نخست وزیر ترکیه گفته است که کشورش برای ایجاد یک ناحیه پروازممنوع در شمال سوریه به منظور حفاظت از غیرنظامیان فراری از داعش و نیروهای ارتش سوریه، بیشتر تلاش خواهد کرد.
احمد داوداوغلو گفت برای ایجاد یک "ناحیه امن" برای آوارگان در مناقشه سوریه، با امریکا کار خواهد کرد.
او اعزام سرباز برای حفاظت از این ناحیه را مردود ندانست.
آقای داوداوغلو از جامعه بین المللی خواست برای حل مناقشه چهار ساله سوریه بیشتر تلاش کند و اتهام کمک رسانی ترکیه به گروه داعش و سایر گروه های افراط گرا را رد کرد.
او از پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل به خاطر ناکامی در رسیدن به "تصمیمی قاطعانه" برای متوقف کردن فجایع در سوریه انتقاد کرد.
هرچند او اعزام سرباز را مردود ندانست اما گفت کشورش ترجیح می دهد که «مخالفان میانه رو» در سوریه را تقویت کند.
این موضع گیری نخست وزیر ترکیه به عقیده کارشناسان، نشان دهنده یک تغییر در رفتار این کشور در برابر سوریه است.
ترکیه اگرچه در طول این مدت سعی کرد به صورت غیر مستقیم در سوریه دخالت کند و بحران این کشور را به سمت منافع خود و به قدرت رساندن افراطیون و تروریست های وفادار به مکتب اخوان المسلمین هدایت کند؛ اما از دخالت مستقیم نظامی در امور سوریه بنا به هر دلیلی پرهیز می کرد.
اینک اما به دنبال انفجار سوروچ ظاهرا رژيم اردوغان عزم دارد آنچه را در طول این چهار سال در سوریه کاشته، یکی یکی درو کند.
این رژيم در این مدت از تروریزم، بی دریغ و گسترده حمایت کرد، مرزهایش را سخاوتمندانه به روی هزاران تروریست خارجی متمایل به پیوستن به داعش و دیگر گروه های تروریستی باز گذاشت، با داعش همسایگی مبتنی بر حسن همجواری برقرار کرد و حتی گفته می شود نفت تولیدشده در قلمرو داعش را از طریق واسطه های مستقیم یا غیر مستقیم خریداری می کند و به این ترتیب، یک چرخه اقتصادی پویا و پردرآمد برای داعش به وجود آورده است؛ ضمن آنکه ادعاهایی مبنی بر ارسال سلاح به سوریه برای کمک به گروه های تروریستی طرفدار براندازی دولت ملی آن کشور از جانب ترکیه نیز وجود دارد.
رژيم اردوغان همچنین نیت خود مبنی بر براندازی دولت بشار اسد را هرگز پنهان نکرد و حتی یکی از شرط هایش برای پیوستن به ائتلاف به اصطلاح ضد داعش به رهبری امریکا را ایجاد منطقه پروازممنوع در سوریه و حمله همزمان اعضای این ائتلاف به داعش و دولت دمشق گذاشت.
با این حال، تاکنون این موضع گیری ها با اقبال چندانی از سوی دیگر اعضای ائتلاف ضد داعش مواجه نشده است. تنها پس از انفجار سوروچ بود که اعلام شد امریکا از طرح ترکیه مبنی بر ایجاد منطقه ای پروازممنوع در عمق خاک سوریه، حمایت می کند.
این نخستین گام برای هدفی است که چهار سال است در چشم انداز رژیم اردوغان در مورد سوریه قرار دارد.
این همان چیزی است که می توان از آن به عنوان سهم ترکیه از جنگ سوریه، یاد کرد.
ترکیه برای اجرایی کردن این طرح، به دروغ می گوید که هدفش ایجاد منطقه ای امن برای غیر نظامیان و نیروهای ارتش سوریه است.
اهداف رژیم اردوغان از هم اکنون مشخص است. چرا به جای حمله به داعش، به مواضع کردها حمله می کند؟ چرا غیر نظامیان کوبانی اجازه نیافتند برای فرار از داعش، از مرز ترکیه عبور کنند؟
چرا حمله دوم به کوبانی که به داعش نسبت داده شد، از خاک ترکیه صورت گرفت؟
مغلطه «مخالفان میانه رو» به چه معناست؟
چرا کشوری که عضو سازمان ملل است، به خود حق می دهد که مخالفان یک عضو دیگر سازمان ملل را اعم از تندرو و میانه رو، مسلح کند؟
اینها همه نشان می دهد که رژيم اردوغان دست از شرارت برنمی دارد و سعی می کند در هنگامی که بحران سوریه وارد یک بن بست نظامی شده و راهی جز توافق صلح وجود ندارد، سهم خود را از این بحران، کسب کند و ایجاد منطقه پروازممنوع، نخستین گام در این جهت است.
احمد داوداوغلو گفت برای ایجاد یک "ناحیه امن" برای آوارگان در مناقشه سوریه، با امریکا کار خواهد کرد.
او اعزام سرباز برای حفاظت از این ناحیه را مردود ندانست.
آقای داوداوغلو از جامعه بین المللی خواست برای حل مناقشه چهار ساله سوریه بیشتر تلاش کند و اتهام کمک رسانی ترکیه به گروه داعش و سایر گروه های افراط گرا را رد کرد.
او از پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل به خاطر ناکامی در رسیدن به "تصمیمی قاطعانه" برای متوقف کردن فجایع در سوریه انتقاد کرد.
هرچند او اعزام سرباز را مردود ندانست اما گفت کشورش ترجیح می دهد که «مخالفان میانه رو» در سوریه را تقویت کند.
این موضع گیری نخست وزیر ترکیه به عقیده کارشناسان، نشان دهنده یک تغییر در رفتار این کشور در برابر سوریه است.
ترکیه اگرچه در طول این مدت سعی کرد به صورت غیر مستقیم در سوریه دخالت کند و بحران این کشور را به سمت منافع خود و به قدرت رساندن افراطیون و تروریست های وفادار به مکتب اخوان المسلمین هدایت کند؛ اما از دخالت مستقیم نظامی در امور سوریه بنا به هر دلیلی پرهیز می کرد.
اینک اما به دنبال انفجار سوروچ ظاهرا رژيم اردوغان عزم دارد آنچه را در طول این چهار سال در سوریه کاشته، یکی یکی درو کند.
این رژيم در این مدت از تروریزم، بی دریغ و گسترده حمایت کرد، مرزهایش را سخاوتمندانه به روی هزاران تروریست خارجی متمایل به پیوستن به داعش و دیگر گروه های تروریستی باز گذاشت، با داعش همسایگی مبتنی بر حسن همجواری برقرار کرد و حتی گفته می شود نفت تولیدشده در قلمرو داعش را از طریق واسطه های مستقیم یا غیر مستقیم خریداری می کند و به این ترتیب، یک چرخه اقتصادی پویا و پردرآمد برای داعش به وجود آورده است؛ ضمن آنکه ادعاهایی مبنی بر ارسال سلاح به سوریه برای کمک به گروه های تروریستی طرفدار براندازی دولت ملی آن کشور از جانب ترکیه نیز وجود دارد.
رژيم اردوغان همچنین نیت خود مبنی بر براندازی دولت بشار اسد را هرگز پنهان نکرد و حتی یکی از شرط هایش برای پیوستن به ائتلاف به اصطلاح ضد داعش به رهبری امریکا را ایجاد منطقه پروازممنوع در سوریه و حمله همزمان اعضای این ائتلاف به داعش و دولت دمشق گذاشت.
با این حال، تاکنون این موضع گیری ها با اقبال چندانی از سوی دیگر اعضای ائتلاف ضد داعش مواجه نشده است. تنها پس از انفجار سوروچ بود که اعلام شد امریکا از طرح ترکیه مبنی بر ایجاد منطقه ای پروازممنوع در عمق خاک سوریه، حمایت می کند.
این نخستین گام برای هدفی است که چهار سال است در چشم انداز رژیم اردوغان در مورد سوریه قرار دارد.
این همان چیزی است که می توان از آن به عنوان سهم ترکیه از جنگ سوریه، یاد کرد.
ترکیه برای اجرایی کردن این طرح، به دروغ می گوید که هدفش ایجاد منطقه ای امن برای غیر نظامیان و نیروهای ارتش سوریه است.
اهداف رژیم اردوغان از هم اکنون مشخص است. چرا به جای حمله به داعش، به مواضع کردها حمله می کند؟ چرا غیر نظامیان کوبانی اجازه نیافتند برای فرار از داعش، از مرز ترکیه عبور کنند؟
چرا حمله دوم به کوبانی که به داعش نسبت داده شد، از خاک ترکیه صورت گرفت؟
مغلطه «مخالفان میانه رو» به چه معناست؟
چرا کشوری که عضو سازمان ملل است، به خود حق می دهد که مخالفان یک عضو دیگر سازمان ملل را اعم از تندرو و میانه رو، مسلح کند؟
اینها همه نشان می دهد که رژيم اردوغان دست از شرارت برنمی دارد و سعی می کند در هنگامی که بحران سوریه وارد یک بن بست نظامی شده و راهی جز توافق صلح وجود ندارد، سهم خود را از این بحران، کسب کند و ایجاد منطقه پروازممنوع، نخستین گام در این جهت است.
