توقع از عربستان؛ آب در هاون کوفتن!

دتیای ما دنیای غریبی است و می شود گفت همه چیز شکل وارونه را به خویش گرفته است. در دنیای کنونی دولت و ملتهایی که از شرف، استقلال و حریم ملی خویش حراست و حفاظت می کنند و راضی نمی شوند به دولت و قدرتهایی باج دهند و یا زیر بار و سلطه آنها زندگی نکنند، نام دولت و ملتهای شرور و گاهی تروریست بر آنها نهاده می شود و از جانب جبهه استعمار و استکبار و عوامل آنان، برای سالهای طولانی تحریم اقتصادی و نظامی می شوند!.
در دنیای وارونه ما با وقاحت آزار دهنده ای کسانی را در لیست جایزه صلح نوبل جای می دهند که در واقع و پشت و پیش پرده، خود از طراحان و حامیان درجه یک توطئه و جنگ و ویرانی علیه بشریت و انسان های بی گناه در روی این کره خاکی اند و تشت رسوایی ستم و جنایت و دورغ و تزویر آنها به گونه ای از بام سر به فلک کشیده دنیا بر زمین افتاده است که صدای آن هیچ گوشی را سالم نگذاشته و حتی خودِ این شوربختان به تصویر متقلبانه خویش در آیینه گفتار خویش واقف اند.
یکی از دولتهایی که با همین فرمول ریا و تزویر وارد تعاملات متداول دنیای سیاست روز شده، دولت آل سعود در کشور پهناور عربستان؛ و در سرزمین مقدس وحی است.
این رژیم با استفاده سوء از قداست و حرمت حرمین شریفین و اماکن متبرکه موجود در این سرزمین، و صد البته با هزینه کردن دینارهای خدادادی که از ناحیه استخراج و فروش نفت در این سرزمین پر برکت، کمایی کرده است، و بیشتر این دینارها را نیز جهت اهداف سلطه جویانه و دخالت گرانه در کشورهای دیگر هزینه می کند، توانسته است برای سالهای سال قاطبه مسلمانان جهان را فریب داده و و در حال حاضر نیز به عنوان یک سرطان و یک خوره در پیکره امت اسلامی، جا خوش کند.
رژیم آل سعود در سالهای اخیر، نقاب از چهره برگرفته و با حمایت بدون چون و چرا از گروههای تروریستی در عراق و سوریه و لیبیا و جاهای دیگر از مناطق جهان اسلام، شمشیر را از رو بسته و به جز از نحله گمراه وهابیت- که فرقه ای است صد در صد دولتی و مطابق با معیارهای قدرتهای استعماری- هیچ دین و مذهبی را به رسمیت نمی شناسد!.
بدتر از همه این دولت در حال حاضر و البته همراه با دولتهای امارات متحده عربی و قطر وترکیه، از گروه سفاک و ضد بشری داعش و امثال آن در عراق و سوریه حمایت معنوی و مالی می کند و این حمایت به حدی آشکار و آفتابی است که حتی موجبات اعتراض امریکایی ها و اروپایی ها را فراهم کرده است.
با همه اینها و اما دولتمردان ما که با تاسف باید گفت هنوز با الفبای سیاست داخلی و خارجی هم نتوانسته اند ارتباط لازم و معقول برقرار کنند، آماده سفر به عربستان می شوند و از دولت و حکومتی مانند آل سعود توقع دارند تا افغانستان را در رسیدن به صلح و ثبات کمک و یاری رساند!
بدون هیچ گونه اغراق و اضافه ای، اکثریت به اتفاق آگاهان و کارشناسان در کشور به این باوراند که صلح خواهی مقامات کابل از سران ریاض، یک توقع نابجا و یک اشتباه راهبردی است که فقط می تواند از ضعف مفرطِ دولتمردان ما در فهم و درک مسایل پیچیده سیاست جهانی و منطقه ای ناشی شده باشد.
از دید صاحب نظران آل سعود و رژیم عربستان از چند منظر از کمک کردن به دولت افغانستان در برقراری صلح و ثبات در این کشور عاجز و ناتوان است:
یک اینکه چنانچه گفته شد این رژیم خود موجد و حامی گروههای تروریستی در سطح منطقه است؛ بنابر فرضیه ای عناصر داعشی موجود در افغانستان یکی از شاخه های داعش در سوریه و عراق است. بنابراین فرضیه، دولت آل سعود به گونه آگاهانه و عامدانه با دولت امریکا و متحدان اروپایی آن در طرحی در افغانستان شرکت کرده است طبق آن، داعش در افغانستان باید تقویت شود تا کشورهای آسیای مرکزی که به نوعی روزنه نفوذ به روسیه هستند، ناامن شوند.
دو اینکه برای یک چنین درخواستی، انگیزه و اراده جدی برای مبارزه با تروریزم لازم است که دولت آل سعود فاقد آن است؛ چرا منطقی نیست یک دولت علیه عوامل و ابزار خویش وارد میدان جنگ و مبارزه شود و به اصطلاح خودزنی کند!
سه اینکه چنانچه در بند نخست گفته شد، برقراری ثبات در افغانستان در اساس به سود عربستان نیست؛ چرا که دولت سعودی شباهت بسیاری با دولت پاکستان دارد؛ ضمن آنکه دوست نزدیک اسلام آباد نیز هست و حاضر نیست بخاطر دولت ضعیفی چون افغانستان، دوست قوی و ریاکاری چون خودش؛ یعنی دولت پاکستان را از دست بدهد.
و سرانجام چهارم اینکه دولت سعودی در توطئه استخباراتی در منطقه با دولت پاکستان و سائر قدرتهای نفاق پیشه منطقه ای و نیز جهانی، همکار و همدست است؛ محل و مکانی که به نظر می رسد دولت افغانستان در آنجا حضور فزیکی و حتی معنوی ندارد.
در نتیجه و با در نظر داشت فاکتورهای بالا و نیز بسیاری از ملاحظه های دیگر، توقع و انتظار مقامات ما از سران سعودی، گره بر باد زدن و آب در هاون کوبیدن است.