش را به جهنمی از خون و آتش تبدیل کرده اند.
آگاهان بر این باورند که تا این سیاست زجرآور و پرسش برانگیز مماشات با دشمن خونی در کشور ادامه داشته باشد که دارد، افغانستان و مردم آن نیز همچنان در شطی از خون و آتش شناور خواهند بود و چشم انداز روشن و امیدوار کننده ای را هم نمی توان لااقل به این زودی ها نمی توان برای این کشور و این مردم بی پناه تصویر و تجسیم کرد.
