مفسران در تفسیر سوره شریفه فاتحه الکتاب یا همان سوره حمد به خصوص در تفسیر دو کلمه "الحمدلله"، برداشتهای متفاوتی را ارائه داده اند که به نظر می رسد بهترین آنها همان برداشتی است که مفسران عارف از جمله امام راحل(ره) بیان داشته اند.
امام خمینی - ره- در تفسیر الحمدلله می گوید:" الف لام حمد، الف لام استغراق است و هر حمد و ستایش و ثنایی را در بر می گیرد؛ بنابراین نظریه معنی الحمدلله این است که هر حمد و ستایش و ثنا و مدح و تعریف و تمجیدی که هر کسی از بندگان خدا، هر کس و هر چیزی و پدیده ای را می کنند، بازگشت آنها به ذات باری تعالی است.
طبق معنی و تفسیر بالا، انسان غیر از خداوند متعال، هیچ موجود دیگری را نمی تواند مدح و ستایش کند و اگر غفلتاً هم زبان به مدح و تمجید هر پدیده و موجودی بگشاید، در واقع و نفس الامر خالق خویش را تعریف و تمجید کرده است.
به نظر می رسد تفسیر بالا برترین و به حق و صواب نزدیک ترین تفسیری باشد که تا کنون گوش شنونده ای شنیده است.
صرف نظر از تفسیر بالا، حدیثی از پیامبر گرانقدر اسلام؛ حضرت محمد مصطفی(ص) با این محتوا رسیده
است که :" ان الله جمیل و یحب الجمال." یعنی خداوند متعال خود زیباست و زیبایی را نیز دوست دارد.
حدیث دیگری نیز از نبی مکرم اسلام نقل شده با عبارت ذیل که یکی از نشانه های دوستی خداوند بنده ای را این است که او را زیبا خلق می کند و طبق این روایت شریف، کسانی از زنان و مردان که از حسن و زیبایی ظاهری بهره ای دارند، قطعاً مورد توجه و محبت آفریدگار خویش نیز می باشند و همین توجه و دوستی خداوند نسبت به این دسته از انسانها، مسئولیت آنها در قبال خدا و دین خدا را بیشتر نیز می کند.
در کتاب خدا به زیبایی ها و به خصوص به فصل بهار و رویش تازه گل ها و گیاه ها توجه ناب و ویژه ای صورت گرفته؛ تا آنجا که آفریدگار انسان و جهان از این فصل برای رسانیدن پیام انسان و جهان سازی خویش بهره برده و بهار و زنده شدن دوباره گیاهان را در این فصل زیبایی و شوریدگی، نشانه و مثالی می داند برای دوباره زنده شدن انسانها پس از مرگ و در سرا و جهانی دیگر!
هر سال و در آستانه سال نو و بهاری تازه، شاخکهای بعضی از افراط گرایان در جوامع دینی زیاده از حد حساس می شوند و همگی مترصد فرصتی اند تا عمل زیبا و زیبا پسندانه ای از سوی مسلمان یا مسلمانانی با هدف و نیت تجلیل و تکریم از فصل بهار و سال نو صادر شود و آنوقت این مسلمانان چند آتشه ی تازه به دوران رسیده، وارد میدان اعتراض و انتقاد شده و باقی مسلمانان را به کفر و شرک ورزی متهم کنند.
برای روشن شدن بحث و نیز ذهن مغشوش و تاریک یک چنین مسلمانهای به پندار خود شان استوار و واقعی، باید گفت که آنچه که از نظر شریعت و پاسداران آئین حنیف و مقدس اسلام، بدعت و حرام است، این است که مسلمان یا مسلمانانی تجلیل از سال نو و بهار تازه را به عنوان عیدی بدانند که چون آن دو عید بزرگ اسلامی؛ عید فطر و عید اضحی، مبنای دینی دارد و از سوی شارع مقدس به عنوان عید تعیین شده است. بله! در صورت فوق فکر و عمل طرف بدعت بوده و در نتیجه می توان گفت که اگر تجلیل از سال نو و بهار تازه با یک چنین رویکرد و باور و عقیده ای باشد، قطعاً حرام و باطل است.
اما اگر نه! مسلمانانی در جوامع اسلامی هستند که سال نو و رویش بهار تازه را از باب آنکه یکی از مخلوقات زیبای آفریدگار انسان و جهان می باشد، دوست دارند و می خواهند در حیطه فکر و نظر و نیز رفتار و عمل این پدیده طبیعی را تکریم و تجلیل کنند؛ بدون آنکه آن را یکی از اعیاد اسلامی بدانند و صرفاً از آن به عنوان جشن طبیعت یاد کرده و آن را پاس بدارند، چه کار خطایی را انجام داده اند و کدام حرام خدا را حلال و حلال او را حرام کرده اند و چه بدعتی را در دین خدا وارد کرده اند؛ تا آنان را کافر و مشرک خوانده و ریختن خون آنها را مباح و جایز بدانیم؟!
نکته درد آور وتاسفبار این است که مخالفان تجلیل از سال نو و رویش بهار در میان امت مسلمان، بیشتر آن جاهلان و دگم اندیشانی هستند که چشم بر اعمال جنایت کارانه و سبعانه گروه های تروریستی ای چون القاعده و داعش و طالب و امثال آنها در کشورهای اسلامی بسته اند و در بسیاری از موارد وقیحانه از آنها حمایت هم می کنند و اعمال آنان را مطابق شریعت اسلام می دانند؛ اما تجلیل از بهار و سال نو را که در واقع یک عمل انسانی و اخلاقی می باشد و هیچ زیان و ضرری را متوجه مسلمان و غیر مسلمان نمی کند، بدعت، حرام و باطل می دانند!.
و نکته پایانی اینکه در آموزه های اصولی مبانی اسلامی، اصلی وجود دارد با این محتوا که " کلما حکم به العقل، حکم به الشرع"!
به این معنی که حکم عقل را شریعت نیز قبول می کند و در تجلیل و پاسداشت از سال نو و رویش بهاری تازه، چه منع عقلی و منطقی و نیز عرفی ای می تواند وجود داشته باشد؛ تا شریعت آن را حرام و باطل اعلام کند و تجلیل کنندگان آن را کافر و مشرک و مهدورالدم بداند؟!.
به نظر می رسد کسانیکه با تکریم و تجلیل از سال نو و بهار زیبا، مشکل دارند از گوهر ارزشمند و بهاداری چون عقل و منطق سالم بی بهره اند و زمانی به پاسداشت از زیبایی ها از جمله سال نو و رویش بهار روی خواهند آورد که قفل از دروازه دکان خرد خویش بردارند و بجای تکفیر دیگر مسلمانان و افراط گرایی های جنون آور، به عقل گرایی روی بیاورند.
