وزارت خارجه پاکستان به اظهارات اخیر ریاست امنیت ملی افغانستان مبنی بر دست داشتن دستگاه اطلاعات پاکستان در انفجار کابل واکنش نشان داد.
محمد نفیس زکریا؛ یک سخنگوی وزارت امور خارجه پاکستان، روز پنجشنبه گفت که دولت افغانستان به دلیل ناکامی های خود پاکستان را ملامت نکند.
او تأکید کرد که افغانستان امن به نفع پاکستان است.
بامداد چهارشنبه، ۱۰ جوزا انفجار شدیدی در چهارراهی زنبق ساحه وزیر محمد اکبرخان شهر کابل رخ داد. این انفجار خونین بیش از ۹۰ کشته و ۴۶۰ زخمی به جا گذاشت.
ریاست امنیت ملی روز چهارشنبه اعلام کرد که انفجار خونین کابل از سوی شبکه حقانی در پاکستان طرح‌ریزی شده بود.
هنوز کسی مسؤولیت این انفجار را بر عهده نگرفته است.
این بار اول نیست که مقام های دولت افغانستان، پاکستان را به دست داشتن در حملات تروریستی در افغانستان متهم می کنند؛ اما این اتهامات همواره از سوی پاکستان رد شده است.
آشکار است که هم اتهام وارده از سوی دستگاه های امنیتی افغانستان بر پاکستان مبنی بر دست داشتن سازمان جاسوسی آن کشور در طراحی و برنامه ریزی حمله های خونین تروریستی در کابل، تکراری است و هم واکنش متقابل دستگاه دیپلماسی رژیم اسلام آباد در برابر این اتهامات.
از جانب دیگر، به باور بسیاری از کارشناسان، جای هیچ تردید و انکاری وجود ندارد که پاکستان در اعمال تروریستی خونین در افغانستان قویا و مستقیما دست دارد و این امر به اندازه ای آشکار است که انکارهای مکرر مقام های رژيم اسلام آباد، دیگر نمی تواند مانع از فراگیری این باور شود.
با این حساب، منتقدان با اشاره به موضع گیری دستگاه های امنیتی افغانستان در خصوص عوامل پاکستانی رویدادهای تروریستی در افغانستان به ویژه در کابل پایتخت، این سؤال را مطرح می کنند که با پاکستان به عنوان اصلی ترین عامل ناامنی افغانستان چه باید کرد؟ آیا صرف دانستن اینکه پاکستان در سازمان دهی و هدایت عملیات های تروریستی در افغانستان از ایده تا اجرا دست دارد، برای نیروها و نهادهای امنیتی افغانستان کافی است؟ آیا آنها جز آنکه اندکی پس از هر حمله خونین تروریستی در حساس ترین و حفاظت شده ترین مناطق پایتخت، اعلام کنند که فلان گروه تروریستی به کمک سازمان جاسوسی پاکستان، مسؤول این حمله بوده است، هیچ وظیفه دیگری ندارند؟
اساسا چرا همواره دستگاه های امنیتی افغانستان، بعد از هر حمله آنهم تنها چند ساعت بعد از آن (!) باخبر می شوند که چه کسانی در سازماندهی، اجرا و انجام حمله دست داشته اند؟
اگر پاکستان مسؤول همه حمله های تروریستی در افغانستان است – که بی تردید هست- با پاکستان چه باید کرد؟
اینها همه پرسش ها و ابهام هایی است که دستگاه های امنیتی و نهادهای دولتی افغانستان باید پاسخ بدهند؛ پرسش ها و ابهام هایی کلیشه ای که علیرغم تکرار و تأکید چندین باره، هیچگاه به آنها پاسخی مسؤولانه داده نشده است.
اینکه چگونه تروریست های مسلح به بمب و آر پی جی و کلاشینکوف و جلیقه های انتحاری از پاکستان، راه می افتند و در منطقه سبز کابل، اقدام به انجام مخوف ترین و مرگبارترین عملیات تروریستی می کنند و صدها نفر را به خاک و خون می کشند، معمایی است که هیچگاه رمزگشایی نشده است.
نهادهای امنیتی افغانستان، پس از وقوع هر رویدادی، انگشت اتهام را به سمت پاکستان، نشانه می روند؛ اما هرگز به این مهم نمی پردازند که تروریست های دست آموز و مأمور آی اس آی چگونه راه شان را از کویته و کراچی تا کابل و... باز می کنند و با هیچ مانعی برخورد نمی کنند؟ و یا با دشمنی به نام پاکستان که مدام در پی ریختن خون مردم افغانستان است، چه باید کرد؟
این بسیار ساده است که با متهم کردن یک عامل خارجی، مرگبارترین عملیات های تروریستی را توجیه کرد؛ اما این امر، چیزی از بار سنگین مسؤولیت خطیر نیروها و نهادهای امنیتی و رهبران سیاسی دولت در قبال حفاظت از جان و مال مردم در برابر تهدیدهای دایمی و مستمر آن عامل خارجی نمی کاهد.
با توجه به این امر، اگر دستگاه های امنیتی و مراجع عالی رتبه دولتی، نخواهند یا نتوانند مانع از عملگرایی خونین و مرگبار تروریست ها و حامیان شناخته شان آنها در افغانستان شوند، نشانه رفتن انگشت اتهام به سمت این گروه تروریستی یا آن سازمان جاسوسی خارجی، نه تنها چیزی را تغییر نخواهد داد؛ بلکه تکرار و اصرار و استمرار این رویکرد، شبهه فرافکنی و فرار از مسؤولیت را تقویت می کند و ایمان و اعتماد و اتکای مردم به دولت و نیروها و نهادهای امنیتی را بیش از پیش، مخدوش خواهد کرد.
زمانی که مردم در حفاظت شده ترین منطقه پایتخت هم در مقیاس صدها نفری کشته و زخمی شوند، دیگر به چه کسی یا چه چیزی می توان اعتماد و اتکا کرد؟
