امام جواد(ع) نهمین پیشوای شیعیان جهان و خلیفه برحق رسول گرامی اسلام (ص)، مانند پدران بزگوارش، آیینه ی تمام نمای شرافت، انسانیت و بزرگواری ها بود.
حجت الااسلام و المسلمین سید عبد الناصر یعقوبی خطیب مسجد جامع سفید صادقیه کابل به مناسبت شهادت امام نهم شیعیان درگفتگو با خبرگزاری صدای افغان (آوا) ضمن عرض تسلیت این روز، گفت: امام جواد(ع) پس از پدر بزگوارش، در سن هفت سالگی منصب امامت را به امر خداوند(ج) به عهده گرفت در حالی که کودکی بیش نبود، در راس هرم جامعه ی آن روز قرار گرفت.
به گفته وی، هرچند در آن روز گار رهبری و امامت خرد سالی، امر نا مانوس بود، اما حکمت الهی پیش از آن نیز چنین اقتضا کرده بود و حضرت عیسی بن مریم را که در گهواره بود و همچنین حضرت یحیی را در سن کودکی به مقام نبوت رساند.
او تصریح کرد: تاریخ در لا به لای امامت زود هنگام امام جواد(ع) این باور و اعتقاد شیعه دوزاده امامی را تایید کرد که "امامت منصب الهی است و خداوند آن را به شایستگان و کمال یافتگان همه روز گار می بخشد."
آقای یعقوبی گفت: ماندن امام جواد(ع) درمدینه معتصم عباسی را نگران می ساخت زیرا همواره وی را خطر بزرگی برای خود می دانست.
بنابراین با حیله و نیرنگ آن حضرت را از مدینه به بغداد فرا خواند تا از نزدیک، لحظه های فعالیت های او را زیر نظر گرفته، بر حرکات و سکنات امام جواد(ع) اشراف کامل داشته باشد.
به گفته این عالم دینی با وجود شخصیت گرامی و مطرح امام جواد(ع) خلفای عباسی به خصوص معتصم، نمی توانستند حکومت دلخواه و استبدادی خود را پیاده کند. لذا همانگونه که مامون پدر بزرگوارش را به خراسان خواست و بالاخره به شهادت رساند، معتصم نیز امام جواد(ع) را از مرکز نزول وحی جدا کرده و به دیار غربت کشاند.
به گفته یعقوبی ،امامان معصوم(ع) با موقعیت عظیمی که در بین مردم داشتند و علم سرشاری که در حقیقت از منبع وحی سرچشمه می گرفت، اگر دست باز میداشتند خدمات بسیار عالی تری را از نگاه علمی، سیاسی و اجتماعی به دنیای اسلام انجام میدادند.
به گفته او، امام جواد که یکی از آن رهبران واقعی الهی بود، مدتی را با مامون عباسی درگیر بود، هر چند مامون در ظاهر با امام به نکویی رفتار کرد و دخترش ام الفضل را به نکاح آن حضرت در آورد، اما آنطور که واقعیت های تاریخ نشان می دهد، باطن خلفای عباسی از چیز دیگری حکایت داشتند و آن کینه ی بیش از حد به خاندان پیامبر(ص) بود که هر از گاهی ظاهر می شد.
به گفته این فعال دینی رهبری امام جواد(ع) در سن طفولیت و مناظرات علمی وی که حکایت از علم و دانش سرشار او در کودکی داشت، و مهم تر از همه پیروزی وی بر عالمترین قاضی آن عصر (یحی ابن اکثم) عرصه را بر خاندان عباسی به خصوص معتصم تنگ کرده بود.
یعقوبی افزود: علاوه بر آن نقش رهبری کار آمد امام جواد(ع) وی را به صورت کانون خطری برای حکومت معتصم در آورده بود، زیرا دستگاه حکومتی، ارتباط امام را با خیزش ها و جنبش های امت اسلامی بعید نمی دانست، لذا امام را با کم هزینه ترین و کار آمدترین راه یعنی توسط همسرش ام الفضل به شهادت رساند.
گفتنی است که امام جواد(ع) تنها دو سال در دوران خلافت معتصم زنده ماند و سر انجام بوسیله همان نظام منحرف در آخر ماه ذی القعده سال ۲۲۰ هجری قمری به شهادت رسید.
حجت الااسلام و المسلمین سید عبد الناصر یعقوبی خطیب مسجد جامع سفید صادقیه کابل به مناسبت شهادت امام نهم شیعیان درگفتگو با خبرگزاری صدای افغان (آوا) ضمن عرض تسلیت این روز، گفت: امام جواد(ع) پس از پدر بزگوارش، در سن هفت سالگی منصب امامت را به امر خداوند(ج) به عهده گرفت در حالی که کودکی بیش نبود، در راس هرم جامعه ی آن روز قرار گرفت.
به گفته وی، هرچند در آن روز گار رهبری و امامت خرد سالی، امر نا مانوس بود، اما حکمت الهی پیش از آن نیز چنین اقتضا کرده بود و حضرت عیسی بن مریم را که در گهواره بود و همچنین حضرت یحیی را در سن کودکی به مقام نبوت رساند.
او تصریح کرد: تاریخ در لا به لای امامت زود هنگام امام جواد(ع) این باور و اعتقاد شیعه دوزاده امامی را تایید کرد که "امامت منصب الهی است و خداوند آن را به شایستگان و کمال یافتگان همه روز گار می بخشد."
آقای یعقوبی گفت: ماندن امام جواد(ع) درمدینه معتصم عباسی را نگران می ساخت زیرا همواره وی را خطر بزرگی برای خود می دانست.
بنابراین با حیله و نیرنگ آن حضرت را از مدینه به بغداد فرا خواند تا از نزدیک، لحظه های فعالیت های او را زیر نظر گرفته، بر حرکات و سکنات امام جواد(ع) اشراف کامل داشته باشد.
به گفته این عالم دینی با وجود شخصیت گرامی و مطرح امام جواد(ع) خلفای عباسی به خصوص معتصم، نمی توانستند حکومت دلخواه و استبدادی خود را پیاده کند. لذا همانگونه که مامون پدر بزرگوارش را به خراسان خواست و بالاخره به شهادت رساند، معتصم نیز امام جواد(ع) را از مرکز نزول وحی جدا کرده و به دیار غربت کشاند.
به گفته یعقوبی ،امامان معصوم(ع) با موقعیت عظیمی که در بین مردم داشتند و علم سرشاری که در حقیقت از منبع وحی سرچشمه می گرفت، اگر دست باز میداشتند خدمات بسیار عالی تری را از نگاه علمی، سیاسی و اجتماعی به دنیای اسلام انجام میدادند.
به گفته او، امام جواد که یکی از آن رهبران واقعی الهی بود، مدتی را با مامون عباسی درگیر بود، هر چند مامون در ظاهر با امام به نکویی رفتار کرد و دخترش ام الفضل را به نکاح آن حضرت در آورد، اما آنطور که واقعیت های تاریخ نشان می دهد، باطن خلفای عباسی از چیز دیگری حکایت داشتند و آن کینه ی بیش از حد به خاندان پیامبر(ص) بود که هر از گاهی ظاهر می شد.
به گفته این فعال دینی رهبری امام جواد(ع) در سن طفولیت و مناظرات علمی وی که حکایت از علم و دانش سرشار او در کودکی داشت، و مهم تر از همه پیروزی وی بر عالمترین قاضی آن عصر (یحی ابن اکثم) عرصه را بر خاندان عباسی به خصوص معتصم تنگ کرده بود.
یعقوبی افزود: علاوه بر آن نقش رهبری کار آمد امام جواد(ع) وی را به صورت کانون خطری برای حکومت معتصم در آورده بود، زیرا دستگاه حکومتی، ارتباط امام را با خیزش ها و جنبش های امت اسلامی بعید نمی دانست، لذا امام را با کم هزینه ترین و کار آمدترین راه یعنی توسط همسرش ام الفضل به شهادت رساند.
گفتنی است که امام جواد(ع) تنها دو سال در دوران خلافت معتصم زنده ماند و سر انجام بوسیله همان نظام منحرف در آخر ماه ذی القعده سال ۲۲۰ هجری قمری به شهادت رسید.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
