منابع محلی در ولایت زابل تائید کرده اند که دست کم ۲۰ مسافر هزاره که از ولایت قندهار به سمت غزنی در حرکت بودند صبح روز شنبه توسط افراد مسلح ناشناس گروگان گرفته شده اند.
گفته شده آمربایان، موتر مسافربری را در مسیر متوقف و مسافران قوم هزاره را گروگان گرفته اند.
یک مقام محلی که خواست نامی از او برده نشود گفته که این افراد در منطقه ناورک ولایت زابل در شاهراه کابل- قندهار ربوده شده‌اند.
هنوز هویت ربایندگان مشخص نیست.
در ده ماه گذشته هشت مورد گروگان‌گیری در ولایت غزنی و زابل ثبت شده، ۸۳ نفر به گروگان گرفته شده‌اند و از این جمله ۲۲ نفر کشته شده و از سرنوشت ۵ نفر اطلاعی در دست نیست و بقیه نیز رها شده‌اند.
هفت تن به شمول دو زن، یک دختر ۹ ساله و ۴ مرد اخیرا سر بریده شدند و مرگ آنها سرآغاز اعتراضات گسترده ملی در سراسر کشور بر علیه دولت مرکزی و گروه های تروریستی شد.
با این حساب، با توجه به گروگان گیری تازه در زابل، کارشناسان هشدار می دهند که دولت از همین ابتدا باید به صورت جدی وارد عمل شود و اجازه ندهد که با سهل انگاری، دوگانه رفتاری، سکوت و تماشا، رویداد خونین و خطرناک اخیر در زابل یکبار دیگر تکرار شود.
از یاد نبرده ایم که مقام های دولت مرکزی در جریان پاسخگویی شان به اعتراضات ملی نسبت به گروگان گیری زابل، بارها اذعان کرد بودند که اجازه نخواهند داد گروگان گیری به یک فرهنگ تبدیل شود. اکنون این انتظار وجود دارد که دولتمردان در عمل نشان دهند که اجازه نمی دهند گروگان گیری به یک فرهنگ تبدیل شود.
این فرهنگ اکنون شکل گرفته و زابل و مسیر مرگبار آن همچنان نماد و سمبول این فرهنگ منحط و منزجرکننده است.
پس توپ در زمین سران حکومت است. این بار نوبت آنهاست که به علاوه رهایی ده ها خانواده از اضطراب و انتظار و بی قراری و اندوه و چشم به راهی عزیزان گمشده شان، مسؤولیت ملی خود در قبال جان شهروندان کشور را به خوبی و آنگونه که انتظار می رود و حق است، ادا کنند.
رستاخیز بیستم عقرب همه چیز را به خوبی برای همگان روشن کرد.
مردم خط خود شان را مشخص کرده اند. اعتراض های مدنی، شاید برای همیشه مورد استفاده قرار نگیرد. کارد به استخوان مردم رسیده است. هر روز گرد همایی، هر روز اعتراض و هر روز وعده های پوچ و بی هزینه، اهرمی نیست که این بازی مبهم و پیچیده را برای همیشه ادامه دهد.
مردم خواسته های مشخص و انتظارهای مشخصی دارند.
هنوز پژواک صدای رییس جمهور از گوش مردم نرفته است که قول داد امنیت تمامی مسیرهای مهم کشور به ویژه مناطق هزاره جات، به خوبی و به صورت کامل، تامین خواهد شد؛ اما ظاهرا این نیز از همان وعده هایی بود که ملت سال هاست به شنیدن آنها عادت کرده و هیچگاه شاهد عملی شدن شان نبوده است.
حماسه بیستم عقرب نشان داد که اگرچه تروریست ها با گروگان گیری از یک قوم و مذهب خاص، سعی دارند مساله را قطبی و قومی کنند؛ اما مردم افغانستان از کابل تا مزار شریف، از هرات تا غزنی و از دهمرده جاغوری تا خیابان های جلال آباد، در عمل نشان دادند که یکصدا در برابر آدم ربایی و عوامل دخیل در فجایع ناشی از آن، می ایستند، اعتراض و انقلاب می کنند و دادخواهی می نمایند.
با این حساب، به باور کارشناسان، آنچه بار دیگر در زابل اتفاق افتاده، زنگ هشداری جدی در برابر دولت مرکزی است؛ دولتی که در این مقطع، به شدت نیاز به حمایت های ملی و مردمی دارد.
تروریست ها از حماسه بیستم عقرب و اعتراض واضح مردم علیه دولت مرکزی، به خوبی بهره گرفتند تا یکبار دیگر با استفاده از این نقطه ضعف دولتمردان غیر عملگرا، مردم را رویاروی دولت قرار دهند.
بنابراین، هرچه دولت با قاطعیت، صداقت و عملگرایی بیشتر در برابر این اقدام تازه، وارد عمل شود، به همان میزان، آسیب های ناشی از این عمل، نسبت به دولت و مردم، کمتر خواهد شد و تروریست ها در اهداف شان ناکام خواهند ماند.
گفته شده آمربایان، موتر مسافربری را در مسیر متوقف و مسافران قوم هزاره را گروگان گرفته اند.
یک مقام محلی که خواست نامی از او برده نشود گفته که این افراد در منطقه ناورک ولایت زابل در شاهراه کابل- قندهار ربوده شده‌اند.
هنوز هویت ربایندگان مشخص نیست.
در ده ماه گذشته هشت مورد گروگان‌گیری در ولایت غزنی و زابل ثبت شده، ۸۳ نفر به گروگان گرفته شده‌اند و از این جمله ۲۲ نفر کشته شده و از سرنوشت ۵ نفر اطلاعی در دست نیست و بقیه نیز رها شده‌اند.
هفت تن به شمول دو زن، یک دختر ۹ ساله و ۴ مرد اخیرا سر بریده شدند و مرگ آنها سرآغاز اعتراضات گسترده ملی در سراسر کشور بر علیه دولت مرکزی و گروه های تروریستی شد.
با این حساب، با توجه به گروگان گیری تازه در زابل، کارشناسان هشدار می دهند که دولت از همین ابتدا باید به صورت جدی وارد عمل شود و اجازه ندهد که با سهل انگاری، دوگانه رفتاری، سکوت و تماشا، رویداد خونین و خطرناک اخیر در زابل یکبار دیگر تکرار شود.
از یاد نبرده ایم که مقام های دولت مرکزی در جریان پاسخگویی شان به اعتراضات ملی نسبت به گروگان گیری زابل، بارها اذعان کرد بودند که اجازه نخواهند داد گروگان گیری به یک فرهنگ تبدیل شود. اکنون این انتظار وجود دارد که دولتمردان در عمل نشان دهند که اجازه نمی دهند گروگان گیری به یک فرهنگ تبدیل شود.
این فرهنگ اکنون شکل گرفته و زابل و مسیر مرگبار آن همچنان نماد و سمبول این فرهنگ منحط و منزجرکننده است.
پس توپ در زمین سران حکومت است. این بار نوبت آنهاست که به علاوه رهایی ده ها خانواده از اضطراب و انتظار و بی قراری و اندوه و چشم به راهی عزیزان گمشده شان، مسؤولیت ملی خود در قبال جان شهروندان کشور را به خوبی و آنگونه که انتظار می رود و حق است، ادا کنند.
رستاخیز بیستم عقرب همه چیز را به خوبی برای همگان روشن کرد.
مردم خط خود شان را مشخص کرده اند. اعتراض های مدنی، شاید برای همیشه مورد استفاده قرار نگیرد. کارد به استخوان مردم رسیده است. هر روز گرد همایی، هر روز اعتراض و هر روز وعده های پوچ و بی هزینه، اهرمی نیست که این بازی مبهم و پیچیده را برای همیشه ادامه دهد.
مردم خواسته های مشخص و انتظارهای مشخصی دارند.
هنوز پژواک صدای رییس جمهور از گوش مردم نرفته است که قول داد امنیت تمامی مسیرهای مهم کشور به ویژه مناطق هزاره جات، به خوبی و به صورت کامل، تامین خواهد شد؛ اما ظاهرا این نیز از همان وعده هایی بود که ملت سال هاست به شنیدن آنها عادت کرده و هیچگاه شاهد عملی شدن شان نبوده است.
حماسه بیستم عقرب نشان داد که اگرچه تروریست ها با گروگان گیری از یک قوم و مذهب خاص، سعی دارند مساله را قطبی و قومی کنند؛ اما مردم افغانستان از کابل تا مزار شریف، از هرات تا غزنی و از دهمرده جاغوری تا خیابان های جلال آباد، در عمل نشان دادند که یکصدا در برابر آدم ربایی و عوامل دخیل در فجایع ناشی از آن، می ایستند، اعتراض و انقلاب می کنند و دادخواهی می نمایند.
با این حساب، به باور کارشناسان، آنچه بار دیگر در زابل اتفاق افتاده، زنگ هشداری جدی در برابر دولت مرکزی است؛ دولتی که در این مقطع، به شدت نیاز به حمایت های ملی و مردمی دارد.
تروریست ها از حماسه بیستم عقرب و اعتراض واضح مردم علیه دولت مرکزی، به خوبی بهره گرفتند تا یکبار دیگر با استفاده از این نقطه ضعف دولتمردان غیر عملگرا، مردم را رویاروی دولت قرار دهند.
بنابراین، هرچه دولت با قاطعیت، صداقت و عملگرایی بیشتر در برابر این اقدام تازه، وارد عمل شود، به همان میزان، آسیب های ناشی از این عمل، نسبت به دولت و مردم، کمتر خواهد شد و تروریست ها در اهداف شان ناکام خواهند ماند.
