رئیس جمهور غنی در دیدار با فرماندهان ارتش و پولیس اطمینان داده که از این پس آن زندانیانی که به اتهام قتل نیروهای امنیتی در بند هستند مشمول فرمان‌های عفو رئیس جمهور نخواهند شد.
در نشستی که به منظور گزارش دهی فرماندهان ارتش و پولیس و ارائه برنامه‌های امنیتی این فرماندهان به رئیس جمهور برگزار شد، فرماندهان ارتش و پولیس از کارکردهای شان به رئیس جمهور گزارش دادند.
افزون بر این، فرماندهان چالش‌های فراراه شان را نیز با رئیس جمهور در میان گذاشتند.
شریف یفتلی؛ فرمانده قول اردوی ۲۰۳ تندر اظهار داشت:"چیزی که برای ما مایه خرسندی بود، این بود که رئیس جمهور گفت که او هیچ قاتل ارتش ملی و تمامی نیروهای امنیتی را در مراسمی همچون عید و سال نو برای شان تخفیف نمی‌دهد و آنان باید مطابق به قانون بگونه کامل مجازات شوند".
رئیس جمهور در این نشست به فرماندهان ارتش و پولیس دستور داد تا از این پس از حالت دفاعی بیرون شوند و روحیه سرکوب هراس افکنان را به خود بگیرند.
با این حساب، دست کم دو تغییر عمده و اساسی در نگاه حکومت وحدت ملی در مبارزه با تروریزم، رونما شده است؛ یکی عدم عفو قاتلان نیروهای امنیتی و تروریست هایی که با اسناد و مدارک بازداشت می شوند؛ ولی پیش از این، در مناسبت های مختلف از سوی رییس جمهوری پیشین رها می شدند و دوم، تغییر موضع تدافعی نیروهای امنیتی به موضع تهاجمی به منظور سرکوب عناصر و نیروهای تروریستی در سراسر کشور.
این موضع گیری تازه آقای غنی به این دلیل، «تغییر» محسوب می شود که تروریست ها پیش از این عملا در سایه یک مصونیت اعلام نشده قضایی، هم آزادانه دست به اعمال تروریستی به منظور آماج قرار دادن نیروهای امنیتی کشور، می زدند و هم در صورت دستگیری از سوی نیروهای مسلح کشور، به رغم شواهد، مدارک، اقرار و اعتراف آنها در خصوص عضویت در گروه های تروریستی و دستور گرفتن از سازمان های جاسوسی کشورهای بیگانه، پس از مدتی به مناسبت ها و بهانه های مختلف از سوی حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین در کمال احترام، همراه با اهدای لنگی و چپن و تعظیم و تکریم، آزاد می شدند و دوباره به صفوف نیروهای تروریستی می پیوستند.
ظاهرا اشرف غنی؛ رییس جمهور در این خصوص دیگر بنا ندارد از اصول و سنت هایی تبعیت کند که سلف اش بنیان گذاشته بود.
این تصمیم آقای غنی، دست دو پیامد مهم و مشخص دارد؛ یکی اینکه او به این ترتیب، به رشادت، دلاورمردی و قهرمانی نیروهای امنیتی بیدار و هوشیار کشور در زمینه انجام موفقانه عملیات شناسایی، ردگیری و دستگیری عوامل تروریستی ارج می گذارد و حاصل زحمات شبانه روزی آنان را که با مایه گذاشتن از جان شان فراهم شده است، هدر نمی دهد و قدر می داند و از جانب دیگر، به خون و زندگی نیروهای امنیتی احترام می گذارد و اجازه نمی دهد کسانی که در پی ریختن خون نیروهای امنیتی و فرزندان صادق این سرزمین اند، در پناه یک مصونیت بی جهت و بی نتیجه قضایی، از چنگال عدالت و قانون فرار کنند و دوباره به صفوف تروریست ها بازگردند.
به این ترتیب، می توان گفت که موعد مصونیت قضایی تروریست ها دیگر به پایان رسیده و آنها از این پس، در صورتی که با لباس زنانه و واسکت های انتحاری و موترهای بمب گذاری شده دستگیر شدند، ضمن زندانی شدن، محاکمه و مجازات سختی نیز خواهند شد.
اگر این اتفاق بیفتد، تاریخ زندان های دو دروازه ای دوره کرزی نیز به سر خواهد آمد؛ زندان هایی که از یک دروازه آن، متهمان به عملیات های تروریستی از سوی نیروهای امنیتی در اثر جانفشانی ها و رشادت های آنان، وارد می شدند و از دروازه دیگر آن، در سایه عفو کریمانه و شاهانه آقای کرزی رها می شدند و با دریافت چپن و لنگی اهدایی کرزی، مستقیما راهی کوهستان ها و پناهگاه های تروریست های همرزم خود می شدند.
از سوی دیگر، انتظار می رود با تغییر رویکرد تدافعی نیروهای امنیتی به رویکرد تهاجمی، حتی تروریست هایی که هنوز دستگیر نشده اند نیز دیگر، احساس امنیت و مصونیت نکنند.
این تغییر استراتژیک، به نیروهای امنیتی امکان می دهد که نبردی بی امان را علیه تروریزم به راه اندازند و به ۱۳ سال، مماشات و محافظه کاری و دفاع و انفعالی که دستگاه سیاسی کشور و کشورهای خارجی دخیل در قضایای سیاسی و امنیتی کشور، دیکته می کردند پایان بدهند.
این امر، بدون تردید به سرعت، معادلات امنیتی را تغییر خواهد داد و به غلبه نیروهای امنیتی در برابر تروریست ها، منجر خواهد شد.
در نشستی که به منظور گزارش دهی فرماندهان ارتش و پولیس و ارائه برنامه‌های امنیتی این فرماندهان به رئیس جمهور برگزار شد، فرماندهان ارتش و پولیس از کارکردهای شان به رئیس جمهور گزارش دادند.
افزون بر این، فرماندهان چالش‌های فراراه شان را نیز با رئیس جمهور در میان گذاشتند.
شریف یفتلی؛ فرمانده قول اردوی ۲۰۳ تندر اظهار داشت:"چیزی که برای ما مایه خرسندی بود، این بود که رئیس جمهور گفت که او هیچ قاتل ارتش ملی و تمامی نیروهای امنیتی را در مراسمی همچون عید و سال نو برای شان تخفیف نمی‌دهد و آنان باید مطابق به قانون بگونه کامل مجازات شوند".
رئیس جمهور در این نشست به فرماندهان ارتش و پولیس دستور داد تا از این پس از حالت دفاعی بیرون شوند و روحیه سرکوب هراس افکنان را به خود بگیرند.
با این حساب، دست کم دو تغییر عمده و اساسی در نگاه حکومت وحدت ملی در مبارزه با تروریزم، رونما شده است؛ یکی عدم عفو قاتلان نیروهای امنیتی و تروریست هایی که با اسناد و مدارک بازداشت می شوند؛ ولی پیش از این، در مناسبت های مختلف از سوی رییس جمهوری پیشین رها می شدند و دوم، تغییر موضع تدافعی نیروهای امنیتی به موضع تهاجمی به منظور سرکوب عناصر و نیروهای تروریستی در سراسر کشور.
این موضع گیری تازه آقای غنی به این دلیل، «تغییر» محسوب می شود که تروریست ها پیش از این عملا در سایه یک مصونیت اعلام نشده قضایی، هم آزادانه دست به اعمال تروریستی به منظور آماج قرار دادن نیروهای امنیتی کشور، می زدند و هم در صورت دستگیری از سوی نیروهای مسلح کشور، به رغم شواهد، مدارک، اقرار و اعتراف آنها در خصوص عضویت در گروه های تروریستی و دستور گرفتن از سازمان های جاسوسی کشورهای بیگانه، پس از مدتی به مناسبت ها و بهانه های مختلف از سوی حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین در کمال احترام، همراه با اهدای لنگی و چپن و تعظیم و تکریم، آزاد می شدند و دوباره به صفوف نیروهای تروریستی می پیوستند.
ظاهرا اشرف غنی؛ رییس جمهور در این خصوص دیگر بنا ندارد از اصول و سنت هایی تبعیت کند که سلف اش بنیان گذاشته بود.
این تصمیم آقای غنی، دست دو پیامد مهم و مشخص دارد؛ یکی اینکه او به این ترتیب، به رشادت، دلاورمردی و قهرمانی نیروهای امنیتی بیدار و هوشیار کشور در زمینه انجام موفقانه عملیات شناسایی، ردگیری و دستگیری عوامل تروریستی ارج می گذارد و حاصل زحمات شبانه روزی آنان را که با مایه گذاشتن از جان شان فراهم شده است، هدر نمی دهد و قدر می داند و از جانب دیگر، به خون و زندگی نیروهای امنیتی احترام می گذارد و اجازه نمی دهد کسانی که در پی ریختن خون نیروهای امنیتی و فرزندان صادق این سرزمین اند، در پناه یک مصونیت بی جهت و بی نتیجه قضایی، از چنگال عدالت و قانون فرار کنند و دوباره به صفوف تروریست ها بازگردند.
به این ترتیب، می توان گفت که موعد مصونیت قضایی تروریست ها دیگر به پایان رسیده و آنها از این پس، در صورتی که با لباس زنانه و واسکت های انتحاری و موترهای بمب گذاری شده دستگیر شدند، ضمن زندانی شدن، محاکمه و مجازات سختی نیز خواهند شد.
اگر این اتفاق بیفتد، تاریخ زندان های دو دروازه ای دوره کرزی نیز به سر خواهد آمد؛ زندان هایی که از یک دروازه آن، متهمان به عملیات های تروریستی از سوی نیروهای امنیتی در اثر جانفشانی ها و رشادت های آنان، وارد می شدند و از دروازه دیگر آن، در سایه عفو کریمانه و شاهانه آقای کرزی رها می شدند و با دریافت چپن و لنگی اهدایی کرزی، مستقیما راهی کوهستان ها و پناهگاه های تروریست های همرزم خود می شدند.
از سوی دیگر، انتظار می رود با تغییر رویکرد تدافعی نیروهای امنیتی به رویکرد تهاجمی، حتی تروریست هایی که هنوز دستگیر نشده اند نیز دیگر، احساس امنیت و مصونیت نکنند.
این تغییر استراتژیک، به نیروهای امنیتی امکان می دهد که نبردی بی امان را علیه تروریزم به راه اندازند و به ۱۳ سال، مماشات و محافظه کاری و دفاع و انفعالی که دستگاه سیاسی کشور و کشورهای خارجی دخیل در قضایای سیاسی و امنیتی کشور، دیکته می کردند پایان بدهند.
این امر، بدون تردید به سرعت، معادلات امنیتی را تغییر خواهد داد و به غلبه نیروهای امنیتی در برابر تروریست ها، منجر خواهد شد.
