جواب استدلال و منطق، بمب و گلوله نیست!

روز شنبه ۲ اسد سال ۱۳۹۵ خورشیدی، هزاران تن مردم کابل دومین حرکت خویش را با هدف طرح مطالبه مشخص آغاز کردند. این حرکت که دومین گامدر جهت تحقق خواسته های کتله ای از مردم افغانستان بود، در قالب یک راه پیمایی در پایتخت کشور در حال برگزاری بود که شاخک های گنگ و مسموم دشمنان این مردم و این آب و خاک دست به کار شدند و حرکت مردم را به خاک و خون کشیدند!
در پیوند به فاجعه روز شنبه در دهمزنگ کابل، حرفها و گفته های زیادی وجود دارد و در واقع هر کسی از ظن خود به تحلیل و واکاوی حادثه مصیبت بار و غم انگیز روز شنبه در چوک دهمزنگ کابل، نشسته و چیزی می گوید.
تعدادی حرف رسانه ها را تکرار می کنند و گروه تروریستی داعش را مسئول انجام آن حرکت سبعانه می دانند که منجر به کشته و زخمی شدن بسیاری از هموطنان بی گناه و بی دفاع ما در حین راهپیمایی در میدان دهمزنگ کابل شد.
استدلال این دسته از آگاهان بر این باور استوار است که حامیان و ایجادکنندگان داعش با هدف و انگیزه ایجاد شکاف میان مردم- به خصوص اهل تشیع- و حکومت دست به این جنایت زدند و می خواستند این گونه وانمود کنند که حکومت از آنجایی که مخالف برگزاری این تظاهرات بود و از طرفی هم فیصله حکومت بر انتقال برق ۵۰۰ کیلوات از مسیر سالنگ قرار گرفته است، خود و یا به کمک حلقاتی در درون حکومت، دست به انجام یک چنین فاجعه ی غیر انسانی ای زده است.
بنابراین دیدگاه، غرض نهایی داعش از انجام یک چنین سبعیت و جنایت هولناکی، افکندن نفاق میان شیعه و سنی در افغانستان است.
دیدگاه دوم از ابتداء حکومت را نشانه می رود و معتقد است انفجارهای مذکور کار حلقاتی در درون حکومت است؛ حلقاتی که قبیله و تبارگرایی بیش و پیش از هر گزینه ملی و مصلحتی برای آنها مهم بوده و حرف اول و آخر را عصبیت و تبیعض میان اقوام در بینش آنها تعیین و تبیین می کند.
از دید این دسته از آگاهان هدف اصلی حکومت و یا حلقات فاشیست موجود در بدنه آن، ترساندن مردم و گرفتن زهر چشم از راهپیمایان و رهبران آن بوده است و با راه اندازی انتحار و انفجار در میان راهپیمایان می خواهند به سایر مردم بفهمانند که در صورت تکرار این گونه حرکتها و فعالیت های متمدنانه و حق طلبانه، حال و روز آنها همین و بدتر از این خواهد بود!
در هر حال، این دو نظریه در باره انفجارهای روز شنبه در میان راهپیمایان وجود دارد که به نظر می رسد حق با دسته ی نخست از تحلیل گران و صاحب نظران باشد و بواقع این گروه سفاک و ادمخوار داعش است که ارتکاب یک چنین اعمال دهشت بار و خلاف منافع ملی افغانها از دست آن بر می آید.
حالا هر یک از دیدگاهها را باورمند باشیم، یک چیز ثابت است و تغییری در آن ایجاد نمی شود و آن قانونی بودن حرکت مطالبه گرانه مردم و باطل و غیر منطقی و وحشیانه و ظالمانه بودن کار دشمنان ملت افغانستان است که در قالب انفجارهای دهشت بار و غیر انسانی و در میان انبوهی از مسلمانان بی گناه و بی دفاع هموطن ما در دهمزنگ کابل بوقوع پیوست.
اصل حرکت مردم ما یک حرکت منطبق بااصول پذیرفته شده ی حرکتهای مدنی در سطح منطقه و جهان بود و است؛ حالا ممکن است یک تعدادی از عناصر فرصت طلب نیز در میان راهپیمایان و به خصوص در سطح رهبری آنان وجود داشتند و با استفاده از احساسات و عواطف و نیز خواست معقول و برحق مردم، در اندیشه مطالبات شخصی و حزبی خویش از حکومت بودند و هستند؛ اما وجود این گونه افراد نباید دلیل و دستاویز برای کسانی شود در دولت و حکومت که خود و دار و دسته شان جذب دولت و حکومت شده اند و صرفاً به دلایل و علل سلیقه ای و حزبی، حرکت مدنی مردم را زیر سوال می برند!
در هر حال، حرکات مدنی حتی اشتباه نیز حق هر مردم و ملتی است و دولت هر کشوری ملزم به حفظ امنیت شرکت کنندگان در این گونه همایشها و راهپیمایی ها می باشد که در صورت تخطی و تخلف از وظیفه ی حفظ و حراست از مردم، باید بازخواست و مواخذه شود.