رییس اجرایی حکومت وحدت ملی می گوید که مقامات ارشد نظامی پاکستان به رهبران طالبان هشدار داده اند که راهی جز صلح با دولت افغانستان ندارند.
داکتر عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی که در نشست شورای وزیران در کابل سخن می گفت، از موضع گیری اخیر پاکستان در قبال گروه های تروریستی استقبال کرد.
داکتر عبدالله با بیان این مطلب که افغانستان از اظهارات اخیر مقامات پاکستانی مبنی بر یکسان خواندن دشمنان کابل و اسلام آباد قدردانی می کند بیان داشت که حکومت جدید افغانستان موقف تازه پاکستان در قبال گروه های را به فال نیک می گیرد.
وی سفر اخیر مقامات نظامی پاکستان به کابل را مثبت خوانده گفت:"مقامات نظامی پاکستانی در این سفر تاکید کردند که آنها طالبان را زیر فشار آورده اند و به طالبان گفته اند که راهی جز صلح با دولت افغانستان ندارند".
با این حساب یکی از پرسش های مهم ناظران در زمینه روند صلح و طرف های درگیر در این روند کمی تا قسمتی پاسخ پیدا می کند: اینکه نقش داکتر عبدالله یا به تعبیری نیمه دیگر حکومت وحدت ملی در گفتگوهای صلح اشرف غنی با پاکستان و طالبان چیست.
اما اینکه آیا آقای عبدالله و تیم وی در نیمه دیگر حکومت در جریان همه جزئیات این گفتگوها قرار دارند یانه، پرسشی است که هنوز مورد بحث است. با این حال، دست کم این نکته مشخص است که آقای عبدالله در زمینه کلیت روند صلح با طالبان با اشرف غنی، شریک دیگرش در حکومت وحدت ملی هم رأی و هم نظر است و این امر، مایه امیدواری و خوش بینی است؛ هرچند این نگرانی وجود دارد که او ممکن است از همه آنچه در پشت پرده جریان دارد باخبر نباشد و به همین دلیل، بیم آن می رود که در صورت نهایی شدن این روند و انجام تعاملات و توافقات کامل میان اشرف غنی و طالبان، این موضوع به چالش و بن بستی تازه در دولت وحدت ملی تبدیل شود.
صرف نظر از این بیم و امیدها، یک نکته دیگر، هنوز به مثابه یک پرسش جدی در نزد ناظران باقی مانده است و آن اینکه چه چیزی در روند مذاکرات صلح با پاکستان و طالبان و دیگر طرف های دخیل و درگیر در این روند جریان دارد که مایه خوشحالی و خوش بینی و نگاه مثبت و امیدوارانه مقام های ارشد حکومت وحدت ملی نسبت به آینده این روند می شود؛ اما این امیدها و خوش بینی های مفرط و رو به افزایش، چیزی از حجم نگرانی ها و دلهره های ملت، ناظران و کارشناسان مسایل جنگ و صلح نمی کاهد؟
قرار بود اشرف غنی؛ رییس جمهور به زودی از معمای سربسته صلح با طالبان و شبکه حقانی رمزگشایی کند و همه چیز را به ملت گزارش دهد. همچنین قرار بود مفاد گفتگوها و دیدارهای مکرر مقام های ارشد نظامی و سیاسی پاکستان با مقام های کابل، به اطلاع ملت برسد. هیچکدام از این اقدامات، هنوز عملا انجام نشده است؛ بنابراین، نگرانی ها در خصوص آنچه قرار است به پاکستان و طالبان داده شود نیز هرگز فروکش نکرده است.
حکومت مصرانه تاکید می کند که چیزی را ازمردم پنهان نخواهد کرد و به زودی همه چیز را با آنها در میان خواهد گذاشت؛ اما تأخیر و تعلل در این مهم، ناظران را به این نتیجه رسانده که چیزی وجود دارد که قرار نیست کسی غیر از طرف های اصلی درگیر در روند صلح از آن باخبر شود.
مردم اما به رغم خوش بینی های مفرط حکومت، نگران اند. نگران اینکه مبادا مصالحه میان دولت و طالبان صورت گیرد؛ ولی صلح برقرار نشود. نگران اینکه مبادا در این معامله با حقوق و سرنوشت اساسی آنها معامله صورت گیرد؛ معامله ای که در آن تنها طالبان و افراط گرایان سود کنند و مردم همچنان در حاشیه باقی بمانند. نگران اینکه مبادا مفاد قانون اساسی، آزادی های مدنی، دستاوردهای درخشان در زمینه آزادی بیان و فعالیت های رسانه ای و حقوق و آزادی اقلیت ها و مذاهب متکثر کشور، در معامله با رهبران افراطیون طالبان و شبکه حقانی و پاکستان در طبق اخلاص نهاده شود؛ بدون آنکه چیزی به دست آید. نگران اینکه رابطه با هند؛ بزرگترین قدرت منطقه ای متحد افغانستان قربانی امتیاز دادن های یکجانبه به طالبان و پاکستان شود و...
این مسایل، نگرانی ملت را روز به روز افزایش می دهد؛ اما سران حکومت همچنان خوش بین، امیدوار و مصمم به ادامه این روند اند؛ دو خط موازی که روشن نیست در کدام نقطه بهم خواهند رسید.
داکتر عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی که در نشست شورای وزیران در کابل سخن می گفت، از موضع گیری اخیر پاکستان در قبال گروه های تروریستی استقبال کرد.
داکتر عبدالله با بیان این مطلب که افغانستان از اظهارات اخیر مقامات پاکستانی مبنی بر یکسان خواندن دشمنان کابل و اسلام آباد قدردانی می کند بیان داشت که حکومت جدید افغانستان موقف تازه پاکستان در قبال گروه های را به فال نیک می گیرد.
وی سفر اخیر مقامات نظامی پاکستان به کابل را مثبت خوانده گفت:"مقامات نظامی پاکستانی در این سفر تاکید کردند که آنها طالبان را زیر فشار آورده اند و به طالبان گفته اند که راهی جز صلح با دولت افغانستان ندارند".
با این حساب یکی از پرسش های مهم ناظران در زمینه روند صلح و طرف های درگیر در این روند کمی تا قسمتی پاسخ پیدا می کند: اینکه نقش داکتر عبدالله یا به تعبیری نیمه دیگر حکومت وحدت ملی در گفتگوهای صلح اشرف غنی با پاکستان و طالبان چیست.
اما اینکه آیا آقای عبدالله و تیم وی در نیمه دیگر حکومت در جریان همه جزئیات این گفتگوها قرار دارند یانه، پرسشی است که هنوز مورد بحث است. با این حال، دست کم این نکته مشخص است که آقای عبدالله در زمینه کلیت روند صلح با طالبان با اشرف غنی، شریک دیگرش در حکومت وحدت ملی هم رأی و هم نظر است و این امر، مایه امیدواری و خوش بینی است؛ هرچند این نگرانی وجود دارد که او ممکن است از همه آنچه در پشت پرده جریان دارد باخبر نباشد و به همین دلیل، بیم آن می رود که در صورت نهایی شدن این روند و انجام تعاملات و توافقات کامل میان اشرف غنی و طالبان، این موضوع به چالش و بن بستی تازه در دولت وحدت ملی تبدیل شود.
صرف نظر از این بیم و امیدها، یک نکته دیگر، هنوز به مثابه یک پرسش جدی در نزد ناظران باقی مانده است و آن اینکه چه چیزی در روند مذاکرات صلح با پاکستان و طالبان و دیگر طرف های دخیل و درگیر در این روند جریان دارد که مایه خوشحالی و خوش بینی و نگاه مثبت و امیدوارانه مقام های ارشد حکومت وحدت ملی نسبت به آینده این روند می شود؛ اما این امیدها و خوش بینی های مفرط و رو به افزایش، چیزی از حجم نگرانی ها و دلهره های ملت، ناظران و کارشناسان مسایل جنگ و صلح نمی کاهد؟
قرار بود اشرف غنی؛ رییس جمهور به زودی از معمای سربسته صلح با طالبان و شبکه حقانی رمزگشایی کند و همه چیز را به ملت گزارش دهد. همچنین قرار بود مفاد گفتگوها و دیدارهای مکرر مقام های ارشد نظامی و سیاسی پاکستان با مقام های کابل، به اطلاع ملت برسد. هیچکدام از این اقدامات، هنوز عملا انجام نشده است؛ بنابراین، نگرانی ها در خصوص آنچه قرار است به پاکستان و طالبان داده شود نیز هرگز فروکش نکرده است.
حکومت مصرانه تاکید می کند که چیزی را ازمردم پنهان نخواهد کرد و به زودی همه چیز را با آنها در میان خواهد گذاشت؛ اما تأخیر و تعلل در این مهم، ناظران را به این نتیجه رسانده که چیزی وجود دارد که قرار نیست کسی غیر از طرف های اصلی درگیر در روند صلح از آن باخبر شود.
مردم اما به رغم خوش بینی های مفرط حکومت، نگران اند. نگران اینکه مبادا مصالحه میان دولت و طالبان صورت گیرد؛ ولی صلح برقرار نشود. نگران اینکه مبادا در این معامله با حقوق و سرنوشت اساسی آنها معامله صورت گیرد؛ معامله ای که در آن تنها طالبان و افراط گرایان سود کنند و مردم همچنان در حاشیه باقی بمانند. نگران اینکه مبادا مفاد قانون اساسی، آزادی های مدنی، دستاوردهای درخشان در زمینه آزادی بیان و فعالیت های رسانه ای و حقوق و آزادی اقلیت ها و مذاهب متکثر کشور، در معامله با رهبران افراطیون طالبان و شبکه حقانی و پاکستان در طبق اخلاص نهاده شود؛ بدون آنکه چیزی به دست آید. نگران اینکه رابطه با هند؛ بزرگترین قدرت منطقه ای متحد افغانستان قربانی امتیاز دادن های یکجانبه به طالبان و پاکستان شود و...
این مسایل، نگرانی ملت را روز به روز افزایش می دهد؛ اما سران حکومت همچنان خوش بین، امیدوار و مصمم به ادامه این روند اند؛ دو خط موازی که روشن نیست در کدام نقطه بهم خواهند رسید.
