رسانه ها خبری را منتشر کردند که گویا کمکهایِ متعلق به نیازمندانِ آواره، به دست نیروهای جنایتکار و دهشت افکن داعش رسیده است! در خبرها به نقل از والی پکتیکا آمده است:" کمک های اختصاص یافته به آوارگان این ولایت در اختیار خانواده های افراد وابسته به داعش قرار گرفته است.
برخی منابع به نقل از "عبدالکریم متین" گزارش دادند که شورای امنیت ملی، ۲۰۰ هزار دالر برای کمک به آوارگانی که از پاکستان آمده اند و در این ولایت مستقر شده اند، اختصاص داده است.
وی افزود: این آوارگان، خانواده های تروریست های داعش هستند.
والی پکتیکا افزود: این موضوع را به شورای امنیت ملی گزارش کرده است اما مقامات دولتی تاکنون در این باره واکنشی نشان نداده اند.
گفته می شود، پس از عملیات اردوی پاکستان در مناطق قبایلی این کشور، صدها خانواده پاکستانی از خانه های خود آواره و در ولایات مرزی افغانستان مستقر شده اند.
مقامات امنیتی افغانستان نیز حضور جنگجویان خارجی را با خانواده هایشان در برخی مناطق افغانستان تایید کرده اند."
به نظر می رسد در باره صحت این خبر نباید مردد شد؛ چرا که خبر از سوی والی پکتیکا آقای عبدالکریم متین تائید شده است. در این مورد بخصوص دو امکان و احتمال را باید مدنظر و به نقد گرفت؛ یکی آنکه این اقدام به صورت اشتباهی صورت پذیرفته باشد و ارگانهای مربوطه سهوا و ندانسته کمکها را به خانواده های نیروهای داعش، تسلیم داده باشند.
امکان دوم آنست که کمکها با طرح و نقشه قبلی در اختیار خانواده های جنایت و دهشت قرار گرفته باشد و در این مورد، سهو و اشتباهی در کار نبوده باشد. حال چه فرض شود که کمکها سهوا در اختیار خانواده های داعش قرار گرفته و یا عمدا؛ در هر دو صورت، مقصر اصلی دولت و مسئولان و نهادهایی اند که وظیفه کمک رسانی به خانواده های آواره و مستحق پاکستانی را بر عهده داشته اند.
در صورت فرض بر اشتباهی بودن این اقدام، باید از نهادهای مسئول سوال شود که دولت و کشور ما چرا باید این همه بی نظم و برنامه و بی در و دروازه باشد که اولا نتواند مانع از ورود خانواده های تروریستان و جنایت کاران منطقه ای در خاک خویش شود؟!
دوم آنکه چرا از سوی نهادهای مسئول و مربوطه در میان آوارگان پاکستانی، تحقیق و تفحص کافی صورت نگرفته تا داعش از غیر داعش و مستحق از غیر آن به وضوح مشخص می شد و پس از بررسی های دقیق، کمکها به مستحقان آن توزیع می گردید؟!
اما در صورتی که امکان و احتمال دوم یعنی عمدی بودن این اقدام را در نظر بگیریم، موضوع شکل پیچیده و خطرناکی بخود می گیرد و امکان اینکه کسانی در میان افغانها وجود داشته باشد که داعش را در ارتکاب جنایت و سبعیت یاری می رسانند، بواقع که خطرساز و هولناک است و زنگ خطری است برای دولت و همه مردم افغانستان تا با تمام هوش و حواس خویش مراقب افعی های خوش خط و خال در میان خود شان باشند.
در هر دو صورت سهوی و عمدی اقدام مذکور، هم دولت و هم مردم باید کمال دقت و هوشیاری را از دست ندهند و بدانند که با همه ی گرفتاری ها و بدبختی های حاکم در کشور، باز هم دشمنان قسم خورده اسلام و مسلمانان، دست از سر آنان بر نمی دارند و هر روز و هر ماه و هر سال، با آرایش جدیدی از عوامل جنایت کار و وابسته شان و با عناوینی چون القاعده، طالبان، داعش و ...، به جنگ با امت اسلامی، قد میارایند.
یکی از فرازهای پرسش برانگیز و تاسفبار در خبر مذکور، در جریان قرار گرفتن شورای امنیت ملی توسط والی پکتیکا و عدم اعتنای مسئولان به قضیه رسیدن کمکها بدست خانواده های داعش است که با تاسف این مورد نیز چون بسیاری از موارد دیگر، بدست فراموشی سپرده شده و از قبال آن دشمن سود لازم را خواهد برد.
با توجه به پیش آمد مذکور و قرار گرفتن کمکها در اختیار خانواده های دهشت و وحشت، آنهم در اوضاع و شرایطی که اکثریت مردم ما زیر خط فقر به جان کندنی بنام زندگی مشغولند و به هر کمکی شدیداً محتاج، شایسته و در اساس بایسته است تا نهادها و مسئولان ذیربط در مانند یک چنین اموری کمال سعی و دقت را مبذول دارند تا اگر قرار است این کشور گرسنه و فقیر، کمکی هم به درمانده تر از خویش می کند، لااقل آن کمکها بدست مستحقانش برسد؛ نه آنکه قوت و انرژی ای شود برای کسانی که خون فرزندان مسکین و بی گناه این ملت را بر زمین می ریزند و با اشاره دشمنان قسم خورده اسلام، خانه و کاشانه شان را با خاک یکسان می کنند!.
مردم افغانستان اگر چه بعد از گذشت ۱۳ سال، خیر و بهره ای از دولتمردان شان ندیده اند و چشم انداز دیروزهای شان همیشه تاریک و اندوه بار بوده؛ اما دوست دارند و امیدوارند که چشم انداز آینده و فردای شان چون گذشته نباشد و سران حکومت وحدت ملی با بسته شدن کابینِ کابینه خویش، خدمت صادقانه به مردم و کشور را سرلوحه برنامه های شان قرار بدهند.
برخی منابع به نقل از "عبدالکریم متین" گزارش دادند که شورای امنیت ملی، ۲۰۰ هزار دالر برای کمک به آوارگانی که از پاکستان آمده اند و در این ولایت مستقر شده اند، اختصاص داده است.
وی افزود: این آوارگان، خانواده های تروریست های داعش هستند.
والی پکتیکا افزود: این موضوع را به شورای امنیت ملی گزارش کرده است اما مقامات دولتی تاکنون در این باره واکنشی نشان نداده اند.
گفته می شود، پس از عملیات اردوی پاکستان در مناطق قبایلی این کشور، صدها خانواده پاکستانی از خانه های خود آواره و در ولایات مرزی افغانستان مستقر شده اند.
مقامات امنیتی افغانستان نیز حضور جنگجویان خارجی را با خانواده هایشان در برخی مناطق افغانستان تایید کرده اند."
به نظر می رسد در باره صحت این خبر نباید مردد شد؛ چرا که خبر از سوی والی پکتیکا آقای عبدالکریم متین تائید شده است. در این مورد بخصوص دو امکان و احتمال را باید مدنظر و به نقد گرفت؛ یکی آنکه این اقدام به صورت اشتباهی صورت پذیرفته باشد و ارگانهای مربوطه سهوا و ندانسته کمکها را به خانواده های نیروهای داعش، تسلیم داده باشند.
امکان دوم آنست که کمکها با طرح و نقشه قبلی در اختیار خانواده های جنایت و دهشت قرار گرفته باشد و در این مورد، سهو و اشتباهی در کار نبوده باشد. حال چه فرض شود که کمکها سهوا در اختیار خانواده های داعش قرار گرفته و یا عمدا؛ در هر دو صورت، مقصر اصلی دولت و مسئولان و نهادهایی اند که وظیفه کمک رسانی به خانواده های آواره و مستحق پاکستانی را بر عهده داشته اند.
در صورت فرض بر اشتباهی بودن این اقدام، باید از نهادهای مسئول سوال شود که دولت و کشور ما چرا باید این همه بی نظم و برنامه و بی در و دروازه باشد که اولا نتواند مانع از ورود خانواده های تروریستان و جنایت کاران منطقه ای در خاک خویش شود؟!
دوم آنکه چرا از سوی نهادهای مسئول و مربوطه در میان آوارگان پاکستانی، تحقیق و تفحص کافی صورت نگرفته تا داعش از غیر داعش و مستحق از غیر آن به وضوح مشخص می شد و پس از بررسی های دقیق، کمکها به مستحقان آن توزیع می گردید؟!
اما در صورتی که امکان و احتمال دوم یعنی عمدی بودن این اقدام را در نظر بگیریم، موضوع شکل پیچیده و خطرناکی بخود می گیرد و امکان اینکه کسانی در میان افغانها وجود داشته باشد که داعش را در ارتکاب جنایت و سبعیت یاری می رسانند، بواقع که خطرساز و هولناک است و زنگ خطری است برای دولت و همه مردم افغانستان تا با تمام هوش و حواس خویش مراقب افعی های خوش خط و خال در میان خود شان باشند.
در هر دو صورت سهوی و عمدی اقدام مذکور، هم دولت و هم مردم باید کمال دقت و هوشیاری را از دست ندهند و بدانند که با همه ی گرفتاری ها و بدبختی های حاکم در کشور، باز هم دشمنان قسم خورده اسلام و مسلمانان، دست از سر آنان بر نمی دارند و هر روز و هر ماه و هر سال، با آرایش جدیدی از عوامل جنایت کار و وابسته شان و با عناوینی چون القاعده، طالبان، داعش و ...، به جنگ با امت اسلامی، قد میارایند.
یکی از فرازهای پرسش برانگیز و تاسفبار در خبر مذکور، در جریان قرار گرفتن شورای امنیت ملی توسط والی پکتیکا و عدم اعتنای مسئولان به قضیه رسیدن کمکها بدست خانواده های داعش است که با تاسف این مورد نیز چون بسیاری از موارد دیگر، بدست فراموشی سپرده شده و از قبال آن دشمن سود لازم را خواهد برد.
با توجه به پیش آمد مذکور و قرار گرفتن کمکها در اختیار خانواده های دهشت و وحشت، آنهم در اوضاع و شرایطی که اکثریت مردم ما زیر خط فقر به جان کندنی بنام زندگی مشغولند و به هر کمکی شدیداً محتاج، شایسته و در اساس بایسته است تا نهادها و مسئولان ذیربط در مانند یک چنین اموری کمال سعی و دقت را مبذول دارند تا اگر قرار است این کشور گرسنه و فقیر، کمکی هم به درمانده تر از خویش می کند، لااقل آن کمکها بدست مستحقانش برسد؛ نه آنکه قوت و انرژی ای شود برای کسانی که خون فرزندان مسکین و بی گناه این ملت را بر زمین می ریزند و با اشاره دشمنان قسم خورده اسلام، خانه و کاشانه شان را با خاک یکسان می کنند!.
مردم افغانستان اگر چه بعد از گذشت ۱۳ سال، خیر و بهره ای از دولتمردان شان ندیده اند و چشم انداز دیروزهای شان همیشه تاریک و اندوه بار بوده؛ اما دوست دارند و امیدوارند که چشم انداز آینده و فردای شان چون گذشته نباشد و سران حکومت وحدت ملی با بسته شدن کابینِ کابینه خویش، خدمت صادقانه به مردم و کشور را سرلوحه برنامه های شان قرار بدهند.
مولف : سیدفاضل محجوب
