از نظر حکومت افغانستان زمان آن رسیده که برای مبارزه با داعش و سرکوب آن، دست و آستین بالا بزند. پس از سر و صداهای بسیار و انتقادهای تند و تیز مردم و نمایندگان آنها هم نسبت به ازدیاد حمله های انتحاری و هم حضور و شروع فعالیتهای داعش در کشور، به نظر می رسد حکومت وحدت ملی صلاح دیده تا بیش از این خود را در برابر افکار عامه و خاصه قرار نداده و از طرح و برنامه مبارزه با داعش، سخن بمیان آورد.
بنا بر خبرها، رئيس عمومی امنيت ملى از طرح و برنامه بزرگ مبارزه علیه گروه تروریستی داعش در کشور خبر داد، اما به دلیل محرمیت موضوع از ارایه جزئیات خودداری کرد.
رحمت الله نبیل، رئیس عمومی امنیت ملی که روز شنبه در جلسه استجوابیه مجلس نمایندگان صحبت می‌کرد، گفت:" وضعیت امنیتی در شش ماه آینده بدتر خواهد شد؛ شش ماه باقی‌مانده سال جاری میلادی، سال بقای همه ما و شماست، اما افغانستان از اين وضعيت موفق به در خواهد آمد".
آقای نبیل در خصوص حمله مهاجمان انتحاری به مقر شورای ملی گفت: نیروهای امنیتی چند ماه پیش یک تن را در پیوند به حمله بر مجلس نمایندگان با اسناد بازداشت کرده اند و پس از آن ۱۲ تن دیگر در پیوند به این حمله بازداشت شدند.
این نهاد تلاش می‌کرد که درباره این حملات اطلاعات بیشتر به دست آورد. از وقوع ۶ حمله بر مجلس نمایندگان جلوگیری شده است، اما متاسفانه حمله اخیر صورت گرفت".
خبر آمادگی های حکومت افغانستان برای مبارزه با داعش در حالی از سوی رئیس عمومی امنیت کشور به نمایندگان و مردم داده می شود که تحلیل و تفسیر و تبصره ها از واقعیت های تلخ و دردناک دیگری حکایت دارند و با توجه به آن تحلیل و تبصرها، نمی توان خیلی به اظهارات ریاست محترم امنیت ملی، خوشبین و امیدوار بود.
همه تحلیل ها به این سمت و سو متوجه اند که طرح و برنامه ایجاد داعش در افغانستان، یک طرح کلان و پر هزینه ای است که به وسیله قدرتهای استعماری بزرگ چون امریکا و متحدان غربی و منطقه ای آن، با هدف نفوذ به آسیای میانه و کنترول دولتهایی چون چین، روسیه، ایران و هند، راه اندازی شده است.
بیشتر گمانه ها بر آن است که حکومت وحدت ملی، وظیفه دارد تا در این هدف دخالت جویانه و توسعه طلبانه، امریکا و متحدانش را یاری کند و اجازه دهد تا داعش در افغانستان، تجهیز و آموزش داده شود و از مسیر مناطق شمالی این کشور، به مرزهای آسیای میانه، انتقال داده شود.
حال با این تفاسیر و تبصره ها که نمی تواند خیلی دور از واقع باشد، چگونه می توان تصور کرد که دولت و حکومت افغانستان، مهیای مبارزه با گروه تروریستی داعش می شود و با این اقدام با قدرتهایی رو در رو می ایستد که بیشترین کمک اقتصادی را در طول سیزده سال تمام با افغانستان و دولت آن کرده اند.
امکان و احتمال قطع کمکهای خارجی، حتی تصور آن هم دولت متزلزل و متکی به غیر کابل را به وحشت میندازد؛ تا چه رسد به آنکه این کمکها بواقع نیز روز و روزگاری قطع شود.
دولت و حکومت افغاستان به خوبی می داند که قدرتهای استعماری و استکباری، هیچ گاهی دل شان بحال دولت و ملت و کشوری نمی سوزد و آنان حتی یک سنت از دالرهای خویش را بدون طرح و برنامه و چشمداشت، خرج این و آن نمی کنند و در ازای هر سنتی که می پردازند، توقع همکاری و یا بهتر است گفته شود نوکری دارند.
بسیاری از آگاهان را نظر بر آن است که جنگ حکومت افغانستان با داعش و امثال آن از طالبان و مخالفان مسلح دولت، نمی تواند یک جنگ واقعی و نهایی باشد و اینها در واقع یک چنین اجازه ای را هم ندارند تا با داعش وارد یک جنگ نهایی و سرنوشت ساز شوند؛ موضوعی که رئیس امنیت ملی از آن سخن زده است.
به نظر می رسد جنگ حکومت افغانستان با داعش، بسیار شبیه باشد به جنگی که اردوی پاکستان با تررویستهای طالبان در کشور خویش می کند و با موش و گربه بازی های ملال آور همیشگی، خود را در قواره مبارزه کنندگان با تروریزم، به نمایش می گذارد و از این طریق، مبالغ هنگفتی نیز به جیب می زند و منطقه و جهان را نیز، مدیون ومرهون خویش در مبارزه با ترور و دهشت افکنی قلمداد می کند.
البته نه اینکه امریکا و متحدان غربی آن نسبت به این شگرد پاکستانی ها بی اطلاع باشند و ندانند که سران اسلام آباد مصروف چه بازی ای هستند؛ نه مقامات امریکایی و شرکای اروپایی آنان به خوبی از نیات پاکستانی ها آگاهند و در واقع آنها همه با هم این شگرد را به پیش می برند و به راه اندازندگان جنگهای زرگری و نمایشی با تروریزم در واقع همین سران تردست کاخ سفید و همکاران بریتانیایی و منطقه ای آنان است.
نبرد نمایشی و چندین ساله امریکا و متحدانش در عراق و افغانستان و سوریه با القاعده و طالبان و داعش، خود بهترین گواه بر آن است که این کشورها علاوه بر آنکه سازندگان این گروه های تروریستی و ضد بشری اند؛ هیچ گاهی با آنان سر جنگ و نزاع واقعی نداشته و ندارند و بلکه تروریزم، کارآمد ترین حربه و ابزاری است در دست استعمار و استکبار امریکایی- غربی و دول خائن عربی و ترکی که هر گاهی خواسته اند از آن سودهای اهریمنی برده و مقاصد و اهداف دخالت جویانه خویش را به وسیله آنان بر کشورهای منطقه تحمیل کرده اند.
بنابر آنچه گفته شد بسیار دور از ذهن می نماید که حکومت افغانستان، وارد یک جنگ تمام عیار و سرنوشت ساز با داعش و امثال آن شود؛ نهایت کاری که حکومت افغانستان انجام خواهد داد، سعی خواهد کرد تا در قامت مدافع از تمامیت ارضی کشور و با حملات نمایشی و پراکنده به این گروه، عناصر تربیت شده و آموزش دیده داعش را از افغانستان بیرون و به سمت و سوی مرزهای کشورهای آسیای میانه سوق دهد.
این در واقع همان کاری است که از حکومت افغانستان خواسته شده و آن هم انجام وظیفه خواهد کرد.
بنا بر خبرها، رئيس عمومی امنيت ملى از طرح و برنامه بزرگ مبارزه علیه گروه تروریستی داعش در کشور خبر داد، اما به دلیل محرمیت موضوع از ارایه جزئیات خودداری کرد.
رحمت الله نبیل، رئیس عمومی امنیت ملی که روز شنبه در جلسه استجوابیه مجلس نمایندگان صحبت می‌کرد، گفت:" وضعیت امنیتی در شش ماه آینده بدتر خواهد شد؛ شش ماه باقی‌مانده سال جاری میلادی، سال بقای همه ما و شماست، اما افغانستان از اين وضعيت موفق به در خواهد آمد".
آقای نبیل در خصوص حمله مهاجمان انتحاری به مقر شورای ملی گفت: نیروهای امنیتی چند ماه پیش یک تن را در پیوند به حمله بر مجلس نمایندگان با اسناد بازداشت کرده اند و پس از آن ۱۲ تن دیگر در پیوند به این حمله بازداشت شدند.
این نهاد تلاش می‌کرد که درباره این حملات اطلاعات بیشتر به دست آورد. از وقوع ۶ حمله بر مجلس نمایندگان جلوگیری شده است، اما متاسفانه حمله اخیر صورت گرفت".
خبر آمادگی های حکومت افغانستان برای مبارزه با داعش در حالی از سوی رئیس عمومی امنیت کشور به نمایندگان و مردم داده می شود که تحلیل و تفسیر و تبصره ها از واقعیت های تلخ و دردناک دیگری حکایت دارند و با توجه به آن تحلیل و تبصرها، نمی توان خیلی به اظهارات ریاست محترم امنیت ملی، خوشبین و امیدوار بود.
همه تحلیل ها به این سمت و سو متوجه اند که طرح و برنامه ایجاد داعش در افغانستان، یک طرح کلان و پر هزینه ای است که به وسیله قدرتهای استعماری بزرگ چون امریکا و متحدان غربی و منطقه ای آن، با هدف نفوذ به آسیای میانه و کنترول دولتهایی چون چین، روسیه، ایران و هند، راه اندازی شده است.
بیشتر گمانه ها بر آن است که حکومت وحدت ملی، وظیفه دارد تا در این هدف دخالت جویانه و توسعه طلبانه، امریکا و متحدانش را یاری کند و اجازه دهد تا داعش در افغانستان، تجهیز و آموزش داده شود و از مسیر مناطق شمالی این کشور، به مرزهای آسیای میانه، انتقال داده شود.
حال با این تفاسیر و تبصره ها که نمی تواند خیلی دور از واقع باشد، چگونه می توان تصور کرد که دولت و حکومت افغانستان، مهیای مبارزه با گروه تروریستی داعش می شود و با این اقدام با قدرتهایی رو در رو می ایستد که بیشترین کمک اقتصادی را در طول سیزده سال تمام با افغانستان و دولت آن کرده اند.
امکان و احتمال قطع کمکهای خارجی، حتی تصور آن هم دولت متزلزل و متکی به غیر کابل را به وحشت میندازد؛ تا چه رسد به آنکه این کمکها بواقع نیز روز و روزگاری قطع شود.
دولت و حکومت افغاستان به خوبی می داند که قدرتهای استعماری و استکباری، هیچ گاهی دل شان بحال دولت و ملت و کشوری نمی سوزد و آنان حتی یک سنت از دالرهای خویش را بدون طرح و برنامه و چشمداشت، خرج این و آن نمی کنند و در ازای هر سنتی که می پردازند، توقع همکاری و یا بهتر است گفته شود نوکری دارند.
بسیاری از آگاهان را نظر بر آن است که جنگ حکومت افغانستان با داعش و امثال آن از طالبان و مخالفان مسلح دولت، نمی تواند یک جنگ واقعی و نهایی باشد و اینها در واقع یک چنین اجازه ای را هم ندارند تا با داعش وارد یک جنگ نهایی و سرنوشت ساز شوند؛ موضوعی که رئیس امنیت ملی از آن سخن زده است.
به نظر می رسد جنگ حکومت افغانستان با داعش، بسیار شبیه باشد به جنگی که اردوی پاکستان با تررویستهای طالبان در کشور خویش می کند و با موش و گربه بازی های ملال آور همیشگی، خود را در قواره مبارزه کنندگان با تروریزم، به نمایش می گذارد و از این طریق، مبالغ هنگفتی نیز به جیب می زند و منطقه و جهان را نیز، مدیون ومرهون خویش در مبارزه با ترور و دهشت افکنی قلمداد می کند.
البته نه اینکه امریکا و متحدان غربی آن نسبت به این شگرد پاکستانی ها بی اطلاع باشند و ندانند که سران اسلام آباد مصروف چه بازی ای هستند؛ نه مقامات امریکایی و شرکای اروپایی آنان به خوبی از نیات پاکستانی ها آگاهند و در واقع آنها همه با هم این شگرد را به پیش می برند و به راه اندازندگان جنگهای زرگری و نمایشی با تروریزم در واقع همین سران تردست کاخ سفید و همکاران بریتانیایی و منطقه ای آنان است.
نبرد نمایشی و چندین ساله امریکا و متحدانش در عراق و افغانستان و سوریه با القاعده و طالبان و داعش، خود بهترین گواه بر آن است که این کشورها علاوه بر آنکه سازندگان این گروه های تروریستی و ضد بشری اند؛ هیچ گاهی با آنان سر جنگ و نزاع واقعی نداشته و ندارند و بلکه تروریزم، کارآمد ترین حربه و ابزاری است در دست استعمار و استکبار امریکایی- غربی و دول خائن عربی و ترکی که هر گاهی خواسته اند از آن سودهای اهریمنی برده و مقاصد و اهداف دخالت جویانه خویش را به وسیله آنان بر کشورهای منطقه تحمیل کرده اند.
بنابر آنچه گفته شد بسیار دور از ذهن می نماید که حکومت افغانستان، وارد یک جنگ تمام عیار و سرنوشت ساز با داعش و امثال آن شود؛ نهایت کاری که حکومت افغانستان انجام خواهد داد، سعی خواهد کرد تا در قامت مدافع از تمامیت ارضی کشور و با حملات نمایشی و پراکنده به این گروه، عناصر تربیت شده و آموزش دیده داعش را از افغانستان بیرون و به سمت و سوی مرزهای کشورهای آسیای میانه سوق دهد.
این در واقع همان کاری است که از حکومت افغانستان خواسته شده و آن هم انجام وظیفه خواهد کرد.
مولف : سیدفاضل محجوب
