قرار است نشست بروکسل تا سه روز آینده با اشتراک وزرای امور خارجه ناتو و افغانستان و فرماندهان نظامی ناتو، در بروکسل؛ پایتخت بلجیم برگزار شود.
یک مقام ارشد ناتو گفته است که وزرای امور خارجه ناتو و افغانستان در مورد چگونگی و ادامه حضور نیروهای بین المللی در کشور بحث و گفتگو خواهند کرد.
این مقام ناتو گفته که انتظار می رود مقامات کشورهای ناتو و وزرای امور خارجه این کشورها در بروکسل، حمایت خود را از افغانستان اعلام کنند.
او گفته است:"ما توقع داریم که وزیران خارجه، چارچوب کمک‌های آینده ما به افغانستان را در این نشست، طرح کنند. این طرح باید در راستای آموزش، مشوره دهی و کمک به نظامیان و نهادهای افغانستان، پس از سال ۲۰۱۶ میلادی باشد."
این مقام ناتو همچنین گفته است که دو ماه پس از این نشست، قرار است نشست وارسا در زمینه ادامه کمک‌های جامعه جهانی به افغانستان در پولند برگزار شود.
این نشست در حالی برگزار می شود که به باور بسیاری از ناظران مسایل امنیتی و نظامی، مأموریت ناتو در افغانستان، همچنان یکی از دشوارترین و پیچیده ترین مأموریت های نظامی خارج از اروپا در طول تاریخ این سازمان نظامی محسوب می شود.
کارشناسان می گویند که با وجود آنکه ناتو به بهانه انتقال مسؤولیت های امنیتی به نیروهای امنیتی افغانستان، اکنون عملا و مستقیما خود را در قبال وضعیت دشوار امنیتی در کشور، مسؤول نمی داند؛ اما در پی وخامت روزافزون وضعیت امنیتی در کشور، انگشت انتقاد به سمت این سازمان نظامی و قدرت های عضو آن بیش از گذشته نشانه می رود.
در ماه های اخیر، نظرسنجی مدون و معتبری در خصوص میزان رضایت و نیاز مردم افغانستان نسبت به حضور نظامی ناتو و هم پیمانانش در افغانستان، صورت نگرفته است؛ اما کارشناسان می گویند که اگر چنین نظرسنجی ای انجام شود، بی تردید، نتایج آن نه برای ناتو و نه برای حکومت افغانستان که مصرانه بر حضور درازمدت این سازمان در افغانستان، پافشاری می کند، امیدبخش و مثبت نخواهد بود؛ زیرا از انتقادهای تند و گزنده نمایندگان مردم افغانستان در شورای ملی، پیدا است که ناتو نتوانسته انتظارهای حد اقلی و ابتدایی مردم افغانستان در زمینه تامین امنیت، ایجاد ثبات و تقویت نیروهای امنیتی را برآورده سازد.
همین امر در مورد پیمان امنیتی افغانستان و امریکا نیز صادق است. بسیاری از منتقدان معتقد اند که بخشی از وضعیت دشوار کنونی، ناشی از عدم عملکرد و تعهد صادقانه کشورهای طرف پیمان افغانستان در حوزه مبارزه جدی و واقعی با تروریزم و کمک به تامین صلح و ثبات و تقویت نیروهای امنیتی کشور می باشد.
با این حساب، به باور تحلیلگران مسایل نظامی، اینکه بار دیگر دوسیه امنیت افغانستان، روی میز اجلاس آتی ناتو قرار می گیرد، خود نشان دهنده آن است که اوضاع امنیتی در داخل کشور، هرگز مطلوب نیست.
اینکه قدرت های عضو ناتو تا چه میزان نگران وضعیت حاد امنیتی در افغانستان هستند و چه حد از میزان بالای نارضایتی ها و انتقادهای علنی و صریحی که نسبت به عملکرد و بازدهی حضور نظامی کشورهای خارجی عضو این سازمان در افغانستان می شود، نگرانی دارند، شاید در حال حاضر، اهمیت قابل ملاحظه ای نداشته باشد؛ اما این واقعیت را نمی توان نادیده گرفت که امنیت افغانستان روز به روز ابعاد پیچیده تری پیدا می کند. این امر، لزوما هیچ نسبتی با پیشرفت یا دستاورد دولت در زمینه صلح با مخالفان مسلح ندارد.
ممکن است قراردادهای صلحی میان دولت و رهبران ارشد مخالفان –حتی طالبان- امضا شود، ممکن است نشست های چهارجانبه و چندجانبه، بارها و بارها برگزار شوند و حتی با نتایج عملی همراه باشند؛ اما این موارد، لزوما معضل امنیتی افغانستان را حل و فصل نخواهد کرد.
امنیت افغانستان، کلاف سر درگم و چندلایه ای است که بدون یک تعهد نظامی قوی بین المللی، بدون تجهیز و تقویت واقعی نیروهای مسلح کشور و بدون تدوین یک استراتژي قاطع و بلندمدت مبارزه با تروریزم، گرهی از آن، گشوده نخواهد شد.
انتظار نمی‌رود در نشست آتی وزرای امور خارجه کشورهای عضو ناتو در بروکسل، چیزی فراتر از تکرار تعهد ناتو برای استمرار کمک هایش به افغانستان، به دست آید؛ بنابراین، از این گونه نشست ها امیدی برای حل دایمی معضل امنیت افغانستان، فراهم نمی شود؛ مگر آنکه دولت افغانستان، از متحدان نظامی خارجی اش، مطالبات مشخص و جدی را مطرح کند و مهم تر از آن، یک استراتژي جامع و روشن را در همه ابعاد از صلح با مخالفان، تا تقویت قوای زمینی و هوایی و تا سرکوب تروریست ها و ریشه ها و خاستگاه های اصلی و اولیه آن، تدوین، ارائه و عملیاتی نماید.
یک مقام ارشد ناتو گفته است که وزرای امور خارجه ناتو و افغانستان در مورد چگونگی و ادامه حضور نیروهای بین المللی در کشور بحث و گفتگو خواهند کرد.
این مقام ناتو گفته که انتظار می رود مقامات کشورهای ناتو و وزرای امور خارجه این کشورها در بروکسل، حمایت خود را از افغانستان اعلام کنند.
او گفته است:"ما توقع داریم که وزیران خارجه، چارچوب کمک‌های آینده ما به افغانستان را در این نشست، طرح کنند. این طرح باید در راستای آموزش، مشوره دهی و کمک به نظامیان و نهادهای افغانستان، پس از سال ۲۰۱۶ میلادی باشد."
این مقام ناتو همچنین گفته است که دو ماه پس از این نشست، قرار است نشست وارسا در زمینه ادامه کمک‌های جامعه جهانی به افغانستان در پولند برگزار شود.
این نشست در حالی برگزار می شود که به باور بسیاری از ناظران مسایل امنیتی و نظامی، مأموریت ناتو در افغانستان، همچنان یکی از دشوارترین و پیچیده ترین مأموریت های نظامی خارج از اروپا در طول تاریخ این سازمان نظامی محسوب می شود.
کارشناسان می گویند که با وجود آنکه ناتو به بهانه انتقال مسؤولیت های امنیتی به نیروهای امنیتی افغانستان، اکنون عملا و مستقیما خود را در قبال وضعیت دشوار امنیتی در کشور، مسؤول نمی داند؛ اما در پی وخامت روزافزون وضعیت امنیتی در کشور، انگشت انتقاد به سمت این سازمان نظامی و قدرت های عضو آن بیش از گذشته نشانه می رود.
در ماه های اخیر، نظرسنجی مدون و معتبری در خصوص میزان رضایت و نیاز مردم افغانستان نسبت به حضور نظامی ناتو و هم پیمانانش در افغانستان، صورت نگرفته است؛ اما کارشناسان می گویند که اگر چنین نظرسنجی ای انجام شود، بی تردید، نتایج آن نه برای ناتو و نه برای حکومت افغانستان که مصرانه بر حضور درازمدت این سازمان در افغانستان، پافشاری می کند، امیدبخش و مثبت نخواهد بود؛ زیرا از انتقادهای تند و گزنده نمایندگان مردم افغانستان در شورای ملی، پیدا است که ناتو نتوانسته انتظارهای حد اقلی و ابتدایی مردم افغانستان در زمینه تامین امنیت، ایجاد ثبات و تقویت نیروهای امنیتی را برآورده سازد.
همین امر در مورد پیمان امنیتی افغانستان و امریکا نیز صادق است. بسیاری از منتقدان معتقد اند که بخشی از وضعیت دشوار کنونی، ناشی از عدم عملکرد و تعهد صادقانه کشورهای طرف پیمان افغانستان در حوزه مبارزه جدی و واقعی با تروریزم و کمک به تامین صلح و ثبات و تقویت نیروهای امنیتی کشور می باشد.
با این حساب، به باور تحلیلگران مسایل نظامی، اینکه بار دیگر دوسیه امنیت افغانستان، روی میز اجلاس آتی ناتو قرار می گیرد، خود نشان دهنده آن است که اوضاع امنیتی در داخل کشور، هرگز مطلوب نیست.
اینکه قدرت های عضو ناتو تا چه میزان نگران وضعیت حاد امنیتی در افغانستان هستند و چه حد از میزان بالای نارضایتی ها و انتقادهای علنی و صریحی که نسبت به عملکرد و بازدهی حضور نظامی کشورهای خارجی عضو این سازمان در افغانستان می شود، نگرانی دارند، شاید در حال حاضر، اهمیت قابل ملاحظه ای نداشته باشد؛ اما این واقعیت را نمی توان نادیده گرفت که امنیت افغانستان روز به روز ابعاد پیچیده تری پیدا می کند. این امر، لزوما هیچ نسبتی با پیشرفت یا دستاورد دولت در زمینه صلح با مخالفان مسلح ندارد.
ممکن است قراردادهای صلحی میان دولت و رهبران ارشد مخالفان –حتی طالبان- امضا شود، ممکن است نشست های چهارجانبه و چندجانبه، بارها و بارها برگزار شوند و حتی با نتایج عملی همراه باشند؛ اما این موارد، لزوما معضل امنیتی افغانستان را حل و فصل نخواهد کرد.
امنیت افغانستان، کلاف سر درگم و چندلایه ای است که بدون یک تعهد نظامی قوی بین المللی، بدون تجهیز و تقویت واقعی نیروهای مسلح کشور و بدون تدوین یک استراتژي قاطع و بلندمدت مبارزه با تروریزم، گرهی از آن، گشوده نخواهد شد.
انتظار نمی‌رود در نشست آتی وزرای امور خارجه کشورهای عضو ناتو در بروکسل، چیزی فراتر از تکرار تعهد ناتو برای استمرار کمک هایش به افغانستان، به دست آید؛ بنابراین، از این گونه نشست ها امیدی برای حل دایمی معضل امنیت افغانستان، فراهم نمی شود؛ مگر آنکه دولت افغانستان، از متحدان نظامی خارجی اش، مطالبات مشخص و جدی را مطرح کند و مهم تر از آن، یک استراتژي جامع و روشن را در همه ابعاد از صلح با مخالفان، تا تقویت قوای زمینی و هوایی و تا سرکوب تروریست ها و ریشه ها و خاستگاه های اصلی و اولیه آن، تدوین، ارائه و عملیاتی نماید.
