هیات موظف تحقیقات در خصوص حادثه حمله انتحاری بالای کاروان بس های فارغان مرکز تعلیمی پولیس ولایت میدان وردک، گزارش یافته های خویش را به رئیس جمهور ارائه کرد.
در جلسه‌ای که بدین مناسبت در ارگ انجام شد، اعضای جلسه در مورد یافته های هیات متذکره توضیحات بیشتر خواستند و در رابطه به اقدامات بعدی بحث و تبادل نظر کردند.
جلسه تاکید کرد، با وجود اینکه هدایت اکید رئیس جمهور در مورد خودداری استفاده از بس های ترانسپورتی به صورت دسته جمعی برای انتقال وجود داشت، مسوولین به صورت واضح در تطبیق این حکم رئیس جمهور و سایر مکلفیت های خود، سهل انگاری کرده اند.
در این جلسه همچنان مطرح شد: به دلیل اینکه تشخیص خطر و تهدید از طرف ریاست عمومی امنیت ملی به مسئولین مربوطه وزارت امور داخله قبلاً اخبار شده بود اما مسئولین در اجرای وظیفه، تدابیر لازم را غرض انتقال اتخاذ نکرده بود.
یافته های گزارش هیات حقیقت‌یاب نشان می‌دهد که در تغییر شیوه انتقال نیز سهل انگاری صورت گرفته است.
رئیس جمهور به اساس یافته های گزارش هیات حقیقت‌یاب و مشوره با اعضای مجلس وظایف پنج مسوول درجه اول وزارت امور داخله را به حالت تعلیق درآورد.
واضح است که درقبال اوضاع وخیم امنیتی در شهر کابل و به خصوص پس از انفجارهای مهیب دو سه ماه اخیر در پایتخت و کشته و زخمی شدن جمع عظیمی از شهروندان و هموطنان بی گناه در پایتخت، باید دولت افغانستان کاری می کرد؛ تا این گونه اقدامها هم موجب تسلی دل و خاطر بازماندگان شهدا و زخمی های حوادث اخیر در کشور می شد و هم مردم شاهد اقدامی در خور از سوی سران حکومت وحدت ملی در راستای برقراری ثبات لازم در کشور شان می بودند.
به نظر می رسد اقدام رئیس جمهور مبنی بر تعلیق وظیفه تعدادی از مسئولان نظامی در وزارت داخله، اقدامی بجا و لازمی می نماید که می بایست صورت می گرفت؛ اما دو نکته را در این مورد نباید از نظر دور داشت؛ یکی اینکه امید می رود افراد معلق از پستهای شان، بواقع همان کسانی باشند که در انجام مسئولیت های خویش کوتاهی کرده اند و در واقع نیز مقصر و گناه کار هستند و نکند در این رابطه فقط کسانی از وظیفه سبک دوش شده باشند که در قضیه مذکور و سایر قضایای پیش آمده در جریان این چند ماه، دخالتی نداشته و فقط به دلیلی که واسطه قوی در حکومت ندارند و پشت شان بجایی بند و گرم نیست، از طرف رئیس جمهور مجازات شده باشند!
دوم اینکه این معلق کردنها و سبک دوشی ها، نمایشی و تشریفاتی و فقط محض آرامش مردم و به اصطلاح با هدف افتادن آبها از آسیاب نباشد که به محض برقراری آرامش نسبی، معلقان و برکنار شدگان هم بر سر وظایف شان برگردند و باز هم این حکومت باشد و خنده های قاه قاه بر احساسات و عواطف مردم!
موضوع بعدی که اهمیت آن از هر گزینه و اقدامی لازم و واجب تر است و مردم و قاطبه آگاهان از دولت و حکومت توقع دارند، کار و تلاش واقعی در جهت حفظ امنیت مردم و کشور است که از نظر همگان در یک چیز منحصر و خلاصه می شود که اگر سران حکومتی به آن فوکس و تمرکز کنند، تا حدودی زیادی امنیت و ثبات را در کشور به خصوص در پایتخت بر می گرداند.
مردم و آگاهان می گویند حکومت برای برقراری امنیت و ثبات راه نزدیک را باید انتخاب کند و آن قطع ریشه های بی ثباتی کشور از داخل ارگ ریاست جمهوری است. بسیاری از آگاهان بر این باوراند که هواداران مخالفان مسلح دولت در بدنه دولت و حکومت وجود دارند و دلیل بر این ادعا نیز وجود حنجره ها و صداهایی است که هر از گاه بیگاه و از نقاط مختلف دولت و حکومت در حمایت از دشمنان این آب و خاک بلند می شود و به گونه آشکار برای هلاک شدگان دشمن در جبهات نبرد مجالس ترحیم و فاتحه برگزار می کنند.
از نظر بی شماری از کارشناسانِ اوضاع امنیتی و سیاسی در کشور، حضور نیروهای ستون پنجم دشمن در لایه های پیدا و پنهان دولت و حکومت افغانستان، کار مبارزه واقعی و جدی با مخالفان مسلح را با مشکل جدی و اساسی رو به رو ساخته است و وجود همین نیروها و عناصر وابسته به استخبارات کشور همسایه جنوبی که در ظاهر خود را افغان نشان می دهند و حرف از صلاح و مصلحت افغانستان و افغانها می زنند، در واقع خود ضربه کشنده و تعیین کننده بر پیکره دولت، مردم و کشور افغانستان است.
دیدگاه آگاهان و قاطبه مردم این است که دولت و حکومت وحدت ملی اگر بواقع نگران مردمش می باشد و دغدغه خدمت به این مردم و این کشور را دارد و نیز خواهان برقراری آرامش و ثبات در این سرزمین می باشد، علاوه بر نبرد بی امان با دشمنان در بیرون، از درون نیز فعال شود و با شناسایی عناصر مزدور و وابسته به دشمنان قسم خورده این وطن، که چندان مشکل هم نیست، هم آنها را به سزای اعمال خائنانه شان برساند و هم امنیت و آرامش را به مردم خویش هدیه بدهند.
در جلسه‌ای که بدین مناسبت در ارگ انجام شد، اعضای جلسه در مورد یافته های هیات متذکره توضیحات بیشتر خواستند و در رابطه به اقدامات بعدی بحث و تبادل نظر کردند.
جلسه تاکید کرد، با وجود اینکه هدایت اکید رئیس جمهور در مورد خودداری استفاده از بس های ترانسپورتی به صورت دسته جمعی برای انتقال وجود داشت، مسوولین به صورت واضح در تطبیق این حکم رئیس جمهور و سایر مکلفیت های خود، سهل انگاری کرده اند.
در این جلسه همچنان مطرح شد: به دلیل اینکه تشخیص خطر و تهدید از طرف ریاست عمومی امنیت ملی به مسئولین مربوطه وزارت امور داخله قبلاً اخبار شده بود اما مسئولین در اجرای وظیفه، تدابیر لازم را غرض انتقال اتخاذ نکرده بود.
یافته های گزارش هیات حقیقت‌یاب نشان می‌دهد که در تغییر شیوه انتقال نیز سهل انگاری صورت گرفته است.
رئیس جمهور به اساس یافته های گزارش هیات حقیقت‌یاب و مشوره با اعضای مجلس وظایف پنج مسوول درجه اول وزارت امور داخله را به حالت تعلیق درآورد.
واضح است که درقبال اوضاع وخیم امنیتی در شهر کابل و به خصوص پس از انفجارهای مهیب دو سه ماه اخیر در پایتخت و کشته و زخمی شدن جمع عظیمی از شهروندان و هموطنان بی گناه در پایتخت، باید دولت افغانستان کاری می کرد؛ تا این گونه اقدامها هم موجب تسلی دل و خاطر بازماندگان شهدا و زخمی های حوادث اخیر در کشور می شد و هم مردم شاهد اقدامی در خور از سوی سران حکومت وحدت ملی در راستای برقراری ثبات لازم در کشور شان می بودند.
به نظر می رسد اقدام رئیس جمهور مبنی بر تعلیق وظیفه تعدادی از مسئولان نظامی در وزارت داخله، اقدامی بجا و لازمی می نماید که می بایست صورت می گرفت؛ اما دو نکته را در این مورد نباید از نظر دور داشت؛ یکی اینکه امید می رود افراد معلق از پستهای شان، بواقع همان کسانی باشند که در انجام مسئولیت های خویش کوتاهی کرده اند و در واقع نیز مقصر و گناه کار هستند و نکند در این رابطه فقط کسانی از وظیفه سبک دوش شده باشند که در قضیه مذکور و سایر قضایای پیش آمده در جریان این چند ماه، دخالتی نداشته و فقط به دلیلی که واسطه قوی در حکومت ندارند و پشت شان بجایی بند و گرم نیست، از طرف رئیس جمهور مجازات شده باشند!
دوم اینکه این معلق کردنها و سبک دوشی ها، نمایشی و تشریفاتی و فقط محض آرامش مردم و به اصطلاح با هدف افتادن آبها از آسیاب نباشد که به محض برقراری آرامش نسبی، معلقان و برکنار شدگان هم بر سر وظایف شان برگردند و باز هم این حکومت باشد و خنده های قاه قاه بر احساسات و عواطف مردم!
موضوع بعدی که اهمیت آن از هر گزینه و اقدامی لازم و واجب تر است و مردم و قاطبه آگاهان از دولت و حکومت توقع دارند، کار و تلاش واقعی در جهت حفظ امنیت مردم و کشور است که از نظر همگان در یک چیز منحصر و خلاصه می شود که اگر سران حکومتی به آن فوکس و تمرکز کنند، تا حدودی زیادی امنیت و ثبات را در کشور به خصوص در پایتخت بر می گرداند.
مردم و آگاهان می گویند حکومت برای برقراری امنیت و ثبات راه نزدیک را باید انتخاب کند و آن قطع ریشه های بی ثباتی کشور از داخل ارگ ریاست جمهوری است. بسیاری از آگاهان بر این باوراند که هواداران مخالفان مسلح دولت در بدنه دولت و حکومت وجود دارند و دلیل بر این ادعا نیز وجود حنجره ها و صداهایی است که هر از گاه بیگاه و از نقاط مختلف دولت و حکومت در حمایت از دشمنان این آب و خاک بلند می شود و به گونه آشکار برای هلاک شدگان دشمن در جبهات نبرد مجالس ترحیم و فاتحه برگزار می کنند.
از نظر بی شماری از کارشناسانِ اوضاع امنیتی و سیاسی در کشور، حضور نیروهای ستون پنجم دشمن در لایه های پیدا و پنهان دولت و حکومت افغانستان، کار مبارزه واقعی و جدی با مخالفان مسلح را با مشکل جدی و اساسی رو به رو ساخته است و وجود همین نیروها و عناصر وابسته به استخبارات کشور همسایه جنوبی که در ظاهر خود را افغان نشان می دهند و حرف از صلاح و مصلحت افغانستان و افغانها می زنند، در واقع خود ضربه کشنده و تعیین کننده بر پیکره دولت، مردم و کشور افغانستان است.
دیدگاه آگاهان و قاطبه مردم این است که دولت و حکومت وحدت ملی اگر بواقع نگران مردمش می باشد و دغدغه خدمت به این مردم و این کشور را دارد و نیز خواهان برقراری آرامش و ثبات در این سرزمین می باشد، علاوه بر نبرد بی امان با دشمنان در بیرون، از درون نیز فعال شود و با شناسایی عناصر مزدور و وابسته به دشمنان قسم خورده این وطن، که چندان مشکل هم نیست، هم آنها را به سزای اعمال خائنانه شان برساند و هم امنیت و آرامش را به مردم خویش هدیه بدهند.
