تبعیض در قلع و قمع تروریستان ممنوع!

به دنبال حمله ناجوانمردانه تعدادی از اشرار زیر نام داعش در ولسوالی کوت ننگرهار و به آتش کشیده شدن بخشی از منازل مسکونی به دست آنها، رئیس جمهور؛ محمد اشرف غنی از نیروهای امنینی در ارتش و پولیس خواسته و در واقع به آنان دستور داده تا تروریستان را قلع و قمع کنند.
حافظه تاریخی کوتاه مدت کشور به خوبی بیاد دارد حمله قبلی گروهی بنام داعش در ولایت ننگرهار در ولسوالی اچین را که تعدادی از هموطنان بی گناه ما را بخاک و خون کشیده بود و تروریستان داعش در ولسوالی مذکور برای خود شان دفتر و دیوان بر پا کرده بودند و چنان به نظر می رسید که داعش و حامیان خارجی آن، ولسوالی مذکور را به عنوان پایگاه و محل آموزش و پرورش نیروهای تروریستی در نظر گرفته بودند.
اوضاع آشفته ولسوالی اچین در همان زمان موجب شد تا رئیس جمهور کشور طی حکمی به نیروهای امنیتی کشور فرمان دهد تا سریع وارد عمل شده و در ظرف یک هفته طومار حضور داعش در ولایت ننگرهار را در هم بپیچند؛ که اگر چه داعش در مدت زمان مورد نظر آقای غنی در اچین سرکوب نشد و عملیات علیه این گروه زمان بیشتری را در بر گرفت؛ اما سرانجام چنانکه رئیس جمهور خواسته بود گروه مذکور در آن مقطع زمانی خاص، به شدت سرکوب شد.
شرارت های تازه داعش در ولسوالی کوت ولایت ننگرهار حکایت از آن دارد که این گروه چنانکه شاید و باید تار ومار نشده و بقایای این سرطان ریشه دار همچنان مردم ما را در ولایت ننگرهار و نیز مناطق دیگر مورد حمله و آسیب جانی و مالی قرار می دهند.
با همه ی این حال و احوال و با آنکه مبارزه نیروهای امنیتی ما با گروه تازه تاسیس داعش تا چه اندازه قناعت مردم ما را حاصل کرده باشد یا نه، یک موضوع به نظر می رسد تردیدی نمی توان در آن روا داشت و آن جدیت سران ارگ ریاست جمهوری به خصوص جدید و قاطعیت شخص رئیس جمهور کشور؛ آقای غنی در مبارزه با گروه تروریستی داعش است.
اگر چه در این زمینه به خصوص یعنی در انگیزه و نیت جنگ با داعش از سوی ریاست جمهوری کشور و در کل ارگ ریاست جمهوری، رقبای رئیس جمهور و اپوزیسیون حکومت، حرفها و ادعاهایی مبنی بر مسامحه و چشم پوشی دولت از انعقاد نطفه شوم داعش در کشور و فعالیت های این گروه تروریستی در عرض یکی دو سال اخیر بر زبان رانده اند و حکومت و سران آن را به بی تفاوتی آشکار و پرسش برانگیز در برابر ایجاد و ادامه حیات داعش در افغانستان متهم می کنند؛ اما روی هم رفته و در هر حال، نمی توان جدیت رئیس جمهور و به دنبال آن شدت عمل نیروهای امنیتی کشور در قلع و قمع و سرکوب این گروه در نیمه های سال روان در ولایت ننگرهار و در ولسوالی اچین را نادیده گرفت.
اما سوالی که در ذهن مردم وجود دارد و همواره موجب آزار و رنج مردم کشور شده است این است که دولت ما چرا میان شورشیان و تروریستان مختلف و موجود در کشور تفاوت قائل است و چرا رئیس جمهور نسبت به مثلاً گروه داعش شدت عمل نشان می دهد و نسبت به طالبان که عمل و اندیشه همسان و همگون با داعش دارند، از چنان شدت عمل هایی خبر و اثری نیست؟!
اگر استدلال ریاست جمهوری و همفکران وی در ارگ این باشد که داعش ریشه در بیرون از افغانستان دارد و در واقع یک نیروی بیگانه ی غیر افغان است که مرزهای کشور ما را مورد تعرض قرار داده است و لازم است تا با شدت و هدت از افغانستان بیرون انداخته شوند؛ خوب همین ویژگی و شاخصه را طالبان نیز دارند؛ چرا که طالبان و سایر مخالفان مسلح دولت اولاً در قساوت و بی رحمی دست کمی از داعش و امثال آن ندارند و این واقعیت را بارها و بارها در عملکرد شان علیه مردم افغانستان ثابت کرده اند و در ثانی ضمن آنکه طالبان دست پروده مکاتب و مدارس استخباراتی پاکستان هستند و خط و مشی فکری و رفتاری این گروه از سوی ژنرال های آی.اس.آی، تعیین می شود؛ در صفوف آنها نیروهایی از کشورهای دیگر مانند القاعده، ایغوری های چین، تروریست های ازبکستانی، چچنی، تاجیکی و.. نیز دیده می شوند که همین دو موضوع بیگانه پرستی و بیگانه بودن آنان از مردم افغانستان را به اثبات می رساند.
بنابراین، بر فرض پذیرش این واقعیت که دولت ما انگیزه مبارزه جدی با داعش را دارد، آگاهان و دلسوزان کشور و مردم این توصیه را به دولتمردان ما به گونه اکید و جدی دارند که در مبارزه شان با تروریزم میان این و آن و داعش و طالبان و امثال آن فرق قائل نشوند و مرتکب تبعیض عامدانه و جاهلانه نشوند؛ چرا که ریشه و بن همه ی تروریست های موجود در افغانستان و منطقه به یک درخت شوم و سمی و اهریمنی باز می گردد و آن نیست جز درخت خشکیده و بی بار و بر افراطی گری و انحراف و انحطاط؛ چیزی که هیچ ارتباطی به اسلام و آموزه های الهی و انسانی آن ندارد و فقط و فقط با نیت و هدف مبارزه با مکتب زندگی بخش اسلام، ساخته و پرداخته شده است.