چند سالی است که نزاع میان کوچی و ده نشین در برخی از مناطق کشور، معضلی برای دو طرف دعوا شده و صد البته که در هر بار هجوم غیر مسئولانه کوچی ها، مردم ده نشین متضرران اصلی ماجرایند.
با آغاز فصل بهار و سبز شدن مراتع و چراگاهای طبیعی کشور، رمه های کوچی ها در بسیاری از مناطق سرازیر می شوند و این فرود سیل آسای مواشی کوچیان، موجبات نگرانی و ضررهای بسیاری از مرتع داران را فراهم کرده است.
کوچیان ادعا دارند که مراتعی در برخی از نقاط کشور از جمله در بهسود و در برخی از مناطق غزنی را از سالها پیش خریداری کرده و در ملکیت خویش دارند و لذا می توانند با خاطر آسوده به چراندن مواشی و دام خویش در چراهگاهها مشغول باشند.
این در حالی است که ده نشینان مناطق مذکور، با رد ادعای کوچی ها مبنی بر خرید چراگاههای شان، مدعی اند که کوچی ها با سوء استفاده از سادگی مردم عادی، آنان را چون کودکان بازی داده و در ازای دادن اشیای کودکانه و کم ارزش، اسنادی را بالای مردم ده نشین امضاء کرده اند که طبق آن مدارک تقلبی و بی ارزش از نگاه حقوقی، چراگاههای ده نشینان را از آن خود فرض می کنند.
معضل کوچی و ده نشین در زمان رئیس جمهور پیشین نیز وجود داشت و با آنکه حامد کرزی کمیسیونی را برای بررسی و حل و فصل قضیه میان کوچی و ده نشین تعیین کرده بود؛ اما گویا کمیسیون مذکور مانند بسیاری از کمیسیون های بدون خاصیت دیگر، کار خاصی در زمینه مذکور را از پیش نبرد و نزاع میان کوچی و ده نشین مانند بسیاری از مشکلات موجود در کشور، همچنان لاینحل باقی ماند.
اما این روزها که باز شاهد سرسبز شدن مراتع و چراگاهها در کشور هستیم؛ بار دیگر عزم بسیاری از هموطنان کوچی ما برای تعرض به چراگاههای که متعلق به ده نشینان است، جزم شده و آنان مجهز با اسلحه سرد و گرم، وارد حریم ده نشینان شده و با استفاده از قوه قهریه و زور، مواشی خویش را برای چریدن به زمینهای شخصی مردم رها می کنند.
بر اساس خبرها در چند شب و روز اخیر، تعدای از کوچی ها بر مناطقی از ولسوالی بهسود ولایت میدان وردک هجوم آورده و جنگ سختی میان کوچی و ده نشینان در گرفته که در نتیجه تعدادی از دو طرف کشته و زخمی شده اند.
در این میان ده نشینان تعدادی از کوچیان متعرض را اسیر گرفته و در بند خویش دارند؛ کاری که در هر جنگ و نزاعی ممکن است پیش بیاید و این در واقع جزو قوانین پذیرفته شده در هر جنگ و نزاع و در هر جا و مکانی از دنیای معاصر است.
اما گویا این اسارت به مذاق رئیس جمهور حکومت وحدت ملی و اطرافیان قبیله گرای ایشان خوش نیامده و ایشان ضمن محکوم کردن این عمل ده نشینان، در اوج ناباوری و شگفتی، از آن نه به اسارت که به گروگان گیری تعبیر کرده اند؛ تعبیری که واکنش تند بسیاری از کارشناسان و مردم را در پی داشته است.
جالب است که اشرف غنی در اعلامیه اش که از ارگ قدرت و ریاست منتشر شده است؛ می گوید که حکومت وی تحمل گروگان گیری را ندارد! اگر در واقع چنین است و حکومت جناب رئیس جمهور غنی تاب و طاقت گروگان گیری را ندارد؛ پس چرا تعدادی از هموطنان ما که از مسیر هرات- قندهار به وسیله قومی خاص، ربوده شده و به گروگان گرفته شده اند، هنوز که هنوز است در بند ربایندگانند؟!
تعبیر گروگان از تعدادی معدودی از کوچی ها با تاسف، تعبیری بودار، متعصبانه و غیر مسئولانه ای است که با توجه به عملکردهای اخیر ریاست جمهوری و اعضای تیم وی در مواردی چند در امور کشور، نمی توان گفت که از رئیس جمهوری مانند ایشان زیاد هم دور از ذهن به نظر می رسد.
مردم ما و به خصوص آنانی که به اشرف غنی و تیم وی رای دادند و آنان را بر سرنوشت خویش و کشور شان مسلط ساختند، توقع دارند تا حکومت به اصطلاح منتخب با آنها صادق باشد و این واقعیت را از یاد نبرند که در رسیدن قدمهای آنان به ارگ ریاست و قدرت، آرای همه ی رای دهندگان بالسویه موثر بوده است و اگر قرار بود که هر یک از دو تیم رقیب در انتخابات به قوم و قبیله خاصی تکیه کنند، هرگز به پیروزی نمی رسیدند.
مردم انتظار دارند تا سران حکومت عینک تعصب و تبعیض را از چشمهای شان بردارند و به هر یک از آحاد ملت افغانستان، به یک چشم نگاه کنند. کوچی و ده نشین هر دو افغان اند و دارای حق زندگی و معیشت در این کشوراند؛ حال در نزاع بوجود آمده میان این دو کتله از افغانها، مناسب و معقول نیست که رئیس جمهور کشور که در واقع حکم رئیس خانه بزرگی بنام افغانستان و خانواده بزرگتری بنام افغان را دارد، تحت تاثیر ایزم های منفیِ موجود قرار بگیرد و در نزاع میان کوچی و ده نشین نیز، غیر عادلانه رفتار نموده و ناحق را به حق ترجیح بدهد.
بهتر بود تا رئیس جمهور بجای بکار بردن واژه های تنش زا و پرسش برانگیزی چون "گروگان گیری"، به حل و فصل معقول و عادلانه این گونه مسائل فکر خودش را متمرکز می کرد و با اظهاراتی آن چنانی، طبل تعصب و تبعیض تاریخ گذشته را بیشتر از این به صدا در نمیاورد.
امید آن می رود تا با هیئت اعزامی رئیس جمهور به ریاست حضرت صبغت الله مجددی، غائله کوچی و ده نشین برای همیشه ختم بخیر شود تا دیگر شاهد هیچ درد و رنجی در دو سوی دعوا و منازعه های بی حاصل نباشیم.
با آغاز فصل بهار و سبز شدن مراتع و چراگاهای طبیعی کشور، رمه های کوچی ها در بسیاری از مناطق سرازیر می شوند و این فرود سیل آسای مواشی کوچیان، موجبات نگرانی و ضررهای بسیاری از مرتع داران را فراهم کرده است.
کوچیان ادعا دارند که مراتعی در برخی از نقاط کشور از جمله در بهسود و در برخی از مناطق غزنی را از سالها پیش خریداری کرده و در ملکیت خویش دارند و لذا می توانند با خاطر آسوده به چراندن مواشی و دام خویش در چراهگاهها مشغول باشند.
این در حالی است که ده نشینان مناطق مذکور، با رد ادعای کوچی ها مبنی بر خرید چراگاههای شان، مدعی اند که کوچی ها با سوء استفاده از سادگی مردم عادی، آنان را چون کودکان بازی داده و در ازای دادن اشیای کودکانه و کم ارزش، اسنادی را بالای مردم ده نشین امضاء کرده اند که طبق آن مدارک تقلبی و بی ارزش از نگاه حقوقی، چراگاههای ده نشینان را از آن خود فرض می کنند.
معضل کوچی و ده نشین در زمان رئیس جمهور پیشین نیز وجود داشت و با آنکه حامد کرزی کمیسیونی را برای بررسی و حل و فصل قضیه میان کوچی و ده نشین تعیین کرده بود؛ اما گویا کمیسیون مذکور مانند بسیاری از کمیسیون های بدون خاصیت دیگر، کار خاصی در زمینه مذکور را از پیش نبرد و نزاع میان کوچی و ده نشین مانند بسیاری از مشکلات موجود در کشور، همچنان لاینحل باقی ماند.
اما این روزها که باز شاهد سرسبز شدن مراتع و چراگاهها در کشور هستیم؛ بار دیگر عزم بسیاری از هموطنان کوچی ما برای تعرض به چراگاههای که متعلق به ده نشینان است، جزم شده و آنان مجهز با اسلحه سرد و گرم، وارد حریم ده نشینان شده و با استفاده از قوه قهریه و زور، مواشی خویش را برای چریدن به زمینهای شخصی مردم رها می کنند.
بر اساس خبرها در چند شب و روز اخیر، تعدای از کوچی ها بر مناطقی از ولسوالی بهسود ولایت میدان وردک هجوم آورده و جنگ سختی میان کوچی و ده نشینان در گرفته که در نتیجه تعدادی از دو طرف کشته و زخمی شده اند.
در این میان ده نشینان تعدادی از کوچیان متعرض را اسیر گرفته و در بند خویش دارند؛ کاری که در هر جنگ و نزاعی ممکن است پیش بیاید و این در واقع جزو قوانین پذیرفته شده در هر جنگ و نزاع و در هر جا و مکانی از دنیای معاصر است.
اما گویا این اسارت به مذاق رئیس جمهور حکومت وحدت ملی و اطرافیان قبیله گرای ایشان خوش نیامده و ایشان ضمن محکوم کردن این عمل ده نشینان، در اوج ناباوری و شگفتی، از آن نه به اسارت که به گروگان گیری تعبیر کرده اند؛ تعبیری که واکنش تند بسیاری از کارشناسان و مردم را در پی داشته است.
جالب است که اشرف غنی در اعلامیه اش که از ارگ قدرت و ریاست منتشر شده است؛ می گوید که حکومت وی تحمل گروگان گیری را ندارد! اگر در واقع چنین است و حکومت جناب رئیس جمهور غنی تاب و طاقت گروگان گیری را ندارد؛ پس چرا تعدادی از هموطنان ما که از مسیر هرات- قندهار به وسیله قومی خاص، ربوده شده و به گروگان گرفته شده اند، هنوز که هنوز است در بند ربایندگانند؟!
تعبیر گروگان از تعدادی معدودی از کوچی ها با تاسف، تعبیری بودار، متعصبانه و غیر مسئولانه ای است که با توجه به عملکردهای اخیر ریاست جمهوری و اعضای تیم وی در مواردی چند در امور کشور، نمی توان گفت که از رئیس جمهوری مانند ایشان زیاد هم دور از ذهن به نظر می رسد.
مردم ما و به خصوص آنانی که به اشرف غنی و تیم وی رای دادند و آنان را بر سرنوشت خویش و کشور شان مسلط ساختند، توقع دارند تا حکومت به اصطلاح منتخب با آنها صادق باشد و این واقعیت را از یاد نبرند که در رسیدن قدمهای آنان به ارگ ریاست و قدرت، آرای همه ی رای دهندگان بالسویه موثر بوده است و اگر قرار بود که هر یک از دو تیم رقیب در انتخابات به قوم و قبیله خاصی تکیه کنند، هرگز به پیروزی نمی رسیدند.
مردم انتظار دارند تا سران حکومت عینک تعصب و تبعیض را از چشمهای شان بردارند و به هر یک از آحاد ملت افغانستان، به یک چشم نگاه کنند. کوچی و ده نشین هر دو افغان اند و دارای حق زندگی و معیشت در این کشوراند؛ حال در نزاع بوجود آمده میان این دو کتله از افغانها، مناسب و معقول نیست که رئیس جمهور کشور که در واقع حکم رئیس خانه بزرگی بنام افغانستان و خانواده بزرگتری بنام افغان را دارد، تحت تاثیر ایزم های منفیِ موجود قرار بگیرد و در نزاع میان کوچی و ده نشین نیز، غیر عادلانه رفتار نموده و ناحق را به حق ترجیح بدهد.
بهتر بود تا رئیس جمهور بجای بکار بردن واژه های تنش زا و پرسش برانگیزی چون "گروگان گیری"، به حل و فصل معقول و عادلانه این گونه مسائل فکر خودش را متمرکز می کرد و با اظهاراتی آن چنانی، طبل تعصب و تبعیض تاریخ گذشته را بیشتر از این به صدا در نمیاورد.
امید آن می رود تا با هیئت اعزامی رئیس جمهور به ریاست حضرت صبغت الله مجددی، غائله کوچی و ده نشین برای همیشه ختم بخیر شود تا دیگر شاهد هیچ درد و رنجی در دو سوی دعوا و منازعه های بی حاصل نباشیم.
