فقدان یک پشتوانه استراتژيک در مبارزه با داعش

منابع رسمی در ولایت ننگرهار از انجام عملیات مرگبار نظامی علیه داعش خبر داده‌اند.
دفتر مطبوعاتی والی ننگرها در اطلاعیه‌ای نوشته که یک مرکز بزرگ این گروه در منطقه کوت به تصرف نیروهای دولتی درآمده است.
این مرکز شامل پایگاه نظامی، مرکز آموزش فعالیت‌های تروریستی، دادگاه و شعب مختلف اداری می‌شد. اطلاعیه افزوده که این گروه در این مرکز کودکان را برای فعالیت‌های تروریستی استخدام می‎کرد و آموزش می‌داد.
داعش در کنار این تاسیسات، درمانگاه مجهزی تشکیل داده بود که در آن از ابزارها و وسایل پیشرفته استفاده می‌شده است.
براساس یک خبر دیگر، در یک عملیات مشابه دیگر علیه گروه داعش در منطقه "اچین" ولایت ننگرهار، دست کم ۱۲۲ عضو این گروه کشته شده‌اند.
دفتر مطبوعاتی پولیس ننگرهار در اطلاعیه‌ای نوشته که این افراد در عملیات زمینی و هوایی در طول شب و روز گذشته کشته و دست کم ۲۰ عضو دیگر داعش دستگیر شده‌اند.
این نخستین بار است که این تعداد اعضای داعش زنده دستگیر می‌شوند.
این ظاهرا بزرگترین اقدام نظامی علیه داعش است که دستاوردهای ملموس و چشمگیری در قبال داشته و پایگاه ها و مراکز اصلی و مهم این گروه تروریستی را در ولسوالی کوت ننگرهار، آماج قرار داده است.
آمارهایی که از تلفات نیروهای تروریستی داعش در این اقدامات منتشر شده، مایه امیدواری است و نشان می دهد که ضربات سنگینی به بدنه اصلی این گروه تکفیری وارد آمده است؛ هرچند در خصوص میزان دقیق تلفات داعش، منابع مستقل نمی توانند ابراز اطمینان کنند. با این حال، حتی اگر این آمارها تقریبی هم باشد، بیانگر آسیب جدی داعش در ننگرهار است.
این اقدامات، بی تردید همان چیزی است که مردم افغانستان به ویژه قربانیان حمله خونین اخیر در کابل، خواستار آن هستند؛ اما نگرانی اصلی در مقابله با داعش در افغانستان، کماکان پا برجا است و آن اینکه اقدام علیه داعش همچنان از فقدان یک پشتوانه راهبردی و استراتژيک نیرومند و پایدار، رنج می برد.
به بیان دیگر، دولت هنوز هم هیچ برنامه منسجم و مشخصی برای مبارزه با داعش ندارد.
شاخصه های یک برنامه راهبردی کاملا تعریف شده و روشن است. چنین برنامه ای می بایست به عنوان راهبرد اصلی دولت برای داعش، دارای جدولی زمان بندی شده برای عملیات نظامی، میزان نیروها و امکانات مورد استفاده، اهدافی که باید به آنها دست پیدا کرد، چشم اندازی برای پس از پیروزی و تمهیداتی برای جلوگیری از ظهور و بازسازی دوباره دشمن باشد.
به نظر نمی رسد چنین برنامه ای در دستور کار دولت در مبارزه با داعش قرار داشته باشد.
عملیات های نظامی که علیه این گروه در ننگرهار، راه اندازی می شوند، تصور می شود مقطعی است و از تکرار و استمرار مورد انتظار، بهره مند نیست.
مساله دیگر این است که دولت، برنامه ای برای خشکاندن منابع تأمین مالی، قطع شاهرگ های تسلیحاتی و لجستیکی، از میان بردن زمینه های سربازگیری و نفوذ اجتماعی، نابودی تریبون های تبلیغاتی و پروپاگندای ایدئولوژیک و نیز بستن گلوگاه های شناخته شده آمد و شد نیروهای عضو این گروه در مبادی ورودی مرزهای کشور ندارد.
اینها مسایلی است که نیازمند طرح و تدوین یک برنامه استراتژیک و بلندمدت برای مبارزه با داعش است.
به عنوان نمونه، در خصوص حمله خونین اخیر در کابل که به داعش نسبت داده شد، هرچند اما و اگرهایی در زمینه انتساب آن به داعش هم وجود دارد؛ اما به فرض آنکه این حمله کار داعش بوده باشد، این امر، سیاست های امنیتی دولت را با پرسش ها و چالش های جدی و اساسی مواجه می سازد.
اگر دولت در مبارزه با داعش، یک برنامه منسجم و مدون دارای پشتوانه های قدرتمند استراتژيک داشته باشد، بی تردید، تمامی تحرکات و تاکتیک های آن گروه را در چارچوب محاسبات این راهبرد، در نظر گرفته و تدابیر، تمهیدات و تاکتیک های مقتضی را برای خنثی کردن آنها، روی دست می گیرد.
پس روشن است که مبارزه دولت با داعش، از فقدان یک پشتوانه راهبردی و استراتژيک رنج می برد و این در شرایطی است که داعش و حامیان قدرتمند آن، کاملا حساب شده و برنامه ریزی شده، عمل می کنند و شواهدی که در نتیجه پیشرفت اخیر نیروهای امنیتی در ولسوالی کوت ننگرهار به دست آمده نیز این برداشت را کاملا تایید می کند.
بر بنیاد این شواهد، داعش در کوت، قرارگاه های مشخص نظامی، مراکز آموزش عملیات های تروریستی، برنامه ای برای جلب و جذب کودکان و حتی یک نظام اداری و قضایی و بهداشتی- درمانی پیشرفته ایجاد کرده است. اینها تماما نشانگر پشتوانه های راهبردی فعالیت داعش در افغانستان است؛ چیزی که متاسفانه در جبهه ضد داعش، تاکنون قابل مشاهده نبوده است.